ٻهراڙيءَ جون ڳئون، ٻڪريون ۽ بنجر ڳئون به نه بچيون آهن، سڀ مري ويون آهن،
,,��� اهي سڀئي ڪرشن اڳيان روئڻ لڳا جيئن عاشق رانجها پنهنجي محبوب هير کان سواءِ.356.
ڪيبٽ،
اي ناگن ڪالي ۽ ديوتا ڪيشي جا دشمن! اي لوٽس اکين وارا! لوطس- نچوڙي! ۽ لڪشمي جو مڙس! اسان جي عرض کي ٻڌو،
تون پيار جي ديوتا وانگر خوبصورت آهين، ڪنس جو ناس ڪندڙ، سڀ ڪم ڪرڻ وارو ۽ سڀني خواهشن کي پورو ڪندڙ، مهرباني ڪري اسان جا ڪم به ڪر.
تون لڪشمي جو مڙس آهين، ڪُمباسورا جي قاتل ۽ ڪالنيمي نالي شيطان جي ناس ڪندڙ آهين.
اسان جي لاءِ اهڙو ڪم ڪر، ته جيئن اسان بچون، اي رب! تون ئي توفيق جو پورو ڪندڙ ۽ سڀني ڪمن کي پورو ڪندڙ آهين، مهرباني ڪري اسان جي گذارش کي ٻڌو.���357.
سويا
جڏهن غضب جي تير وانگر ڦڙا برج نگر تي ڪريا،
مينهن جا ڦڙا تيرن وانگر غضب جي عالم ۾ برجا جي ڌرتيءَ تي ڪريا، جيڪي ڪنهن کي به برداشت نه ٿي سگهيا، ڇاڪاڻ ته اهي گهرن مان ڇرندي زمين تائين پهچي رهيا هئا.
انهن کي اکين سان ڏسي، گواليار شري ڪرشن جي ويجهو آيا ۽ کين عرض ڪيو
گوپس پنهنجي اکين سان اهو ڏٺو ۽ ڪرشن کي اها خبر ٻڌايائين ته اي ڪرشن! اندرا اسان کان ناراض ٿي وئي آهي، مهرباني ڪري اسان جي حفاظت ڪريو.
ڪڪر اچي رهيا آهن، سڀني ڏهن طرفن کان گهيرو ڪيو پيو وڃي ۽ سج ڪٿي به نظر نٿو اچي
ڪڪر شينهن وانگر گجگوڙ ڪري رهيا آهن ۽ روشني پنهنجا ڏند ڏيکاريندي خوفزده ڪري رهي آهي
گوپس ڪرشن وٽ ويا ۽ عرض ڪيائون، ”اي ڪرشن، جيڪو تو کي وڻي، سو ئي ڪر، ڇو ته شينهن کي شينهن سان منهن ڏيڻو پوندو.
وڏي ڪاوڙ ۾ گدڙ کي يام جي گهر تائين نه پهچڻ گهرجي. 359.
وڏي ڪاوڙ ۾ اسان جي شهر تي ڪڪرن جا ٽُڪر اچي ويا آهن
اهي سڀ انهيءَ اندرا طرفان موڪليا ويا آهن، جيڪو ايروتا نالي هاٿي تي سوار ٿيو ۽ جنهن جبلن جا پرا چيا،
پر تون ته سڄيءَ دنيا جو خالق آهين ۽ راڻيءَ جا مٿو تو ڪٽيو هو
غضب جي باهه سڀني کي خوفزده ڪري ٿي، پر توهان کان وڌيڪ گوپس جو خيرخواه ڪير آهي؟
اي ڪرشنا! تون سڀ کان وڏو آهين ۽ ماڻهو هر وقت تنهنجو نالو ورجائيندا آهن
توهان بادشاهن کي نصب ڪيو آهي، باهه، زمين، جبل ۽ وڻ وغيره.
دنيا ۾ جڏهن به علم جي تباهي آئي، تڏهن تون ئي هئين، جنهن ماڻهن کي ويد جو علم ڏنو.
