ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 361

ਕਰਿ ਕੈ ਬਸਿ ਵਾ ਸੰਗਿ ਐਸੇ ਕਹੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਦੁਰਾਇ ਕਹਾਨੀ ॥

kar kai bas vaa sang aaise kahee kab sayaam kahai jaduraae kahaanee |

கவிஞர் ஷ்யாம், கிருஷ்ணரை (அவரது) வசிப்பிடத்திற்கு (கிருஷ்ணா) அழைத்துச் சென்ற கதையைச் சொல்கிறார், இவ்வாறு அவருடன் வார்த்தைகளைப் பகிர்ந்து கொண்டார்.

ਪੈ ਰਸ ਰੀਤਹਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਜੁ ਹੁਤੀ ਸਮ ਮਾਨਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਨੀ ॥

pai ras reeteh kee at hee ju hutee sam maanahu amrit baanee |

இந்த வழியில், ராதாவை அடக்கி, கிருஷ்ணர் தனது உணர்ச்சிமிக்க அன்பின் கதையை மேலும் விரிவுபடுத்தினார் மற்றும் அவரது அமிர்தம் போன்ற வார்த்தைகளால் அவர் உணர்ச்சிமிக்க காதல் பாரம்பரியத்தை தீவிரமான நிலைக்கு கொண்டு சென்றார்.

ਤੇਰੋ ਕਹਾ ਬਿਗਰੈ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰਿ ਕਹਿਯੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸ੍ਯਾਮ ਗੁਮਾਨੀ ॥

tero kahaa bigarai brij naar kahiyo ih bhaat sayaam gumaanee |

பிரஜ் பெண்ணே (ராதா!), உனக்கு என்ன ஆயிற்று, பெருமைமிக்க ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இவ்வாறு கூறினார்,

ਅਉਰ ਸਭੈ ਤ੍ਰੀਯ ਚੇਰਿਨ ਹੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਤਿਨ ਮੈ ਤੂ ਰਾਨੀ ॥੬੭੦॥

aaur sabhai treey cherin hai brikhabhaan sutaa tin mai too raanee |670|

பெருமிதம் கொண்ட கிருஷ்ணர், "ஓ ராதா! இதில் உனக்கு என்ன தீங்கு வரும்? எல்லா பெண்களும் உங்கள் வேலைக்காரர்கள், அவர்களில் நீங்கள் ஒரே ராணி.

ਜਹਾ ਚੰਦ ਕੀ ਚਾਦਨੀ ਛਾਜਤ ਹੈ ਜਹਾ ਪਾਤ ਚੰਬੇਲੀ ਕੇ ਸੇਜ ਡਹੀ ਹੈ ॥

jahaa chand kee chaadanee chhaajat hai jahaa paat chanbelee ke sej ddahee hai |

நிலவொளியும் மல்லிகைப் பூக்களின் படுக்கையும் இருக்கும் இடத்தில்

ਸੇਤ ਜਹਾ ਗੁਲ ਰਾਜਤ ਹੈ ਜਿਹ ਕੇ ਜਮੁਨਾ ਢਿਗ ਆਇ ਬਹੀ ਹੈ ॥

set jahaa gul raajat hai jih ke jamunaa dtig aae bahee hai |

வெண்ணிறப் பூக்களும், யமுனையும் அருகிலேயே பாய்கிறது

ਤਾਹੀ ਸਮੈ ਹਰਿ ਰਾਧੇ ਗ੍ਰਸੀ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੀ ਹੈ ॥

taahee samai har raadhe grasee upamaa tih kee kab sayaam kahee hai |

அங்கே கிருஷ்ணர் ராதையைத் தழுவினார்

ਸੇਤ ਤ੍ਰੀਯਾ ਤਨ ਸ੍ਯਾਮ ਹਰੀ ਮਨੋ ਸੋਮ ਕਲਾ ਇਹ ਰਾਹੁ ਗਹੀ ਹੈ ॥੬੭੧॥

set treeyaa tan sayaam haree mano som kalaa ih raahu gahee hai |671|

வெண்மை நிற ராதையும், கருப்பு நிற கிருஷ்ணரும் சேர்ந்து இந்தப் பாதையில் வரும் நிலவொளியைப் போல் தோன்றுகிறார்கள்.671.

