جنهن مور کي قتل ڪري ڇڏيو هو ۽ ڪنڀاڪرن ۽ هاٿي جي دشمن (سيارو) کي تباهه ڪيو هو. پوءِ جنهن سيتا جي دل جو درد ڪڍي ڇڏيو.
397 جنهن سوره نالي راڄ کي ماري، دشمن کي ماري، سيتا جي ڏک کي دور ڪيو، اهو ئي پالڻهار، برجا ۾ جنم وٺي، پنهنجي ڳئون سان راند ڪري رهيو آهي.
هو، جيڪو پاڻي ۾ کيڏندو آهي، هزارن سرن جي شيشنگا تي ويٺو آهي
هن، جنهن وڏيءَ طرح راون کي اذيت ڏني ۽ وڀيشن کي بادشاهي ڏني
جنهن سڄي دنيا ۾ هلندڙ ۽ غير متحرڪ جاندارن ۽ هاٿين ۽ چرٻيءَ کي رحم سان زندگي بخشي.
هو اهو ئي رب آهي، جيڪو برجا ۾ راند ڪري رهيو آهي ۽ جنهن ڪڏهن به ديوتائن ۽ ديوين جي وچ ۾ جنگ ٿيندي ڏٺي آهي.
جنهن کان دريوڌن ۽ ٻيا وڏا سورما جنگ جي ميدان ۾ ڊڄن ٿا
جنهن وڏي ڪاوڙ ۾ شيشوپالا کي قتل ڪيو، اهو ئي عظيم هيرو هي ڪرشن آهي
اهو ئي ڪرشن پنهنجي ڳئون سان کيڏندو آهي ۽ اهو ئي ڪرشن دشمنن جو قاتل ۽ سڄي دنيا جو خالق آهي.
۽ اھو ئي ڪرشن دونھون جي وچ ۾ باھ جي چمڪ وانگر چمڪي ٿو ۽ پاڻ کي گوپا سڏائي ٿو، ڪشتري ٿي ڪري. 399.
هن سان جنگ ۾، ماڌو ۽ ڪيتاب ڀوت ماريا ويا ۽ اهو ئي هو، جنهن اندرا کي بادشاهي ڏني.
ڪنڀڪرنا به هن سان وڙهندي مري ويو ۽ هن راڻ کي هڪدم ماري ڇڏيو
اهو ئي هو جنهن وبڀيشن کي بادشاهي ڏيڻ کان پوءِ ۽ سيتا کي پاڻ سان گڏ وٺي ويو.
اوڌ ڏانھن ويو ۽ ھاڻي گنھگارن کي مارڻ لاءِ برجا ۾ اوتار ٿيو آھي.
جنهن انداز ۾ گوپس ڪرشن جي ساراهه ڪئي، ساڳيءَ طرح گوپس جي پالڻهار نند چيو ته:
ڪرشن جي طاقت جي باري ۾ توهان جيڪو بيان ڏنو آهي، اهو بلڪل صحيح آهي
پروهت (پادريءَ) کيس واسوديو جو پٽ سڏيو آهي ۽ اها سندس خوش قسمتي آهي.
جيڪو کيس مارڻ آيو، سو پاڻ جسماني طور تباهه ٿي ويو.�401.
ھاڻي شروع ٿئي ٿو اندرا جي ڪرشن کي ڏسڻ لاءِ اچڻ ۽ کيس دعا ڪرڻ جو بيان
سويا
هڪ ڏينهن، جڏهن ڪرشن جنگل ڏانهن ويو، تڏهن پنهنجي غرور کي اڇلائي،
اندرا هن وٽ آئي ۽ پنهنجي گناهن جي معافي لاءِ ڪرشن جي پيرن تي سر جهڪايو
هن ڪرشن کي دعا ڏني ۽ کيس خوش ڪري چيائين ته اي رب! مون غلطي ڪئي آهي
.402 .
اي رحمت جا خزانا! تون ئي دنيا جو خالق آهين
تون مور جو قاتل آهين ۽ راڻ به آهين ۽ پاڪدامن اهليا جو ڇوٽڪارو ڏيندڙ آهين.
تون سڀني معبودن جو پالڻهار آهين ۽ اوليائن جي ڏکن کي دور ڪرڻ وارو آهين
اي رب! جيڪو تو کان انڪار ڪري ٿو، تون ان جو ناس ڪندڙ آهين.���403.
جڏهن ڪرشن ۽ اندرا ڳالهه ٻولهه ۾ مشغول هئا ته ڪاماڌينو، ڳئون آئي
شاعر شيام چوي ٿو ته هن مختلف طريقن سان ڪرشن کي ساراهيو
هن ڪرشن جي ساراهه ڪندي رب کي محسوس ڪيو
شاعر چوي ٿو ته هن جي تعريف ذهن کي ڪيترن ئي طريقن سان متاثر ڪيو.
سڀئي ديوتا آسمان ڇڏي ويا ۽ اتي آيا ته ڪرشن جي پيرن تي سجدو ڪن
ڪو سندس پيرن کي ڇهي رهيو آهي ته ڪو گيت ڳائي رهيو آهي ۽ ناچ ڪري رهيو آهي
ڪو اچي ٿو زعفران، بخور ۽ بتي ٻارڻ جي خدمت
لڳي ٿو ته رب (ڪرشن) ڌرتيءَ کي ديوتائن لاءِ جاءِ بنايو آهي ته جيئن دنيا مان ڀوتن کي ختم ڪري.405.
DOHRA
اندرا جهڙا سڀ ديوتا پنهنجا سڀ غرور پنهنجي ذهن ۾ ڇڏي ويا آهن
406.
ڪيبٽ
ڪرشن جون اکيون محبت جي ٻيڙيءَ وانگر آهن ۽ سڀني سينگارن جي خوبصورتيءَ کي سمجهي ٿي
اهي نرميءَ جو سمنڊ، صفتن جو سمنڊ ۽ ماڻهن جي ڏکن کي دور ڪندڙ آهن
ڪرشن جون اکيون دشمنن جي قاتل ۽ سنتن جي تڪليفن کي ختم ڪندڙ آهن
ڪرشن دوستن جو پاليندڙ ۽ دنيا جو ڀلارو ڇوٽڪارو ڏيندڙ آهي، جنهن کي ڏسي ظالمن جي دلين ۾ تڙپ ٿئي ٿي.407.
سويا
سڀ ديوتا، ڪرشن کان اجازت وٺي، پنهنجو مٿو جهڪائي، پنهنجي گهر ڏانهن موٽي ويا
سندن خوشيءَ ۾ ڪرشن جو نالو ”گووند“ رکيو اٿس
جڏهن رات ٿي ته ڪرشن به پنهنجي گهر موٽي آيو