جيئن هڪ اداڪار ڪڏهن يوگي بڻجي ويندو آهي، ڪڏهن بيراگي (ٻيهر) ۽ ڪڏهن پاڻ کي سنياسي جي روپ ۾ ڏيکاريندو آهي.
ڪڏهن هو هوا ۾ رهجي ويل ماڻهو بڻجي وڃي ٿو، ڪڏهن تجريدي مراقبي جو مشاهدو ڪري ٿو ۽ ڪڏهن نشي جي لالچ ۾، ڪيترن ئي قسمن جا ساراهه ڳائيندو آهي.
ڪڏهن هو برهمچاري (شاگرد برهمچاري) بڻجي وڃي ٿو، ڪڏهن پنهنجي تڪميل ڏيکاري ٿو ۽ ڪڏهن ڪڏهن هڪ اسٽاف برهمڻ بڻجي ماڻهن کي گمراهه ڪري ٿو.
هو جذبن جي ماتحت ٿي رقص ڪري ٿو، هو علم کان سواءِ رب جي درگاهه ۾ ڪيئن داخل ٿي سگهندو؟. 12.82.
جيڪڏهن گيدڙ پنج دفعا رڙيون ڪري ته پوءِ يا ته سيارو اچي وڃي يا ڏڪار پوي، پر هاٿي ۽ گدا ڪيترائي ڀيرا رڙيون ڪن ته ڪجهه به نٿو ٿئي. (اهڙيءَ طرح ڄاڻندڙ جا عمل ثمردار آهن ۽ جاهل جا عمل ثمر آهن.
ڪشيءَ ۾ ڪرا ڏيڻ جي رسم کي ڏسبو ته ڪجهه به نه ٿيندو، ڇاڪاڻ ته هڪ سردار کي ڪهاڙين سان ڪيترائي ڀيرا قتل ڪيو ويندو آهي.
جيڪڏهن ڪو بيوقوف، ڳچيءَ ۾ ڦل وجهي، گنگا جي وهڪري تي ٻوڙيو وڃي ته ڪجهه به نه ٿيندو، ڇاڪاڻ ته ڪيترائي ڀيرا ڊڪي مسافر کي سندس ڳچيءَ ۾ ڦل وجهي ماري ڇڏيندا آهن.
بيوقوف، علم جي فڪر کان سواءِ جهنم جي وهڪري ۾ غرق ٿي ويا آهن، ڇو ته بي ايمان ماڻهو علم جي تصورن کي ڪيئن سمجهي سگهندو؟. 13.83.
ڏکن جي برداشت جي ڪري جيڪڏهن نعمتن وارو رب محسوس ٿئي ٿو ته پوءِ زخمي ماڻهوءَ کي پنهنجي جسم تي ڪيترن ئي قسمن جون تڪليفون برداشت ڪرڻيون پونديون آهن.
جيڪڏهن هن جي نالي جي ورجاءَ سان اڻڄاتل رب جي معرفت حاصل ٿي سگهي ٿي، ته پوءِ هڪ ننڍڙو پکي جنهن کي پڊانا سڏيو وڃي ٿو، هر وقت ”توهي، توهي“ (تون ئي آهين) ورجائي ٿو.