ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 415

ਤਉ ਅਚਲੇਸ ਗੁਮਾਨ ਭਰੇ ਅਤਿ ਹੀ ਹਸ ਕੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਪੁਕਾਰਿਯੋ ॥

tau achales gumaan bhare at hee has kai ih bhaat pukaariyo |

ஒரு மஹுரத் (சிறிது நேரம்) மறைந்த பிறகு, கிருஷ்ணர் தேரில் சுயநினைவு திரும்பினார், இப்போது அச்லேஷ் பெருமிதத்துடன் சிரித்தார்,

ਜਾਤ ਕਹਾ ਹਮ ਤੇ ਭਜਿ ਕੈ ਕਰਿ ਲੈ ਕੇ ਗਦਾ ਕਟੁ ਬੋਲ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

jaat kahaa ham te bhaj kai kar lai ke gadaa katt bol uchaariyo |

கசப்பான வார்த்தைகளை உதிர்க்கும் கையில் சூலாயுதத்துடன் என்னிடமிருந்து தப்பித்து எங்கே போகிறாய்.

ਮਾਨਹੁ ਕੇਹਰਿ ਜਾਤ ਹੁਤੋ ਨਰ ਲੈ ਲਕੁਟੀ ਕਰਿ ਮੈ ਲਲਕਾਰਿਯੋ ॥੧੧੭੪॥

maanahu kehar jaat huto nar lai lakuttee kar mai lalakaariyo |1174|

என்னை விட்டு எங்கே ஓடிப் போவாய்?'' என்று தன் தந்திரனைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டு, யாரோ ஒருவர் தன் கோலைப் பிடித்துக்கொண்டு, சிங்கத்தை விட்டுச் செல்வதைச் சவால் விடுவது போல இந்த முரண்பாடான வார்த்தைகளை உச்சரித்தார்.1174.

ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਬਤੀਆ ਅਰਿ ਕੀ ਰਥੁ ਹਾਕਿ ਫਿਰਿਯੋ ਹਰਿ ਕੋਪ ਭਯੋ ॥

yau sun kai bateea ar kee rath haak firiyo har kop bhayo |

எதிரியின் இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட கிருஷ்ணர் கோபமடைந்து, தனது தேர் முன்னோக்கிச் சென்றார்

ਪਟ ਪੀਤ ਮਹਾ ਫਹਰਿਓ ਧੁਜ ਜਿਉ ਘਨ ਮੈ ਚਪਲਾ ਸਮ ਰੂਪ ਲਯੋ ॥

patt peet mahaa fahario dhuj jiau ghan mai chapalaa sam roop layo |

அவரது மஞ்சள் ஆடை மேகங்களுக்கு இடையே மின்னலைப் போல அலையத் தொடங்கியது

ਬਰਖਿਯੋ ਸਰ ਬੂੰਦਨ ਜਿਉ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਤਬੈ ਰਿਪੁ ਕੋ ਦਲ ਮਾਰ ਦਯੋ॥

barakhiyo sar boondan jiau ghan sayaam tabai rip ko dal maar dayo|

அப்போது ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் (எய்த) மழைத்துளிகள் போன்ற அம்புகளை எறிந்து எதிரியின் படையைக் கொன்றார்.

ਰਿਸ ਕੈ ਅਚਲੇਸ ਸੁ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਗਹੇ ਹਰਿ ਸਾਮੁਹੇ ਆਇ ਖਯੋ ॥੧੧੭੫॥

ris kai achales su baan kamaan gahe har saamuhe aae khayo |1175|

தன் அம்பு மழையால், எதிரியின் படையைக் கொன்றான், இப்போது பெரும் கோபத்தில், வில்லையும் அம்புகளையும் தன் கைகளில் எடுத்துக் கொண்டு, அச்லேஷ் வந்து கிருஷ்ணனுக்கு எதிராக நின்றான்.1175.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਸਿੰਘ ਨਾਦ ਤਬ ਤਿਨ ਕੀਓ ਕ੍ਰਿਸਨ ਚਿਤੈ ਕਰਿ ਨੈਨ ॥

singh naad tab tin keeo krisan chitai kar nain |

அப்போது அவர் துதிக்கையால் கிருஷ்ணரைக் கண்களால் பார்த்தார்.

