(مان) ھاڻي ھاڻي ھن ڪتي جو ڪرتوت ختم ڪر.
پھريائين ان جو مٿو ڇنڊيان پوءِ ان کي ماريان.8
هوءَ سڀني ماڻهن سان گڏ اتي آئي
جتي ٻه گوليون پلنگ هيٺان دٻجي ويون.
سڀني جي نظر ۾، هن زمين کي کوٽي ڇڏيو ۽ (گوليون) ڪڍيائين.
۽ سمهڻ واري جو مٿو ڍڪڻ بعد، هن جي نڪ ڪٽي ڇڏي. 9.
هن پنهنجو مٿو ڪٽيو ۽ نڪ ڪٽي ڇڏيو ۽ پوءِ کيس قتل ڪيو.
ان طريقي سان مڙس کي مارڻ سان، هن (ننڊ) کي ختم ڪيو.
ڪو به عورت جي راز کي سمجهي نه سگهيو.
اها ڳالهه شاسترن، سمرتين، ويدن ۽ پراڻن ۾ به ڄاڻايل آهي. 10.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي منتري ڀوپ سمواد جي 233 هين باب جو نتيجو آهي، تمام سٺو آهي. 233.4384. هلي ٿو
ٻٽي
ٽانڪ ٽوڊا نگر ۾ (اُتي) نيرپتي ڪالا نالي هڪ عورت رهندي هئي.
هن جو چهرو شينهن جهڙو هو ۽ هن جا ناخن هرڻ وانگر وڏا هئا. 1.
چوويهه:
نرپبر سين نالي هڪ وڏو بادشاهه هو.
هن جي گهر ۾ گهڻو مال ٻڌو ويو.
هو مختلف ڪمن ۾ مشغول رهندو هو.
ان جي حسن کي ڏسي اندرا به لال ٿي ويندي هئي. 2.
اتي انڊو راءِ نالي هڪ ڀٽ جو پٽ رهندو هو.
هن جهڙو ڪو به زمين تي نه هو.
(ان جوانيءَ جي خوبصورتي ڏاڍي سهڻي هئي.
سونا به (سندس) لاش ڏسي ڪنڌ جهڪائي ڇڏيو. 3.
جڏهن ان نوجوان عورت ان شخص کي ڏٺو
تنهن ڪري هن پنهنجي ذهن ۾ اهڙي طرح چيو هو ذهن، فرار ۽ عمل کان پوءِ
ته مان هڪ سخي موڪليان ۽ (ان کي) هتي سڏيان
۽ هن سان جنسي تعلق رکو. 4.
ثابت قدم:
(هن) ڏاڍي نفيس ريشم جو لوهار ٺاهيو.
(۽ دماغ ۾) سوچڻ کان پوءِ، درد شروع ٿي ويو
ته مان هن پيڙهيءَ تي چڙهندس ۽ محبوب کي سڏيندس
۽ مان کيس اڌ رات کان پوءِ گهر موڪليندس. 5.
مان هن کي هن نسل ۾ رکڻ سان (هن کي) لٽڪائي ڇڏيندس
۽ چار مضبوط ريشمي رسيون ڳنڍيندو.
جيڪڏهن ڪڏهن بادشاهه ڏسندو
پوءِ هو درد ڄاڻي خاموش رهندو ۽ ناراض ڇو ٿيندو (يعني ناراض نه ٿيندو) 6.
(هوءَ) رات جي اونداهيءَ ۾ گهر جي هيٺان پنڊيءَ کي لٽڪائيندي هئي
۽ رسي کي ڇڪي محبوب کي کڻندو.
(دوست) کيس راڻي سان ملائي ڇڏيندو هو
۽ ڪم ڪردا جي وقت کي ڄاڻڻ سان، سڀ دوستي ختم ٿي ويندا آهن.
(هوءَ) ان ڀٽ کي روز چوندي هئي
۽ (هن کي) هڪ ڏينهن به گهر ۾ رهڻ نه ڏيندو هو ۽ (گهر موڪليندو هو) ته (ڪنهن جي ٿلهي سان).
هوءَ ان کي گڏ ڪري ٿي ۽ هڪ انچ به وڃڻ نه ڏيندي.
هڪ ڏينهن بادشاهه ان عورت جي گهر آيو ۽ سمهي پيو.
نوڪرن راجا کي نه ڏٺو (پهچندي) ۽ ڀٽ کي سڏيو.
(انهن) راڻي جي اجازت کان سواءِ ماڻهوءَ کي دعوت ڏني.
هن کي ڏسندي ئي بادشاهه جاڳي پيو ۽ کيس چور سڏيائين.
(سوچيائين ته نه ڇڏيندس) هن تلوار هٿ ۾ کنئي. 9.