۽ تون بادشاهه کي ائين چوندين. 18.
تون منهنجو هڪڙو هٿيار کڻ
۽ (ان کي) پھرين پالڪي ۾ رکڻ.
مٿس اکيون آليون ٿينديون.
(ان جو) ڳجهو ماڻهو سمجهي نه سگهندا. 19.
پوءِ گور ۽ بيدل ساڳيو ڪم ڪيو
جيئن پدمني طرفان وضاحت ڪئي وئي آهي.
قلعي تي پهتا ۽ پالڪيون رکيون
۽ ترقي يافته پدمني جي (افسانوي) پالڪي. 20.
ٻٽي
پدمني جي لشڪر ڪيترن ئي ڀورن سان گونجڻ لڳو.
سڀ ماڻهو (هن کي) پدمڻي جي پالڪي سمجهندا هئا ۽ ڪپڙن بابت سوچي به نه سگهندا هئا. 21.
چوويهه:
ان ۾ هڪ لوهار ويٺو هو
جنهن کي پدمني جو هٿيار پهريل هو.
ڇني ۽ ٿلهو کڻڻ
اهي ان لوهار جي هٿ ۾ ڏنا ويا. 22.
دهلي جي بادشاهه (علاؤ الدين) کي ملائڪ چيو هو
اها پدمڻي تنهنجي گهر آئي آهي.
(هن چيو آهي ته) مون کي پهرين راڻا سان ملڻ گهرجي.
پوءِ آءٌ ايندس ۽ تنهنجي بابا کي خوش ڪندس. 23.
اهو چئي لوهار اتي (راجا رتن سان لنگهه) هليو ويو.
۽ سندس ٽنگون ڪٽڻ لڳو.
کيس پهرين پالڪي ۾ ويهاريو.
ان مان کيس (ٻئي ۾) پالڪي پهچايو ويو. 24.
(راڻو) هڪ کان پوءِ (پالڪي).
هو ٻين کان پري ٿي ويو.
انهيءَ چال سان هو اتي (پنهنجي قلعي ۾) پهچي ويو.
پوءِ قلعي ۾ مبارڪباد جا گيت وڄڻ لڳا. 25.
جڏهن قلعي تي مبارڪباد جا گيت وڄڻ لڳا
سو ويڙهاڪن پنهنجون تلوارون ڪڍيون.
اتي پهچي هن خارگ تي حملو ڪيو.
هڪدم مارجي ويو. 26.
وڏا هيرو زمين تي ڪري رهيا هئا، روئي رهيا هئا.
ڄڻ ته انهن کي آري سان ڪٽي ۽ اڇلايو ويو آهي.
وڏي ڪاوڙ سان وڙهندي مري رهيا هئا
۽ انهن کي وري گهوڙن تي سوار نه ڏٺو ويو. 27.
ٻٽي
پوءِ علاؤالدين بادشاهه ڀڄي ويو
۽ اهو ڪردار ڏيکاريندي رانا رتن قلعي ۾ پهچي ويو. 28.
گورا ۽ بادل کي خزانو کوليندي ڪافي رقم ڏني وئي.
ان ڏينهن کان (راڻي جي) پدمني سان محبت تمام گهڻي وڌي وئي. 29.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي منتري ڀوپ سمواد جي 199 هين باب جو نتيجو آهي، سڀ ڪجهه سٺو آهي. 199.3727. هلي ٿو
ٻٽي
ترگت ديس جو درگتي سنگهه نالي هڪ وڏو راجا هو
جيڪو ديگ ۽ ٽيگ (کيڏڻ) ۾ ماهر هو ۽ ڪم ديو جهڙو سهڻو هو. 1.
شعر ٽوٽڪا:
کيس اُدگندرا پرڀا نالي هڪ زال هئي