ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 343

ਇਉ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ ਬਨੀਆ ਜਨੁ ਸਾਲਨ ਕੇ ਹਿਤ ਰੋਰ ਬਨਾਵੈ ॥੪੯੨॥

eiau upajee upamaa baneea jan saalan ke hit ror banaavai |492|

காடுகளின் காய்கறிகளின் சுவையில் இறைச்சியின் சுவையை அனுபவிக்க யாரோ முயற்சி செய்கிறார்கள் என்று ஒரு கணம் கூட அவர்களின் மனம் கிருஷ்ணரைக் கைவிடவில்லை.492.

ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਤ ਬਾਚ ਸੁਕ ਸੋ ॥

raajaa pareechhat baach suk so |

மன்னன் பரீக்ஷத்தின் பேச்சு சுகாவை நோக்கி:

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਸੁਕ ਸੰਗ ਰਾਜੇ ਕਹੁ ਕਹੀ ਜੂਥ ਦਿਜਨ ਕੇ ਨਾਥ ॥

suk sang raaje kahu kahee jooth dijan ke naath |

(பரீக்ஷித்) மன்னன் சுகதேவனிடம், பிராமணர்களின் (ரிஷிகளின்) இறைவனே!

ਅਗਨਿ ਭਾਵ ਕਿਹ ਬਿਧਿ ਕਹੈ ਕ੍ਰਿਸਨ ਭਾਵ ਕੇ ਸਾਥ ॥੪੯੩॥

agan bhaav kih bidh kahai krisan bhaav ke saath |493|

மன்னன் பரீக்ஷத் சுகதேவனிடம், "ஓ பெரிய பிராமணனே! கிருஷ்ணர் மற்றும் கோபியர்களின் பிரிவினை மற்றும் இணைவு நிலைகள் எவ்வாறு வாழ்கின்றன என்று கூறுங்கள்? 493.

ਸੁਕ ਬਾਚ ਰਾਜਾ ਸੋ ॥

suk baach raajaa so |

மன்னரிடம் சுகதேவ் ஆற்றிய உரை:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਰਾਜਨ ਪਾਸ ਬ੍ਯਾਸ ਕੋ ਬਾਲ ਕਥਾ ਸੁ ਅਰੌਚਕ ਭਾਤਿ ਸੁਨਾਵੈ ॥

raajan paas bayaas ko baal kathaa su arauachak bhaat sunaavai |

வியாசரின் மகன் (சுகதேவன்) மன்னனிடம் (பரீக்ஷித்) அரோச பாவத்தின் கதையைச் சொல்கிறான்.

ਗ੍ਵਾਰਨੀਆ ਬਿਰਹਾਨੁਲ ਭਾਵ ਕਰੈ ਬਿਰਹਾਨਲ ਕੋ ਉਪਜਾਵੈ ॥

gvaaraneea birahaanul bhaav karai birahaanal ko upajaavai |

பிறகு சுகதேவ், கிருஷ்ணர் மற்றும் கோபியர்களின் பிரிவினை மற்றும் இணைவு நிலைகள் பற்றிய சுவாரஸ்யமான கதையை மன்னரிடம் எடுத்துரைத்தார், "கோபியர்கள் பிரிந்து எரிந்து, நான்கு பக்கங்களிலும் பிரிவினையின் நெருப்பை உருவாக்கினர்.

ਪੰਚ ਭੂ ਆਤਮ ਲੋਗਨ ਕੋ ਇਹ ਕਉਤੁਕ ਕੈ ਅਤਿ ਹੀ ਡਰ ਪਾਵੈ ॥

panch bhoo aatam logan ko ih kautuk kai at hee ddar paavai |

ஐம்பூத மக்களும் இவ்வாறான சித்திரவதைகளைச் செய்து பெரும் அச்சத்தைக் காட்டுகின்றனர். (அதாவது வியோகம் அக்னியின் தாக்கத்தை வெளிப்படுத்துகிறது)

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਧ੍ਯਾਨ ਕਰੇ ਜਬ ਹੀ ਬਿਰਹਾਨਲ ਕੀ ਲਪਟਾਨ ਬੁਝਾਵੈ ॥੪੯੪॥

kaanrah ko dhayaan kare jab hee birahaanal kee lapattaan bujhaavai |494|

கோபியர்களின் இந்த நிலையைக் கண்டு, கோபியர்கள் கிருஷ்ணரைப் பற்றி நினைக்கும் போது சாதாரண மனிதர்கள் அச்சமடைந்தனர், பிரிவினையின் தீப்பிழம்புகள் ஒருங்கிணைந்த ஒருமுகத்தை அவர்களுக்குத் துன்பம் கொடுக்கத் தொடங்கியது.494.

