Sri Dasam Granth
Page - 437
ਛਲਬਲ ਸਿੰਘ ਜਿਹ ਨਾਮ ਮਹਾਬੀਰ ਬਲ ਬੀਰ ਕੋ ॥
chhalabal singh jih naam mahaabeer bal beer ko |
ਲਏ ਖੜਗ ਕਰਿ ਚਾਮ ਖੜਗ ਸਿੰਘ ਪਰ ਸੋ ਚਲਿਓ ॥੧੩੯੯॥
le kharrag kar chaam kharrag singh par so chalio |1399|A great warrior Chhalbal Singh went to wage war with Kharag Singh, taking his shield and sword in his hands.1399.
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |CHAUPAI
ਜਬ ਹੀ ਪਾਚ ਬੀਰ ਮਿਲਿ ਧਾਏ ॥
jab hee paach beer mil dhaae |
ਖੜਗ ਸਿੰਘ ਕੇ ਊਪਰ ਆਏ ॥
kharrag singh ke aoopar aae |
ਖੜਗ ਸਿੰਘ ਤਬ ਸਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰੇ ॥
kharrag singh tab sasatr sanbhaare |
ਸਬ ਹੀ ਪ੍ਰਾਨ ਬਿਨਾ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥੧੪੦੦॥
sab hee praan binaa kar ddaare |1400|When these five warriors went together and fell upon Kharag Singh, Kharag Singh took hold of his weapons and made all these warriors lifeless.1400.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਦੁਆਦਸ ਜੋਧੇ ਕ੍ਰਿਸਨ ਕੇ ਅਤਿ ਬਲਬੰਡ ਅਖੰਡ ॥
duaadas jodhe krisan ke at balabandd akhandd |
ਜੀਤ ਲਯੋ ਹੈ ਜਗਤ ਜਿਨ ਬਲ ਕਰਿ ਭੁਜਾ ਪ੍ਰਚੰਡ ॥੧੪੦੧॥
jeet layo hai jagat jin bal kar bhujaa prachandd |1401|Twelve warriors of Krishna are extremely powerful, who have conquered the whole world with their strength.1401.
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਬਾਲਮ ਸਿੰਘ ਮਹਾਮਤਿ ਸਿੰਘ ਜਗਾਜਤ ਸਿੰਘ ਲਏ ਅਸਿ ਧਾਯੋ ॥
baalam singh mahaamat singh jagaajat singh le as dhaayo |Balram Singh, Mahamati Singh and Jagajat Singh, fell upon him (the enemy) with their swords
ਸਿੰਘ ਧਨੇਸ ਕ੍ਰਿਪਾਵਤ ਸਿੰਘ ਸੁ ਜੋਬਨ ਸਿੰਘ ਮਹਾ ਬਰ ਪਾਯੋ ॥
singh dhanes kripaavat singh su joban singh mahaa bar paayo |Dhanesh Singh, Kripavat Singh, Joban Singh,
ਜੀਵਨ ਸਿੰਘ ਚਲਿਯੋ ਜਗ ਸਿੰਘ ਸਦਾ ਸਿੰਘ ਲੈ ਜਸ ਸਿੰਘ ਰਿਸਾਯੋ ॥
jeevan singh chaliyo jag singh sadaa singh lai jas singh risaayo |Jiwan Singh, Jag Singh, Sada Singh etc. also marched forward
ਬੀਰਮ ਸਿੰਘ ਲਏ ਸਕਤੀ ਕਰ ਮੈ ਖੜਗੇਸ ਸੋ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥੧੪੦੨॥
beeram singh le sakatee kar mai kharrages so judh machaayo |1402|Taking his Shakti (digger) in his hand, Viram Singh, began the war with Kharag Singh.1402.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਜਿਹਿ ਨਾਮ ਭਟ ਸੋਊ ਭਯੋ ਤਿਨ ਸੰਗਿ ॥
mohan singh jihi naam bhatt soaoo bhayo tin sang |A warrior named Mohan Singh accompanied him
ਸਸਤ੍ਰ ਧਾਰਿ ਕਰ ਮੈ ਲੀਏ ਸਾਜਿਯੋ ਕਵਚ ਨਿਖੰਗ ॥੧੪੦੩॥
sasatr dhaar kar mai lee saajiyo kavach nikhang |1403|He was carrying his weapons n his hands and was decorated with the quiver and armour.1403.
