پوءِ هن ڀاڪر پائي دوست کي روانو ڪيو. 7.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي منتري ڀوپ سمواد جي 169 هين باب جو نتيجو آهي، سڀ ڪجهه سٺو آهي. 169.3343. هلي ٿو
ٻٽي
پلوال جو هڪ راجا هو، جنهن جو نالو سرب سنگهه هو
جنهن کي ملڪ جا بادشاهه اٺ ڪلاڪ ياد ڪندا هئا. 1.
چوويهه:
بير ڪالا سندس سهڻي زال هئي.
ڄڻ ست سمنڊ ذهن ۾ تري ويا.
مٿس تمام گهڻو رنگ هو.
هو ديوتائن ۽ ديوتائن جو ذهن هو. 2.
(هڪ ڏينهن راڻي) راوت سنگهه کي ڏٺو.
تنهن ڪري هوءَ شيو جي دشمن (ڪما ديو) جو گهر بڻجي وئي.
نوڪرياڻيءَ کي موڪلائي جڏهن سڏ ڪيو ويو ته،
ان کان پوء هن سان گڏ راند ڪيو. 3.
اهڙيءَ طرح اهو ماڻهو روز ايندو هو
۽ ان راڻيءَ سان جنسي تعلقات قائم ڪندو هو.
اتي هڪ نوڪر هليو ويو.
دوست کيس ڏسي دلڪش ٿي ويو. 4.
جڏهن دوست آيو ته کيلا راند ڪندي
تنهن ڪري هن کي نوڪر جو روپ ڏسڻ جي لالچ ٿي.
(هن) راڻيءَ کي دل مان وساري ڇڏيو
۽ نوڪر جي بابا کي خوش ڪرڻ لڳو. 5.
راڻي جنسي عمل کان سواءِ پريشان ٿي وئي.
سندس رستو ڏسڻ آيو.
(مان سوچي رهيو هوس ته) پريتم نه آيا آهن، ڪٿي رهيا آهن؟
(شايد) ڪنهن سان اُلجهيل. 6.
(هن کي) ياد نه آهي يا ڪنهن کي وساريو آهي
يا ڳولهي رهيو آهي، پر رستو نه مليو آهي.
ڪنهن به کيس ڌمڪيون نه ڏنيون
يا ڪا چڱائي عورت نه ملي. 7.
هو اچي رهيو آهي يا آيو آهي ۽ هليو ويو آهي؟
(هو) ايندو يا چريو ٿي ويو.
(آءٌ) سخاوت يار جي اچڻ سان تسلي ٿيندي.
(اهو سوچيندي) هوءَ گهڻي دير تائين دروازي ڏانهن ڏسندي رهي.
ائين سوچيندي هو اڳتي وڌيو
۽ مترا کي نوڪرياڻيءَ سان ڀڄندي ڏٺو.
هوءَ سر کان پيرن تائين غضب سان ڀريل هئي
۽ وڃي بادشاهه کي خبر ڏني. 9.
ٻٽي
(ڪيهان لڪي، اي راجن!) تون ڪٿي بيٺو آهين، گهر کڻي وڃڻ کان پوءِ، تنهنجي گهر تي چڙهائي ٿي آهي.
هٿ ۾ تلوار کنيو ۽ اکيون کوليو ۽ ڏسو. 10.
پوءِ بادشاهه ڏٺو ته نوڪر (۽ اهو شخص) لطف اندوز ٿي رهيو آهي
۽ انهن ٻنهي کي ماري ڇڏيو، پر بيوقوف اهو راز سمجهي نه سگهيو. 11.
هن ڪردار سان، عورت بادشاهه کي ٺڳيو
۽ ان دوست کي ٻانهيءَ سان گڏ ياملوڪ ڏانهن موڪليو. 12.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 170 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي، تمام سٺو آهي. 170.335. هلي ٿو
ٻٽي
رانگهارن جي ڳوٺ ۾ هڪ رنڱر رهندو هو، جنهن جو نالو ڪنچن سنگھ هو.
هن جي زال صاحب ديري کي هوس جي عذاب ۾ مبتلا ڪندي هئي. 1.
چوويهه: