ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 327

ਕਿਉ ਮਘਵਾ ਤੁਮ ਪੂਜਨ ਜਾਤ ਕਰੋ ਤੁਮ ਸੇਵ ਹਿਤੰ ਚਿਤ ਕੈ ਰੇ ॥

kiau maghavaa tum poojan jaat karo tum sev hitan chit kai re |

நீ ஏன் இந்திரனை வணங்க செல்கிறாய்? உங்கள் முழு மனதுடன் (கடவுளை) வணங்குங்கள்

ਧ੍ਰਯਾਨ ਧਰੋ ਸਭ ਹੀ ਮਿਲ ਕੈ ਸਭ ਬਾਤਨ ਕੋ ਤੁਮ ਕੋ ਫਲ ਦੈ ਰੇ ॥੩੩੮॥

dhrayaan dharo sabh hee mil kai sabh baatan ko tum ko fal dai re |338|

இந்திரனுக்கு ஏன் இந்த வழிபாட்டை அன்புடன் நடத்துகிறீர்கள்? இறைவனை நினைவுகூருங்கள், ஒன்று கூடி, இதற்காக அவர் உங்களுக்கு வெகுமதி அளிப்பார்.338.

ਬਾਸਵ ਜਗ੍ਰਯਨ ਕੈ ਬਸਿ ਮੇਘ ਕਿਧੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਇਹ ਬਾਤ ਉਚਾਰੈ ॥

baasav jagrayan kai bas megh kidho brahamaa ih baat uchaarai |

இந்திரன் யக்ஞங்களின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறான், பிரம்மாவும் அப்படித்தான் சொன்னார்

ਲੋਗਨ ਕੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਰਨ ਕੋ ਹਰਿ ਸੂਰਜ ਮੈ ਹੁਇ ਕੈ ਜਲ ਡਾਰੈ ॥

logan ke pratipaaran ko har sooraj mai hue kai jal ddaarai |

மக்களை நிலைநிறுத்துவதற்காக, இறைவன் சூரியன் மூலம் மழையை ஏற்படுத்துகிறார்

ਕਉਤੁਕ ਦੇਖਤ ਜੀਵਨ ਕੋ ਪਿਖਿ ਕਉਤੁਕ ਹ੍ਵੈ ਸਿਵ ਤਾਹਿ ਸੰਘਾਰੈ ॥

kautuk dekhat jeevan ko pikh kautuk hvai siv taeh sanghaarai |

அவர் உயிரினங்களின் விளையாட்டைப் பார்க்கிறார், இந்த நாடகத்தில் சிவன் அவற்றை அழிக்கிறார்

ਹੈ ਵਹ ਏਕ ਕਿਧੋ ਸਰਤਾ ਸਮ ਬਾਹਨ ਕੇ ਜਮ ਬਾਹੇ ਬਿਥਾਰੈ ॥੩੩੯॥

hai vah ek kidho sarataa sam baahan ke jam baahe bithaarai |339|

அந்த உன்னத சாரம் ஒரு நீரோடை போன்றது மற்றும் அதிலிருந்து பல்வேறு வகையான சிறிய நீரோடைகள் வெளிப்பட்டன.339.

ਪਾਥਰ ਪੈ ਜਲ ਪੈ ਨਗ ਪੈ ਤਰ ਪੈ ਧਰ ਪੈ ਅਰੁ ਅਉਰ ਨਰੀ ਹੈ ॥

paathar pai jal pai nag pai tar pai dhar pai ar aaur naree hai |

அந்த இறைவன் (முராரி மற்றும் ஹரி) கல்லிலும், தண்ணீரிலும் தங்கியிருக்கிறார்.