تو سمنڊ کي ڇهيو ۽ موهني جو روپ اختيار ڪري ديوتائن ۽ شيطانن ۾ امرت ورهايو.
گوپس وري چيو، اي ڪرشن! توکان سواءِ اسان جو ڪو به سهارو نه آهي
اسان ڪڪرن جي تباهي کان ائين ڊڄندا آهيون جيئن ٻار ڪنهن خوفناڪ تصوير کان ڊڄندو آهي.
بادلن جي خوفناڪ صورت ڏسي اسان جي دل ڏاڍي ڊڄي ٿي
اي ڪرشن! گوپس جا ڏک دور ڪرڻ لاءِ تيار ٿي وڃو.���362.
اندرا جي اجازت وٺڻ سان، الٽرن جي ڪاروائي چارئي پاسن کان اچي ٿي.
اندرا جي حڪم سان، اونداهي ڪڪر چئن طرفن کان گهيري رهيا آهن ۽ برجا جي مٿان اچي رهيا آهن ۽ ذهن ۾ ناراض ٿي پنهنجي طاقت جو مظاهرو ڪري رهيا آهن.
روشني چمڪي رهي آهي ۽ پاڻيءَ جا ڦڙا تيرن وانگر مينهن پيا آهن
گوپا چيو ته اسان اندرا جي پوڄا نه ڪرڻ ۾ غلطي ڪئي آهي، ان ڪري ڪڪر گجگوڙ ڪري رهيا آهن.
اڄ وڏو ڏوهه ڪيو ويو آهي، تنهن ڪري سڀ خوفزده ٿي ڪرشن لاءِ روئڻ لڳا.
اندرا اسان کان ناراض ٿي وئي آهي، ان ڪري برجا تي ٻليون ۽ ڪتن جي بارش ٿي رهي آهي
اندرا جي پوڄا جو سامان تو کائي ڇڏيو آهي، تنهن ڪري هو وڏي ڪاوڙ ۾ برجا جي ماڻهن کي تباهه ڪري رهيو آهي.
اي رب! تون ئي سڀني جو محافظ آهين، تنهن ڪري اسان جي به حفاظت ڪر.
�اي ربّ! مهرباني ڪري اسان کي انهن ڪڪرن کان بچايو
اندرا اسان کان ناراض ٿي وئي آهي ۽ گذريل ستن ڏينهن کان هتي زوردار برسات پئي هئي
بلرام ڀارت هڪدم اٿيو ۽ غصي ۾ اُٿي بيٺو ته جيئن هنن (ڀڳن) کي بچائي.
پوءِ ڪاوڙ ۾ اچي، بلرام سندن حفاظت لاءِ اٿيو ۽ کيس اٿندي ڏسي، هڪ طرف ڪڪر خوفناڪ ٿي ويا، ته ٻئي طرف گوپس جي دل ۾ خوشي جي لهر وڌي وئي.
گوپس جي درخواست ٻڌي ڪرشن سڀني گوپان کي هٿ جي اشارن سان سڏ ڪيو
طاقتور ڪرشن بادلن کي مارڻ لاءِ هليو ويو
شاعر ان تصوير جي وڏي ڪاميابي کي پنهنجي ذهن ۾ هن طرح سمجهي ٿو
شاعر انهيءَ تماشي کي پنهنجي ذهن ۾ ڏسندي چوي ٿو ته، ڪرشن گجندڙ شينهن وانگر هليو ويو، هرڻ کي ڏسي، سندس وات کليل آهي.
وڏي ڪاوڙ سان، ڪرشن ڪڪرن کي تباهه ڪرڻ لاء منتقل ڪيو
هن ٽريتا دور ۾ راون کي رام ڪري تباهه ڪيو هو
هن سيتا سان گڏ اوڌ تي زوريءَ حڪومت ڪئي هئي
اهو ئي ڪرشن اڄ به گوپس ۽ ڳئون جي حفاظت لاءِ هڪ نشئي هاٿي وانگر هليو ويو.