شري دسم گرنتھ

صفحو - 1193


ਹੋ ਦਾਤਨ ਲੇਤ ਉਠਾਇ ਸਿਵਹਿ ਬਿਸਰਾਇ ਕੈ ॥੧੮॥
ho daatan let utthaae siveh bisaraae kai |18|

تنهن ڪري توهان شيو کي وساري ڇڏيو ۽ هن کي پنهنجي ڏندن سان گڏ ڪيو. 18.

ਕਬਿਤੁ ॥
kabit |

ڪمپارٽمينٽ:

ਔਰਨੁਪਦੇਸ ਕਰੈ ਆਪੁ ਧ੍ਯਾਨ ਕੌ ਨ ਧਰੈ ਲੋਗਨ ਕੌ ਸਦਾ ਤ੍ਯਾਗ ਧਨ ਕੋ ਦ੍ਰਿੜਾਤ ਹੈ ॥
aauaranupades karai aap dhayaan kau na dharai logan kau sadaa tayaag dhan ko drirraat hai |

هو ٻين کي واعدو ڪري ٿو، پر هو پاڻ ڏانهن ڌيان نه ٿو ڏئي ۽ هميشه ماڻهن کي مال ڇڏي ڏيڻ جو عزم ڪري ٿو.

ਤੇਹੀ ਧਨ ਲੋਭ ਊਚ ਨੀਚਨ ਕੇ ਦ੍ਵਾਰ ਦ੍ਵਾਰ ਲਾਜ ਕੌ ਤ੍ਯਾਗ ਜੇਹੀ ਤੇਹੀ ਪੈ ਘਿਘਾਤ ਹੈ ॥
tehee dhan lobh aooch neechan ke dvaar dvaar laaj kau tayaag jehee tehee pai ghighaat hai |

انهيءَ دولت جي لالچ ۾، هو پنهنجي لڄ کي ڇڏي، سڀني جي سامهون نچندي، اوچتو اوچتو اوچتو اوچتو وڃي ٿو.

ਕਹਤ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹਮ ਰਹਤ ਅਪਵਿਤ੍ਰ ਖਰੇ ਚਾਕਰੀ ਮਲੇਛਨ ਕੀ ਕੈ ਕੈ ਟੂਕ ਖਾਤ ਹੈ ॥
kahat pavitr ham rahat apavitr khare chaakaree malechhan kee kai kai ttook khaat hai |

هو چوي ٿو ته مان پاڪ آهيان، (پر) بيحد ناپاڪ آهيان (ڇاڪاڻ ته) ڪاريگريءَ جو ڪم ڪري ڪچرو کائيندو آهيان.

ਬਡੇ ਅਸੰਤੋਖੀ ਹੈਂ ਕਹਾਵਤ ਸੰਤੋਖੀ ਮਹਾ ਏਕ ਦ੍ਵਾਰ ਛਾਡਿ ਮਾਗਿ ਦ੍ਵਾਰੇ ਦ੍ਵਾਰ ਜਾਤ ਹੈ ॥੧੯॥
badde asantokhee hain kahaavat santokhee mahaa ek dvaar chhaadd maag dvaare dvaar jaat hai |19|

(توهان) ڏاڍا ناخوش آهيو، (پر پاڻ کي) ڏاڍو مطمئن ٿا چئون (ڇاڪاڻ ته) خدا جو هڪ هڪ دروازو ڇڏي در در در در گهمندا پيا وڃو. 19.

ਮਾਟੀ ਕੇ ਸਿਵ ਬਨਾਏ ਪੂਜਿ ਕੈ ਬਹਾਇ ਆਏ ਆਇ ਕੈ ਬਨਾਏ ਫੇਰਿ ਮਾਟੀ ਕੇ ਸੁਧਾਰਿ ਕੈ ॥
maattee ke siv banaae pooj kai bahaae aae aae kai banaae fer maattee ke sudhaar kai |

(توهان) اچو ۽ مٽيءَ جو شيو ٺاهي پوڄا ۽ پوءِ اچو ۽ مٽي کي گونجي ۽ (وڌيڪ).

