بادشاهه جي اجازت ٻڌي، نوڪر ڀڄي ويا
راجا جو حڪم ملي، حاضرين وزير جي ڌيءَ وٽ آيا.
(هو آيو ۽ چيائين ته) تون ڪهڙي ملڪ جي بادشاهه جو پٽ آهين؟
”ڪهڙي ملڪ ۾ آيو آهين ۽ ڪنهن جو پٽ آهين؟ اچو ته اسان جي راجا توهان کي سڏيو آهي (17)
دوهيرا
”تون ڪهڙي راجا جو پٽ آهين ۽ هتي ڇو آيو آهين؟
”تون ايڏي وڏي گهوڙي تي ڇو سوار آهين ۽ ڪارا ڪپڙا ڇو پيو پائين؟“ (18)
ڇنڊڇاڻ
”نه مان ڪنهن راجا جو پٽ آهيان، نه حاڪم آهيان.
مان تنهنجي وزير جي ڌيءَ کي ڏسڻ آيو آهيان.
شاسترن ۽ سمرتين ۾ بنيادي حقيقتون بيان ڪيون ويون آهن.
”مون کي انهن جو خلاصو سمجهه ۾ آيو آهي.
”جڏهن مون انهن کي پنهنجي اکين سان ڏٺو آهي، تڏهن مان توهان سان ڳالهه ٻولهه ڪندس
'انهن کي ڏسڻ کان سواء آئون فيصلو نٿو ڪري سگهان.' (l9)
چوپائي
بادشاهه چيو ته راز ٻڌاءِ.
راجا چيو، ”منهنجي سامهون راز ظاهر ڪر ۽ ڪنهن به صورت ۾ نه جهڪي.
(مان) تنهنجي ڳالهه دل ۾ رکندس
(20) ”جيڪو تون مون کي ٻڌائيندين، سو مان ان کي دل ۾ محفوظ ڪندس ۽ خيانت نه ڪندس.
دوهيرا
”ٻڌ، راجا، منهنجو توسان جيڪو به تعلق آهي، سو ڪنهن به جسم تي ظاهر نه ڪجانءِ.
”مان توکي ٻڌايان ٿو ته شاسترن ۽ سمرتين ۾ ڇا لکيل آهي“ (21)
”اها ملڪ جتي ماڻهو اوليائن کي چور سمجهي مارين ٿا،
”اها زمين جلد ئي تباهي هيٺ اچي ويندي.“ (22)
چوپائي
جيڪو شاستر سمرتين ۾ (لکيل) ٻڌو ويو آهي،
”شاسترن ۽ سمرتين ۾ ان جو اظهار جنهن طريقي سان ڪيو ويو آهي، مون کي اهو معلوم ٿيو آهي.
اچو ته ڏسون ته هن جاءِ تي ڇا ٿو ٿئي
هاڻي ڏسنداسين ته زمين هيٺ لهي ٿي يا نه (23)
دوهيرا
”مون جيڪا به روايت ٻڌي آهي، سا اوهان جي حوالي ڪئي آهي.
”هاڻي تون اها ڳالهه پنهنجي دل ۾ رک ۽ مهرباني ڪري ڪڏهن به ظاهر نه ڪر.“ (24)
اها ڳالهه ٻڌي هن کيس پنهنجي ويجهو سڏيو.
۽، فوري طور تي سڃاڻي، هن صيام جي پٽ کي آزاد ڪرڻ لاء چيو (25)
وزير جي ڌيءَ سان گڏ کيس ڪيترائي هاٿي ۽ گھوڙا به ڏنائين.
چتر جي ذريعي، ان ڇوڪريءَ کيس پنهنجو مڙس بنايو، ۽ کيس ڪو به نقصان نه رسيو (26)
چوپائي
ڪوڙو سچ ثابت ٿيو.
ڪوڙ سچ ۾ تبديل ٿي ويو ۽ ڪو به جسم حقيقت کي ڳولي نه سگهيو.
هوءَ (روشني راءِ) (پنهنجي مڙس کي) وٺي سام ملڪ ڏانهن هلي وئي
کيس پاڻ سان وٺي، صيام جي ملڪ ڏانهن روانو ٿيو ۽ کيس تلوار جي تيز دھار کان بچايو (27)
دوهيرا
عورتن جون ڪارآمديون اهڙيون آهن جن کي ڪير به قبول نٿو ڪري سگهي.
ڪيترن ئي ڪوششن جي باوجود، ڪو به ماڻهو انهن جي راز کي سمجهي نٿو سگهي. (28) (I)
راجا ۽ وزير جي چترڪاري گفتگو جو ڇهون سٽون، مبارڪباد سان پورو ٿيو. (66) (1170)
چوپائي
ڏکڻ جون عورتون منفرد آهن.
ايستائين جو پرهيزگار به انهن جي سنگت ۾ گهر ڀاتين ۾ تبديل ٿي ويندا آهن.
اتي هڪ مضبوط بادشاهه چتر سنگهه هو
اتي چندر بنسي قبيلي جو حاڪم چتر سنگهه هو.
هن وٽ ڪيترائي گهوڙا، هاٿي، رٿ ۽ پيادا (سپاهي) هئا.
هن وٽ بيشمار هاٿي، گهوڙا ۽ پيادل سپاهي هئا، ۽ ٻيو ڪو به حاڪم سندس بيٺو نه هو.
سندس روپ هڪ سهڻي عورت هئي جنهن جو نالو ڪالا هو.
روپ ڪالا سندس زال هئي، جيڪا ڪمپڊ جي شاديءَ مان پيدا ٿي لڳي.
بادشاهه گهڻو ڪري پنهنجي گهر ۾ رهندو هو.
ڪيترائي راجا سندس ماتحت هئا.
روپ متي کانئس نه ڊڄندو هو.
پر روپ ڪالا هن کان ڪڏهن به نه ڊڄي ۽ هوءَ جنهن طريقي سان چاهيندي هئي (3)
دوهيرا
هڪ ڏينهن عورتون گڏ ٿيون، ۽ شرط لڳي وئي،
جيڪو پنهنجي پياري سان پيار ڪري سگهي ٿو جڏهن مڙس ڏسي رهيو هو (4)
چوپائي
راڻي اهو معاملو ذهن ۾ رکيو.
راڻي اهو اشارو دل ۾ رکيو. هن پنهنجو آواز بلند نه ڪيو.
جڏهن ته ٻه مهينا گذري ويا
جڏهن ٻه مهينا گذري ويا ته هوءَ آئي ۽ راجا کي چيو.
اي راجن! ٻڌو، مان ڀڳوان شيو جي پوڄا ڪرڻ ويس.
”ٻڌو راجا، مان شيو جي شڪار لاءِ ويو هوس ۽ مون کي آسماني ڪلام سان نوازيو ويو.
هڪڙي ڳالهه ٿي ته (هتي اچي) ڪير ويهندو
اهو چيو ويو آهي ته، "جيڪو به هتي ايندو، هر جسم، ان سان گڏ جنسي راند ۾ مشغول ٿيندو." (6)
دوهيرا
”اي منهنجا راجا، شيو مون کي جيڪو ڪجهه ٻڌايو، سو مون توکي ٻڌايو آهي.