ਬਿਕਟਿ ਨਿਕਟਿ ਰਨਿ ਸੁਭਟ ਲਖਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਤਿ ਬੋਲਿਯੋ ਬੈਨ ॥੧੧੭੬॥

bikatt nikatt ran subhatt lakh har prat boliyo bain |1176|

கிருஷ்ணனைக் கண்டு கொம்பை ஊதினான் (சிங்கம் போல் கர்ஜித்து) நான்கு புறமும் உள்ள வீரர்களைக் கண்டு கிருஷ்ணனிடம் சொன்னான்.1176.

ਅਚਲ ਸਿੰਘ ਬਾਚ ॥

achal singh baach |

அச்சல் சிங்கின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਜੀਵਤ ਜੇ ਜਗ ਮੈ ਰਹਿ ਹੈ ਅਤਿ ਜੁਧ ਕਥਾ ਹਮਰੀ ਸੁਨ ਲੈ ਹੈ ॥

jeevat je jag mai reh hai at judh kathaa hamaree sun lai hai |

உலகில் உயிருடன் இருந்தவர்கள், (அவர்கள்) என்னுடைய இந்தக் கடும் போரின் கதையைக் கேட்பார்கள்.

ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਕਵਿਤਾ ਕਰਿ ਕੈ ਕਬਿ ਰਾਮ ਨਰੇਸਨ ਜਾਇ ਰਿਝੈ ਹੈ ॥

taa chhab kee kavitaa kar kai kab raam naresan jaae rijhai hai |

உலகில் எஞ்சியிருப்பவர்கள், அவர்கள் எங்கள் போர் அத்தியாயத்தைக் கேட்பார்கள், கவிஞர்கள் அந்தக் கவிதையால் மன்னர்களை மகிழ்விப்பார்கள்.

ਜੋ ਬਲਿ ਪੈ ਕਹਿ ਹੈ ਕਥ ਪੰਡਿਤ ਰੀਝਿ ਘਨੋ ਤਿਹ ਕੋ ਧਨੁ ਦੇ ਹੈ ॥

jo bal pai keh hai kath panddit reejh ghano tih ko dhan de hai |

ஆனால் பண்டிதர்கள் அதைக் கூறினால், அவர்களும் பெரும் செல்வத்தைப் பெறுவார்கள்

ਹੇ ਹਰਿ ਜੂ ਇਹ ਆਹਵ ਕੇ ਜੁਗ ਚਾਰਨਿ ਮੈ ਗੁਨ ਗੰਧ੍ਰਬ ਗੈਹੈ ॥੧੧੭੭॥

he har joo ih aahav ke jug chaaran mai gun gandhrab gaihai |1177|

மேலும் ஓ கிருஷ்ணா! இந்தப் போரைப் பற்றி ஞானக்களும் கந்தர்வர்களும் பாடுவார்கள்.

ਕੋਪ ਕੈ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਯੋ ਅਰਿ ਕੀ ਬਤੀਯਾ ਸੁਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸਬੈ ॥

kop kai utar det bhayo ar kee bateeyaa sun sayaam sabai |

எதிரியின் அனைத்து வார்த்தைகளையும் கேட்ட கிருஷ்ணர் கோபத்துடன் பதிலளித்தார்.

ਚਿਰੀਯਾ ਬਨ ਮੈ ਚੁਹਕੈ ਤਬ ਲਉ ਅਤਿ ਕੋਪ ਨ ਆਵਤ ਬਾਜ ਜਬੈ ॥

chireeyaa ban mai chuhakai tab lau at kop na aavat baaj jabai |

எதிரியின் இந்த பேச்சையெல்லாம் கேட்ட கிருஷ்ணர், கோபமடைந்து, "பருந்து வராதவரை காட்டில் சிட்டுக்குருவி மட்டும் சத்தம் போடும்.