ਤਾ ਕੇ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ਮਾਥੋ ਘਰੀ ਦ੍ਵੈ ਰਗਰਿਯੋ ਐ ਰੇ ਤਾ ਮੈ ਕਹਾ ਹੈ ਰੇ ਦੈ ਹੈ ਤੋਹਿ ਕੌ ਬਿਚਾਰਿ ਕੈ ॥
taa ke paae pariyo maatho gharee dvai ragariyo aai re taa mai kahaa hai re dai hai tohi kau bichaar kai |

هو ان (بت) جي پيرن تي ڪري ٿو ۽ پنهنجي پيشانيءَ کي ٻه ڪلاڪ رلي ٿو، اي (بيوقوف!) غور ڪر انهن ۾ ڇا آهي توکي ڪير ڏيندو؟

ਲਿੰਗ ਕੀ ਤੂ ਪੂਜਾ ਕਰੈ ਸੰਭੁ ਜਾਨਿ ਪਾਇ ਪਰੈ ਸੋਈ ਅੰਤ ਦੈ ਹੈ ਤੇਰੇ ਕਰ ਮੈ ਨਿਕਾਰਿ ਕੈ ॥
ling kee too poojaa karai sanbh jaan paae parai soee ant dai hai tere kar mai nikaar kai |

توهان (هن جي) لنگ جي پوڄا ڪريو ۽ شيو وانگر پنهنجي پيرن تي ڪري. (پوءِ) هو آخرڪار ان کي ڪڍي ڇڏيندو ۽ توهان کي ڏيندو.

ਦੁਹਿਤਾ ਕੌ ਦੈ ਹੈ ਕੀ ਤੂ ਆਪਨ ਖਬੈ ਹੈ ਤਾ ਕੌ ਯੌ ਹੀ ਤੋਹਿ ਮਾਰਿ ਹੈ ਰੇ ਸਦਾ ਸਿਵ ਖ੍ਵਾਰਿ ਕੈ ॥੨੦॥
duhitaa kau dai hai kee too aapan khabai hai taa kau yau hee tohi maar hai re sadaa siv khvaar kai |20|

تون اها (لنگا) ڌيءَ کي ڏيندين يا پاڻ کائيندين؟ اهڙي طرح، شيو (خدا) هميشه توهان کي ماريندو. 20.

ਬਿਜੈ ਛੰਦ ॥
bijai chhand |

بجي چند:

ਪਾਹਨ ਕੌ ਸਿਵ ਤੂ ਜੋ ਕਹੈ ਪਸੁ ਯਾ ਤੇ ਕਛੂ ਤੁਹਿ ਹਾਥ ਨ ਐ ਹੈ ॥
paahan kau siv too jo kahai pas yaa te kachhoo tuhi haath na aai hai |

اي بيوقوف! تون جيڪو پٿر کي شيو سڏين ٿو، پر توکي ان مان ڪجھ به محسوس نه ٿو ٿئي.

ਤ੍ਰੈਯਕ ਜੋਨਿ ਜੁ ਆਪੁ ਪਰਾ ਹਸਿ ਕੈ ਤੁਹਿ ਕੋ ਕਹੁ ਕਾ ਬਰੁ ਦੈ ਹੈ ॥
traiyak jon ju aap paraa has kai tuhi ko kahu kaa bar dai hai |

جيڪو ڪرڙيءَ واري جُونءَ ۾ ويٺو آهي، سو خوش ٿئي ۽ تو کي برڪت ڏي.

ਆਪਨ ਸੋ ਕਰਿ ਹੈ ਕਬਹੂੰ ਤੁਹਿ ਪਾਹਨ ਕੀ ਪਦਵੀ ਤਬ ਪੈ ਹੈ ॥
aapan so kar hai kabahoon tuhi paahan kee padavee tab pai hai |

توکي پاڻ جهڙو بڻائيندو، پوءِ (تون) پٿر جي حيثيت حاصل ڪندين.