ਬ੍ਰਿਖਭਾਸੁਰ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਏਕ ਬਨੈ ਬਛੁਰਾਸੁਰ ਮੂਰਤਿ ਏਕ ਧਰੈ ॥

brikhabhaasur gvaaran ek banai bachhuraasur moorat ek dharai |

ஒரு கோபி 'பிரிகாசுரன்' ஆகவும், மற்றொரு கோபி 'பச்சுராசுரன்' ஆகவும் மாறுகிறான்.

ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਚਤੁਰਾਨਨ ਗ੍ਵਾਰ ਹਰੈ ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਬ੍ਰਹਮਾ ਫਿਰਿ ਪਾਇ ਪਰੈ ॥

eik hvai chaturaanan gvaar harai ik hvai brahamaa fir paae parai |

யாரோ விருஷ்பாசுரனின் வேஷம் அணிந்துகொண்டும், பஹ்ஹாராசுரனின் யாரோ ஒருவர் பிரம்மாவின் ரூபத்தை எடுத்துக்கொண்டு, கோபர்களைத் திருடிக்கொண்டும், கிருஷ்ணரின் காலில் விழுகின்றனர்.

ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਬਗੁਲਾ ਭਗਵਾਨ ਕੇ ਸਾਥ ਮਹਾ ਕਰ ਕੈ ਮਨਿ ਕੋਪ ਲਰੈ ॥

eik hvai bagulaa bhagavaan ke saath mahaa kar kai man kop larai |

ஒரு கொக்குவாக (பகாசுரன்) ஆவதன் மூலம் அவள் மனதில் மிகுந்த கோபத்துடன் கிருஷ்ணனுடன் சண்டையிடுகிறாள்.

ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਧੂ ਬ੍ਰਿਜ ਖੇਲ ਕਰੈ ਜਿਹ ਭਾਤਿ ਕਿਧੋ ਨੰਦ ਲਾਲ ਕਰੈ ॥੪੯੫॥

eih bhaat badhoo brij khel karai jih bhaat kidho nand laal karai |495|

யாரோ ஒரு கொக்குவாகி, கோபத்தில் கிருஷ்ணருக்கு எதிராகப் போரிடுகிறார்கள், இந்த வழியில் பிரஜாவின் பெண்கள் அனைவரும் ஒரு நாடகத்தைக் காண்பிப்பதில் மூழ்கியுள்ளனர், இது கிருஷ்ணரால் முன்பு விளையாடப்பட்டது.495.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਭੈ ਕਰ ਕੈ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਫੇਰਿ ਲਗੀ ਗੁਨ ਗਾਵਨ ॥

kaanrah charitr sabhai kar kai sabh gvaarin fer lagee gun gaavan |

அனைத்து சரித்திரங்களையும் (கன்ஹாவைப் போல) செய்த பிறகு, அனைத்து கோபியர்களும் (கிருஷ்ணரின்) தகுதிகளைப் பாடத் தொடங்கினர்.

ਤਾਲ ਬਜਾਇ ਬਜਾ ਮੁਰਲੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕਰਿ ਭਾਵਨ ॥

taal bajaae bajaa muralee kab sayaam kahai at hee kar bhaavan |

கிருஷ்ணரின் அனைத்து செயல்களையும் செய்து, அனைத்து கோபியர்களும் அவரைப் புகழ்ந்து பாடத் தொடங்கினர், மேலும் புல்லாங்குழலில் இசைத்து பல்வேறு தாளங்களை உருவாக்கி தங்கள் மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தினர்.

ਫੇਰਿ ਚਿਤਾਰ ਕਹਿਯੋ ਹਮਰੇ ਸੰਗਿ ਖੇਲ ਕਰਿਯੋ ਹਰਿ ਜੀ ਇਹ ਠਾਵਨ ॥

fer chitaar kahiyo hamare sang khel kariyo har jee ih tthaavan |

அப்போது நினைவுக்கு வந்ததும், இந்த இடத்தில் கிருஷ்ணர் எங்களுடன் விளையாடுவார் என்று சொல்ல ஆரம்பித்தார்கள்.

ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਭੂਲ ਗਈ ਸੁਧਿ ਬੀਚ ਲਗੀ ਮਨ ਕੇ ਦੁਖ ਪਾਵਨ ॥੪੯੬॥

gvaarin sayaam kee bhool gee sudh beech lagee man ke dukh paavan |496|

அந்த இடத்தில் கிருஷ்ணர் அவளுடன் விளையாடியதாகவும், இப்படிக் கூறியதாகவும், கோபியர்கள் கிருஷ்ணரின் சுயநினைவை இழந்ததாகவும், அவரைப் பிரிந்து பெரும் வேதனையை அனுபவித்ததாகவும் ஒருவர் கூறுகிறார்.496.

ਅਤਿ ਹੋਇ ਗਈ ਤਨ ਮੈ ਹਰਿ ਸਾਥ ਸੁ ਗੋਪਿਨ ਕੀ ਸਭ ਹੀ ਘਰਨੀ ॥

at hoe gee tan mai har saath su gopin kee sabh hee gharanee |

குவாலாக்களின் அனைத்து மனைவிகளின் உடல்களும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணரிடம் மிகுந்த மோகம் கொண்டன.

ਤਿਹ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰ ਕੈ ਬਸਿ ਭਈ ਜੁ ਹੁਤੀ ਅਤਿ ਰੂਪਨ ਕੀ ਧਰਨੀ ॥

tih roop nihaar kai bas bhee ju hutee at roopan kee dharanee |

இவ்வாறே, கோபர்களின் மனைவிகள் கிருஷ்ணரின் தியானத்தில் ஆழ்ந்தனர், மேலும் தாங்களே ஒவ்வொரு அழகுடன் இருந்தவர்கள், அவர்கள் அனைவரும் கிருஷ்ணரின் அழகால் அடக்கப்பட்டனர்.

ਇਹ ਭਾਤਿ ਪਰੀ ਮੁਰਝਾਇ ਧਰੀ ਕਬਿ ਨੇ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਬਰਨੀ ॥

eih bhaat paree murajhaae dharee kab ne upamaa tih kee baranee |

இவ்வாறு அவர்கள் பூமியில் மயங்கி விழுந்தனர், அதன் உருவகத்தை கவிஞர் இவ்வாறு விவரித்தார்.

ਜਿਮ ਘੰਟਕ ਹੇਰ ਮੈ ਭੂਮਿ ਕੇ ਬੀਚ ਪਰੈ ਗਿਰ ਬਾਨ ਲਗੇ ਹਰਨੀ ॥੪੯੭॥

jim ghanttak her mai bhoom ke beech parai gir baan lage haranee |497|

அவை வாடிப் போயிருப்பதைக் கண்டு கவிஞன், “அம்பை எய்து தரையில் எறிந்த மூட்டைப்பூச்சியின் நிலையில் கிடக்கிறார்கள்” என்றார்.

ਬਰੁਨੀ ਸਰ ਭਉਹਨ ਕੋ ਧਨੁ ਕੈ ਸੁ ਸਿੰਗਾਰ ਕੇ ਸਾਜਨ ਸਾਥ ਕਰੀ ॥

barunee sar bhauhan ko dhan kai su singaar ke saajan saath karee |

பவனின் வில்லில் ஜிமானிகளின் அம்புகள் கட்டப்பட்டு ஆபரணங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளன.

ਰਸ ਕੋ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕਰਿ ਕੋਪ ਸੁ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੇ ਸਾਮੁਹਿ ਜਾਇ ਅਰੀ ॥

ras ko man mai at hee kar kop su kaanrah ke saamuhi jaae aree |

தங்கள் கண் இமைகள் மற்றும் புருவங்களின் அம்புகளை உருவாக்கி, தங்களைத் தாங்களே படுக்கவைத்துக் கொண்டு, மிகுந்த கோபத்துடன், கோபியர்கள் கிருஷ்ணரை எதிர்த்து நிற்பது போல் தோன்றியது.

ਅਤਿ ਹੀ ਕਰਿ ਨੇਹੁ ਕੋ ਕ੍ਰੋਧੁ ਮਨੈ ਤਿਹ ਠਉਰ ਤੇ ਪੈਗ ਨ ਏਕ ਟਰੀ ॥

at hee kar nehu ko krodh manai tih tthaur te paig na ek ttaree |

மனதில் அதீத அன்புடன் அந்த இடத்தை விட்டு ஒரு அடி கூட எடுத்து வைக்கவில்லை.

ਮਨੋ ਮੈਨ ਹੀ ਸੋ ਅਤਿ ਹੀ ਰਨ ਕੈ ਧਰਨੀ ਪਰ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਜੂਝਿ ਪਰੀ ॥੪੯੮॥

mano main hee so at hee ran kai dharanee par gvaarin joojh paree |498|

காதலில் தங்கள் கோபத்தைக் காட்டி, ஒரு அடி கூட பின்வாங்காமல், காதல் கடவுளுடன் சண்டையிடும் போது அனைவரும் போர்க்களத்தில் இறந்துவிட்டதாகத் தோன்றியது.498.

ਤਿਨ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਪਿਖਿ ਪ੍ਰੇਮ ਤਬੈ ਪ੍ਰਗਟੇ ਭਗਵਾਨ ਸਿਤਾਬੀ ॥

tin gvaarin ko at hee pikh prem tabai pragatte bhagavaan sitaabee |

அந்த கோபியர்களின் ஆழ்ந்த அன்பைக் கண்டு, இறைவன் விரைவில் தோன்றினார்.

ਜੋਤਿ ਭਈ ਧਰਨੀ ਪਰ ਇਉ ਰਜਨੀ ਮਹਿ ਛੂਟਤ ਜਿਉ ਮਹਤਾਬੀ ॥

jot bhee dharanee par iau rajanee meh chhoottat jiau mahataabee |

கோபியர்களின் குறையற்ற அன்பைக் கண்டு, கிருஷ்ணர் தன்னை விரைவாக வெளிப்படுத்தினார், அவருடைய வெளிப்பாட்டின் மீது, பூமியில் மிகவும் வெளிச்சம் இருந்தது, இது இரவில் பட்டாசு வெடிக்கும் போது தெரிகிறது.

ਚਉਕ ਪਰੀ ਤਬ ਹੀ ਇਹ ਇਉ ਜੈਸੇ ਚਉਕ ਪਰੈ ਤਮ ਮੈ ਡਰਿ ਖੁਆਬੀ ॥

chauk paree tab hee ih iau jaise chauk parai tam mai ddar khuaabee |

இரவில் ஒரு கனவைக் கண்டு திடுக்கிடுவது போல அவர்கள் (எல்லா கோபியர்களும்) திடுக்கிட்டனர்.

ਛਾਡਿ ਚਲਿਯੋ ਤਨ ਕੋ ਮਨ ਇਉ ਜਿਮ ਭਾਜਤ ਹੈ ਗ੍ਰਿਹ ਛਾਡਿ ਸਰਾਬੀ ॥੪੯੯॥

chhaadd chaliyo tan ko man iau jim bhaajat hai grih chhaadd saraabee |499|

ஒருவன் கனவில் திடுக்கிடுவது போல் கிருஷ்ணரைக் கண்டு கோபியர்கள் அனைவரும் திடுக்கிட்டனர், அனைவரின் மனமும் குடிகாரன் வீட்டை விட்டு ஓடிப்போவது போல் உடலை விட்டு வெளியேறியது.499.

ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਧਾਇ ਚਲੀ ਮਿਲਬੇ ਕਹੁ ਜੋ ਪਿਖਏ ਭਗਵਾਨ ਗੁਮਾਨੀ ॥

gvaarin dhaae chalee milabe kahu jo pikhe bhagavaan gumaanee |

கோபியர்கள் சந்தேகமடைந்த இறைவனை (கிருஷ்ணனை) கண்டதும், அவரைச் சந்திக்க ஓடினார்கள்.