ਗਰਬਾਤ ਹੈ ਮੂਢ ਘਨੋ ਰਨ ਮੈ ਕਟਿ ਹੌ ਤੁਹਿ ਸੀਸ ਲਖੈਗੋ ਤਬੈ ॥

garabaat hai moodt ghano ran mai katt hau tuhi sees lakhaigo tabai |

ਤਿਹ ਤੇ ਤਜਿ ਸੰਕ ਨਿਸੰਕ ਲਰੋ ਬਲਬੀਰ ਕਹਿਯੋ ਕਹਾ ਢੀਲ ਅਬੈ ॥੧੧੭੮॥

tih te taj sank nisank laro balabeer kahiyo kahaa dteel abai |1178|

நான் உன் தலையை வெட்டும்போதுதான் உனக்குத் தெரியும், எனவே எல்லா மாயைகளையும் விட்டுவிட்டு வந்து போராடுங்கள், மேலும் தாமதிக்க வேண்டாம்.

ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਕਟੁ ਬੈਨਨ ਕੋ ਅਚਲੇਸ ਬਲੀ ਮਨਿ ਕੋਪ ਜਗਿਯੋ ॥

yau sun kai katt bainan ko achales balee man kop jagiyo |

இத்தகைய கசப்பான வார்த்தைகளைக் கேட்ட அச்சல் சிங் சூர்மே மனதில் கோபம் கொண்டார்.

ਕਸ ਬੋਲਤ ਹੋ ਕਛੁ ਲਾਜ ਗਹੋ ਰਨਿ ਠਾਢੇ ਰਹੋ ਸੁਨਿ ਹੋ ਨ ਭਗਿਯੋ ॥

kas bolat ho kachh laaj gaho ran tthaadte raho sun ho na bhagiyo |

இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டதும், தைரியசாலியான அச்சல் சிங்கின் மனதில் கோபம் எழுந்தது, அவன் இடியுடன்,

ਯਹ ਉਤਰ ਦੈ ਹਰਿ ਕੋ ਜਬ ਹੀ ਤਬ ਹੀ ਨਿਜ ਆਯੁਧ ਲੈ ਉਮਗਿਯੋ ॥

yah utar dai har ko jab hee tab hee nij aayudh lai umagiyo |

ஓ கிருஷ்ணா! நீங்கள் வெட்கப்படலாம்

ਮਨ ਮੈ ਹਰਖਿਯੋ ਧਨੁ ਕੋ ਕਰਖਿਯੋ ਬਰਖਿਯੋ ਸਰ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿ ਕੋ ਨ ਲਗਿਯੋ ॥੧੧੭੯॥

man mai harakhiyo dhan ko karakhiyo barakhiyo sar sree har ko na lagiyo |1179|

அங்கேயே நின்று ஓடாதே, என்று சொல்லிக் கையில் ஆயுதத்தை ஏந்தி முன்னோக்கி ஓடினான், அவன் மகிழ்ச்சியடைந்து, தன் வில்லை இழுத்து அம்பு எய்தினான், ஆனால் அந்த அம்பு கிருஷ்ணனைத் தாக்கவில்லை.1179.

