ڪي حج تي موڪليا ويندا آهن
۽ گهر جي سموري دولت طلب ڪن ٿا. 68.
جنهن کي امير ڏسي ٿو،
هن کي جُونءَ جي چڪر ۾ ڦاسائي ڇڏيندا آهن.
پوءِ هن جي مٿي تي تمام گهڻو عذاب ڏيندا آهن
۽ پوءِ ان کي ادا (يعني گڏيو) 69.
اهي ماڻهو رڳو پئسن جي اميد رکندا آهن.
سري ڀڳوان جي ڪا به اڃ نه آهي.
(اهي) دنيا ۾ نفاق پکيڙين ٿا
۽ جيئن ته اهي ڪيئن پيسا کڻي مارڻ سان. 70.
برهمڻ چيو:
اي ڌڻي! ٻڌو، توکي (حقيقي) خبر نه آھي
۽ شيو کي پٿر سمجهي ٿو.
برهمڻن کي سڀني جي آڏو جھڪي
۽ انهن کان چارنودڪ (چارنامرت) وٺي پيشاني تي پيش ڪن ٿا. 71.
سڄي دنيا کين پوڄي ٿي
ڪنهن جو بيوقوف! تون بدمعاش
اهي برهمڻ ڏاڍا قديم آهن
جنهن کي وڏن بادشاهن هميشه صلاح ڏني. 72.
راج ڪماري چيو:
اي بيوقوف برهمڻ! ٻڌ، توکي خبر ناهي
۽ پٿر کي پرم جوتي سمجهي.
تو انهن (پٿرن) ۾ خدائي ذات کي سمجهي ورتو آهي.
عقل ڇڏي، مغرور ٿي ويو آهي. 73.
ثابت قدم:
اي برهمڻ! جيڪو وٺڻو آهي سو وٺو، پر مون کي ڪوڙ نه ٻڌاءِ
۽ مون کي پٿر ۾ خدا کي سڏڻ نه ٻڌو.
انهن ماڻهن کي پٿرن ۾ شيو سڏيو
بيوقوفن کي خوشي سان ڦريو. 74.
ڪوئي (توهان) خدا کي پٿر ۾ سڏي ٿو.
ڪنهن کي حج تي موڪلي پاڻيءَ ۾ ٽپو ڏيڻ لاءِ.
جيئن بيشمار ڪوششون ڪري پئسا ڪمائي ٿو.
(هن کي خبر آهي) جنهن جي بنڊل ۾ پئسو آهي، سو وٺڻ کان سواءِ گهر وڃڻ نه ڏيندو آهي. 75.
ڪنهن امير ماڻهوءَ کي ڏسي، برهمڻ (ڪنهن کي) ملامت (گناهه).
هن کان ڪيترائي قسم جا هوما ۽ يگيا ڪرايا وڃن ٿا.
اهي اميرن جو مال کائيندا آهن ۽ (ان کي) محتاج بڻائي ڇڏيندا آهن.
پوءِ اهي نه اچن ۽ کيس منهن ڏيکارين. 76.
چوويهه:
ڪي حج تي موڪليا ويندا آهن
۽ ڪيترن جو ساڌنا (اپ، 'تجربو') ناڪام آهي.
اهي پئسن تي ڪانءَ وانگر لٽڪندا آهن.
77
جيئن ٻه ڪتا هڏن تي وڙهندا آهن.
ساڳيءَ طرح، فرض ڪريو ته ٻه عالم بحث مباحثي دوران ڀڙڪي رهيا آهن.
ٻاهران ويدن جي ڳالهه ڪن ٿا،
پر ذهن ۽ جسم مال جي پوڄا سان جڙيل رهي ٿو. 78.
ٻٽي
دولت جي اميد ذهن ۾ رهي ٿي ۽ ٻاهران ديوتا جي پوڄا ڪري ٿي.