شري دسم گرنتھ

صفحو - 1149


ਪੁਰ ਜਨ ਚਲਹਿ ਸੰਗਿ ਉਠਿ ਸਬ ਹੀ ॥
pur jan chaleh sang utth sab hee |

شهر جا سڀ ماڻهو ساڻس گڏ هلندا هئا.

ਜਾਨੁਕ ਬਸੇ ਨਾਹਿ ਪੁਰ ਕਬ ਹੀ ॥੩॥
jaanuk base naeh pur kab hee |3|

(اھو) ڄڻڪ (اھي) شھر ۾ رھيا ئي نه آھن. 3.

ਜਿਤ ਜਿਤ ਜਾਤ ਕੁਅਰ ਮਗ ਭਯੋ ॥
jit jit jaat kuar mag bhayo |

ڪنور جنهن به واٽ تان گذري،

ਜਾਨੁਕ ਬਰਖਿ ਕ੍ਰਿਪਾਬੁਦ ਗਯੋ ॥
jaanuk barakh kripaabud gayo |

(اهو لڳي ٿو) ڄڻ ته فضل جا ڦڙا ٽڙي پيا آهن.

ਲੋਗਨ ਨੈਨ ਲਗੇ ਤਿਹ ਬਾਟੈ ॥
logan nain lage tih baattai |

ماڻهن جون نظرون سندس واٽ تي لڳل هيون،

ਜਾਨੁਕ ਬਿਸਿਖ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਹਿ ਚਾਟੈ ॥੪॥
jaanuk bisikh amrit keh chaattai |4|

ڄڻ ته تير (اکين جي صورت ۾) امرت کي چاٽي رهيا آهن. 4.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

ٻٽي

ਜਿਹ ਜਿਹ ਮਾਰਗ ਕੇ ਬਿਖੈ ਜਾਤ ਕੁਅਰ ਚਲਿ ਸੋਇ ॥
jih jih maarag ke bikhai jaat kuar chal soe |

جنهن رستي کان ڪنور لنگهندا هئا،

ਨੈਨ ਰੰਗੀਲੋ ਸਭਨ ਕੇ ਭੂਮ ਛਬੀਲੀ ਹੋਇ ॥੫॥
nain rangeelo sabhan ke bhoom chhabeelee hoe |5|

(اُتي) سڀني جا وار سُور ٿي ويندا ۽ زمين سهڻي ٿي ويندي.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوويهه:

ਬ੍ਰਿਖ ਧੁਜ ਨਗਰ ਸਾਹ ਇਕ ਤਾ ਕੇ ॥
brikh dhuj nagar saah ik taa ke |

ان شهر ۾ برخ دوج نالي هڪ بادشاهه رهندو هو.

ਨਾਗਰਿ ਕੁਅਰਿ ਨਾਰਿ ਗ੍ਰਿਹ ਜਾ ਕੇ ॥
naagar kuar naar grih jaa ke |

جنهن جي گهر ۾ نگري ڪواري نالي هڪ عورت رهندي هئي.

ਨਾਗਰਿ ਮਤੀ ਸੁਤਾ ਤਿਹ ਸੋਹੈ ॥
naagar matee sutaa tih sohai |

(سندس) ڌيءَ ناگري متي به اتي هئي

ਨਗਰਨਿ ਕੇ ਨਾਗਰਨ ਕਹ ਮੋਹੈ ॥੬॥
nagaran ke naagaran kah mohai |6|

هوءَ شهر جي ننگرن (چترن) کي به دلڪش ڪندي هئي. 6.

ਤਿਨ ਵਹੁ ਕੁਅਰ ਦ੍ਰਿਗਨ ਲਹਿ ਪਾਵਾ ॥
tin vahu kuar drigan leh paavaa |

هن (ڇوڪري) کيس صاف اکين سان ڏٺو

ਛੋਰਿ ਲਾਜ ਕਹੁ ਨੇਹੁ ਲਗਾਵਾ ॥
chhor laaj kahu nehu lagaavaa |

۽ لاج جي قاعدن کي ڇڏي ڪري (هن سان) پيار ۾ پئجي ويو.

