هوش ۾ آيو ۽ وري جنگ شروع ڪيائين.
بي هوش ٿيڻ تي به ٻنهي ۾ ويڙهه جاري رهي
ناراض ٿي وڙهندا هئا اهڙيءَ طرح،
۽ سڀني ماڻھن اھو عجيب ڊرامو ڏٺو، ٻئي پنھنجي غضب ۾ ائين وڙھندا رھيا، جھڙيءَ طرح ٻن شينھن ٻيلي ۾.2174.
سويا
رُڪمي جڏهن وڙهندي ٿڪجي پيو، تڏهن بلرام مٿس هڪ ڌڪ هنيو
رُڪمي ڏٺم ته ايندڙ ڌڪ
ساڳئي وقت هن پنهنجي ماکي کي پڪڙي ورتو ۽ چت ۾ ڏاڍي ڪاوڙ ڪئي.
۽ پوءِ هن پنهنجي گودڙي کي پڪڙي، ڏاڍي ڪاوڙ ۾ اچي ايندڙ گدڙ جي ڌڪ کي روڪيو ۽ پاڻ کي بچائي ورتو. 2175.
(شاعر) شيام چوي ٿو ته، (بلرام) جڏهن دشمن کي ڏٺو، تڏهن ايندڙ وقت اچڻ کان روڪيائين.
اهڙيءَ طرح جڏهن دشمن ان ڌڪ کي روڪيو، تڏهن بلرام پنهنجي گدڙيءَ سان هڪ ٻيو ڌڪ هنيو، جيڪو ڏاڍو ناراض ٿيو.
اهو ڌڪ رُڪمي جي مٿي تي پيو ۽ هو پاڻ کي ذرو به قابو نه ڪري سگهيو
2176 هن جو جسم ٻرندي زمين تي ڪري پيو ۽ اهڙي طرح رُڪمي ٻئي جهان ڏانهن هليو ويو.
رُڪمي جيترا ڀائر هئا، سي پنهنجي ڀاءُ جي موت کي ڏسي ڪاوڙ ۾ ڀرجي ويا.
رُڪمي جا سڀئي ڀائر، کيس ماريل ڏسي، ڪاوڙ ۾ اچي بيٺا، ۽ پنھنجن ھٿن ۾ لٺيون، ڪمان، تلوارون، گدڙ وغيره کڻي، بلرام جي مٿان اچي بيٺا.
رڙيون ڪري، بلراما کي ڏهن طرفن کان گهيرو ڪيو ۽ (هن کان) ڪو به خوف نه ڪيو.
انهن، کيس بي خوفيءَ سان چيلينج ڪندي، ڏهن طرفن کان ائين گهيرو ڪيو، جيئن مٽيءَ جي چراغ کي ڏسڻ کان پوءِ، بنا ڪنهن خوف جي.2177.
اهي سڀيئي سخت ڪاوڙ ۾ بلرام سان وڙهيا
ڪرشن اهو به ٻڌو ته بلرام جي پنهنجي زال جي ڀاءُ سان جنگ ٿي هئي
شري ڪرشن سڀني ماڻهن کي سڏيو ۽ اهي سڀ ويٺا ۽ غور ڪرڻ لڳا.
اهو سوچي هن پنهنجي گهر جي سڀني ڀاتين کي گهرايو، پر نيٺ هن بلرام جي ٻين سڀني ڳالهين تي غور ڪرڻ کان سواءِ هن مدد لاءِ ڊوڙي.
DOHRA
يما کي بلراما جو روپ ڏسڻ ۽ شري ڪرشن جي اچڻ جو ٻڌي
جڏهن بلرام، جيڪو يما وانگر ظاهر ٿيو، ڪرشن جي اچڻ جي باري ۾ ٻڌو ته حڪمت جون ڳالهيون، هن رُڪمي جي ڀاءُ کي چيو، هاڻي مان انهن کي ٻڌايان ٿو، 2179.
سويا
ڏس، ڪرشن وڏي لشڪر سان اچي رهيو آهي، تون نه ڊڄ.
”ڪرشن پنهنجي لشڪر سان اچي رهيو آهي، ڇا توکي ان ڳالهه جو ڪو خوف ناهي؟ زمين تي ايترو طاقتور ڪير آهي، جيڪو ڪرشن سان وڙهندو؟
جيڪو ضد ڪري وڙهندو، سو جيئرو ئي وطن موٽي ايندو.
”جيڪڏهن ڪو بيوقوف مسلسل هن سان وڙهندو ته ڇا اهو ممڪن آهي ته هو پاڻ کي بچائي سگهي؟ اڄ رڳو اھو ئي پاڻ کي بچائي سگھندو، جيڪو ڀڄي ويندو ۽ اھڙيءَ طرح پنھنجي جان بچائي.“ 2180.
پوءِ ڪرشن جنگ جي ميدان تي پهتو، جيڪو رحمت جو خزانو آهي
اتي هن بلرام کي رت سان ڀريل ۽ مئل رکمي ڏٺو
شاعر شيام چوي ٿو، سري ڪرشن ڪيترن بادشاهن کي وڌيڪ زخمن سان زخمي ڏٺو.
هن اتي ٻيا به ڪيترائي زخمي راجا ڏٺا، پر هو بلرام کي ڏسي خوش ٿيو ۽ بلرام جي زال کي ڏسي، اکيون هيٺ ڪري ڇڏيائين.
پوءِ ڪرشن رٿ تان لٿو ۽ کيس ڀاڪر پاتو
پوءِ ٻيا رُڪمي جو لاش کڻي ويا ۽ سندس جنازي جون رسمون ادا ڪيون
ٻئي طرف رخماني پنهنجي ڀائرن وٽ پهتي ۽ کين هدايت ڪئي ته ڪرشن سان جنگ نه ڪن
هن جهڙو ٻيو ڪو به هيرو ناهي.2182.
چوپي
شري ڪرشن هنن کي هن طرح سمجهايو
ڪرشن به هنن کي سمجهايو ۽ پنهنجي ڌيءَ کي ساڻ وٺي سندس جاءِ تي آيو
سري ڪرشن جي ڪهاڻي به اهڙي قسم جي،
مان، شاعر شيام، ڪهاڻي ٻڌايان ٿو ۽ ٻڌندڙن کي خوش ڪريان ٿو. 2183.
ڪرشناوتار ۾ ”پٽ جي شادي ۽ رُڪمي جو قتل“ جي عنوان سان باب جي پڄاڻي.
هاڻي شروع ٿئي ٿو اوشا جي شادين جو بيان
۽ صحبت جي سخاوت کي ٽوڙڻ جو بيان
چوپي
جڏهن سري ڪرشن پوٽي جي شادي گهر موٽي آيو
ڪرشن پنهنجي پٽ جي شاديءَ کان پوءِ گهر آيو ۽ دل ۾ ڏاڍو خوش ٿيو