ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Dasam Granth
Page - 482
ਤਾ ਤੇ ਬੜੋ ਜਢ ਹੈ ਮ੍ਰਿਗ ਭੂਪਤਿ ਕੇਹਰਿ ਸੋ ਰਨ ਜੀਤਨਿ ਆਯੋ ॥੧੮੪੬॥
taa te barro jadt hai mrig bhoopat kehar so ran jeetan aayo |1846|Are only dreaming about your victory over the lion.1846.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਜਿਹ ਸੁਭਟਨ ਬਲਿ ਲਰਤ ਹੈ ਤੇ ਸਭ ਗਏ ਪਰਾਇ ॥
jih subhattan bal larat hai te sabh ge paraae |“The warriors on whose strength you are fighting, they have all fled away
ਕੈ ਲਰ ਮਰਿ ਕੈ ਭਾਗ ਸਠਿ ਕੈ ਪਗ ਹਰਿ ਕੇ ਪਾਇ ॥੧੮੪੭॥
kai lar mar kai bhaag satth kai pag har ke paae |1847|Therefore O fool! either run away while fighting or fall down at the feet of Krishna.”1847.
ਜਰਾਸੰਧਿ ਨ੍ਰਿਪ ਬਾਚ ਹਲੀ ਸੋ ॥
jaraasandh nrip baach halee so |Speech of Jarasandh addressed to Balram:
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਕਹਾ ਭਯੋ ਮਮ ਓਰ ਕੇ ਸੂਰ ਹਨੇ ਸੰਗ੍ਰਾਮਿ ॥
kahaa bhayo mam or ke soor hane sangraam |What happened, all the heroes on my side have died in the war.
ਲਰਬੋ ਮਰਬੋ ਜੀਤਬੋ ਇਹ ਸੁਭਟਨ ਕੇ ਕਾਮਿ ॥੧੮੪੮॥
larabo marabo jeetabo ih subhattan ke kaam |1848|“What if the warriors of my side have been killed, the tasks of the warriors are fighting, dying or gaining victory.”1848.
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਮਨਿ ਕੋਪ ਭਰਿਯੋ ਤਬ ਭੂਪ ਹਲੀ ਕਹੁ ਬਾਨ ਚਲਾਯੋ ॥
yau keh kai man kop bhariyo tab bhoop halee kahu baan chalaayo |Saying this, in great fury, the king shot an arrow towards Balram
ਲਾਗਤਿ ਹੀ ਨਟ ਸਾਲ ਭਯੋ ਤਨ ਮੈ ਬਲਿਭਦ੍ਰ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥
laagat hee natt saal bhayo tan mai balibhadr mahaa dukh paayo |Which when hit him, gave him extreme agony
ਮੂਰਛ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ਸ੍ਯੰਦਨ ਬੀਚ ਗਿਰਿਯੋ ਤਿਹ ਕੋ ਕਬਿ ਨੈ ਜਸੁ ਗਾਯੋ ॥
moorachh hvai kar sayandan beech giriyo tih ko kab nai jas gaayo |Fainted and fell down in the chariot. The poet (Shyam) has compared him like this.
ਮਾਨਹੁ ਬਾਨ ਭੁਜੰਗ ਡਸਿਯੋ ਧਨ ਧਾਮ ਸਬੈ ਮਨ ਤੇ ਬਿਸਰਾਯੋ ॥੧੮੪੯॥
maanahu baan bhujang ddasiyo dhan dhaam sabai man te bisaraayo |1849|He became unconscious and fell in his chariot as if the snake-like arrow had stung him and he had fallen down forgetting his wealth and home.1849.
ਬਹੁਰੋ ਚਿਤ ਚੇਤ ਭਯੋ ਬਲਦੇਵ ਚਿਤੇ ਅਰਿ ਕੇ ਅਤਿ ਕੋਪ ਬਢਾਯੋ ॥
bahuro chit chet bhayo baladev chite ar ke at kop badtaayo |When Balram regained consciousness, he became extremely enraged
ਭਾਰੀ ਗਦਾ ਗਹਿ ਕੈ ਕਰਿ ਮੈ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਬਧ ਕਾਰਨ ਤਾਰਨ ਆਯੋ ॥
bhaaree gadaa geh kai kar mai nrip ke badh kaaran taaran aayo |He caught hold of his huge mace and got ready again in the battlefield in order to kill the enemy
ਪਾਉ ਪਿਆਦੇ ਹੁਇ ਸ੍ਯੰਦਨ ਤੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਇਤ ਭਾਤਿ ਸਿਧਾਯੋ ॥
paau piaade hue sayandan te kab sayaam kahai it bhaat sidhaayo |The poet Shyam says, got down from the chariot and went on foot and thus went.
ਅਉਰ ਕਿਸੀ ਭਟ ਜਾਨਿਯੋ ਨਹੀ ਕਬਿ ਦਉਰ ਪਰਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਨੇ ਲਖਿ ਪਾਯੋ ॥੧੮੫੦॥
aaur kisee bhatt jaaniyo nahee kab daur pariyo nrip ne lakh paayo |1850|Leaving his chariot, he ran away even on foot and none could see him except the king.1850.
ਆਵਤ ਦੇਖਿ ਹਲਾਯੁਧ ਕੋ ਸੁ ਭਯੋ ਤਬ ਹੀ ਨ੍ਰਿਪ ਕੋਪਮਈ ਹੈ ॥
aavat dekh halaayudh ko su bhayo tab hee nrip kopamee hai |Seeing Balarama coming, then the king is enraged.
ਜੁਧ ਹੀ ਕਉ ਸਮੁਹਾਇ ਭਯੋ ਨਿਜ ਪਾਨਿ ਕਮਾਨ ਸੁ ਤਾਨਿ ਲਈ ਹੈ ॥
judh hee kau samuhaae bhayo nij paan kamaan su taan lee hai |Seeing Balram coming, the king got enraged and pulling his bow with his hand, he got ready for war
ਲ੍ਰਯਾਇਓ ਹੁਤੇ ਚਪਲਾ ਸੀ ਗਦਾ ਸਰ ਏਕ ਹੀ ਸਿਉ ਸੋਊ ਕਾਟ ਦਈ ਹੈ ॥
lrayaaeio hute chapalaa see gadaa sar ek hee siau soaoo kaatt dee hai |(Balram who) had brought a mace like lightning, with a single arrow has cut him down.
ਸਤ੍ਰੁ ਕੋ ਮਾਰਨ ਕੀ ਬਲਿਭਦ੍ਰਹਿ ਮਾਨਹੁ ਆਸ ਦੁਟੂਕ ਭਈ ਹੈ ॥੧੮੫੧॥
satru ko maaran kee balibhadreh maanahu aas duttook bhee hai |1851|He intercepted the mace coming like lightning and in this way, the hope of Balram for killing the enemy was shattered.1851.
ਕਾਟ ਗਦਾ ਜਬ ਐਸੇ ਦਈ ਤਬ ਹੀ ਬਲਿ ਢਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਸੰਭਾਰੀ ॥
kaatt gadaa jab aaise dee tab hee bal dtaal kripaan sanbhaaree |When the king intercepted the mace, then Balram took up his sword and shield
ਧਾਇ ਚਲਿਯੋ ਅਰਿ ਮਾਰਨਿ ਕਾਰਨਿ ਸੰਕ ਕਛੂ ਚਿਤ ਮੈ ਨ ਬਿਚਾਰੀ ॥
dhaae chaliyo ar maaran kaaran sank kachhoo chit mai na bichaaree |He marched forward to kill the enemy fearlessly
ਭੂਪ ਨਿਹਾਰ ਕੈ ਆਵਤ ਕੋ ਗਰਜਿਯੋ ਬਰਖਾ ਕਰਿ ਬਾਨਨਿ ਭਾਰੀ ॥
bhoop nihaar kai aavat ko garajiyo barakhaa kar baanan bhaaree |The king seeing him coming showered his arrows and thundered
ਢਾਲ ਦਈ ਸਤ ਧਾ ਕਰਿ ਕੈ ਕਰ ਕੀ ਕਰਵਾਰਿ ਤ੍ਰਿਧਾ ਕਰ ਡਾਰੀ ॥੧੮੫੨॥
dtaal dee sat dhaa kar kai kar kee karavaar tridhaa kar ddaaree |1852|He cut the shield of Balram into one hundred parts and the sword into three parts.1852.
ਢਾਲ ਕਟੀ ਤਰਵਾਰਿ ਗਈ ਕਟਿ ਐਸੇ ਹਲਾਯੁਧ ਸ੍ਯਾਮ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥
dtaal kattee taravaar gee katt aaise halaayudh sayaam nihaariyo |(When) the shield was cut and the sword was also cut, (at that time) Sri Krishna saw Balarama in such a state.
