1846ع تي رڳو پنهنجي فتح جا خواب ڏسي رهيا آهيو.
DOHRA
”جن ويڙهاڪن جي زور تي توهان وڙهندا آهيو، اهي سڀ ڀڄي ويا آهن
ان ڪري اي بيوقوف! وڙهندي ڀڄي وڃ يا ڪرشن جي پيرن تي ڪري پوي.“ 1847.
بلرام کي خطاب ڪندي جراسند جي تقرير:
DOHRA
ڇا ٿيو، منهنجي پاسي جا سڀئي هيرو جنگ ۾ مري ويا آهن.
”جيڪڏهن منهنجي پاسي جا ويڙهاڪ مارجي ويا آهن، ته ويڙهاڪن جو ڪم وڙهڻ، مرڻ يا فتح حاصل ڪرڻ آهي.“ 1848.
سويا
ائين چئي، راجا ڏاڍي ڪاوڙ ۾، بلرام ڏانهن تير مارايو
جنهن جڏهن کيس ڌڪ هنيو ته کيس انتهائي اذيت ڏني
بي هوش ٿي ڪري هيٺ لٿو. شاعر (شيام) هن جي ڀيٽ هن طرح ڪئي آهي.
هو بي هوش ٿي ويو ۽ پنهنجي رٿ ۾ ائين ڪري پيو، ڄڻ ته نانگ جهڙو تير هن کي ڪٽجي ويو هجي ۽ هو پنهنجو مال ۽ گهر وساري هيٺ ڪري پيو.
بلرام کي جڏهن هوش آيو ته هو سخت ڪاوڙ ۾ اچي ويو
هن پنهنجي وڏي گدا کي پڪڙيو ۽ دشمن کي مارڻ لاءِ ٻيهر ميدان جنگ ۾ تيار ٿيو
شاعر شيام چوي ٿو ته، رٿ تان هيٺ لٿو ۽ پيادل هليو، اهڙيءَ طرح هليو ويو.
1850ع ۾ پنهنجي رٿ کي ڇڏي، پيدل به ڀڄي ويو ۽ بادشاهه کان سواءِ ٻيو ڪير به کيس نه ڏسي سگهيو.
بلرام کي ايندي ڏسي راجا کي ڪاوڙ لڳي.
بلرام کي ايندي ڏسي بادشاهه ڪاوڙ ۾ اچي ويو ۽ پنهنجي ڪمان کي هٿ سان ڇڪي جنگ لاءِ تيار ٿي ويو.
(بلرام جيڪو) بجليءَ جهڙو گدو کڻي آيو هو، جنهن کي هڪ ئي تير سان ڪٽي ڇڏيو هو.
1851ع ۾ اچڻ واري گدڙ کي بجليءَ وانگر روڪيائين ۽ اهڙيءَ طرح بلرام جي دشمن کي مارڻ جي اميد ٽٽي وئي.
جڏهن بادشاهه گدا کي روڪيو، تڏهن بلرام پنهنجي تلوار ۽ ڍال کي کنيو
هو بي خوفيءَ سان دشمن کي مارڻ لاءِ اڳتي وڌيو
بادشاھه ھن کي ايندي ڏسي پنھنجن تيرن جي بارش ڪئي ۽ گجگوڙ ڪئي
هن بلرام جي ڍال کي هڪ سؤ حصن ۾ ۽ تلوار کي ٽن حصن ۾ ورهايو. 1852.
(جڏهن) ڍال کٽي وئي ۽ تلوار به کٽي وئي، (ان وقت) سري ڪرشن بلرام کي اهڙي حالت ۾ ڏٺو.
ڪرشن بلرام کي پنهنجي ٽٽل ڍال ۽ تلوار سان ڏٺو ۽ ان پاسي راجا جاراسند ان کي هڪ ئي وقت مارڻ جو سوچيو.
پوءِ ڪرشنا وڙھڻ لاءِ اڳتي وڌيو، سندس ڊسڪس رکي
شاعر رام موجب، هن بادشاهه کي وڙهڻ لاءِ چيلنج ڪرڻ شروع ڪيو. 1853.
ڪرشن جي چيلنج ٻڌي، بادشاهه جنگ لاءِ اڳتي وڌيو
هن کي ڪاوڙ اچي وئي ۽ پنهنجو تير پنهنجي ڪمان ۾ لڳايو
(سندس) بدن تي هڪ ڳرو هٿيار سينگاريو ويو، اهڙي خواهش شاعر جي ذهن ۾ پيدا ٿي.
1854ع ۾ سندس جسم تي ٿلهي هٿيارن جي ڪري، راجا جراسند، راڻيءَ وانگر رام تي ڪري پيو، جنگ ۾ سخت ڪاوڙيل هو.
(جڏهن) راجا شري ڪرشن جي سامهون پيش ٿيو، شيام جي ڪمان کي پڪڙي ورتو.
بادشاهه کي پنهنجي سامهون ايندي ڏسي، ڪرشن پنهنجو ڪمان مٿي کنيو ۽ بي خوف ٿي بادشاهه جي اڳيان آيو
ڪمان کي پنهنجي ڪن تائين ڇڪي، دشمن جي ڇت تي تير جو نشانو، هڪ ئي لمحي ۾، ڇت ڪري پيو ۽ ٽڪر ٽڪر ٿي ويو.
لڳي ٿو ته راهو چنڊ کي ٽڪرا ٽڪرا ڪري ڇڏيو آهي.1855.
ڇٽيءَ جي ڇٽڻ سان بادشاهه ڏاڍو ڪاوڙيو
۽ هن، ڪرشن ڏانهن خراب نظرن سان ڏسندي، پنهنجي خوفناڪ ڪمان کي پنهنجي هٿ ۾ ورتو
هن زور سان ڪمان کي ڇڪڻ شروع ڪيو، پر هن جو هٿ ڏڪڻ لڳو ۽ ڪمان کي ڇڪي نه سگهيو
ساڳئي وقت، ڪرشن پنهنجي ڪمان ۽ تيرن سان جراسند جي ڪمان کي جرڪ سان روڪيو. 1856.
(جڏهن) سري ڪرشن (جاراسند جو) ڪمان ڪٽيو، تڏهن راجا دل ۾ ناراض ٿي ويو.
جڏهن ڪرشن ڪمان يا جراسند کي روڪيو، تڏهن هن ڪاوڙ ۾ اچي، پنهنجي هٿ ۾ تلوار ورتي ۽ دشمن جي لشڪر تي ڪري پيو.
(پوءِ) ڍال سان ڍال ۽ ڪرپان سان ڪرپان، اهڙيءَ ريت جنگ جي ميدان ۾ لٽڪيل ۽ لڙڪيل،
ڍال ڍال سان ۽ تلوار سان تلوار سان اهڙيءَ ريت ٽڪرائجي وئي، ڄڻ ٻڪريءَ کي جهنگ ۾ باهه لڳڻ تي ٽٽڻ جو آواز پيدا ٿئي. 1857.
ڪو زخمي ٿي پيو روئي رهيو هو، رت وهائي رهيو هو، ۽ ڪو بي سِر، رڳو سِرَ جي سِرَ بنجي رُلجي رهيو هو.
جنهن کي ڏسي بزدل خوفزده ٿي ويا
ڪي جنگجو، جنگ جو ميدان ڇڏي ڀڄي رهيا آهن