هنن جو ذهن هڪ پل لاءِ به ڪرشن کي نه ٿو ڇڏي، ائين ٿو لڳي ته ڪو ماڻهو ٻيلي جي ڀاڄين جي ذائقي ۾ گوشت جو مزو چکڻ جي ڪوشش ڪري رهيو آهي.
بادشاهه پرڪشت جو خطاب شوڪا کي:
DOHRA
(پرڪشت) راجا سکديو کي چيو ته اي برهمڻن جا رب!
راجا پرڪشت شوڪاديو کي چيو ته اي عظيم برهمڻ! مون کي ٻڌايو ته ڪرشن ۽ گوپين جي علحدگيءَ ۽ اتحاد جون حالتون ڪيئن قائم رهنديون آهن؟
شوڪاديو بادشاهه کي مخاطب ٿيندي چيو:
سويا
وياس جو پٽ (سوڪاديو) راجا (پرڪشت) کي آروچا ڀوا جي ڪهاڻي ٻڌائي ٿو.
پوءِ شوڪاديو راجا کي ڪرشن ۽ گوپين جي جدا ٿيڻ ۽ اتحاد جي دلچسپ داستان ٻڌائيندي چيو ته، ”گوپيون علحدگيءَ ۾ سڙي رهيون هيون ۽ چئني پاسن کان علحدگيءَ جي باهه ٻاري رهي هئي.
پنج مادي ماڻهو اهڙي قسم جي تشدد ڪري وڏو خوف ڏيکاري رهيا آهن. (يعني وييوگا اگني جي اثر جو مظاهرو ڪري رهيو آهي)
گوپين جي اها حالت ڏسي، عام ماڻهو خوفزده ٿي ويا، جڏهن گوپين کي ڪرشن جي باري ۾ سوچيو ته، انهن جي توجهه کي مليل علحدگيءَ جا شعلا انهن کي تڪليف ڏيڻ لڳا.
هڪڙي گوپي ’برخاسورا‘ بڻجي ٿي ۽ ٻي ’بچوراسور‘ جو روپ اختيار ڪري ٿي.
ڪنهن ورشڀاسورا جو پوشاڪ اوڍيو آهي ته ڪنهن بهارام جو روپ اختيار ڪري، گوپس کي چوري ڪري ڪرشن جي پيرن تي ڪري پيو.
هيرن (باڪاسورا) بنجڻ سان هوءَ ڪرشن سان وڙهندي آهي وڏي ڪاوڙ سان پنهنجي دماغ ۾.
ڪو بڪواس بڻجي ويو آهي ۽ ڪاوڙ ۾ ڪرشن سان وڙهندو آهي ۽ اهڙي طرح برجا جون سڀئي عورتون هڪ راند جي نمائش ۾ مشغول ٿي وينديون آهن، جيڪو اڳ ڪرشنا ادا ڪيو هو.
سڀني چترن (جهڙوڪ ڪنڌ) ڪري پوءِ سڀني گوپين (ڪرشن جي) خوبيون ڳائڻ شروع ڪيون.
ڪرشن جا سڀ ڪارناما سرانجام ڏيندي، سڀئي گوپيون سندس ساراهه ڳائڻ لڳيون ۽ بانسري وڄائي ۽ مختلف راڳ ڳائي پنهنجي خوشي جو مظاهرو ڪرڻ لڳيون.
پوءِ ياد ڪري چوڻ لڳا ته ڪرشنا هن جاءِ تي اسان سان راند کيڏندا هئا.
ڪو چوي ٿو ته ان جاءِ تي ڪرشن هن سان راند ڪئي هئي ۽ اهڙيون ڳالهيون چوڻ سان گوپين کي ڪرشن جو هوش ئي گم ٿي ويو ۽ هنن کانئس جدائيءَ جون وڏيون تڪليفون برداشت ڪيون.
گوالن جي سڀني زالن جا لاش سري ڪرشن سان بيحد متاثر ٿيا.
اهڙيءَ طرح گوپا جون زالون ڪرشن جي مراقبي ۾ مشغول ٿي ويون ۽ جيڪي پاڻ ۾ تمام سهڻيون هيون، سي سڀ ڪرشن جي حسن جي تابع ٿي ويون.
اهڙيءَ طرح اهي زمين تي بيهوش ٿي ڪري پيا، جنهن جو مثال شاعر هن طرح بيان ڪيو آهي.
انهن کي سُرڪي ڏسي شاعر چيو آهي ته، ”اهي تير جي گولي هيٺ زمين تي اڇلايل ٻلي جي حالت ۾ بيٺا آهن.
جهمنن جا تير ڀون جي ڪمان ۾ وڄايا ويا آهن ۽ زيورن سان سينگاريا ويا آهن.
پنھنجن محرمن جا تير ۽ پنھنجي ابرو جي ڪمانن کي ٺاھي، پاڻ کي سجدو ڪرڻ ۽ وڏي ڪاوڙ ۾، گوپيون ڪرشن جي اڳيان مزاحمت ڪندي ۽ بيھي رھيون.
