Sri Dasam Granth
Page - 450
ਜਿਹ ਕੁਦ੍ਰਿਸਟਿ ਨ੍ਰਿਪ ਓਰਿ ਨਿਹਾਰਿਓ ॥
jih kudrisatt nrip or nihaario |Then the king killed the enemy with his arrow
ਪੁਨਿ ਗਨੇਸ ਕੋ ਨ੍ਰਿਪ ਲਲਕਾਰਿਓ ॥
pun ganes ko nrip lalakaario |
ਤ੍ਰਸਤ ਭਯੋ ਤਜਿ ਜੁਧ ਪਧਾਰਿਓ ॥੧੫੨੭॥
trasat bhayo taj judh padhaario |1527|The army of the ganas looked towards him with malice, the king challenged Ganesh again, who being frightened ran away from the field.1527.
ਜਬ ਸਿਵ ਜੂ ਕਛੁ ਸੰਗਿਆ ਪਾਈ ॥
jab siv joo kachh sangiaa paaee |
ਭਾਜਿ ਗਯੋ ਤਜ ਦਈ ਲਰਾਈ ॥
bhaaj gayo taj dee laraaee |The Shiva became somewhat conscious and he fled away from the war-arena
ਅਉਰ ਸਗਲ ਛਡ ਕੈ ਗਨ ਭਾਗੇ ॥
aaur sagal chhadd kai gan bhaage |
ਐਸੋ ਕੋ ਭਟ ਆਵੈ ਆਗੇ ॥੧੫੨੮॥
aaiso ko bhatt aavai aage |1528|Other ganas, ran away in fear, there seemed to be no warrior, who could confront the king.1528.
ਜਬਹਿ ਕ੍ਰਿਸਨ ਸਿਵ ਭਜਤ ਨਿਹਾਰਿਓ ॥
jabeh krisan siv bhajat nihaario |
ਇਹੈ ਆਪਨੇ ਹ੍ਰਿਦੇ ਬਿਚਾਰਿਓ ॥
eihai aapane hride bichaario |When Krishna saw Shiva running away, then he reflected in his mind that he would then fight with the enemy himself
ਅਬ ਹਉ ਆਪਨ ਇਹ ਸੰਗ ਲਰੋ ॥
ab hau aapan ih sang laro |
ਕੈ ਅਰਿ ਮਾਰੋ ਕੈ ਲਰਿ ਮਰੋ ॥੧੫੨੯॥
kai ar maaro kai lar maro |1529|Either he would kill the enemy of die himself.1529.
ਤਬ ਤਿਹ ਸਉਹੇ ਹਰਿ ਜੂ ਗਯੋ ॥
tab tih sauhe har joo gayo |
ਰਾਮ ਭਨੈ ਅਤਿ ਜੁਧ ਮਚਯੋ ॥
raam bhanai at judh machayo |Then Krishna went before the king and waged a dreadful war
ਤਬ ਤਿਨੈ ਤਕਿ ਤਿਹ ਬਾਨ ਲਗਾਯੋ ॥
tab tinai tak tih baan lagaayo |
ਸ੍ਯੰਦਨ ਤੇ ਹਰਿ ਭੂਮਿ ਗਿਰਾਯੋ ॥੧੫੩੦॥
sayandan te har bhoom giraayo |1530|Making him the target, the king shot an arrow and dismounted Krishna from his chariot.1530.
ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥
kabiyo baach |Speech of the poet:
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਨਿਤ ਬ੍ਰਹਮ ਸਚੀਪਤਿ ਸ੍ਰੀ ਸਨਕਾਦਿਕ ਹੂੰ ਜਪੁ ਕੀਨੋ ॥
jaa prabh kau nit braham sacheepat sree sanakaadik hoon jap keeno |He, whose name is muttered ever by Brahma, Indra, Sanak etc.