ਜੋ ਅਚਲੇਸ ਜੂ ਬਾਨ ਚਲਾਵਤ ਸੋ ਹਰਿ ਆਵਤ ਕਾਟਿ ਗਿਰਾਵੈ ॥

jo achales joo baan chalaavat so har aavat kaatt giraavai |

அச்சல் சிங் எய்த ஒவ்வொரு அம்பும் கிருஷ்ணரால் இடைமறிக்கப்பட்டது

ਜਾਨੈ ਨ ਦੇਹ ਲਗਿਯੋ ਅਰਿ ਕੀ ਸਰ ਫੇਰਿ ਰਿਸਾ ਕਰਿ ਅਉਰ ਚਲਾਵੈ ॥

jaanai na deh lagiyo ar kee sar fer risaa kar aaur chalaavai |

அதை அறிந்ததும், அந்த அம்பு கிருஷ்ணரை தாக்கவில்லை, கோபத்தில் மற்றொரு அம்பு எய்துவிடுவார்

ਸੋ ਹਰਿ ਆਵਤ ਬੀਚ ਕਟੈ ਅਪਨੋ ਉਹ ਕੋ ਉਰ ਬੀਚ ਲਗਾਵੈ ॥

so har aavat beech kattai apano uh ko ur beech lagaavai |

கிருஷ்ணர் அந்த அம்பையும் நடுவழியில் இடைமறித்து எதிரியின் மார்பில் அம்பு செலுத்துவார்.

ਦੇਖਿ ਸਤਕ੍ਰਿਤ ਕਉਤਕ ਕੋ ਕਬਿ ਰਾਮ ਕਹੈ ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਜਸੁ ਗਾਵੈ ॥੧੧੮੦॥

dekh satakrit kautak ko kab raam kahai prabh ko jas gaavai |1180|

இந்தக் காட்சியைக் கண்டு, கவிஞர் ராம், இறைவனைப் போற்றுகிறார்.1180.

ਦਾਰੁਕ ਕੋ ਕਹਿਓ ਤੇਜ ਕੈ ਸ੍ਯੰਦਨ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿ ਜੂ ਕਰਿ ਖਗੁ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥

daaruk ko kahio tej kai sayandan sree har joo kar khag sanbhaariyo |

தாருக் என்ற தேரோட்டியிடம் தன் ரதத்தை வேகமாக ஓட்டச் சொல்லி, கிருஷ்ணர் தனது குத்துவட்டைக் கையில் ஏந்தி, கடும் கோபத்தில், எதிரியின் தலையில் அடித்தார்.

ਦਾਮਨਿ ਜਿਉ ਘਨ ਮੈ ਲਸਕੈ ਰਿਸ ਮੈ ਬਰਿ ਕੈ ਅਰਿ ਊਪਰ ਮਾਰਿਯੋ ॥

daaman jiau ghan mai lasakai ris mai bar kai ar aoopar maariyo |

மின்னல் போல் மின்னியது

ਦੁਜਨ ਕੋ ਸਿਰੁ ਕਾਟਿ ਦਯੋ ਬਿਨੁ ਰੁੰਡ ਭਯੋ ਜਸੁ ਤਾਹਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

dujan ko sir kaatt dayo bin rundd bhayo jas taeh uchaariyo |

அவன், (கிருஷ்ணன்) அந்தப் பொல்லாதவனுடைய தலையை வெட்டி, அவனுடைய தும்பிக்கையை தலையற்றதாக்கினான்

ਜਿਉ ਸਰਦੂਲ ਮਹਾ ਬਨ ਮੈ ਹਤ ਕੈ ਬਲ ਸੋ ਮਨੋ ਕੇਹਰਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥੧੧੮੧॥

jiau saradool mahaa ban mai hat kai bal so mano kehar ddaariyo |1181|

பெரிய சிங்கம் சின்ன சிங்கத்தைக் கொன்றுவிட்டதோ என்று தோன்றியது.1181.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਅਡਰ ਸਿੰਘ ਅਉ ਅਜਬ ਸਿੰਘ ਅਘਟ ਸਿੰਘ ਸਿੰਘ ਬੀਰ ॥

addar singh aau ajab singh aghatt singh singh beer |

ஆதார் சிங், அஜப் சிங், அகத் சிங், பீர் சிங்,

ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਅਰੁ ਅਟਲ ਸਿੰਘ ਮਹਾਰਥੀ ਰਨ ਧੀਰ ॥੧੧੮੨॥

amar singh ar attal singh mahaarathee ran dheer |1182|

அப்போது அதர் சிங், அஜய்ப் சிங், அகாத் சிங், வீர் சிங், அமர் சிங், அடல் சிங் போன்ற பெரும் போர்வீரர்கள் இருந்தனர்.1182