هن جي دل ۾ انتهائي پيار سان، هن جڳهه کان هڪ قدم نه کنيو آهي.
محبت ۾ پنهنجي ڪاوڙ ڏيکاريندي هڪ قدم به پوئتي نه هٽي رهيا هئا ۽ ائين لڳي رهيا هئا ته سڀيئي محبت جي ديوي سان وڙهندي ميدان جنگ ۾ مري ويا آهن.498.
انهن گوپين جي گهري محبت کي ڏسي، رب جلدي ظاهر ٿيو.
گوپين جي بي مثال محبت کي ڏسي ڪرشن جلدي پاڻ کي ظاهر ڪيو، هن جي ظاهر ٿيڻ تي زمين تي ايتري روشني هئي، جيڪا رات جي وقت آتش بازي جي روشني ڏسڻ ۾ ايندي آهي.
اهي (سڀني گوپيون) تڏهن حيران ٿي ويون، جيئن رات جو ڪو خواب ڏسڻ کان پوءِ حيران ٿي ويندو آهي.
ڪرشن کي ائين ڏسي سڀ گوپيون حيران ٿي ويون، جيئن خواب ۾ هڪ ڄڻو ڇرڪ ڀريو آهي، انهن سڀني جو دماغ ائين ڇڏي ويو، جيئن ڪنهن شرابي پنهنجي گهر مان ڀڄي وڃي.499.
جڏهن گوپين خدا (ڪرشن) کي مشڪوڪ ڏٺو، ته هو ساڻس ملڻ لاءِ ڀڄي ويا.
سڀئي گوپيون پنهنجي مغرور پالڻهار کي ڏسي ائين ڊوڙڻ لڳيون، جيئن مغرور پنهنجي هرڻ سان ملندو آهي
ان تصوير جو تمام سٺو نمونو شاعر پنهنجي منهن مان هن ريت بيان ڪيو آهي:
شاعر انهيءَ تماشي کي علامتي طور تي ذڪر ڪندي فرمايو آهي ته اهي ائين خوش ٿيندا هئا جيئن مينهن جو ڦڙو يا مڇي پاڻي ڏسي ان ۾ ٽپو ڏئي.
هڪ پيلو دوپٽا (سري ڪرشن جي) ڪلهي تي سينگاريل آهي ۽ ٻئي نينا (هڪ هرڻ جي اکين وانگر) سينگاريل آهن.
ڪرشن جي ڪلهي تي پيلي چادر آهي، هن جي هرڻ جهڙيون ٻه اکيون شاندار ٿي ويون آهن، هو دريائن جي رب وانگر شاندار نظر اچي ٿو.
ڪاهن انهن گوپين ۾ گهمي رهيو آهي، جن جو هن دنيا ۾ ڪو به برابر نه آهي.
هو انهن گوپين جي وچ ۾ هلي رهيو آهي، جيڪي سڄي دنيا ۾ بي مثال آهن، ڪرشن کي ڏسي برجا جون گوپيون خوش ٿيون ۽ حيران ٿي ويون. 501.
ڪبت.
جيئن ته ڪنول (سج مان) پرڀو ڦٽي ٿو (جيئن) تقسيم ڪندڙ اتحاد جي ڳالهين کان (جيئن) راڳ کي ڄاڻڻ وارو (ستن تارن جي راڳ کان) ۽ جيئن چور (خوش آهي) جسم کي بچائڻ کان.
جيئن هڪ ڪنول، صبح جو ساڄي پاسي ڌار ٿيڻ وقت، سج سان خوشيءَ سان ملندو آهي، جيئن ڪو ڳائڻو خوش رهي ٿو ۽ بيحد سُرن ۾ جذب ٿئي ٿو، تيئن ڪو چور پنهنجي جسم کي ڪنهن نقصان کان بچائيندي خوش ٿئي ٿو، تيئن ڪو امير ماڻهو خوش ٿئي ٿو. ان بابت سوچڻ
جيئن ڏکايل ماڻهو خوشيءَ ۾ خوش ٿئي ٿو، جيئن بک تي بک نه محسوس ڪرڻ وارو، ۽ جيئن بادشاهه (خوش ٿئي ٿو) پنهنجي دشمن جي تباهي جو ٻڌي؛
جهڙي طرح اذيت ۾ مبتلا ماڻهو ان مان نجات حاصل ڪري خوش ٿيندو آهي، جهڙي طرح بدهضمي ۾ مبتلا ماڻهو بُک لڳڻ تي خوش ٿيندو آهي ۽ بادشاهه پنهنجي دشمن جي مارجڻ جي خبر ٻڌي خوش ٿيندو آهي، اهڙي طرح گوپيون به خوش ٿينديون آهن. تي l
ڪرشن جو ڪلام:
سويا
ڪاهن کليو ۽ گوپين کي چيو ته اچو ته درياهه جي ڪناري تي کيڏون.
ڪرشن مسڪرائيندي گوپين کي چيو، ”اچو، جمنا جي ڪناري تي کيڏيون، پاڻيءَ جا ڇنڊا ڪنهن ٻئي تي ڪريون، تون تري سگهين ۽ مان به تري سگهان ٿو.