ਮਾਰਤ ਹੈ ਬਲਿ ਕੋ ਅਬ ਹੀ ਨ੍ਰਿਪ ਯੌ ਅਪੁਨੇ ਮਨ ਮਾਝਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥
maarat hai bal ko ab hee nrip yau apune man maajh bichaariyo |Krishna saw Balram with his broken shield and sword and on this side, the king Jarasandh thought of killing him at the same instant
ਚਕ੍ਰ ਸੰਭਾਰਿ ਮੁਰਾਰਿ ਤਬੈ ਕਰਿ ਜੁਧ ਕੇ ਹੇਤ ਚਲਿਯੋ ਬਲ ਧਾਰਿਯੋ ॥
chakr sanbhaar muraar tabai kar judh ke het chaliyo bal dhaariyo |Then Krishna moved forward for fighting, holding his discus
ਰੇ ਨ੍ਰਿਪ ਤੂ ਭਿਰ ਮੋ ਸੰਗ ਆਇ ਕੈ ਰਾਮ ਭਨੈ ਇਮ ਸ੍ਯਾਮ ਪੁਕਾਰਿਯੋ ॥੧੮੫੩॥
re nrip too bhir mo sang aae kai raam bhanai im sayaam pukaariyo |1853|According to the poet Ram, he began to challenge the king for fighting.1853.
ਯੌ ਬਤੀਯਾ ਰਨ ਮੈ ਸੁਨਿ ਭੂਪਤਿ ਜੂਝ ਮਚਾਵਨ ਸ੍ਯਾਮ ਸਿਉ ਆਯੋ ॥
yau bateeyaa ran mai sun bhoopat joojh machaavan sayaam siau aayo |Hearing the challenge of Krishna, the king marched forward for waging war
ਰੋਸਿ ਬਢਾਇ ਘਨੋ ਚਿਤ ਮੈ ਕਰ ਕੇ ਬਰ ਸੋ ਧਨੁ ਤਾਨਿ ਚਢਾਯੋ ॥
ros badtaae ghano chit mai kar ke bar so dhan taan chadtaayo |He got enraged and fitted his arrow in his bow
ਦੀਰਘ ਕਉਚ ਸਜੇ ਤਨ ਮੋ ਕਬਿ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਜਸੁ ਇਉ ਉਪਜਾਯੋ ॥
deeragh kauch saje tan mo kab ke man mai jas iau upajaayo |A heavy armor was adorned on (his) body, such a wish arose in the mind of the poet.
ਮਾਨਹੁ ਜੁਧ ਸਮੇ ਰਿਸ ਕੈ ਰਘੁਨਾਥ ਕੇ ਊਪਰਿ ਰਾਵਨ ਆਯੋ ॥੧੮੫੪॥
maanahu judh same ris kai raghunaath ke aoopar raavan aayo |1854|Because of the thick armour on his body, the king Jarasandh appeared like Ravana falling on Ram, being highly enraged in the war.1854.
ਆਵਤ ਭਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਸਾਮੁਹੇ ਤਉ ਧਨੁ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥
aavat bhayo nrip sayaam ke saamuhe tau dhan sree brijanaath sanbhaariyo |(When) the king appeared before Sri Krishna, Shyam ji took hold of the bow.
ਧਾਵਤ ਭਯੋ ਹਿਤ ਤੇ ਹਰਿ ਸਾਮੁਹੇ ਤ੍ਰਾਸ ਕਛੂ ਚਿਤ ਮੈ ਨ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥
dhaavat bhayo hit te har saamuhe traas kachhoo chit mai na bichaariyo |Seeing the king coming in front of him, Krishna held up his bow and came before the king fearlessly
ਕਾਨ ਪ੍ਰਮਾਨ ਲਉ ਤਾਨਿ ਕਮਾਨ ਸੁ ਬਾਨ ਲੈ ਸਤ੍ਰ ਕੇ ਛਤ੍ਰ ਪੈ ਮਾਰਿਯੋ ॥
kaan pramaan lau taan kamaan su baan lai satr ke chhatr pai maariyo |Pulling the bow upto his ear, he shot his arrow on the canopy of the enemy and in an instant, the canopy fell down and broke into bits
ਖੰਡ ਹੁਇ ਖੰਡ ਗਿਰਿਯੋ ਛਿਤ ਮੈ ਮਨੋ ਚੰਦ ਕੋ ਰਾਹੁ ਨੇ ਮਾਰਿ ਬਿਦਾਰਿਯੋ ॥੧੮੫੫॥
khandd hue khandd giriyo chhit mai mano chand ko raahu ne maar bidaariyo |1855|It seemed that Rahu had broken the moon into fragments.1855.
