ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 228

ਕਾ ਕਰਯੋ ਕੁਕਾਜ ॥

kaa karayo kukaaj |

நீங்கள் என்ன வகையான தவறு செய்தீர்கள்?

ਕਯੋ ਜੀਐ ਨਿਲਾਜ ॥

kayo jeeai nilaaj |

ஏன் வெட்கமின்றி வாழ்கிறாய்?

ਮੋਹਿ ਜੈਬੇ ਤਹੀ ॥

mohi jaibe tahee |

நான் அங்கு செல்வேன்

ਰਾਮ ਹੈ ਗੇ ਜਹੀ ॥੨੭੬॥

raam hai ge jahee |276|

நீங்கள் எப்படி வெட்க உணர்வை இழந்தீர்கள்? நீங்கள் இவ்வளவு மோசமான செயலைச் செய்தீர்கள் என்று; ராமர் சென்ற இடத்திற்கு நான் இப்போது செல்கிறேன். '276.

ਕੁਸਮ ਬਚਿਤ੍ਰ ਛੰਦ ॥

kusam bachitr chhand |

குஸ்மா பச்சிதார் சரணம்

ਤਿਨ ਬਨਬਾਸੀ ਰਘੁਬਰ ਜਾਨੈ ॥

tin banabaasee raghubar jaanai |

அவர் (பரதன்) ராமனை பன்வாசி என்று அறிந்திருந்தார்

ਦੁਖ ਸੁਖ ਸਮ ਕਰ ਸੁਖ ਦੁਖ ਮਾਨੈ ॥

dukh sukh sam kar sukh dukh maanai |

காட்டில் வசிக்கும் மக்கள், ரகுவீர் ராமை அறிந்திருக்கிறார்கள், அவருடைய துன்பத்தையும் ஆறுதலையும் தங்கள் சொந்தமாகக் கருதுகிறார்கள்.

ਬਲਕਲ ਧਰ ਕਰ ਅਬ ਬਨ ਜੈਹੈਂ ॥

balakal dhar kar ab ban jaihain |

(அவர் சொல்லத் தொடங்கினார்-) இப்போது (நான்) விலா எலும்புகளின் தோலின் கவசம் அணிந்து பான் ஆகிவிடுவேன்.

ਰਘੁਪਤ ਸੰਗ ਹਮ ਬਨ ਫਲ ਖੈਹੈਂ ॥੨੭੭॥

raghupat sang ham ban fal khaihain |277|

இப்போது நான் மரத்தின் தோலை அணிந்து கொண்டு காட்டிற்குச் சென்று காட்டுப் பழங்களை ஆட்டுக்கடாவுடன் சாப்பிடுவேன்.

ਇਮ ਕਹਾ ਬਚਨਾ ਘਰ ਬਰ ਛੋਰੇ ॥

eim kahaa bachanaa ghar bar chhore |

(பரத்) போன்ற வார்த்தைகளைச் சொல்லி வீட்டை விட்டு வெளியேறினார்.

ਬਲਕਲ ਧਰਿ ਤਨ ਭੂਖਨ ਤੋਰੇ ॥

balakal dhar tan bhookhan tore |

இவ்வாறு கூறிவிட்டு பாரதம் தனது வீட்டை விட்டு வெளியேறி ஆபரணங்களை உடைத்து எறிந்துவிட்டு பட்டை தோலை அணிந்தான்.

ਅਵਧਿਸ ਜਾਰੇ ਅਵਧਹਿ ਛਾਡਯੋ ॥

avadhis jaare avadheh chhaaddayo |

மன்னன் தசரதனை அடக்கம் செய்த பிறகு, (பரதன்) அயோத்தி நகரை விட்டு வெளியேறினான்

ਰਘੁਪਤਿ ਪਗ ਤਰ ਕਰ ਘਰ ਮਾਡਿਯੋ ॥੨੭੮॥

raghupat pag tar kar ghar maaddiyo |278|

அவர் மன்னன் தஸ்ரதரின் மரணச் சடங்குகளைச் செய்துவிட்டு, ஔதை விட்டு வெளியேறி ராமரின் காலடியில் தங்கியிருப்பதில் கவனம் செலுத்தினார்.278.

ਲਖਿ ਜਲ ਥਲ ਕਹ ਤਜਿ ਕੁਲ ਧਾਏ ॥

lakh jal thal kah taj kul dhaae |

எரியும் நிலத்தைப் பார்த்து எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டு முன்னே நடந்தான்

ਮਨੁ ਮਨ ਸੰਗਿ ਲੈ ਤਿਹ ਠਾ ਆਏ ॥

man man sang lai tih tthaa aae |

வனவாசிகள், பாரதத்தின் வலிமையான படையைக் கண்டு, முனிவர்களுடன் வந்து, ராமர் தங்கியிருந்த இடத்தை அடைந்தனர்.

