شري دسم گرنتھ

صفحو - 333


ਮੁਰ ਮਾਰਿ ਦਯੋ ਘਟਿਕਾਨ ਕਰੀ ਰਿਪੁ ਜਾ ਸੀਅ ਕੀ ਜੀਯ ਪੀਰ ਹਰੀ ਹੈ ॥
mur maar dayo ghattikaan karee rip jaa seea kee jeey peer haree hai |

جنهن مور کي قتل ڪري ڇڏيو هو ۽ ڪنڀاڪرن ۽ هاٿي جي دشمن (سيارو) کي تباهه ڪيو هو. پوءِ جنهن سيتا جي دل جو درد ڪڍي ڇڏيو.

ਸੋ ਬ੍ਰਿਜ ਭੂਮਿ ਬਿਖੈ ਭਗਵਾਨ ਸੁ ਗਊਅਨ ਕੈ ਮਿਸ ਖੇਲ ਕਰੀ ਹੈ ॥੩੯੭॥
so brij bhoom bikhai bhagavaan su gaooan kai mis khel karee hai |397|

397 جنهن سوره نالي راڄ کي ماري، دشمن کي ماري، سيتا جي ڏک کي دور ڪيو، اهو ئي پالڻهار، برجا ۾ جنم وٺي، پنهنجي ڳئون سان راند ڪري رهيو آهي.

ਜਾਹਿ ਸਹੰਸ੍ਰ ਫਨੀ ਤਨ ਊਪਰਿ ਸੋਇ ਕਰੀ ਜਲ ਭੀਤਰ ਕ੍ਰੀੜਾ ॥
jaeh sahansr fanee tan aoopar soe karee jal bheetar kreerraa |

هو، جيڪو پاڻي ۾ کيڏندو آهي، هزارن سرن جي شيشنگا تي ويٺو آهي

ਜਾਹਿ ਬਿਭੀਛਨ ਰਾਜ ਦਯੋ ਅਰੁ ਜਾਹਿ ਦਈ ਕੁਪਿ ਰਾਵਨ ਪੀੜਾ ॥
jaeh bibheechhan raaj dayo ar jaeh dee kup raavan peerraa |

هن، جنهن وڏيءَ طرح راون کي اذيت ڏني ۽ وڀيشن کي بادشاهي ڏني

ਜਾਹਿ ਦਯੋ ਕਰ ਕੈ ਜਗ ਭੀਤਰ ਜੀਵ ਚਰਾਚਰ ਅਉ ਗਜ ਕੀੜਾ ॥
jaeh dayo kar kai jag bheetar jeev charaachar aau gaj keerraa |

جنهن سڄي دنيا ۾ هلندڙ ۽ غير متحرڪ جاندارن ۽ هاٿين ۽ چرٻيءَ کي رحم سان زندگي بخشي.

ਖੇਲਤ ਸੋ ਬ੍ਰਿਜ ਭੂਮਿ ਬਿਖੈ ਜਿਨਿ ਕੀਲ ਸੁਰਾਸੁਰ ਬੀਚ ਝਗੀੜਾ ॥੩੯੮॥
khelat so brij bhoom bikhai jin keel suraasur beech jhageerraa |398|

هو اهو ئي رب آهي، جيڪو برجا ۾ راند ڪري رهيو آهي ۽ جنهن ڪڏهن به ديوتائن ۽ ديوين جي وچ ۾ جنگ ٿيندي ڏٺي آهي.

ਬੀਰ ਬਡੇ ਦੁਰਜੋਧਨ ਆਦਿਕ ਜਾਹਿ ਮਰਾਇ ਡਰੇ ਰਨਿ ਛਤ੍ਰੀ ॥
beer badde durajodhan aadik jaeh maraae ddare ran chhatree |

جنهن کان دريوڌن ۽ ٻيا وڏا سورما جنگ جي ميدان ۾ ڊڄن ٿا

ਜਾਹਿ ਮਰਿਯੋ ਸਿਸੁਪਾਲ ਰਿਸੈ ਕਰਿ ਰਾਜਨ ਮੈ ਕ੍ਰਿਸਨੰ ਬਰ ਅਤ੍ਰੀ ॥
jaeh mariyo sisupaal risai kar raajan mai krisanan bar atree |

جنهن وڏي ڪاوڙ ۾ شيشوپالا کي قتل ڪيو، اهو ئي عظيم هيرو هي ڪرشن آهي

ਖੇਲਤ ਹੈ ਸੋਊ ਗਊਅਨ ਮੈ ਜੋਊ ਹੈ ਜਗ ਕੋ ਕਰਤਾ ਬਧ ਸਤ੍ਰੀ ॥
khelat hai soaoo gaooan mai joaoo hai jag ko karataa badh satree |

اهو ئي ڪرشن پنهنجي ڳئون سان کيڏندو آهي ۽ اهو ئي ڪرشن دشمنن جو قاتل ۽ سڄي دنيا جو خالق آهي.

