شري دسم گرنتھ

صفحو - 1409


ਸਨਾਨੇ ਬਿਯੰਦਾਖ਼ਤ ਨੇਜ਼ਹ ਚੁ ਕਾਹ ॥੧੧॥
sanaane biyandaakhat nezah chu kaah |11|

جھڙيءَ ريت مٽيءَ جي طوفان ۾ پَنَ لڙڪندا آھن، تيئن اڏامڻ لڳندا آھن.(11)

ਚੁਨਾ ਤੀਰ ਬਾਰਾਨ ਪਰਰਾ ਸ਼ੁਦਹ ॥
chunaa teer baaraan pararaa shudah |

تير اهڙي کثافت ۾ اڏامي ويا،

ਜ਼ਿਮੀਂ ਆਸਮਾ ਪੁਰ ਆਂ ਜ਼ਿਕਰਸ਼ ਸ਼ੁਦਹ ॥੧੨॥
zimeen aasamaa pur aan zikarash shudah |12|

آسمان گدھن سان ڀريو پيو هو (12)

ਚਕਾ ਚਾਕ ਬਰਖ਼ਾਸਤ ਨੋਕੇ ਸਿਨਾ ॥
chakaa chaak barakhaasat noke sinaa |

ٻانگن جي ٿنڀن مان نڪرندڙ آواز ڇرڪي رهيا هئا،

ਯਕੇ ਰੁਸਤ ਖ਼ੇਜ਼ ਅਜ਼ ਬਰਾਮਦ ਜਹਾ ॥੧੩॥
yake rusat khez az baraamad jahaa |13|

۽ ٻئي دنيا ۾ تباهي مچائي رهيا هئا.(13)

ਚੁ ਸੂਰੇ ਸਰਾਫ਼ੀਲ ਦਮ ਮੇਜ਼ਦਹ ॥
chu soore saraafeel dam mezadah |

اهي گوڙ گوڙ ڪري رهيا هئا، ڄڻ ته قيامت جي فرشتي جي آخري نعمت جي طلب ڪرڻ لاءِ،

ਕਿ ਰੋਜ਼ੇ ਕਿਯਾਮਤ ਬਹਮ ਮੇਜ਼ਦਹ ॥੧੪॥
ki roze kiyaamat baham mezadah |14|

ته جيئن قيامت جي ڏينهن کين جنت ۾ جاءِ ملي.(14)

ਗ਼ੁਰੇਜ਼ਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਬ ਅਰਬੀ ਸਿਪਾਹ ॥
gurezash daraamad b arabee sipaah |

آخر ۾ انارڪي عربن جي فوج کي گھيرو ڪيو،

ਬ ਗ਼ਾਲਬ ਦਰਾਮਦ ਹੁਮਾ ਗਰਬ ਸ਼ਾਹ ॥੧੫॥
b gaalab daraamad humaa garab shaah |15|

۽ مغربي راجا جي فتح جو ڏينهن هو (15)

ਕਿ ਤਨਹਾ ਬਿਮਾਦ ਅਸਤ ਸ਼ਾਹੇ ਅਰਬ ॥
ki tanahaa bimaad asat shaahe arab |

عرب شهزادو الڳ ٿي ويو،

ਬ ਵਕਤੇ ਚੁ ਪੇਸ਼ੀਨ ਸ਼ਮਸ਼ ਚੂੰ ਗਰਬ ॥੧੬॥
b vakate chu pesheen shamash choon garab |16|

جڏھن سج لھي ٿو شام جو (۱۶)

ਚੁ ਤਾਬਸ਼ ਨੁਮਨਦ ਸ਼ਵਦ ਦਸਤਗੀਰ ॥
chu taabash numanad shavad dasatageer |

جيئن ته هو پنهنجي سموري طاقت وڃائي چڪو هو، هن فرار ٿيڻ جي ڪوشش ڪئي،

ਚੁ ਦੁਜ਼ਦੇ ਸ਼ਵਦ ਵਕਤ ਸ਼ਬ ਰਾ ਅਸੀਰ ॥੧੭॥
chu duzade shavad vakat shab raa aseer |17|

پر نه ڪري سگهيو، هن تسليم ڪيو ۽ هڪ قيدي بڻجي ويو (17)