ਲਖਿ ਬਲ ਰਾਮੰ ਖਲ ਦਲ ਭੀਰੰ ॥

lakh bal raaman khal dal bheeran |

படையின் வருகையைப் பார்த்த இராமன் (ஒரு) எதிரியின் படை (வந்து) இருப்பதை உணர்ந்தான்.

ਗਹਿ ਧਨ ਪਾਣੰ ਸਿਤ ਧਰ ਤੀਰੰ ॥੨੭੯॥

geh dhan paanan sit dhar teeran |279|

பலம் பொருந்திய செம்மறியாட்டைக் கண்டு சில கொடுங்கோலர்கள் தாக்க வந்ததாக எண்ணி, வில்லையும் அம்புகளையும் கைகளில் பிடித்தான்.279.

ਗਹਿ ਧਨੁ ਰਾਮੰ ਸਰ ਬਰ ਪੂਰੰ ॥

geh dhan raaman sar bar pooran |

இராமன் வில்லை எடுத்து முழு பலத்துடன் அம்பு எய்த போது

ਅਰਬਰ ਥਹਰੇ ਖਲ ਦਲ ਸੂਰੰ ॥

arabar thahare khal dal sooran |

ராமர் வில்லைக் கையில் எடுத்து அம்பு விடத் தொடங்கினார், இந்திரன், சூரியன் முதலியோர் பயந்து நடுங்கினார்கள்.

ਨਰ ਬਰ ਹਰਖੇ ਘਰ ਘਰ ਅਮਰੰ ॥

nar bar harakhe ghar ghar amaran |

ஒவ்வொரு வீட்டிலும் நல்ல மனிதர்களும் தெய்வங்களும் மகிழ்ச்சியுடன் இருந்தனர்.

ਅਮਰਰਿ ਧਰਕੇ ਲਹਿ ਕਰਿ ਸਮਰੰ ॥੨੮੦॥

amarar dharake leh kar samaran |280|

இதைக் கண்டு வனவாசிகள் தங்கள் இருப்பிடங்களில் மகிழ்ச்சி அடைந்தனர், ஆனால் அமர்புராவின் தேவர்கள் இந்தப் போரைக் கண்டு கவலையடைந்தனர்.280.

ਤਬ ਚਿਤ ਅਪਨੇ ਭਰਥਰ ਜਾਨੀ ॥

tab chit apane bharathar jaanee |

பரதன் மனதில் (இந்த விஷயம்) தெரிந்ததும்

ਰਨ ਰੰਗ ਰਾਤੇ ਰਘੁਬਰ ਮਾਨੀ ॥

ran rang raate raghubar maanee |

அப்போது, ராமன் போரைத் தொடங்க நினைத்ததை பாரதம் தன் மனதில் பிரதிபலித்தது.

ਦਲ ਬਲ ਤਜਿ ਕਰਿ ਇਕਲੇ ਨਿਸਰੇ ॥

dal bal taj kar ikale nisare |

(அவர்கள்) கீழ்ப் படையை விட்டுத் தனியே வெளியே வந்தனர்

ਰਘੁਬਰ ਨਿਰਖੇ ਸਭ ਦੁਖ ਬਿਸਰੇ ॥੨੮੧॥

raghubar nirakhe sabh dukh bisare |281|

ஆதலால் அவன் தன் படைகளையெல்லாம் விட்டு, தனியே முன்னோக்கிச் சென்று, ராமனைக் கண்டு அவனுடைய துன்பங்கள் அனைத்தும் தீர்ந்தன.281.

ਦ੍ਰਿਗ ਜਬ ਨਿਰਖੇ ਭਟ ਮਣ ਰਾਮੰ ॥

drig jab nirakhe bhatt man raaman |

சிரோமணி ராமனைக் கண்ணால் பார்த்ததும்

ਸਿਰ ਧਰ ਟੇਕਯੰ ਤਜ ਕਰ ਕਾਮੰ ॥

sir dhar ttekayan taj kar kaaman |

பாரதம் தனது கண்களால் வலிமைமிக்க ராமனைக் கண்டதும், பின்னர் தனது ஆசைகள் அனைத்தையும் விட்டுவிட்டு, பாரதம் அவர் முன் சாஷ்டாங்கமாக வணங்கினார்.

ਇਮ ਗਤਿ ਲਖਿ ਕਰ ਰਘੁਪਤਿ ਜਾਨੀ ॥

eim gat lakh kar raghupat jaanee |

இந்த நிலையைப் பார்த்து ராம் சந்திரா (இந்த விஷயம்) போங்க

ਭਰਥਰ ਆਏ ਤਜਿ ਰਜਧਾਨੀ ॥੨੮੨॥

bharathar aae taj rajadhaanee |282|

இதைப் பார்த்த ராமர், தனது தலைநகரை விட்டு வந்திருப்பது பாரதம் என்பதை உணர்ந்தார்.282.