ਅਰਜਨ ਸਿੰਘ ਅਰੁ ਅਮਿਟ ਸਿੰਘ ਕ੍ਰਿਸਨ ਨਿਹਾਰਿਓ ਨੈਨ ॥

arajan singh ar amitt singh krisan nihaario nain |

அர்ஜன் சிங், அமித் சிங் (பெயர்) எட்டு போர் மன்னர்கள் கிருஷ்ணரை தங்கள் கண்களால் பார்த்தனர்.

ਆਠ ਭੂਪ ਮਿਲਿ ਪਰਸਪਰ ਬੋਲਤ ਐਸੇ ਬੈਨ ॥੧੧੮੩॥

aatth bhoop mil parasapar bolat aaise bain |1183|

கிருஷ்ணா அர்ஜுன் சிங் மற்றும் அமித் சிங் ஆகியோரைப் பார்த்தார், எட்டு மன்னர்கள் ஒருவரோடு ஒருவர் உரையாடிக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டார்.1183.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਦੇਖਤ ਹੋ ਨ੍ਰਿਪ ਸ੍ਯਾਮ ਬਲੀ ਤਿਹ ਕੇ ਹਮ ਊਪਰਿ ਧਾਇ ਪਰੈ ॥

dekhat ho nrip sayaam balee tih ke ham aoopar dhaae parai |

அந்த அரசர்கள், . அவர் வலிமைமிக்க கிருஷ்ணர்

ਅਪੁਨੇ ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਮਿਲਿ ਕਾਜ ਕਰੈ ਮੁਸਲੀ ਹਰਿ ਤੇ ਨਹੀ ਨੈਕੁ ਡਰੈ ॥

apune prabh ko mil kaaj karai musalee har te nahee naik ddarai |

அவர் மீது விழுந்து, கிருஷ்ணருக்கும், பலராமுக்கும் கொஞ்சம் கூட பயப்படாமல், நம் இறைவனுக்காக உழைப்போம்.

ਧਨੁ ਬਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਗਦਾ ਪਰਸੇ ਬਰਛੇ ਗਹਿ ਤੀਛਨ ਜਾਇ ਅਰੈ ॥

dhan baan kripaan gadaa parase barachhe geh teechhan jaae arai |

அவர்கள் தங்கள் வில், அம்பு, வாள், சூலாயுதம், கோடாரிகள், கத்தி போன்றவற்றைப் பிடித்து எதிர்க்கச் சென்றனர்.

ਸਬ ਹੀ ਸੁ ਕਹੀ ਇਹ ਈ ਪ੍ਰਨ ਹੈ ਜਦੁਬੀਰ ਹਨੈ ਮਿਲਿ ਜੁਧ ਕਰੈ ॥੧੧੮੪॥

sab hee su kahee ih ee pran hai jadubeer hanai mil judh karai |1184|

அவர்கள் அனைவரையும் நோக்கி, "நாம் ஒன்று சேர்ந்து போர் செய்து கிருஷ்ணரைக் கொல்வோம்" என்றார்கள். 1184.

