(راج ڪماريءَ) پنهنجي پيءُ وٽ هڪ سخي مرد جي روپ ۾ موڪلي
(۽ کيس سمجھايو ته) وڃو ۽ چئو
اهو ته تنهنجو پٽ ٻڏي ويو آهي ۽ مون پنهنجي اکين سان ڏٺو آهي.
درياهه ۾ ٻڏي وڃڻ وارن جو هٿ ڪنهن به نه رکيو. 7.
اهو ٻڌي شاهه صاحب پريشان ٿي ويو.
هو درياهه جي ڪناري تي ويو ۽ آواز ڪرڻ لڳو.
هو اتان هليو ويو هو اتي زمين تي ليٽي پيو
۽ مال لٽڻ کان پوءِ صاحب بڻجي ويو. 8.
(پوءِ) ان سخي هن (شاهه جي پٽ) کي چيو.
ته تنهنجو پيءُ بزرگ ٿي ويو آهي ۽ بان ٿي ويو آهي.
مال لٽڻ کان پوءِ هو ٻيلي ۾ هليو ويو
۽ توهان کي شهزادي جي گهر جي حوالي ڪيو ويو آهي. 9.
(شاهه جو پٽ) پنهنجي پيءُ کان مايوس ٿي پنهنجي گهر ۾ رهيو.
(اُتي) خوشيون حاصل ڪرڻ بعد ملڪ، مال وغيره سڀ وسري ويا.
هن ائين ڪرڻ شروع ڪيو جيڪو راج ڪماري چيو.
هن (بادشاهه جي پٽ) کي هن چال سان چالاڪ ڪيو ۽ هميشه لاءِ اتي ئي رهيو. 10.
پنهنجو گهر وساري، راج ڪماريءَ جي بستري تي ويهي رهيو.
ڪافي عرصو پنهنجي گهر ۾ خوشيءَ سان رهندو هو.
(انهيءَ معاملي ۾) ٻئي ڪنهن کي به پرواهه نه هئي.
راج ڪماريءَ کي شاهه جي پٽ سان ڏاڍو مزو ايندو هو. 11.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي منتري ڀوپ سمباد جي 262 هين چترڪاري ختم ٿئي ٿي، تمام سٺو آهي. 262.4951. هلي ٿو
چوويهه:
اڀرندي طرف اجي چند نالي هڪ راجا هو
جنهن ڪيترن ئي دشمنن کي ڪيترن ئي طريقن سان فتح ڪيو هو.
سندس گهر ۾ ننگر مٽيءَ نالي هڪ عورت رهي ٿي
جيڪو تمام خوبصورت، روشن ۽ شاندار تصوير سان هو. 1.
راجا جو هڪ ڀاءُ هو، جنهن جو نالو جوڌڪران هو
جيڪو چئن ڪنتن ۾ مشهور هو.
هن جو تمام سهڻو روپ سينگاريل هو.
(جڏهن ته) اهو ٻيو سج آهي. 2.
ٻٽي
هن جو روپ ڏسي راڻي جي ذهن ۾ سڪون اچي ويو
۽ (پنھنجي) مڙس کي وساري ڇڏيو ۽ ڪا پڌري دانائي نه رکي. 3.
چوويهه:
(هن) اتي هڪ هوشيار استاد هو.
هو اهو سڀ سمجهي ويو.
هن راڻي کي چيو ۽ اتي هلي وئي
۽ اتي (وڏي) سڄي ڳالهه ٻڌائي. 4.
Judhkaran (راڻي جي) اها ڳالهه قبول نه ڪئي.
پوءِ ناگ متي ناراض ٿي وئي
جنهن کي مون دل ڏني،
ان بيوقوف مون ڏانهن به ڌيان نه ڏنو.5.
ٻٽي
جيڪڏهن هو (جوڌڪارن) منهنجي سڄي ڪهاڻي ڪنهن ٻئي کي ٻڌائيندو.
پوءِ راجا اجيچند به هاڻي مون لاءِ اداس هوندو. 6.
چوويهه:
پوءِ (منهنجو) مڙس ٻي عورت سان دلچسپي وڌائيندو
۽ هو وساري به منهنجي گهر نه ايندو.
پوءِ ٻڌاءِ، مان ڇا ڪريان؟
(بس) پٺڀرائي جي باهه ۾ سڙي رک. 7.
ٻٽي
ان ڪري هن کي اڄ ئي ڪو ڪردار ڪري قتل ڪيو وڃي.
ان کي سماءَ (نياد سان) ماريو وڃي (مذهبي لفظ چوڻ سان) ته جيئن بادشاهه کي خبر نه پوي. 8.
چوويهه:
(هن) سخي کي سڏيو ۽ وضاحت ڪئي
۽ ڪافي پئسن سان اتي موڪليائين.
(ياد ڏياريو ته) جڏهن تون بادشاهه کي ايندي ڏسندين
تنهن ڪري شراب پيئندو ۽ کيس بدسلوڪي. 9.
جڏهن راجا اجيچند ان جاءِ تي پهتو
سو نوڪر پاڻ کي ڪمالي ڏيکاري.
هن کي ڪيترن ئي طريقن سان ظلم ڪيو ويو
۽ بادشاهه کي ناراض ڪيو. 10.
هاڻي پڪڙيو، بادشاهه چيو
۽ محل مان اڇلايو.
پوءِ سخي اتان ڀڄي ويو
جتي جوڌن جو گهر هو. 11.
پوءِ (هتي) راڻي ڏاڍي ڪاوڙ ۾ آئي
۽ فوج کي ائين ڪرڻ جي اجازت ڏني.
بادشاهه جي چور کي ڪنهن گهر ۾ لڪايو آهي،
هن کي هاڻي ماريو، هن ائين چوڻ شروع ڪيو. 12.
ٻٽي
بادشاهه به دل ۾ ڏاڍي ڪاوڙ سان اها ئي اجازت ڏني