ਰਿਪਹਾ ਨਿਰਖੇ ਭਰਥਰ ਜਾਨੇ ॥

ripahaa nirakhe bharathar jaane |

பரதனை அடையாளம் கண்டு, சத்ருக்னனை (ரிபா) கண்டதன் மூலம்.

ਅਵਧਿਸ ਮੂਏ ਤਿਨ ਮਾਨ ਮਾਨੇ ॥

avadhis mooe tin maan maane |

சத்ருக்னனையும் பாரதத்தையும் பார்த்த ராமர் அவர்களை அடையாளம் கண்டுகொண்டார், தசரத மன்னன் இவ்வுலகை விட்டுச் சென்றுவிட்டான் என்ற எண்ணம் ராமர் மற்றும் லட்சுமணனின் மனதில் தோன்றியது.

ਰਘੁਬਰ ਲਛਮਨ ਪਰਹਰ ਬਾਨੰ ॥

raghubar lachhaman parahar baanan |

ராம் மற்றும் லச்மன் (தனுஷ்) அம்பு தவிர

ਗਿਰ ਤਰ ਆਏ ਤਜ ਅਭਿਮਾਨੰ ॥੨੮੩॥

gir tar aae taj abhimaanan |283|

அவர்கள் தங்கள் அம்பை விட்டுவிட்டு தங்கள் அதிருப்தியைத் தணித்து மலையிலிருந்து இறங்கினர்.283.

ਦਲ ਬਲ ਤਜਿ ਕਰਿ ਮਿਲਿ ਗਲ ਰੋਏ ॥

dal bal taj kar mil gal roe |

டல்-பாலை விட்டு வெளியேறி (நான்கு சகோதரர்கள்) ஒருவரையொருவர் கட்டிப்பிடித்து அழுதனர் (சொல்ல ஆரம்பித்தார்கள்-)

ਦੁਖ ਕਸਿ ਬਿਧਿ ਦੀਆ ਸੁਖ ਸਭ ਖੋਏ ॥

dukh kas bidh deea sukh sabh khoe |

ராணுவத்தை ஓரமாக விட்டுவிட்டு ஒருவரை ஒருவர் கட்டித் தழுவி அழுதனர். அவர்கள் எல்லா வசதிகளையும் இழந்து தவிக்கும் அளவுக்கு வேதனையை பிராவிடன்ஸ் கொடுத்தது.

ਅਬ ਘਰ ਚਲੀਏ ਰਘੁਬਰ ਮੇਰੇ ॥

ab ghar chalee raghubar mere |

(பரதன் சொன்னான்-) ஓ என் (இறைவா) ரகுபர்! இப்போது வீட்டிற்கு செல்வோம்

ਤਜਿ ਹਠਿ ਲਾਗੇ ਸਭ ਪਗ ਤੇਰੇ ॥੨੮੪॥

taj hatth laage sabh pag tere |284|

பாரதம் சொன்னது, "ஓ ரகுவீர், உன் விடாமுயற்சியைக் கைவிட்டு, உன் வீட்டிற்குத் திரும்பு, ஏனென்றால் மக்கள் அனைவரும் உன் காலடியில் விழுந்துவிட்டார்கள்." 284.

ਰਾਮ ਬਾਚ ਭਰਥ ਸੋਂ ॥

raam baach bharath son |

பாரதத்தை நோக்கி ராமரின் பேச்சு:

ਕੰਠ ਅਭੂਖਨ ਛੰਦ ॥

kantth abhookhan chhand |

காந்த் அபூஷன் சரணம்

ਭਰਥ ਕੁਮਾਰ ਨ ਅਉਹਠ ਕੀਜੈ ॥

bharath kumaar na aauhatth keejai |

ஹே பாரத் குமார்! வலியுறுத்த வேண்டாம்

ਜਾਹ ਘਰੈ ਨ ਹਮੈ ਦੁਖ ਦੀਜੈ ॥

jaah gharai na hamai dukh deejai |

��ஓ பாரதா! பிடிவாதமாக இருக்காதீர்கள், உங்கள் வீட்டிற்குச் செல்லுங்கள், இங்கு தங்கி என்னை மேலும் வேதனைப்படுத்தாதீர்கள்

ਰਾਜ ਕਹਯੋ ਜੁ ਹਮੈ ਹਮ ਮਾਨੀ ॥

raaj kahayo ju hamai ham maanee |

(வேலை) அரசன் (தசரதன்) எங்களிடம், (என்று) நாங்கள் ஏற்றுக்கொண்டோம்.

ਤ੍ਰਿਯੋਦਸ ਬਰਖ ਬਸੈ ਬਨ ਧਾਨੀ ॥੨੮੫॥

triyodas barakh basai ban dhaanee |285|

எனக்கு என்ன அனுமதி வழங்கப்பட்டதோ, அதன்படி நான் நடந்துகொள்கிறேன், அதன்படி நான் பதின்மூன்று ஆண்டுகள் காட்டில் இருப்பேன் (பதிநான்காம் ஆண்டில் திரும்பி வருவேன்).285.