ਦੇਵਨ ਪੈ ਅਰੁ ਦੈਤਨ ਪੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਉ ਮੁਰਾਰਿ ਹਰੀ ਹੈ ॥

devan pai ar daitan pai kab sayaam kahai aau muraar haree hai |

மலை, மரம், பூமி, மனிதர்கள், தேவர்கள் மற்றும் அசுரர்கள்

ਪਛਨ ਪੈ ਮ੍ਰਿਗਰਾਜਨ ਪੈ ਮ੍ਰਿਗ ਕੇ ਗਨ ਪੈ ਫੁਨਿ ਹੋਤ ਖਰੀ ਹੈ ॥

pachhan pai mrigaraajan pai mrig ke gan pai fun hot kharee hai |

உண்மையில் அதே இறைவன், பறவைகள், அன்பே மற்றும் சிங்கங்களில் நிலைத்திருக்கிறார்

ਭੇਦ ਕਹਿਯੋ ਇਹ ਬਾਤ ਸਭੈ ਇਨਹੂੰ ਇਹ ਕੀ ਕਹਾ ਪੂਜ ਕਰੀ ਹੈ ॥੩੪੦॥

bhed kahiyo ih baat sabhai inahoon ih kee kahaa pooj karee hai |340|

எல்லா தெய்வங்களையும் தனித்தனியாக வணங்குவதற்குப் பதிலாக, இறைவனை வணங்குங்கள் என்று இந்த இரகசியத்தை உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்.

ਤਬ ਹੀ ਹਸਿ ਕੈ ਹਰਿ ਬਾਤ ਕਹੀ ਨੰਦ ਪੈ ਹਮਰੀ ਬਿਨਤੀ ਸੁਨਿ ਲਈਯੈ ॥

tab hee has kai har baat kahee nand pai hamaree binatee sun leeyai |

கிருஷ்ணர் சிரித்துக்கொண்டே நந்தனிடம், “என்னுடைய கோரிக்கையை ஏற்கவில்லை

ਪੂਜਹੁ ਬਿਪਨ ਕੋ ਮੁਖ ਗਊਅਨ ਪੂਜਨ ਜਾ ਗਿਰਿ ਹੈ ਤਹ ਜਈਯੈ ॥

poojahu bipan ko mukh gaooan poojan jaa gir hai tah jeeyai |

நீங்கள் பிராமணர்களையும், பசுக்களையும், மலையையும் வணங்கலாம்.

ਗਊਅਨ ਕੋ ਪਯ ਪੀਜਤ ਹੈ ਗਿਰਿ ਕੇ ਚੜ੍ਰਹਿਐ ਮਨਿ ਆਨੰਦ ਪਈਯੈ ॥

gaooan ko pay peejat hai gir ke charrrahiaai man aanand peeyai |

பசுக்கள் பால் குடிப்பதால் அங்கு செல்லுங்கள், மலை ஏறினால் மகிழ்ச்சி கிடைக்கும்

ਦਾਨ ਦਏ ਤਿਨ ਕੇ ਜਸੁ ਹ੍ਯਾਂ ਪਰਲੋਕ ਗਏ ਜੁ ਦਯੋ ਸੋਊ ਖਈਯੈ ॥੩੪੧॥

daan de tin ke jas hayaan paralok ge ju dayo soaoo kheeyai |341|

பசுவின் பால் குடிப்பதாலும், மலையில் இருப்பதாலும், மகிழ்ச்சியாக உணர்கிறோம்; பிராமணர்களுக்கு அன்னதானம் செய்வதால், நாம் இங்கே புகழை பெறுகிறோம், மேலும் அடுத்த உலகில் ஆறுதலையும் பெறுகிறோம்.341.

ਤਬ ਹੀ ਭਗਵਾਨ ਕਹੀ ਪਿਤ ਸੋ ਇਕ ਬਾਤ ਸੁਨੋ ਤੁ ਕਹੋ ਮਮ ਤੋ ਸੋ ॥

tab hee bhagavaan kahee pit so ik baat suno tu kaho mam to so |

அப்போது ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் தந்தையிடம், (ஓ தந்தையே! இருந்தால்) கேள், நான் ஒன்று சொல்கிறேன்.