ਜਾਨੁ ਰੇ ਜਾਨੁ ਅਜਾਨ ਮਹਾ ਫਿਰਿ ਜਾਨ ਗਈ ਕਛੁ ਜਾਨਿ ਨ ਜੈ ਹੈ ॥੨੧॥
jaan re jaan ajaan mahaa fir jaan gee kachh jaan na jai hai |21|

عظيم بيوقوف! سمجهو ته جيڪڏهن روح هليو ويو ته پوءِ توهان کي ڪجهه به معلوم نه ٿيندو. 21.

ਬੈਸ ਗਈ ਲਰਿਕਾਪਨ ਮੋ ਤਰੁਨਾਪਨ ਮੈ ਨਹਿ ਨਾਮ ਲਯੋ ਰੇ ॥
bais gee larikaapan mo tarunaapan mai neh naam layo re |

لعنت! (توهان جي پهرين) عمر ننڍپڻ ۾ گذري، ۽ جوانيءَ ۾ (تو) نالو نه ورتو.

ਔਰਨ ਦਾਨ ਕਰਾਤ ਰਹਾ ਕਰ ਆਪ ਉਠਾਇ ਨ ਦਾਨ ਦਯੋ ਰੇ ॥
aauaran daan karaat rahaa kar aap utthaae na daan dayo re |

(توهان) ٻين کان چندو وٺندا هئا، پر هٿ نه وڌايو ۽ ڪنهن کي خيرات نه ڏني.

ਪਾਹਨ ਕੋ ਸਿਰ ਨ੍ਰਯਾਤਨ ਤੈ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਕੌ ਸਿਰ ਨ੍ਰਯਾਤ ਭਯੋ ਰੇ ॥
paahan ko sir nrayaatan tai paramesvar kau sir nrayaat bhayo re |

تو پٿر جي اڳيان پنهنجو مٿو جهڪيو ۽ خدا جي سر کي هيٺ ڪيو.

ਕਾਮਹਿ ਕਾਮ ਫਸਾ ਘਰ ਕੇ ਜੜ ਕਾਲਹਿ ਕਾਲ ਕੈ ਕਾਲ ਗਯੋ ਰੇ ॥੨੨॥
kaameh kaam fasaa ghar ke jarr kaaleh kaal kai kaal gayo re |22|

اي بيوقوف! (توهان) گهر جي ڪمن ۾ ڦاٿل رهيا ۽ روزاني ڪمن ۾ وقت گذاريو. 22.

ਦ੍ਵੈਕ ਪੁਰਾਨਨ ਕੌ ਪੜਿ ਕੈ ਤੁਮ ਫੂਲਿ ਗਏ ਦਿਜ ਜੂ ਜਿਯ ਮਾਹੀ ॥
dvaik puraanan kau parr kai tum fool ge dij joo jiy maahee |

برهمڻ! ٻه پراڻا پڙهڻ کان پوءِ، توهان جي ذهن ۾ پورو ٿي ويو آهي.

ਸੋ ਨ ਪੁਰਾਨ ਪੜਾ ਜਿਹ ਕੇ ਇਹ ਠੌਰ ਪੜੇ ਸਭ ਪਾਪ ਪਰਾਹੀ ॥
so na puraan parraa jih ke ih tthauar parre sabh paap paraahee |

پر هن پراڻ نه پڙهيو، جنهن جي پڙهڻ سان هن دنيا جا سڀ گناهه ختم ٿي وڃن ٿا.