ਤਿਹ ਕੋ ਹਰਿ ਜੂ ਫਿਰਿ ਛੋਰਿ ਦਯੋ ਸੋਊ ਕੁੰਜ ਗਲੀ ਕੇ ਬਿਖੈ ਬਨ ਮੈ ॥

tih ko har joo fir chhor dayo soaoo kunj galee ke bikhai ban mai |

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் பின்னர் அவரை பான் குறுகிய தெருக்களில் விடுவித்தார்.

ਫਿਰਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ ਸੋਊ ਜਾਇ ਮਿਲੀ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਕੈ ਅਪੁਨੇ ਤਨ ਮੈ ॥

fir gvaarin mai soaoo jaae milee at aanand kai apune tan mai |

பின்னர் கிருஷ்ணர் அவளை அல்கோவில் விட்டுவிட்டு, மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் மற்ற கோபியர்களைச் சந்திக்கச் சென்றார்

ਅਤਿ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਹੈ ਕਹੀ ਉਪਜੀ ਜੁ ਕੋਊ ਕਬਿ ਕੈ ਮਨ ਮੈ ॥

at taa chhab kee upamaa hai kahee upajee ju koaoo kab kai man mai |

கவிஞரின் மனதில் எழுந்த அக்கால உருவத்தின் உவமை பின்வருமாறு கூறப்பட்டுள்ளது.

ਮਨੋ ਕੇਹਰਿ ਤੇ ਛੁਟਵਾਇ ਮਿਲੀ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਕੋ ਮਨੋ ਮ੍ਰਿਗੀਯਾ ਬਨ ਮੈ ॥੬੭੨॥

mano kehar te chhuttavaae milee mriganee ko mano mrigeeyaa ban mai |672|

அந்தக் காட்சியின் அழகை வர்ணிக்கும் கவிஞர், சிங்கத்தின் பிடியில் இருந்து தப்பித்து மற்ற கோபியர்களைச் சந்திக்கச் சென்றவள், மான் கூட்டத்துடன் சேர்வதாகக் கூறுகிறார்.672.

ਫਿਰਿ ਜਾਇ ਕੈ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ ਹਰਿ ਜੂ ਅਤਿ ਹੀ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਖੇਲ ਮਚਾਯੋ ॥

fir jaae kai gvaarin mai har joo at hee ik sundar khel machaayo |

கிருஷ்ணர் கோபியர்களுக்கு மத்தியில் ஒரு வசீகரமான நாடகம் ஆடத் தொடங்கினார்

ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਹੂੰ ਕੇ ਹਾਥ ਪੈ ਹਾਥ ਧਰਿਯੋ ਅਤਿ ਸਹੀ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥

chandrabhagaa hoon ke haath pai haath dhariyo at sahee man mai sukh paayo |

அவன் சந்தர்பகாவின் கையில் தன் கையை வைத்தான், அவள் அதீத இன்பத்தை அனுபவித்தாள்

ਗਾਵਤ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਹੈ ਸਭ ਗੀਤ ਜੋਊ ਉਨ ਕੈ ਮਨ ਭੀਤਰ ਭਾਯੋ ॥

gaavat gvaarin hai sabh geet joaoo un kai man bheetar bhaayo |

கோபியர்கள் தங்களுக்குப் பிடித்த பாடலைப் பாடத் தொடங்கினர்

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮਨਿ ਆਨੰਦ ਕੈ ਮਨ ਕੋ ਫੁਨਿ ਸੋਕ ਸਭੈ ਬਿਸਰਾਯੋ ॥੬੭੩॥

sayaam kahai man aanand kai man ko fun sok sabhai bisaraayo |673|

கவிஞர் ஷ்யாம் அவர்கள் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்ததாகவும், அவர்களின் மனதின் துக்கமெல்லாம் தீர்ந்ததாகவும் கூறுகிறார்.673.