ਪੂਜਹੁ ਜਾਇ ਸਬੈ ਗਿਰਿ ਕੌ ਤੁਮ ਇੰਦ੍ਰ ਕਰੈ ਕੁਪਿ ਕਿਆ ਫੁਨਿ ਤੋ ਸੋ ॥

poojahu jaae sabai gir kau tum indr karai kup kiaa fun to so |

பிறகு கிருஷ்ணர் தன் தந்தையிடம், “போய் மலையை வணங்கு, இந்திரன் கோபப்பட மாட்டான்

ਮੋ ਸੋ ਸੁਪੂਤ ਭਯੋ ਤੁਮਰੇ ਗ੍ਰਿਹਿ ਮਾਰਿ ਡਰੋ ਮਘਵਾ ਸੰਗਿ ਝੋਸੋ ॥

mo so supoot bhayo tumare grihi maar ddaro maghavaa sang jhoso |

நான் உங்கள் வீட்டில் நல்ல மகன், நான் இந்திரனைக் கொல்வேன்

ਰਹਸਿ ਕਹੀ ਪਿਤ ਪਾਰਥ ਕੀ ਤਜਿ ਹੈ ਇਹ ਜਾ ਹਮਰੀ ਅਨ ਮੋ ਸੋ ॥੩੪੨॥

rahas kahee pit paarath kee taj hai ih jaa hamaree an mo so |342|

அன்புள்ள தந்தையே! இந்த ரகசியத்தை நான் உங்களுக்கு சொல்கிறேன், மலையை வணங்குங்கள், இந்திரனை வணங்குவதை விட்டுவிடுங்கள்.

ਤਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਜੁ ਨੰਦ ਸੁਨੀ ਸਭ ਬਾਤ ਭਲੀ ਸਿਰ ਊਪਰ ਬਾਧੀ ॥

taat kee baat ju nand sunee sabh baat bhalee sir aoopar baadhee |

நந்தன் தன் மகனின் வார்த்தைகளைக் கேட்டதும், அதைச் செயல்படுத்தத் தீர்மானித்தார்

ਬਾਕੋ ਕੀ ਕੈ ਮੁਰਵੀ ਤਨ ਕੈ ਧਨੁ ਤੀਛਨ ਮਤ ਮਹਾ ਸਰ ਸਾਧੀ ॥

baako kee kai muravee tan kai dhan teechhan mat mahaa sar saadhee |

கூரிய புத்தியின் அம்பு அவன் மனதில் ஊடுருவியது

ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ ਸੁਨਤਿਯੋ ਇਹ ਬਾਤ ਕਬੁਧਿ ਗੀ ਛੂਟਿ ਚਿਰੀ ਜਿਹ ਫਾਧੀ ॥

sraunan mai sunatiyo ih baat kabudh gee chhoott chiree jih faadhee |

கிருஷ்ணரின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு, அகப்பட்ட சிட்டுக்குருவி பறந்து செல்வது போல, சீரழிவு விலகியது.

ਮੋਹਿ ਕੀ ਬਾਰਿਦ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ਗਿਆਨ ਨਿਵਾਰ ਦਈ ਉਮਡੀ ਜਨੁ ਆਂਧੀ ॥੩੪੩॥

mohi kee baarid hvai kar giaan nivaar dee umaddee jan aandhee |343|

பற்று மேகங்கள் அறிவுப் புயலால் பறந்து சென்றன.343.

ਨੰਦ ਬੁਲਾਇ ਕੈ ਗੋਪ ਲਏ ਹਰਿ ਆਇਸੁ ਮਾਨਿ ਸਿਰ ਊਪਰ ਲੀਆ ॥

nand bulaae kai gop le har aaeis maan sir aoopar leea |

கிருஷ்ணரின் அனுமதியை ஏற்று நந்தன் காவலர்களை அழைத்தார்.

ਪੂਜਹੁ ਗਊਅਨ ਅਉ ਮੁਖ ਬਿਪਨ ਭਈਅਨ ਸੋ ਇਹ ਆਇਸੁ ਕੀਆ ॥

poojahu gaooan aau mukh bipan bheean so ih aaeis keea |

கிருஷ்ணரின் கருத்தை ஏற்றுக்கொண்ட நந்தர், அனைத்து கோபர்களையும் அழைத்து, "பிராமணர்களையும் பசுக்களையும் வணங்குங்கள்" என்று கூறினார்.

