چوپائي
سندس وڏي ڀيڻ مٽيءَ نالي هڪ سهڻي عورت هئي.
هن جي زال، ڀرمار متي، ايتري ته سهڻي هئي جو هوءَ چنڊ مان ڪڍيل نظر آئي.
سندس نوڪري ۽ تصوير ڏاڍي سهڻي هئي
هن جي شاندار جوانيءَ کي ديوتائن، شيطانن ۽ نانگن جو مزو آيو (2)
اتي بھدرا ڀواڻي نالي ھڪ ڏوھاري ھو.
ڀدر ڀواڻي هڪ بابا هو؛ هو ايترو ته سهڻو هو جو هو خدا جي خاص مخلوق وانگر لڳندو هو.
جڏهن راڻيءَ اهو غرور ڏٺو
جڏهن راڻي ان انا پرستيءَ کي ڏٺو، تڏهن هوءَ هن لاءِ محبت سان ڀرپور ٿي وئي (3)
دوهيرا
ھن پنھنجي نوڪر کي بھدر ڀواني جي رھائش گاھ ڏانھن موڪليو.
۽ ان کي پنهنجي گھر سڏيو ته نعمت حاصل ڪرڻ لاء (4)
ارريل
نياپو ملڻ کان پوءِ، ڀدر ڀواڻي اتي آيو.
هو گهمري ڪالا جي خوبصورتيءَ جي عڪاسي سان مسحور ٿي ويو.
(راڻي:) اي منهنجا مالڪ، تون هتي ئي رهين جيئن مان تنهنجي ڀلائي چاهيان.
'تنهنجي هڪ نظر منهنجي سڀني مصيبتن کي ختم ڪري ڇڏيو آهي.' (5)
دوهيرا
ڀرمار ڪالا جون سڀ مايوسيون ختم ٿي ويون،
۽، خدا جي برڪت سان، هوء انتهائي خوشي حاصل ڪئي. (6)
نيري پردو پائڻ (سااري) هن کي بدصورت نظر نٿو اچي.
(عشق ۾) اُهي بيٺا رهن ٿا ڇاڪاڻ ته اُهي مائل آهن. اهي نيڻ ڏاڍا زرخيز آهن.7.
ڇنڊ
(سج:) ’جذبي جي باهه ٻاري وئي، جنهن مون کي مٿو ڌوئي ڇڏيو (بابا بڻجي ويو).
'پوءِ، جدائي جي جذبي ۾، مون مٽيءَ وارن وارن کي سهارو ڏنو،
۽ مٿي تي خاڪ سان، مون کي يوگي جي طور تي چيو ويو،
'تڏھن کان وٺي آءٌ گھمندي رھيو آھيان: جنگل ۾ پر جوش نه رھيو آھي.'(8)
(راڻي:) ”پهريون، عطار نالي هڪ فقير ٿي گذريو آهي، جنهن انسوا سان شادي ڪئي هئي.
پوءِ رام آيو، جنهن سيتا کي پنهنجي زال بنايو.
”ڪرشن، وشنوءَ جو عڪس آهي، جنهن کي ڇهه سؤ عورتون هيون.
”مرد ۽ عورت جي ڪنوينشن جي ابتدا ان جي خالق طرفان ڪئي وئي آهي.“ (9)
اُن جي ڳالهه ٻڌي، بابا مطمئن ٿي ويو.
ٿوري دير کان پوءِ، هن هڪ قصو بيان ڪيو.
”ٻڌ، ڇوڪري، توکي خدا پاڻ پيدا ڪيو آهي.
۽ نتيجي طور منهنجي دل توسان پيار ڪري وئي آهي.'' (10)
دوهيرا
اهڙين ڳالهين جو ذڪر ڪندي، ڀرمار ڪالا پنهنجي برهمڻ کي ختم ڪري ڇڏيو.
پوءِ دل کولي، ساڻس پيار ڪيائون ۽ خوشيون حاصل ڪيائون.(11)
انهن هڪ ٻئي کي مختلف انداز سان چمي ڏني ۽ ڪيترائي پوز اختيار ڪيا.
۽ سڀني ڏوهن کي ختم ڪري، هوء ساڻس گڏ هئي (12)
اوچتو راجا بچيتر رٿ اتي پهتو.
۽، اهو ڄاڻڻ تي، راڻي پاڻ کي شرمسار محسوس ڪيو (13)
چوپائي
هن کي برتن ۾ وجھو
هن بابا کي هڪ ٿلهي ۾ ويهڻ لاءِ بنايو ۽ ان ۾ سوراخ ڪري ڇڏيائين.
(انهي ڪري) هوا ان ۾ نه وڃي سگهي
جنهن ۾ هو ساهه کڻي سگهي ٿو پر پاڻي اندر نه ٿو وڃي (l4)
(پوءِ) کيس رسيءَ (جيوارن) سان ڳنڍيو.