ਸੂਰ ਸਸੀ ਸੁਰ ਨਾਰਦ ਸਾਰਦ ਤਾਹੀ ਕੇ ਧਿਆਨ ਬਿਖੈ ਮਨੁ ਦੀਨੋ ॥
soor sasee sur naarad saarad taahee ke dhiaan bikhai man deeno |He, on whom Surya, Chandra, Narada, Sharda meditate
ਖੋਜਤ ਹੈ ਜਿਹ ਸਿਧ ਮਹਾ ਮੁਨਿ ਬਿਆਸ ਪਰਾਸੁਰ ਭੇਦ ਨ ਚੀਨੋ ॥
khojat hai jih sidh mahaa mun biaas paraasur bhed na cheeno |He, whom the adepts search in their contemplation and whose mystery is not comprehended by the great sages like Vyas and Prashar,
ਸੋ ਖੜਗੇਸ ਅਯੋਧਨ ਮੈ ਕਰਿ ਮੋਹਿਤ ਕੇਸਨ ਤੇ ਗਹਿ ਲੀਨੋ ॥੧੫੩੧॥
so kharrages ayodhan mai kar mohit kesan te geh leeno |1531|Kharag Singh caught him in the battlefield by his hair.1531.
ਮਾਰਿ ਬਕੀ ਬਕ ਅਉਰ ਅਘਾਸੁਰ ਧੇਨਕ ਕੋ ਪਲ ਮੈ ਬਧ ਕੀਨੋ ॥
maar bakee bak aaur aghaasur dhenak ko pal mai badh keeno |He, who killed Putana, Bakasura, Aghasura and Dhenkasura in an instant
ਕੇਸੀ ਬਛਾਸੁਰ ਮੁਸਟ ਚੰਡੂਰ ਕੀਏ ਚਕਚੂਰ ਸੁਨਿਯੋ ਪੁਰ ਤੀਨੋ ॥
kesee bachhaasur musatt chanddoor kee chakachoor suniyo pur teeno |He, who became famous in all the three worlds by killing Keshi, Mahishasur, Mushiti, Chandur etc.
ਸ੍ਰੀ ਹਰਿ ਸਤ੍ਰ ਅਨੇਕ ਹਨੇ ਤਿਹ ਕਉਨ ਗਨੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਪ੍ਰਬੀਨੋ ॥
sree har satr anek hane tih kaun gane kab sayaam prabeeno |That Krishna, who had knocked down many enemies with skill and killed Kansa by catching him from his hair
ਕੰਸ ਕਉ ਕੇਸਨ ਤੇ ਗਹਿ ਕੇਸਵ ਭੂਪ ਮਨੋ ਬਦਲੋ ਵਹੁ ਲੀਨੋ ॥੧੫੩੨॥
kans kau kesan te geh kesav bhoop mano badalo vahu leeno |1532|The name Krishna has been caught by his hair by the king Kharag Singh, it seems that he has avenged the killing of Kansa by catching his hair.1532
ਚਿੰਤ ਕਰੀ ਚਿਤ ਮੈ ਤਿਹ ਭੂਪਤਿ ਜੋ ਇਹ ਕਉ ਅਬ ਹਉ ਬਧ ਕੈ ਹਉ ॥
chint karee chit mai tih bhoopat jo ih kau ab hau badh kai hau |The king then thought that if he killed Krishna, all his army would run away
ਸੈਨ ਸਭੈ ਭਜ ਹੈ ਜਬ ਹੀ ਤਬ ਕਾ ਸੰਗ ਜਾਇ ਕੈ ਜੁਧੁ ਮਚੈ ਹਉ ॥
sain sabhai bhaj hai jab hee tab kaa sang jaae kai judh machai hau |With whom then he would fight?
ਹਉ ਕਿਹ ਪੈ ਕਰਿ ਹੋ ਬਹੁ ਘਾਇਨ ਕਾ ਕੇ ਹਉ ਘਾਇਨ ਸਨਮੁਖ ਖੈ ਹਉ ॥
hau kih pai kar ho bahu ghaaein kaa ke hau ghaaein sanamukh khai hau |
ਛਾਡਿ ਦਯੋ ਕਹਿਓ ਜਾਹੁ ਚਲੇ ਹਰਿ ਤੋ ਸਮ ਸੂਰ ਕਹੂੰ ਨਹੀ ਪੈ ਹਉ ॥੧੫੩੩॥
chhaadd dayo kahio jaahu chale har to sam soor kahoon nahee pai hau |1533|To whom then he would inflict a wound or from whom he be wounded himself? Therefore, the king set Krishna free and said,” Go away, there is no other warrior like you.”1533.