ਆਗਿ ਸੋ ਧੂਮ੍ਰ ਲਪੇਟਤ ਜਿਉ ਫੁਨਿ ਗੋਪ ਕਹਾਵਤ ਹੈ ਇਹ ਛਤ੍ਰੀ ॥੩੯੯॥
aag so dhoomr lapettat jiau fun gop kahaavat hai ih chhatree |399|

۽ اھو ئي ڪرشن دونھون جي وچ ۾ باھ جي چمڪ وانگر چمڪي ٿو ۽ پاڻ کي گوپا سڏائي ٿو، ڪشتري ٿي ڪري. 399.

ਕਰ ਜੁਧ ਮਰੇ ਇਕਲੇ ਮਧੁ ਕੀਟਭ ਰਾਜੁ ਸਤਕ੍ਰਿਤ ਕੋ ਜਿਹ ਦੀਆ ॥
kar judh mare ikale madh keettabh raaj satakrit ko jih deea |

هن سان جنگ ۾، ماڌو ۽ ڪيتاب ڀوت ماريا ويا ۽ اهو ئي هو، جنهن اندرا کي بادشاهي ڏني.

ਕੁੰਭਕਰਨ ਮਰਿਯੋ ਜਿਨਿ ਹੈ ਅਰੁ ਰਾਵਨ ਕੋ ਛਿਨ ਮੈ ਬਧ ਕੀਆ ॥
kunbhakaran mariyo jin hai ar raavan ko chhin mai badh keea |

ڪنڀڪرنا به هن سان وڙهندي مري ويو ۽ هن راڻ کي هڪدم ماري ڇڏيو

ਰਾਜੁ ਬਿਭੀਛਨ ਦੇ ਕਰਿ ਆਨੰਦ ਅਉਧਿ ਚਲਿਯੋ ਸੰਗਿ ਲੈ ਕਰਿ ਸੀਆ ॥
raaj bibheechhan de kar aanand aaudh chaliyo sang lai kar seea |

اهو ئي هو جنهن وبڀيشن کي بادشاهي ڏيڻ کان پوءِ ۽ سيتا کي پاڻ سان گڏ وٺي ويو.

ਪਾਪਨ ਕੇ ਬਧ ਕਾਰਨ ਸੋ ਅਵਤਾਰ ਬਿਖੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਅਬ ਲੀਆ ॥੪੦੦॥
paapan ke badh kaaran so avataar bikhai brij ke ab leea |400|

اوڌ ڏانھن ويو ۽ ھاڻي گنھگارن کي مارڻ لاءِ برجا ۾ اوتار ٿيو آھي.

ਜੋ ਉਪਮਾ ਹਰਿ ਕੀ ਕਰੀ ਗੋਪਨ ਤਉ ਪਤਿ ਗੋਪਨ ਬਾਤ ਕਹੀ ਹੈ ॥
jo upamaa har kee karee gopan tau pat gopan baat kahee hai |

جنهن انداز ۾ گوپس ڪرشن جي ساراهه ڪئي، ساڳيءَ طرح گوپس جي پالڻهار نند چيو ته:

ਜੋ ਇਹ ਕੋ ਬਲੁ ਆਇ ਕਹਿਯੋ ਗਰਗੈ ਹਮ ਸੋ ਸੋਊ ਬਾਤ ਸਹੀ ਹੈ ॥
jo ih ko bal aae kahiyo garagai ham so soaoo baat sahee hai |

ڪرشن جي طاقت جي باري ۾ توهان جيڪو بيان ڏنو آهي، اهو بلڪل صحيح آهي

ਪੂਤੁ ਕਹਿਯੋ ਬਸੁਦੇਵਹਿ ਕੋ ਦਿਜ ਤਾਹਿ ਮਿਲਿਯੋ ਫੁਨਿ ਮਾਨਿ ਇਹੀ ਹੈ ॥
poot kahiyo basudeveh ko dij taeh miliyo fun maan ihee hai |

پروهت (پادريءَ) کيس واسوديو جو پٽ سڏيو آهي ۽ اها سندس خوش قسمتي آهي.

