۽ هوءَ بادشاهه سان ملي.
سندس روپ ڏسي، بادشاهه کي عجب لڳو.
چوڻ لڳو ته هي نر آهي يا عورت؟ 8
(پڇڻ لڳو) اي راڻي! تون ڪنهن جو روپ آهين؟
بزدل آھين، سچ ٻڌاءِ.
يا تون شہوت جي عورت آهين.
يا چنڊ جي ڪنوار آهي. 9.
هن سان مختلف موضوعن تي بحث ڪيو
۽ ويد، گرامر ۽ ڪوڪ شاستر پڙهيو.
جيئن (راڻي) بادشاهه جي دل فتح ڪئي
۽ پنهنجي مڙس کي (عشق جي تيرن سان) زخمي ڪري ڇڏيو. 10.
(ان) عورت جو منفرد روپ ڏسڻ
بادشاھه ذهن ۾ مگن ٿي ويو.
(سوچيو ته) جيڪڏهن هڪ دفعو مون کي حاصل ڪيو
تنهنڪري مان ڪيترن ئي جنمن تائين ان کان آزاد ٿي ويندس. 11.
بادشاهه ان عورت کي ڏاڍو خوش ڪيو
۽ هن کي ڪيترن ئي طريقن سان پريشان ڪيو.
(هن) دل ۾ سوچيو ته مان هن سان گڏ خوش ٿي وڃان.
(تنهنڪري) هن راڻي کي ائين چيو. 12.
اچو به! اچو ته مان ۽ توهان ٻئي گڏجي خوش ٿيون.
ٻيو ڪو به اسان کي هتي نه ڏسي رهيو آهي.
پنهنجي جوانيءَ کي ڇو برباد ڪيو؟
ڇو نه تون (منهنجي) بابا کي راڻي ٿي سينگارين. 13.
اهڙي سهڻي جسم کي مٽيءَ ۾ نه لوڏيو
۽ پنهنجي نوڪري جا نيٽ بيڪار ۾ نه وڃايو.
جڏهن پوڙهو اچي ٿو،
پوءِ تون هن جوانيءَ تي افسوس ڪندين. 14.
هن نوڪري جو شڪ ڇا آهي؟
جيڪو ڪنهن تي به مستقل ناهي.
اچو ته ٻنهي جو مزو وٺون.
هن (نوجوانن) تي ڪهڙو اعتبار ڪجي. 15.
ثابت قدم:
پئسا ۽ نوڪري کي ڪڏهن به گهٽ نه سمجهيو وڃي.
اي جوان عورت! مون کي خوشيون ڏيو ۽ خوشيون به وٺو.
جواني گذري ويندي ۽ پوڙهو اچي ويندو.
(توهان) هن وقت کي ياد ڪندي (ان وقت کان پوءِ) گهڻو پشيمان ٿيندو. 16.
چوويهه:
(راڻي چيو) جيڪڏهن (توهان) پهرين منهنجي ڳالهه مڃي،
ان کان پوء مون سان مذاق ڪريو.
پهرين مون کي هٿ سان لفظ ڏي.
اي ناٿ! پوءِ مان تنهنجي ڳالهه مڃيندس. 17.
ثابت قدم:
پهرين (پنهنجي) زال کي معاف ڪر.
اي عظيم بادشاهه! ان کان پوءِ منهنجو خيال وٺو.
(بادشاهه) پوءِ ان عورت جو ڏوهه معاف ڪرڻ جو واعدو ڪيو.
جڏهن سنياس پنهنجي ڪنن سان ٻڌو. 18.
چوويهه:
(هاڻي) بادشاهه هڪ ڏينهن (پهرين) راڻي جي گهر آيو