زمين جا نو براعظم، ۽ ديوتا اندرا کان بي خوف هئا،
آخر تائين وڙهندا رهيا ۽ پنهنجي آسماني گهرن ڏانهن روانا ٿيا (39)
دوهيرا
ڀوت ڀوتن ۽ ڀوتن جي چوڌاري ڦرڻ لڳا.
هيرو ڪڙهيل مٿو کڻي ميدانن جي چوڌاري ڦري ويا، جن جي هٿن ۾ تلوارون هيون (40)
بيشمار تلوارن سان چيمپئن آمھون سامھون وڙھي رھيا ھئا،
حملو ڪرڻ ۽ موت سان مقابلو ڪرڻ، ۽ پري جي ديوي کي دعا ڪرڻ، زمين تي لٿو. (41)
جيڪو ترڻ نه ٿو ڪري سگهي، سو ٻيڙيءَ کان سواءِ ڪيئن ٿو هلي سگهي
تنهنجي نالي جو سهارو، سمنڊ پار ترڻ؟(42)
هڪ گونگو ڇهن شاسترن کي ڪيئن ٻڌائي سگهي ٿو، هڪ لنگڙو ماڻهو چڙهائي سگهي ٿو
جبلن جي مٿان، ڪو انڌو ڏسي سگهي ٿو ۽ ٻوڙو ٻڌي سگهي ٿو؟ (43)
حمل دوران هڪ ٻار، هڪ راجا ۽ هڪ عورت جو معجزو ناقابل تصور آهي.
تنهنجي برڪت سان مون اهو بيان ڪيو آهي، جيتوڻيڪ ٿورڙي مبالغيءَ سان (44)
مان چوان ٿو ته تون سڀ کان وڏو آهين، مون اهو پيش ڪيو آهي
منهنجي محدود سمجھ سان، ۽ مان ان کي کلڻ نه ڏيندس (45)
شروع ڪرڻ لاءِ، ريورنڊ فيڪلٽي جي عقيدت سان، مان عورتن جي عجائبات کي بيان ڪريان ٿو.
اي جوش کان سواءِ آفاقي صلاحيت، مون کي پنهنجي دل ۾ داستان جي لهرن کي پيش ڪرڻ جي قابل ڪر (46)
ساوا
ٿلهي مان تون منهنجو رتبو سومر جي ٽڪريءَ جيترو بلند ڪري سگهين ٿو ۽ غريبن لاءِ تو جهڙو مهربان ٻيو ڪو به ناهي.
تو جهڙو معاف ڪرڻ وارو ٻيو ڪو به ناهي.
توھان جي ھڪڙي ننڍڙي خدمت کي فوري طور تي انعام ڏنو ويندو.
(47) ڪلي دور ۾ انسان فقط تلوار، فصاحت ۽ بلاغت تي ڀروسو ڪري سگهي ٿو.
لافاني هيرو فنا ٿي ويا، ۽ سندن فخر سان ڀريل سر زمين تي اڇلايا ويا.
انا پرست، جنهن کي ٻيو ڪو به سزا نه ڏئي سگهيو، تنهن کي، پنهنجي مضبوط هٿن سان، غرور کي گهٽ ڪري ڇڏيو.
هڪ ڀيرو ٻيهر اندرا کي خلق جي حڪمراني لاءِ قائم ڪيو ويو ۽ خوشيءَ جو انڪشاف ٿيو.
(48) (1).
چندي (ديوي) جو هي شاندار چتر چتر جي پهرين مثال کي ختم ڪري ٿو. برڪت سان مڪمل ٿيو. (1) (48)
دوهيرا
چتروتي شهر ۾ چتر سنگهه نالي هڪ راجا رهندو هو.
هن وٽ بيشمار دولت هئي ۽ هن وٽ بيشمار مادي سامان، رٿ، هاٿي ۽ گهوڙا هئا (1)
هن کي خوبصورت جسماني خوبيون عطا ڪيون ويون هيون
ديوتائن ۽ ڀوتن جون زالون، عورتون اسفنڪس ۽ شهر جون پريون، سڀ جادوئي ٿي ويون هيون.
هڪ پري، پاڻ کي سجدو ڪري، راجائن جي آسماني راجا اندرا وٽ وڃڻ لاءِ تيار ٿي،
پر هوءَ اُن راجا جي نظر تي ائين بيٺو رهي، جيئن ڪنهن گل جي نظر تي تتلي.(3)
ارريل
راجا کي ڏسندي ئي پريءَ تي دل موهجي وئي.
هن سان ملڻ جو ارادو ڪري، هن پنهنجي ميسينجر ۾ فون ڪيو.
”محبوب سان ملڻ کان سواءِ مان زهر پي وٺندس،“ هن کيس چيو
(4) رسول، يا مان پنهنجي ذريعي خنجر اڇلائي ڇڏيندس.
دوهيرا
قاصد راجا کي هن (پري) سان همدردي ڪرڻ لاءِ چيو.
۽، ڍول جي ڌڙڪن سان خوش ٿي، راجا کيس پنهنجي ڪنوار ڪري ورتو (5)
پرين هڪ خوبصورت پٽ کي جنم ڏنو،
جيڪو شيو وانگر طاقتور ۽ ڪمديو وانگر پرجوش هو (6)
راجا ڪيترن ئي سالن تائين پرين سان پيار ڪرڻ جو مزو ماڻيندو رهيو.
پر هڪ ڏينهن پريان اندرا جي علائقي ڏانهن ڀڄي وئي (7)
هن جي سنگت کان سواءِ راجا ڏاڍا ڏکايل هو، ۽ هن پنهنجن وزيرن کي گهرايو.
هن هن جون پينٽنگس تيار ڪرايون ۽ هن کي ملڪ توڙي ٻاهرين ملڪن ۾ ڳولڻ لاءِ هر هنڌ ڏيکاريائين.(8)