ਆਯੁਧ ਲੈ ਸਿਗਰੇ ਕਰ ਮੈ ਸੁ ਮੁਕੰਦ ਕੇ ਊਪਰਿ ਦਉਰ ਪਰੇ ॥

aayudh lai sigare kar mai su mukand ke aoopar daur pare |

ஆயுதங்களை கையில் எடுத்துக்கொண்டு கிருஷ்ணர் மீது விழுந்தனர்

ਸੁ ਧਵਾਇ ਕੈ ਸ੍ਯੰਦਨ ਆਨਿ ਅਰੇ ਸੰਗਿ ਚਾਰ ਅਛੂਹਨਿ ਸੂਰ ਬਰੇ ॥

su dhavaae kai sayandan aan are sang chaar achhoohan soor bare |

அவர்கள் தங்கள் தேர்களை ஓட்டி, நான்கு மிகப் பெரிய படைகளைக் கொண்ட தங்கள் படையை அவர் முன் கொண்டு வந்தனர்

ਕਬਿ ਰਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਆਹਵ ਮੈ ਅਘ ਖੰਡਨਿ ਤੇ ਨਹੀ ਨੈਕ ਡਰੇ ॥

kab raam kahai at aahav mai agh khanddan te nahee naik ddare |

இந்த பயங்கரமான போரில் அவர்கள் சிறிதும் பயப்படாமல், கொல்லுங்கள் என்று கத்திக்கொண்டே முன்னேறினார்கள் என்று கவிஞர் ஷியாம் கூறுகிறார். கொல்லு

ਮਨੋ ਗਾਜਿ ਪ੍ਰਲੈ ਘਨ ਧਾਇ ਚਲਿਯੋ ਤਿਮ ਦਉਰੇ ਸੁ ਮਾਰ ਹੀ ਮਾਰ ਕਰੇ ॥੧੧੮੫॥

mano gaaj pralai ghan dhaae chaliyo tim daure su maar hee maar kare |1185|

அழிவின் மேகங்கள் இடிமுழக்கமிடுவது போல் தோன்றியது.1185.

ਧਨ ਸਿੰਘ ਅਛੂਹਨਿ ਦੁਇ ਸੰਗਿ ਲੈ ਅਨਗੇਸ ਅਛੂਹਨਿ ਤੀਨ ਸੁ ਲ੍ਯਾਏ ॥

dhan singh achhoohan due sang lai anages achhoohan teen su layaae |

தன் சிங் இரண்டு மிகப் பெரிய படைப் பிரிவுகளுடன் வந்தார், அங்கேஷ் சிங் அத்தகைய மூன்று பிரிவுகளைக் கொண்டு வந்தார்

ਸੋ ਤੁਮ ਸ੍ਯਾਮ ਸੁਨੋ ਛਲ ਸੋ ਰਨ ਮੈ ਦਸ ਹੂੰ ਨ੍ਰਿਪ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਏ ॥

so tum sayaam suno chhal so ran mai das hoon nrip maar giraae |

அவர்கள், "ஓ கிருஷ்ணா! பத்து அரசர்களையும் வஞ்சகத்தால் கொன்றாய்

குறியீட்டு அட்டவணை (1 - 1428)

ஜாபு பக்கம்: 1 - 10

அகால் உஸ்தாத் பக்கம்: 11 - 38

பச்சித்தர நாடகம் பக்கம்: 39 - 73

சாண்டி சரித்தர் உகட் பிலாஸ் பக்கம்: 74 - 99

சாண்டி சரித்தர் பக்கம்: 100 - 118

வார் ஸ்ரீ பகவதி ஜி கி பக்கம்: 119 - 126

ஞானப் பிரபோத பக்கம்: 127 - 154

சௌபீஸ் அவதார் பக்கம்: 155 - 610

பிரஹ்மா அவதார் பக்கம்: 611 - 634

ருத்ரா அவதார் பக்கம்: 635 - 708

ஷபத் ஹஜாரே பக்கம்: 709 - 712

33 ஸ்வையாய் பக்கம்: 712 - 716

ಖால್ಸா ಮಹಿಮಾ பக்கம்: 716 - 716

ஷஸ்த்ர நாம் மாலா பக்கம்: 717 - 808

சரித்திரோபக்யான பக்கம்: 809 - 1388

ஜபர்நாமா பக்கம்: 1389 - 1394

ஹிகாயத் பக்கம்: 1394 - 1428