ਛਤ੍ਰ ਕਟਿਓ ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਜਬ ਹੀ ਤਬ ਹੀ ਮਨ ਭੂਪਤਿ ਕੋਪ ਭਯੋ ਹੈ ॥
chhatr kattio nrip ko jab hee tab hee man bhoopat kop bhayo hai |With the chopping down of the canopy, the king got highly infuriated
ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਓਰ ਕੁਦ੍ਰਿਸਟਿ ਚਿਤੈ ਕਰਿ ਉਗ੍ਰ ਸਰਾਸਨ ਹਾਥਿ ਲਯੋ ਹੈ ॥
sayaam kee or kudrisatt chitai kar ugr saraasan haath layo hai |And he, looking towards Krishna with evil glance, took his dreadful bow in his hand
ਜੋਰ ਸੋ ਖੈਚਨ ਲਾਗਿਯੋ ਤਹਾ ਨਹਿ ਐਚ ਸਕੇ ਕਰ ਕੰਪ ਭਯੋ ਹੈ ॥
jor so khaichan laagiyo tahaa neh aaich sake kar kanp bhayo hai |He began to pull the bow with force, but his hand trembled and the bow could not be pulled
ਲੈ ਧਨੁ ਬਾਨ ਮੁਰਾਰਿ ਤਬੈ ਤਿਹ ਚਾਪ ਚਟਾਕ ਦੈ ਕਾਟਿ ਦਯੋ ਹੈ ॥੧੮੫੬॥
lai dhan baan muraar tabai tih chaap chattaak dai kaatt dayo hai |1856|At the same time, Krishna with his bow and arrows intercepted with jerk the bow of Jarasandh.1856.
ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ ਸਰਾਸਨ ਕਾਟਿ ਦਯੋ ਤਬ ਭੂਪਤਿ ਕੋਪੁ ਕੀਯੋ ਮਨ ਮੈ ॥
brijaraaj saraasan kaatt dayo tab bhoopat kop keeyo man mai |(When) Sri Krishna cut the bow (of Jarasandha) then the king became angry in his heart.
ਕਰਵਾਰਿ ਸੰਭਾਰਿ ਮਹਾ ਬਲ ਧਾਰਿ ਹਕਾਰਿ ਪਰਿਯੋ ਰਿਪੁ ਕੇ ਗਨ ਮੈ ॥
karavaar sanbhaar mahaa bal dhaar hakaar pariyo rip ke gan mai |When Krishna intercepted the bow or Jarasandh, he, getting, enraged and challenging, took his sword in his hand and fell upon the enemy’s army
ਤਹਾ ਢਾਲ ਸੋ ਢਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਸੋ ਯੌ ਅਟਕੇ ਖਟਕੇ ਰਨ ਮੈ ॥
tahaa dtaal so dtaal kripaan kripaan so yau attake khattake ran mai |(Then) shield with shield and kirpan with kirpan thus tangled and rattled in the battle-field,
ਮਨੋ ਜ੍ਵਾਲ ਦਵਾਨਲ ਕੀ ਲਪਟੈ ਚਟਕੈ ਪਟਕੈ ਤ੍ਰਿਨ ਜਿਉ ਬਨ ਮੈ ॥੧੮੫੭॥
mano jvaal davaanal kee lapattai chattakai pattakai trin jiau ban mai |1857|The shield collided with the shield and the sword with the sword in such a way as if straw were producing a cracking sound on burning, having been set on fire in the forest.1857.
ਘੂਮਤ ਘਾਇਲ ਹੁਇ ਇਕ ਬੀਰ ਫਿਰੈ ਇਕ ਸ੍ਰਉਨ ਭਰੇ ਭਭਕਾਤੇ ॥
ghoomat ghaaeil hue ik beer firai ik sraun bhare bhabhakaate |Someone, getting wounded, was roaming, thworing away blood and someone was roaming without head, becoming only a headless trunk
ਏਕ ਕਬੰਧ ਫਿਰੈ ਬਿਨੁ ਸੀਸ ਲਖੈ ਤਿਨ ਕਾਇਰ ਹੈ ਬਿਲਲਾਤੇ ॥
ek kabandh firai bin sees lakhai tin kaaeir hai bilalaate |Seeing which the cowards are getting frightened
ਤ੍ਯਾਗਿ ਚਲੇ ਇਕ ਆਹਵ ਕੌ ਇਕ ਡੋਲਤ ਜੁਧਹਿ ਕੇ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ॥
tayaag chale ik aahav kau ik ddolat judheh ke rang raate |Some of the warriors, leaving the war-fray are running away