جيڪو تلوار جي دھار سان وڙھندو ھو،
هو هڪ لمحي ۾ قرض وٺي ويندا هئا.
انهن جو واسطو ناهي هن دنيا ۾،
بلڪ جهاز ۾ چڙهڻ سان جنت ۾ ويندا هئا. 345.
جيترا ڊوڙندا سوڍا ماريا ويا،
انهن سڀني کي وڏي جهنم ۾ اڇلايو ويو.
جن پنهنجيون جانيون قربان ڪيون،
انهن ماڻهن تي ڪيتريون ئي مصيبتون آيون. 346.
گجگوڙ ۽ تيرن سان ڪيترا ئي ڇرجي ويا
۽ ڪيترائي زمين تي ڪري پيا.
ڪيترا ئي عظيم رتوڇاڻ وارا پنهنجا تير (تير جي ڪمان) بندن سان زمين تي ڪري پيا،
پر تڏهن به (انهن) هڪ مقصد هو. 347.
ڪيترائي هيروز خوفناڪ جنگ وڙهي چڪا هئا.
هڪ ٻئي تي سخت حملا ڪري رهيا هئا.
نينگر، ڍول ۽ ڌماڪا ٿيندا رهيا
۽ سڀئي (وارن) ”مارو، مارو“ جو نعرو هڻي رهيا هئا. 348.
اهي هٿيار مختلف طريقن سان استعمال ڪري رهيا هئا
۽ اهي هڪ هڪ ڪري تير (وارن جي جسمن تي) ماري رهيا هئا.
سجدو ڪرڻ وقت جهنڊا اڇلائي رهيا هئا
۽ ٻنهي هٿن سان وڙهندڙ ويڙهاڪن کي وڏي خوشي سان ماريو پيو وڃي. 349.
ڪٿي ڪٿي هاٿين جا ٽڪر به هئا.
ڪٿي ڪٿي گهوڙن، رٿن ۽ هاٿين جا سُر پيا هئا.
ڪٿي ڪٿي ڌاڙيلن جا ڌاڙيل به هئا
تيرن، بندوقن ۽ توپن سان ماريو ويو. 350.
ان طرح ڪيترائي سپاهي مارجي ويا
۽ هڪ هڪ ڪري دشمن جي فوج کي شڪست ڏني وئي.
اتي شينهن جو سوار (دولھ دائي) ناراض ٿي ويو
۽ هتي مها ڪالا ('اسديوجا') تلوار سان ڪري پيو. 351.
جنگ جي ميدان ۾ ڪٿي ڪٿي تلوارون ۽ نيلا چمڪي رهيا هئا.
(اهو ائين لڳو) ڄڻ ته مڇيءَ کي ڄار ۾ ڦاسايو ويو آهي.
شينهن جي سوار (دولھ دائي) دشمنن کي ناس ڪري ڇڏيو
۽ ديوتائن کي ڦاڙي ٽڪر ٽڪر ڪري هڪ تل جي برابر ڪيو. 352.
ڪٿي ڪٿي (گهوڙن جا) ڇنڊا به ڪٽيل هئا
۽ ڪٿي ڪٿي جنگي هٿيارن سان سينگاريل هئا.
ڪٿي ڪٿي رت جا وهڪرا به پيا هئا.
(اهڙي طرح ڏسڻ ۾ آيو) ڄڻ ته باغ ۾ ڪو چشمو وهي رهيو آهي. 353.
ڪٿي ڪٿي جادوگر رت پي رهيا هئا.
ڪٿي ڪٿي گدھ دل جي مرضيءَ سان گوشت کائي رهيا هئا.
ڪڏھن ڪڏھن ڪڪڙ بانگ ڏئي رھيا ھئا.
ڪٿي ڪٿي ڀوت ۽ ڀوت شرابي ٿي پيا هئا. 354.
(ڪڏهن) ڀوتن جون زالون کلندي هلنديون هيون
۽ ڪٿي ڪٿي ڊڪاڻيون به تاڙيون وڄائي رهيون هيون.
ڪٿي ڪٿي جوڳيون کلنديون هيون.
ڪنهن هنڌ ڀوتاڻين جون زالون چريو هيون.355.
جنگ جي ميدان ۾ ڪٿي ڪٿي، پوسٽر به ٽهڪ ڏيندا هئا
۽ ڪٿي ڪٿي گدھ گوشت کائي رهيا هئا.
ڪٿي ڪٿي ڀوت ۽ ڀوت رڙيون ڪري رهيا هئا.
ڪٿي ڪٿي ڀوت (پريت) رڙيون ڪري رهيا هئا. 356.