ਬੁ ਬਸਤੰਦ ਬੁਰਦੰਦ ਸ਼ਹਿ ਨਿਜ਼ਦ ਸ਼ਾਹ ॥
bu basatand buradand sheh nizad shaah |

شهزادي کي بند ڪري راجا وٽ وٺي ويو،

ਚੁ ਮਾਹ ਅਫ਼ਕਨੋ ਹਮ ਚੁ ਬੁਰਦੰਦ ਮਾਹ ॥੧੮॥
chu maah afakano ham chu buradand maah |18|

ساڳيءَ طرح راهو، شيطاني سيارو، چنڊ کي پڪڙيو (18)

ਬ ਖ਼ਾਨਹ ਖ਼ਬਰ ਆਮਦਹ ਸ਼ਾਹਿ ਬਸਤ ॥
b khaanah khabar aamadah shaeh basat |

جيتوڻيڪ شهزادي جي گرفتاري جي خبر سندس گهر وارن تائين پهتي.

ਹਮਹ ਕਾਰ ਦੁਜ਼ਦੀ ਵ ਮਰਦੀ ਗੁਜ਼ਸ਼ਤ ॥੧੯॥
hamah kaar duzadee v maradee guzashat |19|

وڏي ڪوشش جي باوجود شهزادي کي بچائي نه سگهيو.(19)

ਨਿਸ਼ਸਤੰਦ ਬ ਮਜਲਸ ਜ਼ਿ ਦਾਨਾਇ ਦਿਲ ॥
nishasatand b majalas zi daanaae dil |

عدالت ۾ گڏ ٿيل عقلمند،

ਸੁਖ਼ਨ ਰਾਦ ਪਿਨਹਾ ਵਜ਼ਾ ਸ਼ਹਿ ਖ਼ਿਜ਼ਲ ॥੨੦॥
sukhan raad pinahaa vazaa sheh khizal |20|

۽ (شهزادي جي ڊپ کان) لڄ جي ڳالهه ڪيائين.(۲۰)

ਚੁ ਬਿਸਨੀਦ ਈਂ ਖ਼ਬਰ ਦੁਖ਼ਤਰ ਵਜ਼ੀਰ ॥
chu bisaneed een khabar dukhatar vazeer |

جڏهن وزير جي ڌيءَ اها خبر ٻڌي.

ਬ ਬਸਤੰਦ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਜੁਸਤੰਦ ਤੀਰ ॥੨੧॥
b basatand shamasher jusatand teer |21|

هُن پنهنجا شينهن ٺاهيا ۽ تيرن کي اُتي اندر ٽنگيو (21)

ਬ ਪੋਸ਼ੀਦ ਜ਼ਰ ਬਫ਼ਤ ਰੂਮੀ ਕਬਾਇ ॥
b posheed zar bafat roomee kabaae |

روم جي ملڪ جي لباس کي پسند ڪندي،

ਬਜ਼ੀਂ ਬਰ ਨਿਸ਼ਸਤੋ ਬਿਆਮਦ ਬਜਾਇ ॥੨੨॥
bazeen bar nishasato biaamad bajaae |22|

هوءَ گهوڙي تي چڙهندي هئي (22)

ਰਵਾ ਸ਼ੁਦ ਸੂਏ ਸ਼ਾਹਿ ਮਗ਼ਰਬ ਚੁ ਬਾਦ ॥
ravaa shud sooe shaeh magarab chu baad |

هوائن ۾ ڊوڙندي هوءَ اولهه جي راجا وٽ پهتي.