ਡਿੰਭ ਦਿਖਾਇ ਕਰੋ ਤਪਸਾ ਦਿਨ ਰੈਨਿ ਬਸੈ ਜਿਯਰਾ ਧਨ ਮਾਹੀ ॥
ddinbh dikhaae karo tapasaa din rain basai jiyaraa dhan maahee |

تون منافقت ڏيکارين ٿو ۽ توبه ڪرين ٿو، (پر تنهنجو) ذهن رات ڏينهن دولت ۾ رهجي ٿو.

ਮੂਰਖ ਲੋਗ ਪ੍ਰਮਾਨ ਕਰੈ ਇਨ ਬਾਤਨ ਕੌ ਹਮ ਮਾਨਤ ਨਾਹੀ ॥੨੩॥
moorakh log pramaan karai in baatan kau ham maanat naahee |23|

بيوقوف ماڻهو (توهان جي ڳالهين کي) مستند سمجهن ٿا، پر اسين انهن ڳالهين کي نٿا مڃون. 23.

ਕਾਹੇ ਕੋ ਕਾਜ ਕਰੋ ਇਤਨੀ ਤੁਮ ਪਾਹਨ ਕੋ ਕਿਹ ਕਾਜ ਪੁਜਾਵੋ ॥
kaahe ko kaaj karo itanee tum paahan ko kih kaaj pujaavo |

ڪهڙي ڪم لاءِ ايترا (پوڄا) ٿا ڪريو ۽ ڪهڙي لاءِ پٿر جي پوڄا ڪريو ٿا.

ਕਾਹੇ ਕੋ ਡਿੰਭ ਕਰੋ ਜਗ ਮੈ ਇਹ ਲੋਕ ਗਯੋ ਪਰਲੋਕ ਗਵਾਵੋ ॥
kaahe ko ddinbh karo jag mai ih lok gayo paralok gavaavo |

دنيا ۾ ڇا لاءِ منافقت ڪرين ٿو؟ (توهان جي) قوم هلاڪ ٿي وئي (هاڻي) آخرت به گم ٿي ويندي.

ਝੂਠੇ ਨ ਮੰਤ੍ਰ ਉਪਦੇਸ ਕਰੋ ਜੋਊ ਚਾਹਤ ਹੋ ਧਨ ਲੌ ਹਰਖਾਵੋ ॥
jhootthe na mantr upades karo joaoo chaahat ho dhan lau harakhaavo |

نه سيکاريو (مون کي) ڪوڙو منتر. جيتري رقم توهان چاهيو، خوش رهو.

ਰਾਜ ਕੁਮਾਰਨ ਮੰਤ੍ਰ ਦਿਯੋ ਸੁ ਦਿਯੋ ਬਹੁਰੌ ਹਮ ਕੌ ਨ ਸਿਖਾਵੋ ॥੨੪॥
raaj kumaaran mantr diyo su diyo bahurau ham kau na sikhaavo |24|

راجڪمارن کي جيڪو منتر ڏنو ويو سو ڏنو ويو، پر پوءِ اسان کي ڪو (منتر) نه سيکاريو. 24.

ਦਿਜ ਬਾਚ ॥
dij baach |

برهمڻ چيو:

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوويهه:

ਕਹਾ ਬਿਪ੍ਰ ਸੁਨੁ ਰਾਜ ਦੁਲਾਰੀ ॥
kahaa bipr sun raaj dulaaree |

برهمڻ چيو ته اي راج ڪماري! ٻڌ

ਤੈ ਸਿਵ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਨ ਬਿਚਾਰੀ ॥
tai siv kee mahimaa na bichaaree |

توهان شيو جي شان کي نه سمجهيو آهي.

ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨ ਰੁਦ੍ਰ ਜੂ ਦੇਵਾ ॥
brahamaa bisan rudr joo devaa |

برهما، وشنو ۽ شيو وغيره، جيڪي ديوتا آهن،

ਇਨ ਕੀ ਸਦਾ ਕੀਜਿਯੈ ਸੇਵਾ ॥੨੫॥
ein kee sadaa keejiyai sevaa |25|

انهن (ديوتائن) جي هميشه خدمت ڪرڻ گهرجي. 25.