ਹਰਿ ਨਾਚਤ ਨਾਚਤ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ ਹਸਿ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਹੂੰ ਕੀ ਓਰਿ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥

har naachat naachat gvaarin mai has chandrabhagaa hoon kee or nihaariyo |

அவரது நடனத்தின் போது, கிருஷ்ணர் சந்தர்பாகாவை நோக்கி புன்னகையுடன் பார்த்தார்

ਸੋਊ ਹਸੀ ਇਤ ਤੇ ਏ ਹਸੇ ਜਦੁਰਾ ਤਿਹ ਸੋ ਬਚਨਾ ਹੈ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

soaoo hasee it te e hase jaduraa tih so bachanaa hai uchaariyo |

அவள் இந்தப் பக்கத்திலிருந்து சிரித்தாள், அந்தப் பக்கத்திலிருந்து கிருஷ்ணா அவளுடன் சிரித்துக் கொண்டே பேச ஆரம்பித்தான்

ਮੇਰੋ ਮਹਾ ਹਿਤ ਹੈ ਤੁਮ ਸੋ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਇਹ ਹੇਰਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

mero mahaa hit hai tum so brikhabhaan sutaa ih her bichaariyo |

நான் உன்னை மிகவும் நேசிக்கிறேன். இதை (எல்லாம்) பார்த்த ராதா, (இவ்வாறு தன் மனதில்) நினைத்தாள்.

ਆਨਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਸੰਗਿ ਹੇਤ ਕਰਿਯੋ ਹਮ ਊਪਰ ਤੇ ਹਰਿ ਚੇਤ ਬਿਸਾਰਿਯੋ ॥੬੭੪॥

aan triyaa sang het kariyo ham aoopar te har chet bisaariyo |674|

இதைப் பார்த்த ராதா, கிருஷ்ணன் வேறொரு பெண்ணைக் காதலித்துவிட்டதாகவும், அவளுடனான அவனது காதல் முடிந்துவிட்டதாகவும் நினைத்தாள்.674.

ਹਰਿ ਰਾਧਿਕਾ ਆਨਨ ਦੇਖਤ ਹੀ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

har raadhikaa aanan dekhat hee apane man mai ih bhaat uchaariyo |

கிருஷ்ணரின் முகத்தைப் பார்த்த ராதை தன் மனதிற்குள் சொன்னாள், கிருஷ்ணன் இப்போது மற்ற பெண்களால் அடக்கப்பட்டான்.

ਸ੍ਯਾਮ ਭਏ ਬਸਿ ਅਉਰ ਤ੍ਰਿਯਾ ਤਿਹ ਤੇ ਅਤਿ ਪੈ ਮਨਿ ਮਾਨ ਹੀ ਧਾਰਿਯੋ ॥

sayaam bhe bas aaur triyaa tih te at pai man maan hee dhaariyo |

அதனால் அவர் இதயத்துடன் என்னை இப்போது நினைவில் கொள்ளவில்லை

ਆਨੰਦ ਥੋ ਜਿਤਨੋ ਮਨ ਮੈ ਤਿਤਨੋ ਇਹ ਭਾਖਿ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥

aanand tho jitano man mai titano ih bhaakh bidaa kar ddaariyo |

என்று சொல்லிவிட்டு மனதிலிருந்து ஆனந்தமாக விடைபெற்றாள்

ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਮੁਖਿ ਚੰਦ ਦੁਤੈ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਤੇ ਘਟ ਮੋਹਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥੬੭੫॥

chandrabhagaa mukh chand dutai sabh gvaarin te ghatt mohi bichaariyo |675|

கிருஷ்ணருக்கு சந்திரபாகத்தின் முகம் சந்திரனைப் போன்றது என்றும், எல்லா கோபிகைகளிலும் அவன் அவளை மிகவும் விரும்புவதாகவும் அவள் நினைத்தாள்.675.

ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੋਊ ਤਬ ਹੀ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਬਾਤ ਬਿਚਾਰੀ ॥

keh kai ih bhaat soaoo tab hee apane man mai ih baat bichaaree |

இதை (மனதிற்குள்) சொல்லிவிட்டு, இதை அவன் மனதில் எண்ணினான்

ਪ੍ਰੀਤ ਕਰੀ ਹਰਿ ਆਨਹਿ ਸੋ ਤਜਿ ਖੇਲ ਸਭੈ ਉਠਿ ਧਾਮਿ ਸਿਧਾਰੀ ॥

preet karee har aaneh so taj khel sabhai utth dhaam sidhaaree |

இவ்வாறு சொல்லிக் கொண்டே மனதிற்குள் குமுறிக் கொண்டு, கிருஷ்ணன் வேறு யாரையோ காதலித்ததாக எண்ணி, தன் வீட்டிற்கு கிளம்பினாள்.