ਜੋ ਇਹ ਕੋ ਫੁਨਿ ਮਾਰਨ ਆਯੋ ਸੁ ਤਾਹੀ ਕੀ ਦੇਹ ਗਈ ਨ ਰਹੀ ਹੈ ॥੪੦੧॥
jo ih ko fun maaran aayo su taahee kee deh gee na rahee hai |401|

جيڪو کيس مارڻ آيو، سو پاڻ جسماني طور تباهه ٿي ويو.�401.

ਅਥ ਇੰਦ੍ਰ ਆਇ ਦਰਸਨ ਕੀਆ ਅਰੁ ਬੇਨਤੀ ਕਰਤ ਭਯਾ ॥
ath indr aae darasan keea ar benatee karat bhayaa |

ھاڻي شروع ٿئي ٿو اندرا جي ڪرشن کي ڏسڻ لاءِ اچڻ ۽ کيس دعا ڪرڻ جو بيان

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਦਿਨ ਏਕ ਗਏ ਬਨ ਕੋ ਹਰਿ ਜੀ ਮਘਵਾ ਤਜਿ ਮਾਨ ਹਰੀ ਪਹਿ ਆਯੋ ॥
din ek ge ban ko har jee maghavaa taj maan haree peh aayo |

هڪ ڏينهن، جڏهن ڪرشن جنگل ڏانهن ويو، تڏهن پنهنجي غرور کي اڇلائي،

ਪਾਪਨ ਕੇ ਬਖਸਾਵਨ ਕੋ ਹਰਿ ਕੇ ਤਰਿ ਪਾਇਨ ਸੀਸ ਨਿਵਾਯੋ ॥
paapan ke bakhasaavan ko har ke tar paaein sees nivaayo |

اندرا هن وٽ آئي ۽ پنهنجي گناهن جي معافي لاءِ ڪرشن جي پيرن تي سر جهڪايو

ਅਉਰ ਕਰੀ ਬਿਨਤੀ ਹਰਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਤਿਹ ਤੋ ਭਗਵਾਨ ਰਿਝਾਯੋ ॥
aaur karee binatee har kee at hee tih to bhagavaan rijhaayo |

هن ڪرشن کي دعا ڏني ۽ کيس خوش ڪري چيائين ته اي رب! مون غلطي ڪئي آهي

ਚੂਕ ਭਈ ਹਮ ਤੇ ਕਹਿਯੋ ਸਕ੍ਰ ਸੁ ਕੈ ਹਰਿ ਜੀ ਤੁਮ ਕੌ ਨਹਿ ਪਾਯੋ ॥੪੦੨॥
chook bhee ham te kahiyo sakr su kai har jee tum kau neh paayo |402|

.402 .

ਤੂ ਜਗ ਕੋ ਕਰਤਾ ਕਰੁਨਾਨਿਧਿ ਤੂ ਸਭ ਲੋਗਨ ਕੋ ਕਰਤਾ ਹੈ ॥
too jag ko karataa karunaanidh too sabh logan ko karataa hai |

اي رحمت جا خزانا! تون ئي دنيا جو خالق آهين

ਤੂ ਮੁਰ ਕੋ ਮਰੀਯਾ ਰਿਪੁ ਰਾਵਨ ਭੂਰਿਸਿਲਾ ਤ੍ਰੀਯਾ ਕੋ ਭਰਤਾ ਹੈ ॥
too mur ko mareeyaa rip raavan bhoorisilaa treeyaa ko bharataa hai |

تون مور جو قاتل آهين ۽ راڻ به آهين ۽ پاڪدامن اهليا جو ڇوٽڪارو ڏيندڙ آهين.

