ان سان پيار وڌائڻ سان ائين نه ڪريو. 6.
چوويهه:
پوءِ راڻي بادشاهه وٽ وئي
۽ کيس سڀ ڪجهه ٻڌايو.
هوء هن کي اشارو ڏيکاريندي آهي جيئن توهان ڏسندا آهيو.
ان سان تو کي ڪهڙي محبت آهي؟ 7.
ٻٽي
اي مهاراج! ٻڌو، اھو ھن کي اشارو ڏيکاريو آھي جڏھن توھان ڏسو.
پوءِ اُن سان پيار ڇا ٿيو؟
تون فاحشي کي پسند ڪرين ٿو ۽ مون کي ڇڏي ويو آهين.
هوءَ ٻين مردن کي پسند ڪري ٿي، ڇا توهان کي شرم نه ٿو اچي؟ 9.
چوويهه:
جيڪڏھن ھن (طوائف) کي گھر ۾ رکڻ سان عزت (مڙس) ملي ٿي.
پوءِ (پوءِ) ڀلي عورتون (برجنين) گھر ۾ ڇو آڻين.
جيڪڏهن ٽٽو جي سواري سان جنگ کٽي سگهجي ٿي،
پوءِ گهوڙن تي خرچ ڪرڻ جي ڪهڙي ضرورت آهي. 10.
ٻٽي
انهن فاحشين کي (ڪنهن به قسم جي) ڪا جاءِ ناهي ۽ نه انهن کي عشق جي رسمن جي خبر آهي.
اهي بادشاهن کي پئسا لاء ڇڏي سگهن ٿا ۽ رتبي ۽ فائل سان راند ڪري سگهن ٿا. 11.
ثابت قدم:
اهو ظاهر ڪري ٿو توهان کي پيار،
پر (ان جو) مفاد ان سان آهي جيڪو مال کڻي اچي.
جيڪڏهن ٻڌايو وڃي ته اهو ڪنهن ٻئي جي گهر وڃي ٿو.
پوءِ اي بادشاهه! هڪ کي پنهنجي رشتي تي هڪ لڪير ڪڍڻ گهرجي (يعني، تعلق ختم ٿيڻ گهرجي). 12.
ٻٽي
هتي راڻيءَ بادشاهه کي اهڙي طرح سمجهايو
۽ ان دوست هڪ ماڻهو کي اتي موڪليو ۽ طوائف کي سڏيو. 13.
چوويهه:
جڏهن طوائف پنهنجي (ماڻهوءَ جي) گهر وئي
سو سخي اچي راڻي کي ٻڌايو.
(راڻي) پنھنجو ڪردار پنھنجي مڙس کي ڏيکاريو
۽ بادشاھه ھن جي چپن کي بيزار ڪيو. 14.
ٻٽي
(بادشاهه سوچڻ لڳو) جنهن کي مون بيحد دولت ڏئي پنهنجو دوست بڻايو هو.
هن مون کي پئسي لاءِ ڇڏي ڏنو آهي ۽ ڪنهن ٻئي سان پيار ڪيو آهي. 15.
ثابت قدم:
جڏهن طوائف (دوست سان) پيار ڪرڻ کان پوءِ ٻاهر آئي.
تنھنڪري بادشاھ ڪيترن ئي ڇوڪرن کي پنھنجي پٺيان لڳايو.
(هوء) انهن سان (زبردستي) مباشرت ڪندي اذيت ۾ مري وئي.
راڻي ڪهڙي قسم جو ڪردار ٺاهيو (طوائف کي لالچ ڏيڻ لاء). 16.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چترتر جي منتري ڀوپ سمباد جي 148 هين چترڪاري جو نتيجو آهي، تمام سٺو آهي. 148.2974. هلي ٿو
چوويهه:
اتي پربت سنگهه نالي هڪ ڳوٺ رهندو هو.
چيو ويندو هو ته کيس پنج زالون هيون.
هو ڪڏھن به سڪون نه پيئندو ھو.
ڪير ميوو وٺي ان کي پاڻي ڏئي (پوسٽل)؟ 1.
هڪ ڏينهن هن جي مشق ڀڄي وئي.
پوءِ هو ڏاڍو اداس ٿيو.
پوءِ پنجن عورتن ٻڌو (ته سندس فعل ٽوڙيو ويو).
جنهن ڪري گهر گهر تلاشي وٺڻ جي باوجود به ڪجهه نه مليو. 2.
پوءِ پنجن گڏجي ٺهراءُ تيار ڪيو
۽ اُن غم کي بستري تي ويهاريو.
(انهن) چيو ته اچو ته ان کي دٻائڻ لاءِ وٺي هلون.
انهن عورتن دل ۾ سوچيو ۽ چيو. 3.
ثابت قدم:
جڏهن اهي عورتون ريگستان ڏانهن هليون ويون (’ڊنڊڪار‘).
پوءِ رستي ۾ هنن اهو اونهو کڙو ڏٺو.
(انهيءَ ئي وقت هنن) اهو رستو ڏٺو جو گهڻو مال کڻي آيو.
(انهن) سوچيو ته هاڻي اسان جو معاملو سٺو ٿيندو. 4.
اي اسان جا بلوچ ڀائرو! اسان کي ٻڌ
اسان سڀ هتي پنهنجي محبوب مڙس جي حمايت ڪرڻ آيا آهيون.
هاڻي ان جي شمع (آرٽي) جو سٺو خيال رکجو.
۽ اسان جي خوبين بابت نه سوچيو. 5.
سڀ بلوچ اُٺن تان لٿا ته اتي پهتا.
خيرات جي فتويٰ پڙهڻ لاءِ اتي آيا.
(پوءِ) کيس مئلن وانگر ليٽيل ڏسي
کڏ کي قبر سمجهي، ان جي ڀرسان بيٺا هئا. 6.
هنن سندس بسترو کنيو ته هو مري ويو آهي.
ڪو به سندس راز سمجهي نه سگهيو.
جڏهن اهي سڀ (ڪڏهن) آيا ۽ بيٺا
(پوءِ انهن عورتن) ڳچيءَ ۾ ڦڙا وجهي کين کڏ ۾ اڇلايو.
هڪ (عورت) ڊوڙي اچي ڳوٺ مان آفيم کڻي آئي.