ਫੇਰਿ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਤਉ ਕਹਿਯੋ ਤੋ ਸੋ ਗ੍ਯਾਨ ਭਲੋ ਮਨ ਮੈ ਸਮਝੀਆ ॥

fer kahiyo ham tau kahiyo to so gayaan bhalo man mai samajheea |

அவர் மீண்டும் கூறினார், "நான் இதை உங்களுக்குத் தெளிவாகப் புரிந்துகொண்டதால் சொல்கிறேன்

ਚਿਤ ਦਯੋ ਸਭਨੋ ਹਮ ਸੋ ਤਿਹੁ ਲੋਗਨ ਕੋ ਪਤਿ ਚਿਤਨ ਕੀਆ ॥੩੪੪॥

chit dayo sabhano ham so tihu logan ko pat chitan keea |344|

நான் இன்றுவரை மற்ற அனைவரையும் வணங்கி வருகிறேன், மூன்று உலகங்களின் இறைவனைத் தியானிக்கவில்லை.

ਗੋਪ ਚਲੇ ਉਠ ਕੈ ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਪਤਿ ਕੋ ਫੁਨਿ ਆਇਸੁ ਪਾਈ ॥

gop chale utth kai grih ko brij ke pat ko fun aaeis paaee |

பின்னர் பிரஜ் (நந்தா) இறைவனின் அனுமதியைப் பெற்று அவர்கள் எழுந்து வீட்டிற்குச் சென்றனர்.

ਅਛਤ ਧੂਪ ਪੰਚਾਮ੍ਰਿਤ ਦੀਪਕ ਪੂਜਨ ਕੀ ਸਭ ਭਾਤਿ ਬਨਾਈ ॥

achhat dhoop panchaamrit deepak poojan kee sabh bhaat banaaee |

கோபர்கள் பிரஜாவின் அதிபதியான நந்தனின் அனுமதியுடன் சென்று, வாசனை திரவியங்கள், தூபங்கள், பஞ்சாமிர்தம், மண் விளக்குகள் போன்றவற்றைக் கொண்டு வந்து வழிபாட்டிற்குத் தயாராகினர்.

ਲੈ ਕੁਰਬੇ ਅਪਨੈ ਸਭ ਸੰਗਿ ਚਲੇ ਗਿਰਿ ਕੌ ਸਭ ਢੋਲ ਬਜਾਈ ॥

lai kurabe apanai sabh sang chale gir kau sabh dtol bajaaee |

தங்கள் குடும்பத்தினரை அழைத்துக் கொண்டு, மேளம் அடித்து, அனைவரும் மலையை நோக்கிச் சென்றனர்

ਨੰਦ ਚਲਿਯੋ ਜਸੁਧਾਊ ਚਲੀ ਭਗਵਾਨ ਚਲੇ ਮੁਸਲੀ ਸੰਗਿ ਭਾਈ ॥੩੪੫॥

nand chaliyo jasudhaaoo chalee bhagavaan chale musalee sang bhaaee |345|

நந்த், யசோதா, கிருஷ்ணா, பல்ராம் ஆகியோரும் சென்றனர்.345.

ਨੰਦ ਚਲਿਯੋ ਕੁਰਬੇ ਸੰਗਿ ਲੈ ਕਰਿ ਤੀਰ ਜਬੈ ਗਿਰਿ ਕੇ ਚਲਿ ਆਯੋ ॥

nand chaliyo kurabe sang lai kar teer jabai gir ke chal aayo |

நந்த் தனது குடும்பத்தை தன்னுடன் அழைத்துச் சென்றபோது, அவர் மலைக்கு வந்தார்.

ਗਊਅਨ ਘਾਸ ਚਰਾਇਤ ਸੋ ਬਹੁ ਬਿਪਨ ਖੀਰ ਆਹਾਰ ਖਵਾਯੋ ॥

gaooan ghaas charaaeit so bahu bipan kheer aahaar khavaayo |

நந்தன் தன் குடும்பத்துடன் சென்று மலைக்கு அருகில் வந்ததும் தங்கள் பசுக்களுக்கு உணவும், பால், சர்க்கரை சேர்த்து காய்ச்சப்பட்ட அரிசியையும் பிராமணர்களுக்குக் கொடுத்தனர்.