ਕਮਾਨੇ ਕਿਯਾਨੀ ਬ ਤਰਕਸ਼ ਨਿਹਾਦ ॥੨੩॥
kamaane kiyaanee b tarakash nihaad |23|

ڪياني ڪلان جي ترڪ سان گڏ تيرن سان ڀريل هن جي پٺي تي (23)

ਬਪੇਸ਼ੇ ਸ਼ਹੇ ਮਗ਼ਰਬ ਆਮਦ ਦਲੇਰ ॥
bapeshe shahe magarab aamad daler |

هوءَ وڏي حوصلي سان راجا کي منهن ڏيندي،

ਚੁ ਗ਼ੁਰਰੀਦਹ ਬਬਰੋ ਚੁ ਦਰਰਿੰਦਹ ਸ਼ੇਰ ॥੨੪॥
chu gurareedah babaro chu dararindah sher |24|

پر هوءَ، جيڪا گجندڙ ڪڪرن ۽ گوشت خور شينهن وانگر گوڙ ڪندي هئي، (24)

ਦੁਆ ਕਰਦ ਕਿ ਏ ਸ਼ਾਹਿ ਆਜ਼ਾਦ ਬਖ਼ਤ ॥
duaa karad ki e shaeh aazaad bakhat |

ڪنڌ جهڪائي سلام ڪيو ۽ چيائين، ”اڙي! تون خوش نصيب راجا،

ਸਜ਼ਾਵਾਰ ਦੇਹੀਮੁ ਸਾਯਾਨ ਤਖ਼ਤ ॥੨੫॥
sazaavaar deheem saayaan takhat |25|

شاهي تخت ۽ شاهي ڇت جي لائق (25)

ਮਰਾ ਕਾਹੀਯਾ ਆਮਦ ਅਜ਼ ਬਹਰ ਕਾਹ ॥
maraa kaaheeyaa aamad az bahar kaah |

”منھنجا گھاس ڪٽڻ وارا گھاس ڪٽڻ آيا ھئا،

ਦੋ ਸੇ ਸਦ ਸਵਾਰੋ ਯਕ ਅਜ਼ ਸ਼ਕਲ ਸ਼ਾਹਿ ॥੨੬॥
do se sad savaaro yak az shakal shaeh |26|

اهي سوين گهوڙا سوار هئا ۽ انهن مان هڪ شهزادي جهڙو نظر اچي رهيو هو (26)

ਕਿ ਬਿਹਤਰ ਹੁਮਾਨਸਤ ਆਂ ਰਾ ਬਿਦਿਹ ॥
ki bihatar humaanasat aan raa bidih |

”توهان بهتر آهي ته انهن کي واپس موڪليو.

ਵਗਰਨਹ ਖ਼ੁਦਸ਼ ਮੌਤ ਬਰ ਸਰ ਬਿਨਿਹ ॥੨੭॥
vagaranah khudash mauat bar sar binih |27|

”ٻي صورت ۾ تنهنجي موت جو سڏ هوندو.(27)

ਸ਼ੁਨੀਦੇ ਜ਼ਿ ਮਨ ਸ਼ਾਹਿ ਗਰ ਈਂ ਸੁਖ਼ਨ ॥
shuneede zi man shaeh gar een sukhan |

”جيڪڏهن منهنجو بادشاهه مون کان اها ڳالهه ٻڌي،

ਹੁਮਾਨਾ ਤੁਰਾ ਬੇਖ਼ ਬਰਕੰਦ ਬੁਨ ॥੨੮॥
humaanaa turaa bekh barakand bun |28|

”هو توکي اُڇلائڻ لاءِ ايندو“ (28)

ਸ਼ੁਨੀਦ ਈਂ ਸੁਖ਼ਨ ਸ਼ਾਹਿ ਫ਼ੌਲਾਦ ਤਨ ॥
shuneed een sukhan shaeh faualaad tan |

لوھ جو راجا اھو ٻڌندو،

ਬ ਲਰਜ਼ੀਦ ਬਰ ਖ਼ੁਦ ਚੁ ਬਰਗ਼ੇ ਸਮਨ ॥੨੯॥
b larazeed bar khud chu barage saman |29|

۽ چميلي جي پنن وانگر ڏڪڻ لڳو.

