هڪ مهورت جي گذرڻ کان پوءِ (ٿوري وقت ۾) ڪرشن کي هوش وري راٿ ۾ آيو، هاڻي اچليش کلندي فخر سان چيو:
تون ڪيڏانهن وڃين ٿو ڀڄڻ کان، هٿ ۾ گدڙ کڻي تلخ لفظ ڳالهائي رهيو آهين.
”مون کان ڀڄي ڪيڏانهن ويندين؟“ هن پنهنجي گدڙ کي هٿ ۾ کڻي اهي ستم ظريفي وارا لفظ ورتا، جيئن ڪو ماڻهو پنهنجي لٺ کي هٿ ۾ کڻي شينهن کي چيلينج ڪري رهيو هجي.1174.
دشمن جون اهي ڳالهيون ٻڌي ڪرشن ناراض ٿي پنهنجو رٿ اڳتي وڌيو
هن جا پيلا ڪپڙا ڪڪرن جي وچ ۾ روشنيءَ وانگر لڙڪڻ لڳا
ان وقت سري ڪرشن (فائر) برسات جي ڦڙن وانگر تير ڪري دشمن جي لشڪر کي ماري وڌو.
هن پنهنجي تيرن جي بارش سان دشمن جي لشڪر کي ماري وڌو ۽ هاڻي وڏي غضب ۾، پنهنجي ڪمان ۽ تير هٿن ۾ کڻي، اچليش آيو ۽ ڪرشن جي خلاف بيٺو.
DOHRA
پوءِ هن منٿ ڪيو ۽ ڪرشن کي پنهنجي اکين سان ڏٺو.
ڪرشن کي ڏسي، هن پنهنجو سينگ وڄايو (شينهن وانگر گوڙ ڪري) ۽ چئني پاسن تي ويڙهاڪن کي ڏسي، هن ڪرشن کي چيو. 1176.
اچل سنگهه جي تقرير:
سويا
جيڪي دنيا ۾ جيئرا رهيا سي (اهي) منهنجي هن سخت جنگ جو قصو ٻڌندا.
دنيا ۾ جيڪي به بچندا سي اسان جي جنگ جو قصو ٻڌندا ۽ شاعر ان شعر سان بادشاهن کي راضي ڪندا.
پر جيڪڏهن پنڊت ان کي بيان ڪندا ته کين تمام گهڻي دولت به ملندي
۽ اي ڪرشن! گانڌ ۽ گنڌار به هن جنگ جي باري ۾ ڳائيندا آهن.�1177.
دشمن جون سڀ ڳالهيون ٻڌي، ڪرشن ڪاوڙ ۾ جواب ڏنو.
ڪرشن کي دشمن جون اهي سڀ ڳالهيون ٻڌي، ڪاوڙ ۾ اچي ويو، ۽ چيائين ته، ”پري رڳو جهنگ ۾ ٿڙڪندي آهي، تيستائين جهنگ ۾ باز نه اچي.
اي بيوقوف، تون تمام گهڻي غرور ۾ رڌل آهين
توکي تڏهن ئي خبر پوندي، جڏهن مان تنهنجو سر وڍيندس، تنهن ڪري سڀ وهم ڇڏي اچي وڙهجانءِ ۽ دير نه ڪر.
اهڙيون تلخ ڳالهيون ٻڌي اچل سنگهه سورمي کي دل ۾ ڪاوڙ آئي.
اهي ڳالهيون ٻڌي، بهادر اچل سنگهه جي ذهن ۾ ڪاوڙ اڀري آئي ۽ هو گوڙ ڪري چوڻ لڳو.
اي ڪرشنا! توهان کي شرم محسوس ٿي سگھي ٿو
اُتي بيٺو ۽ نه ڀڄ، اهو چئي هن پنهنجو هٿيار هٿ ۾ کنيو ۽ اڳتي ڊوڙڻ لڳو، هن خوش ٿي پنهنجو ڪمان ڪڍيو ۽ پنهنجو تير ڇڏايو، پر اهو تير ڪرشن کي نه لڳو.
اچل سنگهه پاران نڪتل هر تير کي ڪرشن طرفان روڪيو ويو
جڏهن کيس اها خبر پئي ته، اهو تير ڪرشن کي نه لڳو، ته ڪاوڙ ۾ اچي ٻيو تير اڇليائين
ڪرشن ان تير کي به وچ ۾ روڪيندو ۽ ان جي بدران پنهنجو تير پنهنجي دشمن جي سيني ۾ وجهندو.
اهو تماشو ڏسي، شاعر رام خدا جي واکاڻ ڪري رهيو آهي. 1180.
ڪرشن نالي داروڪ کي پنهنجي رٿ کي تيزيءَ سان هلائڻ لاءِ چيو، ڪرشن سخت غصي ۾ پنهنجو خنجر هٿ ۾ جهلي، دشمن جي مٿي تي ڌڪ هنيو.
بجليءَ وانگر چمڪي رهي هئي
هن، (ڪرشن) ان بدڪار ماڻهوءَ جو مٿو ڪٽي، سندس ٽنگ بيڪار ڪري ڇڏي
لڳي رهيو هو ته وڏي شينهن ننڍي شينهن کي ماري ڇڏيو آهي.1181.
DOHRA
آدر سنگهه، عجب سنگهه، اگهت سنگهه، بير سنگهه،
اُن وقت اُدر سنگهه، اجيب سنگهه، اگهت سنگهه، وير سنگهه، امر سنگهه، اُٽل سنگهه وغيره وڏا ويڙهاڪ هئا.
ارجن سنگهه، اميت سنگهه (نالي) اٺ ويڙهاڪ بادشاهن ڪرشن کي پنهنجي اکين سان ڏٺو.
ڪرشن ارجن سنگهه ۽ اميت سنگهه کي ڏٺو ۽ ڏٺائين ته اٺ بادشاهه پاڻ ۾ ڳالهيون ڪري رهيا هئا.
سويا
اهي بادشاهه چوندا هئا ته اي بادشاهن! هو طاقتور ڪرشن آهي
اچو ته مٿس ڪريون ۽ ڪرشن ۽ بلرام کان ٿورو به ڊڄڻ کان سواءِ، اسان پنهنجي رب لاءِ ڪم ڪريون
هنن پنهنجا ڪمان، تير، تلوارون، ڪهاڙي، ڪهاڙي، خنجر وغيره پڪڙيا ۽ مزاحمت ڪرڻ لڳا.
انهن سڀني کي چيو ته اچو ته گڏجي جنگ ڪريون ۽ ڪرشن کي قتل ڪريون.
ھٿن ۾ ھٿيار کڻي، ڪرشن تي پيا
هنن پنھنجا رٿ ھلايا ۽ ھن جي اڳيان پنھنجي چار وڏين وڏين فوجن کي کڻي آيا
شاعر شيام چوي ٿو ته هن خوفناڪ جنگ ۾ هنن کي ذرو به خوف نه هو ۽ ”مار“ جا نعرا هڻي اڳتي وڌيا. مارڻ
ظاهر آهي ته قيامت جا ڪڪر گجگوڙ ڪري رهيا هئا.1185.
دين سنگهه فوج جا ٻه انتهائي وڏا يونٽ کڻي آيو ۽ انگيش سنگهه ٽي اهڙا يونٽ کڻي آيو
چيائون ته اي ڪرشنا! توهان ڏهن بادشاهن کي دوکي سان ماري ڇڏيو آهي