ਆਪ ਪਰੋਸਨ ਲਾਗ ਜਦੁਪਤਿ ਗੋਪ ਸਭੈ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥

aap parosan laag jadupat gop sabhai man mai sukh paayo |

கிருஷ்ணரே உணவு பரிமாறத் தொடங்கியபோது, கோபர்கள் அனைவரும் மகிழ்ச்சியடைந்தனர்

ਬਾਰ ਚੜਾਇ ਲਏ ਰਥ ਪੈ ਚਲ ਕੈ ਇਹ ਕਉਤਕ ਅਉਰ ਬਨਾਯੋ ॥੩੪੬॥

baar charraae le rath pai chal kai ih kautak aaur banaayo |346|

கிருஷ்ணர் அனைத்து சிறுவர்களையும் தனது தேரில் ஏறச் சொல்லி, ஒரு புதிய காதல் நாடகத்தைத் தொடங்கினார்.

ਕਉਤਕ ਏਕ ਬਿਚਾਰ ਜਦੁਪਤਿ ਸੂਰਤਿ ਏਕ ਧਰੀ ਗਿਰ ਬਾਕੀ ॥

kautak ek bichaar jadupat soorat ek dharee gir baakee |

புதிய காதல் விளையாட்டை மனதில் வைத்துக்கொண்டு, கிருஷ்ணர் ஒரு சிறுவனின் உருவத்தை மலையாக மாற்றினார்

ਸ੍ਰਿੰਗ ਬਨਾਇ ਧਰੀ ਨਗ ਕੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਹ ਗਮ੍ਰਯ ਨ ਕਾ ਕੀ ॥

sring banaae dharee nag kai kab sayaam kahai jah gamray na kaa kee |

அவன் அந்தச் சிறுவனின் கொம்புகளை (தலையில்) உருவாக்கி அவனை யாரும் அடைய முடியாத உயரமான மலையின் அடையாளமாக ஆக்கினான்.

ਭੋਜਨ ਪਾਤ ਪ੍ਰਤਛਿ ਕਿਧੋ ਵਹ ਬਾਤ ਲਖੀ ਨ ਪਰੈ ਕਛੁ ਵਾ ਕੀ ॥

bhojan paat pratachh kidho vah baat lakhee na parai kachh vaa kee |

இப்போது அந்த மலை சிறுவனைப் போல வெளிப்படையாக உணவு உண்ணத் தொடங்கியது

ਕਉਤਕ ਏਕ ਲਖੈ ਭਗਵਾਨ ਅਉ ਜੋ ਪਿਖਵੈ ਅਟਕੈ ਮਤਿ ਤਾ ਕੀ ॥੩੪੭॥

kautak ek lakhai bhagavaan aau jo pikhavai attakai mat taa kee |347|

பகவான் (கிருஷ்ணர்) தாமே இந்தக் காட்சியைக் காணத் தொடங்கினார், இந்தக் காட்சியை யார் பார்க்கிறார்களோ, அவருடைய எண்ணங்கள் அவர் மீது மட்டுமே குவிந்தன.347.

ਤੌ ਭਗਵਾਨ ਤਬੈ ਹਸਿ ਕੈ ਸਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਤ ਤਿਨੈ ਸੰਗਿ ਭਾਖੀ ॥

tau bhagavaan tabai has kai sam amrit baat tinai sang bhaakhee |

அப்போது ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் சிரித்துக் கொண்டே அவர்களிடம் (குவாலாக்களிடம்) இனிமையான வார்த்தைகளைப் பேசினார்.

ਭੋਜਨ ਖਾਤ ਦਯੋ ਹਮਰੋ ਗਿਰਿ ਲੋਕ ਸਭੈ ਪਿਖਵੋ ਤੁਮ ਆਖੀ ॥

bhojan khaat dayo hamaro gir lok sabhai pikhavo tum aakhee |

அப்போது பகவான் (கிருஷ்ணர்) சிரித்துக்கொண்டே சொன்னார், மலை நான் கொடுத்த உணவை உண்பதை நீங்கள் அனைவரும் பார்க்கிறீர்கள்.

