(انهن عرض ڪيو ته) توکان پوءِ بادشاهي ڪنهن کي ڏئي سگهون ٿا؟
۽ جنهن جي مٿي تي تاج مٽايو وڃي ۽ شاهي ڇت سونپي وڃي؟ (10)
”اسان کي هن جي گهر مان ڪير نڪرڻ گهرجي؟
'۽ حڪومت ڪرڻ جو اختيار ڪنهن کي ڏنو وڃي؟' (11)
بادشاهه کي جڏهن هوش آيو، تڏهن پنهنجون ٻئي اکيون کوليون.
۽ پنھنجي پروٽوڪول مطابق لفظ چيا، (12)
”جنهن جو نه پير، نه هٿ، نه اکيون ۽ نه زبان،
(13)
”هن وٽ نه ڪا پريشاني آهي، نه عقل آهي، نه ڪو لنگڙو عذر ۽ نه ڪا سستي.
(14).
”جنهن ۾ اهڙيون اٺ صفتون هجن،
”ان کي تخت تي ويهاريو ته جيئن صالح بادشاهي هلائي.“ (15)
اهو ٻڌي ان وقت جو دانشور حيران ٿي ويو.
واضح ڪرڻ لاءِ هن ٻيهر پڇڻ جو عزم ڪيو (16)
درٻار ۾ آيو، چڱيءَ طرح غور ڪيائين.
(١٧)
کاٻي ۽ ساڄي ھلڻ ۽ چوڌاري گھمڻ،
اوچتو، هن لفظن کي ڪمان مان تير وانگر ڪڍي ڇڏيو (18)
”اي بادشاهه! تون آهين (انسان) بي ترتيب سوچ.
(19) ”توهان جيڪا ڳالهه ڪئي آهي تنهن تي مان حيران آهيان.
”جيڪڏهن اهڙي وڏي پيماني جي ڪا دنياوي ذميواري آهي،
(20) ان کي دنيا تي ڇڏي ڏيڻ گناهه آهي.
”اي زمين ۽ سمنڊ جا بادشاهه!
”توهان انهن اٺن خرابين کي ڪيئن چئون ٿا؟“ (21)
”نه تو وڙهڻ ۾ ڪڏهن پٺي ڏيکاري آهي، نه ڪنهن بدن سان زيادتي ڪئي آهي.
(22) تو ڪڏھن به (دشمنن) جي لکت ڏانھن آڱر نه کنئي آھي.
”نه تو دوستن کي تڪليف ڏني آهي، نه دشمنن کي، آسودگيءَ لاءِ.
(23).
”تون ڪڏھن به ليکڪ کي خط لکڻ نه ڏيندين،
۽ هميشه حق کي اوليت ڏني آهي (24)
”تو ڪڏھن به پنھنجي استاد کي نصيحت ڪرڻ جو ڪو سبب نه ڏنو آھي،
(25).
”پنهنجي فيڪلٽي ۾ رهي. هڪ ماڻهو ڪيئن تڪرار ڪري سگهي ٿو
توهان جي نالي سان لاڳاپيل فضيلت؟ (26)
”نه تو ڪنهن عورت کي حقارت واري نظر ڏني آهي،
۽ نڪي تو ڪنھن ماڻھوءَ جي ڪم کي بڇڙو سمجھيو آھي (27)
”توهان ڪنهن به ماڻهوءَ جي غلط ڪم تي اعتراض نه ڪيو آهي.
”توهان هميشه خدا تعاليٰ جو شڪرگذاريءَ سان ذڪر ڪيو آهي.“ (28)
(بادشاهه جواب ڏنو ته) هوش سان ڏس، جيڪو انڌو آهي.
(29).
'(لنڊ) کي ڪو به پير نه آهي ته خراب ڪمن ۾ قدم رکي، ۽ جنگ ۾،
(30)
”نه ئي هو چوري ڪرڻ لاءِ ٿو وڃي ته جيئن تڪليف پيدا ڪري،
(31) ۽ نڪي شراب پيڻ لاءِ نڪرندو آھي ۽ نڪي خيانت ڪندو آھي.
'(گونگا) خراب لفظ نه ٿو ڳالهائي،
وَلَا تَعْلَمُونَ بِهُمْ فِي الْمُؤْمِنِينَ (32)
”(هو) ٻين جي ڪمن ۾ دخل نه ٿو ڏئي.
اهو سچ آهي، جڏهن ڪنهن کي (هٿ) خراب ٿئي ٿي، (33)