ਤੂ ਸਭ ਦੇਵਨ ਕੋ ਪਤਿ ਹੈ ਅਰੁ ਸਾਧਨ ਕੇ ਦੁਖ ਕੋ ਹਰਤਾ ਹੈ ॥
too sabh devan ko pat hai ar saadhan ke dukh ko harataa hai |

تون سڀني معبودن جو پالڻهار آهين ۽ اوليائن جي ڏکن کي دور ڪرڻ وارو آهين

ਜੋ ਤੁਮਰੀ ਕਛੁ ਭੂਲ ਕਰੈ ਤਿਹ ਕੇ ਫੁਨਿ ਤੂ ਤਨ ਕੋ ਮਰਤਾ ਹੈ ॥੪੦੩॥
jo tumaree kachh bhool karai tih ke fun too tan ko marataa hai |403|

اي رب! جيڪو تو کان انڪار ڪري ٿو، تون ان جو ناس ڪندڙ آهين.���403.

ਸੁਨਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਸਤਕ੍ਰਿਤ ਕੀ ਉਪਮਾ ਤਬ ਕਾਮ ਸੁ ਧੇਨ ਗਊ ਚਲਿ ਆਈ ॥
sun kaanrah satakrit kee upamaa tab kaam su dhen gaoo chal aaee |

جڏهن ڪرشن ۽ اندرا ڳالهه ٻولهه ۾ مشغول هئا ته ڪاماڌينو، ڳئون آئي

ਆਇ ਕਰੀ ਉਪਮਾ ਹਰਿ ਕੀ ਬਹੁ ਭਾਤਿਨ ਸੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਡਾਈ ॥
aae karee upamaa har kee bahu bhaatin so kab sayaam baddaaee |

شاعر شيام چوي ٿو ته هن مختلف طريقن سان ڪرشن کي ساراهيو

ਗਾਵਤ ਹੀ ਗੁਨ ਕਾਨਰ ਕੇ ਇਕ ਕਿੰਕਰ ਆਇ ਗਈ ਹਰਿ ਪਾਈ ॥
gaavat hee gun kaanar ke ik kinkar aae gee har paaee |

هن ڪرشن جي ساراهه ڪندي رب کي محسوس ڪيو

ਸ੍ਯਾਮ ਕਰੋ ਉਪਮਾ ਕਹਿਯੋ ਪਤਿ ਸੋ ਉਪਮਾ ਬਹੁ ਭਾਤਿਨ ਭਾਈ ॥੪੦੪॥
sayaam karo upamaa kahiyo pat so upamaa bahu bhaatin bhaaee |404|

شاعر چوي ٿو ته هن جي تعريف ذهن کي ڪيترن ئي طريقن سان متاثر ڪيو.

ਕਾਨਰ ਕੇ ਪਗ ਪੂਜਨ ਕੋ ਸਭ ਦੇਵਪੁਰੀ ਤਜਿ ਕੈ ਸੁਰ ਆਏ ॥
kaanar ke pag poojan ko sabh devapuree taj kai sur aae |

سڀئي ديوتا آسمان ڇڏي ويا ۽ اتي آيا ته ڪرشن جي پيرن تي سجدو ڪن

ਪਾਇ ਪਰੇ ਇਕ ਪੂਜਤ ਭੇ ਇਕ ਨਾਚ ਉਠੇ ਇਕ ਮੰਗਲ ਗਾਏ ॥
paae pare ik poojat bhe ik naach utthe ik mangal gaae |

ڪو سندس پيرن کي ڇهي رهيو آهي ته ڪو گيت ڳائي رهيو آهي ۽ ناچ ڪري رهيو آهي

ਸੇਵ ਕਰੈ ਹਰਿ ਕੀ ਹਿਤ ਕੈ ਕਰਿ ਆਵਤ ਕੇਸਰ ਧੂਪ ਜਗਾਏ ॥
sev karai har kee hit kai kar aavat kesar dhoop jagaae |

ڪو اچي ٿو زعفران، بخور ۽ بتي ٻارڻ جي خدمت

ਦੈਤਨ ਕੋ ਬਧ ਕੈ ਭਗਵਾਨ ਮਨੋ ਜਗ ਮੈ ਸੁਰ ਫੇਰਿ ਬਸਾਏ ॥੪੦੫॥
daitan ko badh kai bhagavaan mano jag mai sur fer basaae |405|

لڳي ٿو ته رب (ڪرشن) ڌرتيءَ کي ديوتائن لاءِ جاءِ بنايو آهي ته جيئن دنيا مان ڀوتن کي ختم ڪري.405.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਦੇਵ ਸਕ੍ਰ ਆਦਿਕ ਸਭੈ ਸਭ ਤਜਿ ਕੈ ਮਨਿ ਮਾਨ ॥
dev sakr aadik sabhai sabh taj kai man maan |

اندرا جهڙا سڀ ديوتا پنهنجا سڀ غرور پنهنجي ذهن ۾ ڇڏي ويا آهن

ਹ੍ਵੈ ਇਕਤ੍ਰ ਕਰਨੈ ਲਗੇ ਕ੍ਰਿਸਨ ਉਸਤਤੀ ਬਾਨਿ ॥੪੦੬॥
hvai ikatr karanai lage krisan usatatee baan |406|

406.

