ٻٽي
شاهه جي ڌيءَ ڏاڍي ذهين، ذهين ۽ ذهين هئي.
هن پنهنجي ذهن ۾ هڪ ڪردار سوچيو ۽ چئن ڏانهن پيغام موڪليو. 7.
چوويهه:
چارئي الڳ الڳ موڪليا ويا
۽ ڪنهن کي به راز نه ٻڌائيندو هو.
(هن) سخي کي اهڙيءَ طرح سيکاريو
۽ راجڪمارن کي دعوت ڏني. 8.
شاهه جي ڌيءَ سخي کي چيو:
ٻٽي
جيئن بادشاهه جا پٽ شاندار صف ۾ ايندا،
منهنجي دروازي تي ٽي ڀيرا کڙڪيو. 9.
جڏهن بادشاهه جو پهريون پٽ ڪپڙا پهريل آيو
سو سخي آيو ۽ دروازو کڙڪايو. 10.
چوويهه:
پوءِ ڪماري لفظ ”هاءِ هاءِ“ چوڻ شروع ڪيو.
۽ هٿ سيني تي ڌڪڻ لڳا.
منهنجي دروازي تي ڪو بيٺو آهي.
تنهنڪري مون کي ڏاڍو ڊپ آهي. 11.
(پوءِ) بادشاهه جي پٽ کي چيو ته ڪوشش ڪر.
چار چيز مان ھڪڙو داخل ڪريو.
(تون) سينه ۾ لڪيل رهين.
ماڻهو ان کي ڏسي مايوس ٿي گهر موٽي ويندا. 12.
اهڙيءَ طرح کيس دٻي ۾ وجهي ڇڏيو
۽ بادشاهه جي ٻئي پٽ کي سڏيو.
(جڏهن هو گهر آيو) تڏهن سخي هن جي پيرن کي ڇڪيو
۽ کيس ٻئي سيني ۾ بند ڪيو. 13.
ٻٽي
انهيءَ چال سان بادشاهه جي چئن پٽن کي چار چوٽيءَ ۾ وجهي ڇڏيو
۽ پاڻ ويس بدلائي، سندن پيءُ (بادشاهه) جي گهر هلي وئي. 14.
چوويهه:
هن چئن ڄڻن کي سيني سان لڳايو
۽ بادشاهه جي در وٽ پهتو.
جڏهن هن بادشاهه جو روپ ڏٺو
(پوءِ) چار صندوق درياهه ۾ اڇلائي ڇڏيائين. 15.
ٻٽي
بادشاهه هن کان سينو کڻي درياهه ۾ اڇلائي ڇڏيو.
سڀ ڇرڪ ڀريا ويا ۽ ڪو به غور نه ڪري سگهيو (اها چال). 16.
چوويهه:
سڀ ماڻهو چوڻ لڳا،
پر بيوقوف فرق نه سمجھندا هئا.
بادشاهه هن کي پنهنجو وڏو عقيدتمند سمجهندو هو
(ڇاڪاڻ ته) هن بادشاهه وٽان ايترو پئسو ڏنو هو. 17.
تڏهن بادشاهه ائين چيو
ته شاهه جي ڌيءَ ايتري دولت گڏ ڪئي آهي،
خزانو کوليو ۽ ايترو پئسا هن کي ڏي.
(بادشاهه) وزيرن کي چيو ته دير نه ڪريو. 18.
(هن کي ڏنيون ويون) چار سينه اشرفين سان ڀريل.