شري دسم گرنتھ

صفحو - 524


ਸੋ ਤੁਮ ਕਥਾ ਸੁਨਾਉ ਜਾ ਤੇ ਹਉ ਕਿਰਲਾ ਭਯੋ ॥੨੨੪੯॥
so tum kathaa sunaau jaa te hau kiralaa bhayo |2249|

مان گرگٽ ڪيئن ٿيان، مان هاڻي ڪهاڻي ٻڌايان ٿو، 2249

ਕਬਿਤੁ ॥
kabit |

ڪيبٽ

ਨਾਥ ਹਉ ਤੋ ਨਿਤਾਪ੍ਰਤਿ ਸੋਨੇ ਕੋ ਬਨਾਇ ਸਾਜ ਗਊ ਸਤ ਦੇਤੋ ਦਿਜ ਸੁਤ ਕਉ ਬੁਲਾਇ ਕੈ ॥
naath hau to nitaaprat sone ko banaae saaj gaoo sat deto dij sut kau bulaae kai |

”اي رب! مان هميشه خيرات ۾ هڪ سؤ ڳئون ۽ سون برهمڻن کي ڏيندو هوس

ਏਕ ਗਊ ਮਿਲੀ ਮੇਰੀ ਪੁੰਨ ਕਰੀ ਗਊਅਨ ਸੋ ਜੋ ਹਉ ਪੁੰਨ ਕਰਬੇ ਕਉ ਰਾਖਤ ਮੰਗਾਇ ਕੈ ॥
ek gaoo milee meree pun karee gaooan so jo hau pun karabe kau raakhat mangaae kai |

هڪ ڳئون، جيڪا خيرات ۾ ڏني وئي هئي، ان ۾ مليل ڳئون جيڪي تحفي ۾ ڏيڻيون هيون

ਸੋਊ ਪੁੰਨ ਕਰੀ ਡੀਠ ਤਾਹੀ ਦਿਜ ਪਰੀ ਕਹਿਯੋ ਮੇਰੀ ਗਊ ਤਾ ਕੋ ਧਨੁ ਦੈ ਰਹਿਓ ਸੁਨਾਇ ਕੈ ॥
soaoo pun karee ddeetth taahee dij paree kahiyo meree gaoo taa ko dhan dai rahio sunaae kai |

”پوءِ برهمڻ، جنهن کي ڳئون اڳي ئي ملي هئي، تنهن ان کي سڃاڻي ورتو ۽ چيائين ته، تون وري منهنجي ئي دولت مون کي ڏئي رهيو آهين.

ਵਾ ਨ ਧਨ ਲਯੋ ਮੋਹਿ ਇਹੈ ਸ੍ਰਾਪ ਦਯੋ ਹੋਹੁ ਕਿਰਲਾ ਕੂਆ ਕੋ ਹਉ ਸੁ ਭਯੋ ਤਾ ਤੇ ਆਇ ਕੈ ॥੨੨੫੦॥
vaa na dhan layo mohi ihai sraap dayo hohu kiralaa kooaa ko hau su bhayo taa te aae kai |2250|

“ هن خيرات قبول نه ڪئي ۽ مون کي لعنت ڪئي ته گرگٽ ٿيان ۽ کوهه ۾ رهان، اهڙيءَ طرح مون کي اها حالت ملي آهي.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਤੁਮਰੇ ਕਰ ਤੇ ਛੂਅਤ ਅਬ ਮਿਟਿ ਗਏ ਸਗਰੇ ਪਾਪ ॥
tumare kar te chhooat ab mitt ge sagare paap |

تنهنجو هٿ لڳڻ سان، هاڻي منهنجا سڀ گناهه ميٽجي ويا آهن.

ਸੋ ਫਲ ਲਹਿਯੋ ਜੁ ਬਹੁਤੁ ਦਿਨ ਮੁਨਿ ਕਰਿ ਪਾਵਤ ਜਾਪ ॥੨੨੫੧॥
so fal lahiyo ju bahut din mun kar paavat jaap |2251|

”تنهنجي هٿ سان لڳڻ سان، منهنجا سڀ گناهه ناس ٿي ويا آهن ۽ مون کي اهڙو انعام مليو آهي، جيڪو ڪيترن ڏينهن تائين هن جو نالو پڙهڻ کان پوءِ فقيرن کي ملي ٿو.“ 2251.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਕਿਰਲਾ ਕੋ ਕੂਪ ਤੇ ਕਾਢ ਕੈ ਉਧਾਰ ਕਰਤ ਭਏ ਧਿਆਇ ਸੰਪੂਰਨੰ ॥
eit sree bachitr naattak granthe krisanaavataare kiralaa ko koop te kaadt kai udhaar karat bhe dhiaae sanpooranan |

باب جي پڄاڻيءَ جو عنوان آهي ”چميل جي نجات ان کي کوهه مان ڪڍڻ بعد“ ڪرشناوتار ۾ بچيتار ناٽڪ ۾.