ਮਨ ਮੈ ਅਧਿਕ ਮਤ ਹ੍ਵੈ ਝੂਲੀ ॥
man mai adhik mat hvai jhoolee |

هوءَ پنهنجي ذهن ۾ تمام گهڻو جهومڻ لڳي

ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਕੀ ਸਭ ਸੁਧਿ ਭੂਲੀ ॥੭॥
maat pitaa kee sabh sudh bhoolee |7|

۽ ماءُ پيءُ جون سڀ خالص حڪمتون وساري ويون.

ਜਵਨ ਮਾਰਗ ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤ ਚਲਿ ਆਵੈ ॥
javan maarag nrip sut chal aavai |

جنهن رستي تان راج ڪمار هلندو هو،

ਤਹੀ ਕੁਅਰਿ ਸਖਿਯਨ ਜੁਤ ਗਾਵੈ ॥
tahee kuar sakhiyan jut gaavai |

اتي دوستن سان گڏ ڪماري گيت ڳائيندو هو.

ਚਾਰੁ ਚਾਰੁ ਕਰਿ ਨੈਨ ਨਿਹਾਰੈ ॥
chaar chaar kar nain nihaarai |

هوءَ سهڻي خوبصورت اکين سان ڏسندي رهي

ਨੈਨ ਸੈਨ ਦੈ ਹਸੈ ਹਕਾਰੈ ॥੮॥
nain sain dai hasai hakaarai |8|

۽ کلڻ ۽ اکين جي اشارن سان ڳالهائڻ. 8.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

ٻٽي

ਇਸਕ ਮੁਸਕ ਖਾਸੀ ਖੁਰਕ ਛਿਪਤ ਛਪਾਏ ਨਾਹਿ ॥
eisak musak khaasee khurak chhipat chhapaae naeh |

عشق، مشڪ، ڪفن، خارش، لڪندي به نه لڪندا آهن.

ਅੰਤ ਪ੍ਰਗਟ ਹ੍ਵੈ ਜਗ ਰਹਹਿ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਕਲ ਕੇ ਮਾਹਿ ॥੯॥
ant pragatt hvai jag raheh srisatt sakal ke maeh |9|

آخر ۾، سڀ دنيا ۽ تخليق ۾ ظاهر ٿيندا آهن. 9.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوويهه:

ਪ੍ਰਚੁਰ ਬਾਤ ਇਹ ਭਈ ਨਗਰ ਮੈ ॥
prachur baat ih bhee nagar mai |

اهو شهر شهر ۾ مشهور ٿيو

ਚਲਤ ਚਲਤ ਸੁ ਗਈ ਤਿਹ ਘਰ ਮੈ ॥
chalat chalat su gee tih ghar mai |

۽ آهستي آهستي سندس گهر پهتو.

ਤਹ ਤੇ ਹਟਕਿ ਮਾਤ ਪਿਤੁ ਰਾਖੀ ॥
tah te hattak maat pit raakhee |

سندس ماءُ پيءُ (هن کي) اتي وڃڻ کان منع ڪئي

ਕਟੁ ਕਟੁ ਬਾਤ ਬਦਨ ਤੇ ਭਾਖੀ ॥੧੦॥
katt katt baat badan te bhaakhee |10|

۽ وات مان تلخ لفظ نڪتا. 10.

ਰਾਖਹਿ ਹਟਕਿ ਜਾਨਿ ਨਹਿ ਦੇਹੀ ॥
raakheh hattak jaan neh dehee |

(اھي) کيس پڪڙيندا، کيس وڃڻ نه ڏيندا

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਸੌ ਰਛ ਕਰੇਹੀ ॥
bhaat bhaat sau rachh karehee |

۽ هڪ ٻئي کي سنڀاليندا هئا.

