جراسند جي لشڪر جا چارئي ڀاڱا تيار ٿي ويا ۽ بادشاهه پاڻ پنهنجا هٿيار، لشڪر، ڪمان ۽ تير وغيره کڻي رٿ تي چڙهڻ لڳو.
سويا
بادشاهه پنهنجي لشڪر جي چئني ڀاڱن ۽ وزيرن کي پاڻ سان گڏ وٺي وحشي جنگ شروع ڪئي.
هو پنهنجي 23 وڏين فوجن سان گڏ خوفناڪ طوفان سان اڳتي وڌيو.
هو طاقتور راون وانگر هيرو سان گڏ پهتو
سندس لشڪر ڦاٽي پوڻ وقت سمنڊ وانگر پکڙجي ويو.
وڏا ويڙهاڪ جبل ۽ شيشنگا وانگر طاقتور آهن
جراسند جي لشڪر جو پيادل سمنڊ جي مڇيءَ وانگر، لشڪر جي رٿن جا ڦيٿا تيز دٻن وانگر،
۽ سپاهين جي خنجر جي چمڪ ۽ انهن جي حرڪت سمنڊ جي مگرمڇن وانگر آهي
جراسند جي فوج سمنڊ وانگر آهي ۽ هن وڏي لشڪر جي اڳيان ماتورا هڪ ننڍڙي ٻيٽ وانگر آهي.1036.
ايندڙ ڪهاڻيءَ ۾ (هن) فوج ۾ موجود طاقتور ويڙهاڪن جا نالا ٻڌائيندو.
ايندڙ ڪهاڻيءَ ۾ مون انهن عظيم هيروز جا نالا ذڪر ڪيا آهن، جن ڪاوڙ ۾ اچي ڪرشن سان جنگ ڪئي ۽ انهن جي واکاڻ ڪئي.
مون به بلڀدر سان ويڙهاڪن جو ذڪر ڪيو آهي ۽ ماڻهن کي راضي ڪيو آهي
هاڻي مان هر قسم جي لالچ کي ڇڏي، شينهن جهڙو ڪرشن جو ذڪر ڪندس. 1037.
DOHRA
جڏھن ملائڪ آيو ۽ ڳالھايو ۽ يھودين جي سڀني ويڙھين ٻڌو،
جڏهن قاصد کي حملي جي خبر پيئي، تڏهن يهودين جي سڀني ماڻهن اها ڳالهه ٻڌي، سڀ گڏ ٿي بادشاهه جي گهر ڏانهن روانا ٿيا ته صورتحال تي غور ڪرڻ لڳا.
سويا
راجا ٻڌايو ته، پنهنجي وڏي لشڪر جا ٽيويهه ٽولا پاڻ سان گڏ، جراسند وڏي ڪاوڙ ۾ اسان تي حملو ڪيو آهي.
هتي هن شهر ۾ ڪير آهي جيڪو دشمن جو مقابلو ڪري سگهي
جيڪڏهن ڀڄي ويا ته اسان جي عزت ختم ٿي ويندي ۽ هو ڪاوڙ ۾ اسان سڀني کي ماري ڇڏيندا، تنهنڪري اسان کي جراسند جي لشڪر سان بي پرواهه وڙهڻو پوندو.
ڇاڪاڻ ته جيڪڏهن اسان کٽي وياسين ته اسان جي لاءِ سٺو ٿيندو ۽ جيڪڏهن اسان مري وينداسين ته اسان کي عزت ملندي.1039.
پوءِ سري ڪرشن اٿيو ۽ ڪاوڙ ۾ مجلس کي چيو.
پوءِ ڪرشنا درٻار ۾ اٿي بيٺو ۽ چوڻ لڳو ته ”اسان ۾ ايترو طاقتور ڪير آهي جو دشمن سان وڙهجي.
۽ اقتدار سنڀالي، هن ڌرتيءَ تان شيطانن کي هٽائي سگهي ٿو
هو پنهنجو گوشت ڀوتن، ڀوتن ۽ ويمپائر وغيره کي پيش ڪري، جنگ جي ميدان ۾ شهيد ٿي ماڻهن کي راضي ڪري سگهي ٿو.
جڏهن ڪرشن ائين چيو، تڏهن سڀني جي صبر جو رستو نڪري ويو
ڪرشن کي ڏسي هنن جا وات کلي ويا ۽ اهي سڀ ڀڄڻ جو سوچڻ لڳا
سڀني ڪشترين جي عزت مينهن ۾ گج وانگر ڳري وئي
ڪو به پاڻ کي ايترو دلير نه ڪري سگهيو جو دشمن سان وڙهجي ۽ بادشاهه جي خواهش پوري ڪرڻ لاءِ بهادريءَ سان اڳيان اچي.
ڪو به سندس برداشت کي بچائي نه سگهيو ۽ سڀني جو دماغ جنگ جي خيال کان پري ٿي ويو
ڪاوڙ ۾ ڪو به پنهنجي تير ۽ تير کي هٿ ۾ رکي نه سگهيو ۽ اهڙيءَ طرح وڙهڻ جو خيال ڇڏي، سڀني ڀڄي وڃڻ جو ارادو ڪيو.
اهو ڏسي ڪرشن هاٿي کي مارڻ کانپوءِ شينهن وانگر گجگوڙ ڪيو
ساون جي مھيني جا ڪڪر به کيس گجگوڙ ڪندي ڏسي شرمائجي ويا. 1042.
ڪرشن جو ڪلام:
سويا
اي بادشاهه! بغير ڪنهن پريشاني جي حڪمراني
اسين ٻئي ڀائر ڪمان، تير، تلوار، گدا وغيره کڻي وڙهنداسين ۽ خوفناڪ جنگ ڪنداسين.
جيڪو به اسان سان مقابلو ڪندو، اسان ان کي پنهنجي هٿن سان تباهه ڪنداسين
اسان کيس شڪست ڏينداسين ۽ ٻه قدم به پوئتي نه هٽنداسين.���1043.
ائين چئي ٻئي ڀائر اٿي بيٺا ۽ ماءُ پيءُ وٽ آيا.
ائين چئي ٻئي ڀائر اٿي بيٺا ۽ پنهنجي ماءُ پيءُ وٽ آيا، جن جي اڳيان پاڻ جهڪيائون.
انهن کي ڏسي، واسوديو ۽ ديوڪي جو حملو وڌي ويو ۽ هنن ٻنهي پٽن کي پنهنجي سيني ۾ جهلي ورتو.
چيائون ته ”تون ڀوتن کي فتح ڪندين ۽ اهي ائين ڀڄندا جيئن بادل واءَ جي اڳيان ڊوڙندا آهن“.1044.
ماءُ پيءُ جي اڳيان جهڪي ٻئي هيرو پنهنجو گهر ڇڏي ٻاهر آيا
ٻاهر نڪرڻ تي هنن سڀ هٿيار کنيا ۽ سڀني ويڙهاڪن کي سڏيو
برهمڻن کي خيرات ۾ وڏي تعداد ۾ تحفا ڏنا ويا ۽ اهي ڏاڍا خوش ٿيا
انهن ٻنهي ڀائرن کي مبارڪون ڏنيون ۽ چيو ته توهان دشمنن کي ماريندا ۽ سلامتيءَ سان پنهنجي گهر موٽي ايندا.