ਅਥ ਗੋਕੁਲ ਬਿਖੈ ਬਲਿਭਦ੍ਰ ਜੂ ਆਏ ॥
ath gokul bikhai balibhadr joo aae |

ھاڻي شروع ٿئي ٿو گوڪل ۾ بلرام جي اچڻ جو بيان

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپي

ਤਿਹ ਉਧਾਰਿ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਗ੍ਰਿਹਿ ਆਯੋ ॥
tih udhaar prabh joo grihi aayo |

کيس قرض وٺي (ڊگ راجي) سري ڪرشنا جي گهر آيو

ਗੋਕੁਲ ਕਉ ਬਲਿਭਦ੍ਰ ਸਿਧਾਯੋ ॥
gokul kau balibhadr sidhaayo |

هن کي آزاد ڪرڻ کان پوء، رب هن جي گهر آيو ۽ هن بلرام کي گوڪل ڏانهن موڪليو

ਆਇ ਨੰਦ ਕੇ ਪਾਇਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥
aae nand ke paaein laagiyo |

(گوڪل) آيو ۽ (بلڀدر) نند جي پيرن تي ڪري پيو.

ਸੁਖੁ ਅਤਿ ਭਯੋ ਸੋਕ ਸਭ ਭਾਗਿਯੋ ॥੨੨੫੨॥
sukh at bhayo sok sabh bhaagiyo |2252|

گوڪل پهچندي هن نند بابا جي پيرن کي ڇهيو، جنهن کيس تمام گهڻو آرام ڏنو ۽ ڪو به ڏک نه ٿيو.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਨੰਦ ਕੇ ਪਾਇਨ ਲਾਗਿ ਹਲੀ ਚਲਿ ਕੈ ਜਸੁਧਾ ਹੂੰ ਕੇ ਮੰਦਿਰ ਆਯੋ ॥
nand ke paaein laag halee chal kai jasudhaa hoon ke mandir aayo |

نند جي پيرن تي ڪري، بلراما (جتان) هليو ويو ۽ جسوڌا جي گهر آيو.

ਦੇਖਤ ਹੀ ਤਿਹ ਕੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸੁ ਪਾਇਨ ਊਪਰਿ ਸੀਸ ਝੁਕਾਯੋ ॥
dekhat hee tih ko kab sayaam su paaein aoopar sees jhukaayo |

نند جي پيرن کي ڇهڻ کان پوءِ، بلرام يشودا جي جاءِ تي پهتو ۽ کيس ڏسي، سندس پيرن تي مٿو جهڪايو.

ਕੰਠਿ ਲਗਾਇ ਲਯੋ ਕਹਿਯੋ ਸੋਊ ਯੌ ਮਨ ਮੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਨਾਯੋ ॥
kantth lagaae layo kahiyo soaoo yau man mai kab sayaam banaayo |

شاعر شيام چوي ٿو (جسوڌا) کيس گلي ڏنو ۽ چيو جيڪو هن سوچيو.

ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਲੇਤ ਕਬੈ ਹਮਰੀ ਸੁਧਿ ਮਾਇ ਯੌ ਰੋਇ ਕੈ ਤਾਤ ਸੁਨਾਯੋ ॥੨੨੫੩॥
sayaam joo let kabai hamaree sudh maae yau roe kai taat sunaayo |2253|

ماءُ پٽ کي ڀاڪر پائي روئيندي چيو، ”ڪرشن کي آخر اسان جو خيال آيو آهي.“ 2253.

ਕਬਿਤੁ ॥
kabit |

ڪيبٽ

ਗੋਪੀ ਸੁਨਿ ਪਾਯੋ ਇਹ ਠਉਰ ਬਲਿਭਦ੍ਰ ਆਯੋ ਸ੍ਯਾਮ ਆਯੋ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਮਾਗ ਸੇਾਂਧੁਰ ਭਰਤ ਹੈ ॥
gopee sun paayo ih tthaur balibhadr aayo sayaam aayo hvai hai maag seaandhur bharat hai |

جڏهن گوپين کي خبر پئي ته بلرام آيو آهي، تڏهن هنن سوچيو ته شايد ڪرشن به آيو آهي، ۽ ائين سوچيندا هئا.

ਬੇਸਰ ਬਿੰਦੂਆ ਤਨਿ ਭੂਖਨ ਬਨਾਇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਚਾਰੁ ਲੋਚਨਨ ਅੰਜਨੁ ਧਰਤ ਹੈ ॥
besar bindooaa tan bhookhan banaae kab sayaam chaar lochanan anjan dharat hai |

هنن پنهنجي وارن جا ٽڪرا زعفران سان ڀريا، پيشاني تي اڳي جو نشان لڳايو ۽ زيور پائڻ لڳا ۽ اکين ۾ ڪوليريم استعمال ڪيائون.