ਪਉਰਖ ਜੈਸੋ ਬਡੋ ਕੀਯੋ ਭੂਪ ਨ ਆਗੈ ਕਿਸੀ ਨ੍ਰਿਪ ਐਸੋ ਕੀਯੋ ॥
paurakh jaiso baddo keeyo bhoop na aagai kisee nrip aaiso keeyo |The great bravery that the king exhibited, was incomparable
ਭਟ ਪੇਖਿ ਕੈ ਭਾਜਿ ਗਏ ਸਿਗਰੇ ਕਿਨਹੂੰ ਧਨੁ ਬਾਨ ਨ ਪਾਨਿ ਲੀਓ ॥
bhatt pekh kai bhaaj ge sigare kinahoon dhan baan na paan leeo |Seeing this spectacle all the warriors ran away, none of them caught him bow and arrows
ਹਥਿਯਾਰ ਉਤਾਰ ਚਲੇ ਬਿਸੰਭਾਰਿ ਰਥੀ ਰਥ ਟਾਰਿ ਡਰਾਤ ਹੀਓ ॥
hathiyaar utaar chale bisanbhaar rathee rath ttaar ddaraat heeo |
ਰਨ ਮੈ ਖੜਗੇਸ ਬਲੀ ਬਲੁ ਕੈ ਅਪੁਨੋ ਕਰ ਕੈ ਹਰਿ ਛਾਡਿ ਦੀਯੋ ॥੧੫੩੪॥
ran mai kharrages balee bal kai apuno kar kai har chhaadd deeyo |1534|The great fighters, fearing in their mind, abandoned their weapons and fled away and in the battlefield the king set free Krishna with his own will.1534.
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |CHAUPAI
ਛਾਡਿ ਕੇਸ ਤੇ ਜਬ ਹਰਿ ਦਯੋ ॥
chhaadd kes te jab har dayo |
ਲਜਤ ਭਯੋ ਬਿਸਰਿ ਬਲੁ ਗਯੋ ॥
lajat bhayo bisar bal gayo |When Krishna was set free, by loosening the grasp of his hair, he forgot his power and felt ashamed
ਤਬ ਬ੍ਰਹਮਾ ਪ੍ਰਤਛ ਹੁਇ ਆਯੋ ॥
tab brahamaa pratachh hue aayo |
ਕ੍ਰਿਸਨ ਤਾਪ ਤਿਨਿ ਸਕਲ ਮਿਟਾਯੋ ॥੧੫੩੫॥
krisan taap tin sakal mittaayo |1535|Then Brahma manifested himself and ended the mental anxiety of Krishna.1535.
ਕਹੇ ਕ੍ਰਿਸਨ ਸਿਉ ਇਹ ਬਿਧਿ ਬੈਨਾ ॥
kahe krisan siau ih bidh bainaa |
ਲਾਜ ਕਰੋ ਨਹਿ ਪੰਕਜ ਨੈਨਾ ॥
laaj karo neh pankaj nainaa |He (Brahma) said to Krishna, “O Lotus-eyed! do not feel ashamed
ਇਹ ਪਉਰਖ ਹਉ ਤੋਹਿ ਸੁਨਾਊ ॥
eih paurakh hau tohi sunaaoo |
ਤਿਹ ਤੇ ਤੋ ਕਹੁ ਅਬਹਿ ਰਿਝਾਊ ॥੧੫੩੬॥
tih te to kahu abeh rijhaaoo |1536|I now please you by relating the story of the bravery (of the king).”1536.
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਾਚ ॥
brahamaa baach |Speech of Brahma:
ਤੋਟਕ ਛੰਦ ॥
tottak chhand |TOTAK
ਜਬ ਹੀ ਇਹ ਭੂਪਤਿ ਜਨਮ ਲੀਓ ॥
jab hee ih bhoopat janam leeo |
ਤਜਿ ਧਾਮ ਤਬੈ ਬਨਿਬਾਸੁ ਕੀਓ ॥
taj dhaam tabai banibaas keeo |“When this king was born, he left his home and went to the forest
ਤਪਸਾ ਕਰਿ ਕੈ ਜਗ ਮਾਤ ਰਿਝਾਯੋ ॥
tapasaa kar kai jag maat rijhaayo |
ਤਹ ਤੇ ਅਰਿ ਜੀਤਨ ਕੋ ਬਰੁ ਪਾਯੋ ॥੧੫੩੭॥
tah te ar jeetan ko bar paayo |1537|With great austerities, he pleased the goddess Chandika from whom he obtained the boon of conquering the enemy.1537.