ਚੁਨਾ ਜੰਗ ਕਰਦੰਦ ਈਂ ਕਾਹੀਯਾ ॥
chunaa jang karadand een kaaheeyaa |

راجا سوچيو ته، ”جيڪڏهن اهي گاهه ڪٽڻ وارا اهڙي سخت جنگ ڪن ها.

ਨ ਦਾਨਮ ਮਗ਼ਰ ਸ਼ਾਹਿ ਬਾਸ਼ਦ ਜਵਾ ॥੩੦॥
n daanam magar shaeh baashad javaa |30|

”پوءِ سندن بادشاهه ڏاڍو بهادر ماڻهو هوندو.

ਨ ਦਾਨਮ ਕਸੇ ਸ਼ਾਹਿ ਹਸਤਸ਼ ਜਵਾ ॥
n daanam kase shaeh hasatash javaa |

”مون کي خبر نه هئي ته هنن جو بادشاهه ايترو بهادر هو،

ਕਿ ਮਾਰਾ ਬਿਗੀਰਦ ਜਿ ਮਾਯੰਦਰਾ ॥੩੧॥
ki maaraa bigeerad ji maayandaraa |31|

”ته هو مون کي به جهنم مان ڇڪي ڪڍندو.“ (31)

ਜ਼ਿ ਪੇਸ਼ੀਨਹੇ ਸ਼ਹ ਵਜ਼ੀਰਾ ਬੁਖਾਦ ॥
zi pesheenahe shah vazeeraa bukhaad |

راجا پنهنجي صلاحڪارن کي سڏيو.

ਸੁਖ਼ਨ ਹਾਇ ਪੋਸ਼ੀਦਹ ਬਾ ਓ ਬਿਰਾਦ ॥੩੨॥
sukhan haae posheedah baa o biraad |32|

۽ انهن سان ڳجهي ڳالهه ٻولهه ڪئي، (32)

ਤੁ ਦੀਦੀ ਚੁਨਾ ਕਾਹੀਯਾ ਜੰਗ ਕਰਦ ॥
tu deedee chunaa kaaheeyaa jang karad |

’اڙي! منهنجا صلاحڪار، توهان ڏٺو آهي ته گھاس ڪٽيندڙن کي ڏاڍي زور سان وڙهندا،

ਕਿ ਅਜ਼ ਮੁਲਕ ਯਜ਼ਦਾ ਬਰਾਵੁਰਦ ਗਰਦ ॥੩੩॥
ki az mulak yazadaa baraavurad garad |33|

وَلَهُمْ يَجْعَلُهُمْ فِي الْأَرْضِ إِلَى اللَّهِ الْعَظِيمِ (33)

ਮੁਬਾਦਾ ਕੁਨਦ ਤਾਖ਼ਤ ਬਰ ਮੁਲਕ ਸਖ਼ਤ ॥
mubaadaa kunad taakhat bar mulak sakhat |

”خدا نه ڪري، جيڪڏهن اهو بادشاهه چڙهائي ڪري ته هي ملڪ تباهه ٿي ويندو.

ਦਿਹਮ ਕਾਹੀਯਾ ਰਾ ਅਜ਼ਾ ਨੇਕ ਬਖ਼ਤ ॥੩੪॥
diham kaaheeyaa raa azaa nek bakhat |34|

'مون کي گاهه ڪٽڻ وارن کي هن خوش قسمت ڏانهن موٽڻ گهرجي.' (34)

ਹੁਮਾ ਸ਼ਾਹਿ ਮਹਿਬੂਸ਼ੀਯਾ ਪੇਸ਼ ਖਾਦ ॥
humaa shaeh mahiboosheeyaa pesh khaad |

راجا فوري طور بند ٿيل گھاس وڍيندڙ (شهزادي) کي سڏيو.