ਐਸ ਕਰੀ ਗਨਤੀ ਮਨ ਮੈ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਉਚਾਰੀ ॥

aais karee ganatee man mai upamaa tih kee kab sayaam uchaaree |

(ராதா) யாருடைய உருவகத்தை (இவ்வாறு) கூறுகிறார் என்று கவிஞர் ஷியாம் மனதில் யோசித்தார்.

ਤ੍ਰੀਯਨ ਬੀਚ ਚਲੈਗੀ ਕਥਾ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥਿ ਬਿਸਾਰੀ ॥੬੭੬॥

treeyan beech chalaigee kathaa brikhabhaan sutaa brijanaath bisaaree |676|

கவிஞர் ஷியாம் கூறுகிறார், "இப்போது கிருஷ்ணர் ராதையை மறந்துவிட்டார் என்று பெண்கள் மத்தியில் பேசப்படும்.

ਅਥ ਰਾਧਿਕਾ ਕੋ ਮਾਨ ਕਥਨੰ ॥

ath raadhikaa ko maan kathanan |

இப்போது ராதாவின் மரியாதை பற்றிய விளக்கம் தொடங்குகிறது

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਇਹ ਭਾਤਿ ਚਲੀ ਕਹਿ ਕੈ ਸੁ ਤ੍ਰਿਯਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੋਊ ਕੁੰਜ ਗਲੀ ਹੈ ॥

eih bhaat chalee keh kai su triyaa kab sayaam kahai soaoo kunj galee hai |

இவ்வாறு கூறிவிட்டு ராதா அல்கோவை விட்டு வெளியேறுகிறாள்

ਚੰਦਮੁਖੀ ਤਨ ਕੰਚਨ ਸੇ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਤੇ ਜੋਊ ਖੂਬ ਭਲੀ ਹੈ ॥

chandamukhee tan kanchan se sabh gvaarin te joaoo khoob bhalee hai |

ராதா, கோபிகளில் மிகவும் அழகானவள், சந்திரனைப் போன்ற முகத்தையும், தங்கத்தைப் போன்ற உடலையும் உடையவள்

ਮਾਨ ਕੀਯੋ ਨਿਖਰੀ ਤਿਨ ਤੇ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਸੀ ਮਨੋ ਸੁ ਬਿਨਾ ਹੀ ਅਲੀ ਹੈ ॥

maan keeyo nikharee tin te mriganee see mano su binaa hee alee hai |

பெருமிதம் கொண்ட அவள் இப்போது தன் தோழிகளை விட்டுப் பிரிந்து விட்டாள்

ਯੌ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ ਮਨ ਮੈ ਪਤਿ ਸੋ ਰਤਿ ਮਾਨਹੁ ਰੂਠਿ ਚਲੀ ਹੈ ॥੬੭੭॥

yau upajee upamaa man mai pat so rat maanahu rootth chalee hai |677|

அவளைப் பார்த்ததும் காதல் கடவுளின் மீது கோபம் கொண்ட ரதி அவனை விட்டு விலகுவதாகத் தோன்றியது.677.

ਇਤ ਤੇ ਹਰਿ ਖੇਲਤ ਰਾਸ ਬਿਖੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਕਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਿਹਾਰੀ ॥

eit te har khelat raas bikhai brikhabhaan sutaa kar preet nihaaree |

ரசத்தில் விளையாடிக் கொண்டிருந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் ராதையை அன்புடன் பார்த்தார். கவிஞர் ஷியாம் கூறுகிறார்.

ਪੇਖ ਰਹਿਯੋ ਨ ਪਿਖੀ ਤਿਨ ਮੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜੁ ਹੁਤੀ ਸੋਊ ਪਿਆਰੀ ॥

pekh rahiyo na pikhee tin mai kab sayaam kahai ju hutee soaoo piaaree |

இந்தப் பக்கம், கிருஷ்ணன், காம விளையாட்டில் மூழ்கி, ராதையைப் பார்த்தான், ஆனால் அவள் எங்கும் காணப்படவில்லை.