ਤੈ ਯਾ ਕੇ ਭੇਵਹਿ ਨ ਪਛਾਨੈ ॥
tai yaa ke bheveh na pachhaanai |

توهان انهن جي اختلافن کي تسليم نه ڪيو

ਮਹਾ ਮੂੜ ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਖਾਨੈ ॥
mahaa moorr ih bhaat bakhaanai |

۽ هوء هڪ وڏي بيوقوف وانگر ظاهر ڪري ٿي.

ਇਨ ਕੋ ਪਰਮ ਪੁਰਾਤਨ ਜਾਨਹੁ ॥
ein ko param puraatan jaanahu |

انهن (معبودن) کي سڀ کان قديم ڄاڻو

ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਮਨ ਮਹਿ ਪਹਿਚਾਨਹੁ ॥੨੬॥
param purakh man meh pahichaanahu |26|

۽ (انهن کي) پنهنجي دل ۾ عظيم انسان سمجهو. 26.

ਹਮ ਹੈ ਕੁਅਰਿ ਬਿਪ੍ਰ ਬ੍ਰਤ ਧਾਰੀ ॥
ham hai kuar bipr brat dhaaree |

اي راج ڪماري! مان برهمڻ برهمڻ آهيان

ਊਚ ਨੀਚ ਸਭ ਕੇ ਹਿਤਕਾਰੀ ॥
aooch neech sabh ke hitakaaree |

۽ مان اعليٰ ۽ پست سڀني جو محسن آهيان.

ਜਿਸੀ ਕਿਸੀ ਕਹ ਮੰਤ੍ਰ ਸਿਖਾਵੈ ॥
jisee kisee kah mantr sikhaavai |

جنهن کي مان منتر (علم) سيکاريان،

ਮਹਾ ਕ੍ਰਿਪਨ ਤੇ ਦਾਨ ਕਰਾਵੈ ॥੨੭॥
mahaa kripan te daan karaavai |27|

۽ وڏن بخيلن کان خيرات وٺان ٿو. 27.

ਕੁਅਰਿ ਬਾਚ ॥
kuar baach |

راج ڪماري چيو:

ਮੰਤ੍ਰ ਦੇਤ ਸਿਖ ਅਪਨ ਕਰਤ ਹਿਤ ॥
mantr det sikh apan karat hit |

تون منتر ڏئي ٿو پنهنجو نوڪر

ਜ੍ਯੋਂ ਤ੍ਯੋਂ ਭੇਟ ਲੈਤ ਤਾ ਤੇ ਬਿਤ ॥
jayon tayon bhett lait taa te bit |

۽ توهان انهن کان خيرات ڪيئن ٿا وٺو.

ਸਤਿ ਬਾਤ ਤਾ ਕਹ ਨ ਸਿਖਾਵਹੁ ॥
sat baat taa kah na sikhaavahu |

انهن کي اصل ڳالهه نه سيکاري ويندي آهي.

ਤਾਹਿ ਲੋਕ ਪਰਲੋਕ ਗਵਾਵਹੁ ॥੨੮॥
taeh lok paralok gavaavahu |28|

(اهڙيءَ طرح) اهي پنهنجي قوم ۽ آخرت کي وڃائي ويٺا. 28.

ਸੁਨਹੁ ਬਿਪ ਤੁਮ ਮੰਤ੍ਰ ਦੇਤ ਜਿਹ ॥
sunahu bip tum mantr det jih |

اي برهمڻ! ٻڌو جنھن کي منتر ڏيو،

ਲੂਟਿ ਲੇਤ ਤਿਹ ਘਰ ਬਿਧਿ ਜਿਹ ਕਿਹ ॥
loott let tih ghar bidh jih kih |

توهان انهن جا گهر ڪنهن نه ڪنهن طريقي سان لٽي رهيا آهيو.