ਕਬਿਤੁ ॥
kabit |

ڪيبٽ

ਪ੍ਰੇਮ ਭਰੇ ਲਾਜ ਕੇ ਜਹਾਜ ਦੋਊ ਦੇਖੀਅਤ ਬਾਰਿ ਭਰੇ ਅਭ੍ਰਨ ਕੀ ਆਭਾ ਕੋ ਧਰਤ ਹੈ ॥
prem bhare laaj ke jahaaj doaoo dekheeat baar bhare abhran kee aabhaa ko dharat hai |

ڪرشن جون اکيون محبت جي ٻيڙيءَ وانگر آهن ۽ سڀني سينگارن جي خوبصورتيءَ کي سمجهي ٿي

ਸੀਲ ਕੇ ਹੈ ਸਿੰਧੁ ਗੁਨ ਸਾਗਰ ਉਜਾਗਰ ਕੇ ਨਾਗਰ ਨਵਲ ਨੈਨ ਦੋਖਨ ਹਰਤ ਹੈ ॥
seel ke hai sindh gun saagar ujaagar ke naagar naval nain dokhan harat hai |

اهي نرميءَ جو سمنڊ، صفتن جو سمنڊ ۽ ماڻهن جي ڏکن کي دور ڪندڙ آهن

ਸਤ੍ਰਨ ਸੰਘਾਰੀ ਇਹ ਕਾਨ੍ਰਹ ਅਵਤਾਰੀ ਜੂ ਕੇ ਸਾਧਨ ਕੋ ਦੇਹ ਦੂਖ ਦੂਰ ਕੋ ਕਰਤ ਹੈ ॥
satran sanghaaree ih kaanrah avataaree joo ke saadhan ko deh dookh door ko karat hai |

ڪرشن جون اکيون دشمنن جي قاتل ۽ سنتن جي تڪليفن کي ختم ڪندڙ آهن

ਮਿਤ੍ਰ ਪ੍ਰਤਿਪਾਰਕ ਏ ਜਗ ਕੇ ਉਧਾਰਕ ਹੈ ਦੇਖ ਕੈ ਦੁਸਟ ਜਿਹ ਜੀਯ ਤੇ ਜਰਤ ਹੈ ॥੪੦੭॥
mitr pratipaarak e jag ke udhaarak hai dekh kai dusatt jih jeey te jarat hai |407|

ڪرشن دوستن جو پاليندڙ ۽ دنيا جو ڀلارو ڇوٽڪارو ڏيندڙ آهي، جنهن کي ڏسي ظالمن جي دلين ۾ تڙپ ٿئي ٿي.407.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਸੀਸ ਨਿਵਾਇ ਸਭੈ ਸੁਰ ਆਇਸੁ ਲੈ ਚਲ ਧਾਮਿ ਗਏ ਹੈ ॥
kaanrah ko sees nivaae sabhai sur aaeis lai chal dhaam ge hai |

سڀ ديوتا، ڪرشن کان اجازت وٺي، پنهنجو مٿو جهڪائي، پنهنجي گهر ڏانهن موٽي ويا

ਗੋਬਿੰਦ ਨਾਮ ਧਰਿਯੋ ਹਰਿ ਕੋ ਇਹ ਤੈ ਮਨ ਆਨੰਦ ਯਾਦ ਭਏ ਹੈ ॥
gobind naam dhariyo har ko ih tai man aanand yaad bhe hai |

سندن خوشيءَ ۾ ڪرشن جو نالو ”گووند“ رکيو اٿس

ਰਾਤਿ ਪਰੇ ਚਲਿ ਕੈ ਭਗਵਾਨ ਸੁ ਡੇਰਨਿ ਆਪਨ ਬੀਚ ਅਏ ਹੈ ॥
raat pare chal kai bhagavaan su dderan aapan beech ae hai |

جڏهن رات ٿي ته ڪرشن به پنهنجي گهر موٽي آيو