ਚੰਦ੍ਰਪ੍ਰਭਾ ਸਮ ਜਾ ਮੁਖ ਹੈ ਤਨ ਕੰਚਨ ਸੋ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਨਾਰੀ ॥

chandraprabhaa sam jaa mukh hai tan kanchan so at sundar naaree |

நிலவு போன்ற முகமும் பொன் நிற உடலும் கொண்ட மிக அழகான பெண்.

ਕੈ ਗ੍ਰਿਹਿ ਮਾਨ ਕੈ ਨੀਦ ਗਈ ਕਿ ਕੋਊ ਉਨਿ ਮਾਨ ਕੀ ਬਾਤ ਬਿਚਾਰੀ ॥੬੭੮॥

kai grihi maan kai need gee ki koaoo un maan kee baat bichaaree |678|

சந்திரனைப் போன்ற முகமும், பொன் போன்ற உடலும், அதீத வசீகரமும் கொண்ட ராதை, தூக்கத்தின் தாக்கத்தினாலோ அல்லது ஏதோ கர்வத்தினாலோ, அதை நினைத்து நினைத்துக்கொண்டும் தன் வீட்டிற்குச் சென்றுவிட்டாள்.678.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਾਚ ॥

kaanrah baach |

கிருஷ்ணரின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਬਿਜਛਟਾ ਜਿਹ ਨਾਮ ਸਖੀ ਕੋ ਹੈ ਸੋਊ ਸਖੀ ਜਦੁਰਾਇ ਬੁਲਾਈ ॥

bijachhattaa jih naam sakhee ko hai soaoo sakhee jaduraae bulaaee |

கிருஷ்ணர் விதுச்சதா என்ற இளம் பெண்ணை அழைத்தார்

ਅੰਗ ਪ੍ਰਭਾ ਜਿਹ ਕੰਚਨ ਸੀ ਜਿਹ ਤੇ ਮੁਖ ਚੰਦ ਛਟਾ ਛਬਿ ਪਾਈ ॥

ang prabhaa jih kanchan see jih te mukh chand chhattaa chhab paaee |

அவள் உடல் தங்கம் போல் பளபளத்தது, அவள் முகத்தின் மகிமை சந்திரனைப் போல இருந்தது

ਤਾ ਸੰਗਿ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਸੁਨ ਤੂ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਪਹਿ ਜਾਈ ॥

taa sang aaise kahiyo har joo sun too brikhabhaan sutaa peh jaaee |

கிஷன் அவனிடம், (ஓ சகீ!) கேள், நீ ராதையிடம் செல்.

ਪਾਇਨ ਪੈ ਬਿਨਤੀਅਨ ਕੈ ਅਤਿ ਹੇਤ ਕੇ ਭਾਵ ਸੋ ਲਿਆਉ ਮਨਾਈ ॥੬੭੯॥

paaein pai binateean kai at het ke bhaav so liaau manaaee |679|

கிருஷ்ணர் அவளை அழைத்து, "நீ ராதையிடம் சென்று அவள் காலில் விழுந்து அவளை வருமாறு கேட்டுக்கொள்""679.

ਜਦੁਰਾਇ ਕੀ ਸੁਨ ਕੈ ਬਤੀਆ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਜੋਊ ਬਾਲ ਭਲੀ ਹੈ ॥

jaduraae kee sun kai bateea brikhabhaan sutaa joaoo baal bhalee hai |

கிருஷ்ணரின் பேச்சைக் கேட்டு, ராதை மிகவும் நல்ல பெண்மணி.

ਰੂਪ ਮਨੋ ਸਮ ਸੁੰਦਰ ਮੈਨ ਕੇ ਮਾਨਹੁ ਸੁੰਦਰਿ ਕੰਜ ਕਲੀ ਹੈ ॥

roop mano sam sundar main ke maanahu sundar kanj kalee hai |

யாதவர்களின் மன்னன் கிருஷ்ணனின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு, அவருக்குக் கீழ்ப்படிந்த இளம்பெண், காதல் மற்றும் தாமரை போன்ற வசீகரமான ராதையை நோக்கித் தொடங்கினாள்.