ਜਿਉ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਮ੍ਰਿਗ ਦੇਖਿ ਚਲੈ ਜੁ ਹੁਤੀ ਅਤਿ ਰੂਪ ਬਿਖੈ ਅਭਿਮਾਨੀ ॥

jiau mriganee mrig dekh chalai ju hutee at roop bikhai abhimaanee |

பெருமைமிக்க இறைவனைக் கண்ட அனைத்து கோபியர்களும் பெருமையுடையவர்கள் தங்கள் மான்களை சந்திப்பதைப் போல அவரைச் சந்திக்க ஓடினர்

ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਉਪਮਾ ਕਬਿ ਨੈ ਮੁਖ ਤੇ ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਖਾਨੀ ॥

taa chhab kee at hee upamaa kab nai mukh te ih bhaat bakhaanee |

அந்த உருவத்தின் மிகச் சிறந்த உருவகத்தை கவிஞரால் (அவரது) முகத்திலிருந்து பின்வருமாறு கூறினார்,

ਜਿਉ ਜਲ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਬੂੰਦ ਪਰੈ ਜਿਮ ਕੂਦਿ ਪਰੈ ਮਛਲੀ ਪਿਖਿ ਪਾਨੀ ॥੫੦੦॥

jiau jal chaatrik boond parai jim kood parai machhalee pikh paanee |500|

மழைப் பறவை துளி மழையைப் பெறுவது போலவும், மீன் தண்ணீரைக் கண்டு அதில் குதிப்பது போலவும் மகிழ்ந்ததாகக் கவிஞர் இந்தக் காட்சியை உருவகமாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.500.

ਰਾਜਤ ਹੈ ਪੀਅਰੋ ਪਟ ਕੰਧਿ ਬਿਰਾਜਤ ਹੈ ਮ੍ਰਿਗ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗ ਦੋਊ ॥

raajat hai peearo patt kandh biraajat hai mrig se drig doaoo |

ஒரு மஞ்சள் துப்பட்டா (ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின்) தோளை அலங்கரிக்கிறது மற்றும் இரண்டு நைனாக்களும் அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளன (மான் கண்கள் போல).

ਛਾਜਤ ਹੈ ਮਨਿ ਸੋ ਉਰ ਮੈ ਨਦੀਆ ਪਤਿ ਸਾਥ ਲੀਏ ਫੁਨਿ ਜੋਊ ॥

chhaajat hai man so ur mai nadeea pat saath lee fun joaoo |

கிருஷ்ணரின் தோளில் மஞ்சள் தாள் உள்ளது, அவரது மான் போன்ற இரு கண்கள் மகத்துவம் பெற்றன, அவர் நதிகளின் அதிபதியாகவும் காட்சியளிக்கிறார்.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਫਿਰੈ ਤਿਨ ਗੋਪਿਨ ਮੈ ਜਿਹ ਕੀ ਜਗ ਮੈ ਸਮ ਤੁਲਿ ਨ ਕੋਊ ॥

kaanrah firai tin gopin mai jih kee jag mai sam tul na koaoo |

இவ்வுலகில் நிகரில்லாத கோபியர்களிடையே கான் அலைகிறான்.

ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਰੀਝ ਰਹੀ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਸੋਊ ਰੀਝਤ ਹੈ ਚਕ ਦੇਖਤ ਸੋਊ ॥੫੦੧॥

gvaarin reejh rahee brij kee soaoo reejhat hai chak dekhat soaoo |501|

உலகம் முழுவதிலும் தனித்தன்மை வாய்ந்த அந்த கோபியர்களுக்கு மத்தியில் அவர் நகர்ந்து வருகிறார், கிருஷ்ணரைப் பார்த்து, பிரஜாவின் கோபிகள் மகிழ்ந்து ஆச்சரியமடைந்தனர்.501.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

கபிட்.

ਕਉਲ ਜਿਉ ਪ੍ਰਭਾਤ ਤੈ ਬਿਛਰਿਯੋ ਮਿਲੀ ਬਾਤ ਤੈ ਗੁਨੀ ਜਿਉ ਸੁਰ ਸਾਤ ਤੈ ਬਚਾਯੋ ਚੋਰ ਗਾਤ ਤੈ ॥

kaul jiau prabhaat tai bichhariyo milee baat tai gunee jiau sur saat tai bachaayo chor gaat tai |

