اناج (اناج) جي عطئي جي فضيلت مال کان وڏي سمجهي وڃي ٿي.
اها ڳالهه چئن ويدن، ڇهن شاسترن ۽ ارڙهن پراڻن ۾ ٻڌائي وئي آهي.
ٻٽي
هي اناج جو گودام آهي، برهمڻن کي سڏ ڪري چندو ڏيو.
اي شيروماني چوڌري! مان ڇا ٿو چاهيان، منهنجي هيءَ ڳالهه قبول ڪر. 9.
(عورت) ان ملئي برهمڻ کي (نوڪري) سڏيو
۽ دوست سان گڏ اناج کي وڌايو. 10.
چوويهه:
بيوقوف (چوڌري) ڪجهه سمجهي نه سگهيو
عورت کيس ڪيئن ڌوڪو ڏنو.
(هن) سمجهي ورتو ته اڄ عورت عطا ڪئي آهي
(پر) سندس ڪردار کي ڪو به سمجهي نه سگهيو. 11.
جڏهن ميل جو بندوبست ڪندڙ شخص کي چندو ڏنو (نوڪري).
تنهنڪري بيوقوف (چوڌري) ڪجهه به سمجهي نه سگهيو.
حجري مان ماني ڪڍي کائين
۽ ان (عورت جي) دوست کي گهر وٺي آيو. 12.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي منتري ڀوپ سمواد جي 156 هين باب جو نتيجو آهي، تمام سٺو آهي. 156.3098. هلي ٿو
ٻٽي
ودرڀ جي ملڪ ۾ ڀيمسين نالي هڪ راجا رهندو هو.
هيرن سان جڙيل هاٿي، گهوڙا ۽ رٿ سندس دروازي تي جهومندا رهيا. 1.
هن کي هڪ ڌيءَ هئي، جنهن جو نالو دامونتي هو، جنهن جي حسن جو اندازو ئي نه هو.
ديوتا ۽ ديوتا سندس نور کي ڏسي زمين تي ڪري پيا. 2.
ثابت قدم:
ڪم ديو به کيس ڪنهن نه ڪنهن طرح حاصل ڪرڻ پئي چاهيو.
اندرا ۽ چندر به چوندا هئا ته هن جي شادي ڪر.
ڪارتيڪيا به هن کي ڏسڻ کان پوءِ هن سان شادي ڪرڻ چاهي ٿي.
(۽ کيس ڏسي) مها رودر بان ۾ رهڻ لاءِ ويو ۽ (ٻيهر ڪڏهن به) واپس گهر نه آيو. 3.
(هن) هرڻ جون اکيون ۽ کوکي جون ڳالهيون چورائي ڇڏيون آهن.
روشنيءَ مان روشني هر ڪنهن لاءِ آهي ۽ ڏندن لاءِ انار جا داڻا آباد آهن.
طوطي کان نڪ کسي ويو آهي ۽ (ڏسندي) ڪيلي جا پرا ڏئي رهيا آهن.
سندس اکيون ڏسي شرمسار ٿيو، ڪمال پاڻيءَ ۾ لڪڻ لڳو. 4.
ٻٽي
سندس حسن دنيا جي چئني ڪنڊن تائين پکڙجي ويو (يعني مشهور ٿيو).
۽ شيشناگ، اندرا ۽ ڪبير (لوڪس) سڀ هن سان شادي ڪرڻ ٿا چاهين.
پکين جي وات مان عورت جي حسن جي حالت ٻڌي
مانسروور ڇڏڻ کان پوءِ سوين اتي آيا آهن. 6.
چوويهه:
دامونتي سوان ڏٺو
(پوءِ هنن) دل ۾ ڏاڍو سوچيو.
هوءَ اُٿي ۽ پنهنجن ساٿين سان گڏ هلڻ لڳي
۽ انھن مان ھڪڙي ھنس کي پڪڙيو. 7.
هانس چيو:
اي راڻي! ٻڌو، (آءٌ) ڪهاڻي ٻڌايان
۽ پنهنجي ذهن جي وهم کي ختم ڪريو.
ڏکڻ طرف نال نالي هڪ راجا رهي ٿو.
دنيا کيس تمام خوبصورت سڏي ٿي. 8.
ٻٽي
ماڻهو کيس روشن، سهڻو ۽ امير سڏيندا آهن.