ਹੋਇ ਰਹੇ ਬਿਸਮੈ ਸਭ ਗੋਪ ਸੁਨੀ ਹਰਿ ਕੇ ਮੁਖ ਤੇ ਜਬ ਸਾਖੀ ॥

hoe rahe bisamai sabh gop sunee har ke mukh te jab saakhee |

கிருஷ்ணரின் வாயிலிருந்து இதைக் கேட்ட கோபர்கள் அனைவரும் வியந்தனர்

ਗਿਆਨ ਜਨਾਵਰ ਕੀ ਲਈ ਬਾਜ ਹ੍ਵੈ ਗਵਾਰਨ ਕਾਨ੍ਰਹ ਦਈ ਜਬ ਚਾਖੀ ॥੩੪੮॥

giaan janaavar kee lee baaj hvai gavaaran kaanrah dee jab chaakhee |348|

கிருஷ்ணரின் இந்த காதல் நாடகத்தைப் பற்றி கோபியர்கள் அறிந்ததும், அவர்களும் ஞானமடைந்தனர்.348.

ਅੰਜੁਲ ਜੋਰਿ ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਜਨ ਕੋਟਿ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰੈ ਹਰਿ ਆਗੇ ॥

anjul jor sabhai brij ke jan kott pranaam karai har aage |

அனைவரும் கூப்பிய கைகளுடன் கிருஷ்ணரை வணங்கத் தொடங்கினர்

ਭੂਲ ਗਈ ਸਭ ਕੋ ਮਘਵਾ ਸੁਧਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਹੀ ਕੇ ਰਸ ਭੀਤਰ ਪਾਗੇ ॥

bhool gee sabh ko maghavaa sudh kaanrah hee ke ras bheetar paage |

அனைவரும் இந்திரனை மறந்து கிருஷ்ணரின் அன்பில் சாயம் பூசினார்கள்

ਸੋਵਤ ਥੇ ਜੁ ਪਰੇ ਬਿਖ ਮੈ ਸਭ ਧ੍ਯਾਨ ਲਗੇ ਹਰਿ ਕੇ ਜਨ ਜਾਗੇ ॥

sovat the ju pare bikh mai sabh dhayaan lage har ke jan jaage |

மாயையின் உறக்கத்தில் உறங்கிக் கொண்டிருந்தவர்கள், ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் தியானத்தால் விழித்தெழுந்தவர்கள் போல.

ਅਉਰ ਗਈ ਸੁਧ ਭੂਲ ਸਭੋ ਇਕ ਕਾਨ੍ਰਹ ਹੀ ਕੇ ਰਸ ਮੈ ਅਨੁਰਾਗੇ ॥੩੪੯॥

aaur gee sudh bhool sabho ik kaanrah hee ke ras mai anuraage |349|

தூங்கிக் கொண்டிருந்தவர்கள், தீய செயல்களில் ஈடுபட்டு, அனைவரும் எழுந்து இறைவனை தியானிக்க ஆரம்பித்தனர். மற்ற உணர்வுகளை எல்லாம் மறந்து கிருஷ்ணனில் லயித்தார்கள்.349.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹੀ ਸਭ ਕੋ ਹਸਿ ਕੇ ਮਿਲਿ ਧਾਮਿ ਚਲੋ ਜੋਊ ਹੈ ਹਰਤਾ ਅਘ ॥

kaanrah kahee sabh ko has ke mil dhaam chalo joaoo hai harataa agh |

அவர், பாவங்களை நீக்குபவர், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் சிரித்து, அனைவரையும் ஒன்றாக வீட்டிற்கு செல்லச் சொன்னார்.

ਨੰਦ ਚਲਿਯੋ ਬਲਭਦ੍ਰ ਚਲਿਯੋ ਜਸੁਧਾ ਊ ਚਲੀ ਨੰਦ ਲਾਲ ਬਿਨਾਨਘ ॥

nand chaliyo balabhadr chaliyo jasudhaa aoo chalee nand laal binaanagh |

அனைவரின் பாவங்களையும் அழிப்பவனான கிருஷ்ணன், புன்னகையுடன் அனைவரையும் நோக்கி, "நீங்கள் அனைவரும் வீட்டிற்குச் செல்லுங்கள்," யசோதை, நந்தன், கிருஷ்ணர் மற்றும் பலபத்ரா ஆகியோர் பாவம் செய்யாதவர்களாக தங்கள் வீடுகளுக்குச் சென்றனர்.