தாமரை (சூரியனிலிருந்து) விடியற்காலையில் மலரும் (என) பிரிவினைச் சங்கமம் என்ற பேச்சிலிருந்து, ராகத்தை (ஏழு தாளங்களின் தாளத்திலிருந்து) அறிந்தவனாகவும், திருடனாக (மகிழ்ச்சியாக) உடலைக் காப்பாற்றுவது போலவும்;

ਜੈਸੇ ਧਨੀ ਧਨ ਤੈ ਅਉ ਰਿਨੀ ਲੋਕ ਮਨਿ ਤੈ ਲਰਈਯਾ ਜੈਸੇ ਰਨ ਤੈ ਤਜਈਯਾ ਜਿਉ ਨਸਾਤ ਤੈ ॥

jaise dhanee dhan tai aau rinee lok man tai lareeyaa jaise ran tai tajeeyaa jiau nasaat tai |

தாமரை, விடியற்காலையில் சரியாகப் பிரிந்து, சூரியனை மகிழ்ச்சியுடன் சந்திப்பது போல, ஒரு பாடகர் மகிழ்ந்து, உள்நோக்கிய இசையை உள்வாங்குவது போல, ஒரு திருடன் தன் உடலை எந்தத் தீங்கும் செய்யாமல் காப்பாற்றி மகிழ்ச்சி அடைவது போல, ஒரு பணக்காரன் மகிழ்ச்சி அடைவது போல. இதைப் பற்றி யோசிக்கிறேன்

ਜੈਸੇ ਦੁਖੀ ਸੂਖ ਤੈ ਅਭੂਖੀ ਜੈਸੇ ਭੂਖ ਤੈ ਸੁ ਰਾਜਾ ਸਤ੍ਰ ਆਪਨੇ ਕੋ ਸੁਨੇ ਜੈਸੇ ਘਾਤ ਤੈ ॥

jaise dukhee sookh tai abhookhee jaise bhookh tai su raajaa satr aapane ko sune jaise ghaat tai |

துன்பப்பட்டவன் மகிழ்ச்சியில் மகிழ்வது போலவும், பசியில் பசியறியாதவனைப் போலவும், தன் எதிரியின் அழிவைக் கேட்டு மன்னன் (மகிழ்ச்சியடைவது) போலவும்;

ਹੋਤ ਹੈ ਪ੍ਰਸੰਨ ਜੇਤੇ ਏਤੇ ਏਤੀ ਬਾਤਨ ਤੈ ਹੋਤ ਹੈ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਗੋਪੀ ਤੈਸੇ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਾਤ ਤੈ ॥੫੦੨॥

hot hai prasan jete ete etee baatan tai hot hai prasanay gopee taise kaanrah baat tai |502|

வேதனையில் இருக்கும் மனிதன் அதிலிருந்து விடுபடுவதில் மகிழ்ச்சி அடைவது போல, அஜீரணத்தால் அவதிப்பட்டவன் பசியால் மகிழ்வது போலவும், அரசன் தன் பகைவனைக் கொன்ற செய்தியைக் கேட்டு மகிழ்வது போலவும், கோபியர்களும் மகிழ்ச்சி அடைகிறார்கள். எல் மீது

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥

kaanrah joo baach |

கிருஷ்ணரின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਹਸਿ ਬਾਤ ਕਹੀ ਸੰਗਿ ਗੋਪਿਨ ਕਾਨ ਚਲੋ ਜਮੁਨਾ ਤਟਿ ਖੇਲ ਕਰੈ ॥

has baat kahee sang gopin kaan chalo jamunaa tatt khel karai |

கான் சிரித்துக் கொண்டே ஆற்றங்கரையில் விளையாடுவோம் என்று கோபியர்களிடம் கூறினான்.

ਚਿਟਕਾਰਨ ਸੋ ਭਿਰ ਕੈ ਤਿਹ ਜਾ ਤੁਮਹੂੰ ਹੂੰ ਤਰੋ ਹਮਹੂੰ ਹੂੰ ਤਰੈ ॥

chittakaaran so bhir kai tih jaa tumahoon hoon taro hamahoon hoon tarai |

கிருஷ்ணர் கோபியர்களிடம் சிரித்துக்கொண்டே சொன்னார், வாருங்கள், யமுனைக் கரையில் விளையாடுவோம், தண்ணீரை இன்னொருவர் மீது தெளிப்போம், நீங்கள் நீந்தலாம், நானும் நீந்தலாம்.