بھجنگ شعر:
صبر ڪندڙ جنگي سخت غضب سان (جنگ ۾) بيٺا رهيا
۽ اندرا جا ضدي ويڙها گوڙ ٿيا.
جنات هئا ۽ خوبصورت ديوتا هئا.
ڪاوڙ ۾ ڀريل، (اهي) ضد سان نه هليا. 5.
ٻنهي پاسن کان ڪيتريون ئي گھنٽيون وڄڻ لڳيون
۽ ٻنهي پاسن تي ويڙهاڪن، ڪپڙن سان سينگاريا، گوڙ ڪيو.
سخت جنگ لڳي ۽ وڏي جاني نقصان ٿيو.
تير، تلوارون ۽ نيلا هليا ويا. 6.
ڏاڍا ڏاها وڏي ڪاوڙ سبب هيٺ ڪري پيا.
ضدي ويڙهاڪن ڪاوڙ ۾ اچي هٿيار ۽ گوليون هلايون.
ڪڏھن ھٿيار پائڻ ۽ چاقو کڻڻ، جمڀاسور گاجي
پوءِ اندرا (ديواس) جنگ جو ميدان ڇڏي ڀڄي ويو.
چوويهه:
اندرا ڀڄي ويو ۽ اتي ويو
جتي وشنو لڇمي سان گڏ ويٺو هو.
پريشان رڙ ڪئي (۽ چيو)
اي ناٿ! تون جيئرو آهين اسان کي شڪست آئي. 8.
تڏهن وشنو (اندرا جو) ڏک ٻڌي ڏاڍو ناراض ٿيو.
۽ لڇمي ڪنوار کي پاڻ سان وٺي هلي وئي.
هو هٿياربند اتي ويو
جتي جمڀاسور سورما تمام گهڻو گوڙ ڪري رهيو هو. 9.
ثابت قدم:
وشنو ڪاوڙ ۾ اچي ويهه تير هنيا.
(هن) جمبور جي جسم ۾ داخل ٿي کيس زخمي ڪيو.
رت سان رنگيل وڏا تير وڏي شان ڏيکاري رهيا هئا،
تچڪ ناگ جو پٽ (تچجا) به سندن شان کي ڏسي اڳتي هليو ويو. 10.
ٻٽي
تڏهن لڪشمي ڪماريءَ هن طرح چيو، ”اي رب وشنو! (مون کي ٻڌ.
مان هي ياما ماڻهن ڏانهن موڪلي رهيو آهيان. 11.
ثابت قدم:
لڇمي وشنو کي روڪيو ۽ هٿ ۾ ڪمان کنيو
۽ هن سان گڏ هن طريقي سان جنگ ڪئي.
هن پنهنجي اميت جو روپ ڏيکاري دشمن کي خوش ڪيو
۽ کيس ڪيترن ئي زخمن سان زخمي ڪيو. 12.
عذر سان چيو، ”اڙي! ان کي نه ماريو، وشنو ان کي ماريندو.
ان سان وڙهندو ۽ ٻيهر ماريندو.
جڏهن دشمن پوئتي موٽيو،
سو (وشنو) سدرشن چڪر جاري ڪري سر ڪٽي ڇڏيو. 13.
ٻٽي
جڏهن لڪشمي جمڀاسورا سان هن قسم جو ڪردار ڪيو.
(پوءِ) وشنو (پنهنجي) دوست (اندرا) کي سدرشن چڪر سان مارائي خوش ڪيو. 14.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي منتري ڀوپ سمباد جي 152 هين باب جي پڄاڻي آهي، سڀ خير آهي. 152.3026. هلي ٿو
چوويهه:
نج متي نالي هڪ عورت هئي
جيڪو ڪنهن بادشاهه سان وابسته هو.
کيس جگت بهو سنگهه سڏيو ويندو هو.
چوڏهن ماڻهن هن جي رب کي مڃيو. 1.