ਤਾ ਤੇ ਤਰੁਨਿ ਅਧਿਕ ਦੁਖ ਪਾਵੈ ॥
taa te tarun adhik dukh paavai |

ان ڪري ڪماري ڏاڍي اداس ٿي

ਰੋਵਤ ਹੀ ਦਿਨ ਰੈਨਿ ਗਵਾਵੈ ॥੧੧॥
rovat hee din rain gavaavai |11|

۽ ڏينهن رات روئندي گذاريائين. 11.

ਸੋਰਠਾ ॥
soratthaa |

سورٿا:

ਅਰੀ ਬਰੀ ਯਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਿਸੁ ਦਿਨ ਹੋਤ ਖਰੀ ਖਰੀ ॥
aree baree yah preet nis din hot kharee kharee |

هي ٻرندڙ پيار ڏينهن ۽ رات مضبوط ٿئي ٿو.

ਜਲ ਸਫਰੀ ਕੀ ਰੀਤਿ ਪੀਯ ਪਾਨਿ ਬਿਛੁਰੇ ਮਰਤ ॥੧੨॥
jal safaree kee reet peey paan bichhure marat |12|

اهو پاڻي ۽ مڇيءَ جي رسم وانگر آهي، جيڪو محبوب جي جدائي سان ئي مري وڃي ٿو. 12.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

ٻٽي

ਜੇ ਬਨਿਤਾ ਬਿਰਹਿਨ ਭਈ ਪੰਥ ਬਿਰਹ ਕੋ ਲੇਹਿ ॥
je banitaa birahin bhee panth birah ko lehi |

اها عورت جيڪا بيواهه ٿي موت جو رستو اختيار ڪري ٿي،

ਪਲਕ ਬਿਖੈ ਪਿਯ ਕੇ ਨਿਮਿਤ ਪ੍ਰਾਨ ਚਟਕ ਦੈ ਦੇਹਿ ॥੧੩॥
palak bikhai piy ke nimit praan chattak dai dehi |13|

هوءَ پنهنجي محبوب لاءِ اکين جي پلڪ ۾ پنهنجي جان ڏئي ڇڏي ٿي. 13.

ਭੁਜੰਗ ਛੰਦ ॥
bhujang chhand |

بھجنگ شعر:

ਲਿਖੀ ਪ੍ਰੇਮ ਪਤ੍ਰੀ ਸਖੀ ਬੋਲਿ ਆਛੀ ॥
likhee prem patree sakhee bol aachhee |

(هن) هڪ عقلمند عورت کي سڏيو ۽ هڪ پيار خط لکيو،

ਲਗੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਲਾ ਭਏ ਰਾਮ ਸਾਛੀ ॥
lagee preet laalaa bhe raam saachhee |

اي پيارا! رام سخي هو (مون کي توسان پيار ٿي ويو آهي).

ਕਹਿਯੋ ਆਜੁ ਜੋ ਮੈ ਨ ਤੋ ਕੌ ਨਿਹਾਰੌ ॥
kahiyo aaj jo mai na to kau nihaarau |

(پڻ) چيو ته جيڪڏھن اڄ مان توکي نه ڏسان

ਘਰੀ ਏਕ ਮੈ ਵਾਰਿ ਪ੍ਰਾਨਾਨਿ ਡਾਰੌ ॥੧੪॥
gharee ek mai vaar praanaan ddaarau |14|

پوءِ هڪ ڪلاڪ ۾ پرانا هڙتال ڪندو. 14.

ਕਰੋ ਬਾਲ ਬੇਲੰਬ ਨ ਆਜੁ ਐਯੈ ॥
karo baal belanb na aaj aaiyai |

اي راڻي! دير نه ڪر، اڄ اچ

ਇਹਾ ਤੇ ਮੁਝੈ ਕਾਢਿ ਲੈ ਸੰਗ ਜੈਯੈ ॥
eihaa te mujhai kaadt lai sang jaiyai |

۽ مون کي هتان وٺي هل.

ਕਬੈ ਮਾਨੁ ਮਾਨੀ ਕਹਾ ਮਾਨ ਕੀਜੈ ॥
kabai maan maanee kahaa maan keejai |

اي عبادت ڪندڙ! جيڪو مان چوان سو قبول ڪر.