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਖੜਗੇਸ ਬਲੀ ਕਹੁ ਰਾਮ ਭਨੈ ਸਭ ਭੂਪਨ ਬਾਨ ਪ੍ਰਹਾਰ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥
kharrages balee kahu raam bhanai sabh bhoopan baan prahaar kario hai |
ਠਾਢੋ ਰਹਿਓ ਦ੍ਰਿੜ ਭੂ ਪਰ ਮੇਰੁ ਸੋ ਆਹਵ ਤੇ ਨਹੀ ਨੈਕੁ ਡਰਿਓ ਹੈ ॥
tthaadto rahio drirr bhoo par mer so aahav te nahee naik ddario hai |All the kings struck their blows on the mighty warrior Kharag Singh with their arrows, but he remained firm in the battlefield like a mountain without fear
ਕੋਪ ਸਿਉ ਓਪ ਬਢੀ ਤਿਹ ਆਨਨ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਕਬਿ ਭਾਉ ਧਰਿਓ ਹੈ ॥
kop siau op badtee tih aanan taa chhab ko kab bhaau dhario hai |
ਰੋਸਿ ਕੀ ਆਗ ਪ੍ਰਚੰਡ ਭਈ ਸਰ ਪੁੰਜ ਛੁਟੇ ਮਾਨੋ ਘੀਉ ਪਰਿਓ ਹੈ ॥੧੪੦੪॥
ros kee aag prachandd bhee sar punj chhutte maano gheeo pario hai |1404|The anger seemed greatly increased on his face and in the powerful fire of his anger, these arrows worked like ghee.1404.
ਜੋ ਦਲ ਹੋ ਹਰਿ ਬੀਰਨਿ ਕੇ ਸੰਗ ਸੋ ਤੋ ਕਛੂ ਅਰਿ ਮਾਰਿ ਲਯੋ ਹੈ ॥
jo dal ho har beeran ke sang so to kachhoo ar maar layo hai |Krishna’ s force of warriors that was there, some of the warriors from it were knocked down by the enemy
ਫੇਰਿ ਅਯੋਧਨ ਮੈ ਰੁਪ ਕੈ ਅਸਿ ਲੈ ਜੀਯ ਮੈ ਪੁਨਿ ਕੋਪੁ ਭਯੋ ਹੈ ॥
fer ayodhan mai rup kai as lai jeey mai pun kop bhayo hai |He stood furiously again in the field, taking his sword in his hand
ਮਾਰਿ ਬਿਦਾਰ ਦਯੋ ਘਟ ਗਯੋ ਦਲ ਸੋ ਕਬਿ ਕੇ ਮਨ ਭਾਉ ਨਯੋ ਹੈ ॥
maar bidaar dayo ghatt gayo dal so kab ke man bhaau nayo hai |
ਮਾਨਹੁ ਸੂਰ ਪ੍ਰਲੈ ਕੋ ਚੜਿਯੋ ਜਲੁ ਸਾਗਰ ਕੋ ਸਬ ਸੂਕਿ ਗਯੋ ਹੈ ॥੧੪੦੫॥
maanahu soor pralai ko charriyo jal saagar ko sab sook gayo hai |1405|By killing the enemy’s army, he decreased it like waters of the ocean dried up by the blazing sun on doomsday.1405.
ਪ੍ਰਥਮੇ ਤਿਨ ਕੀ ਭੁਜ ਕਾਟਿ ਦਈ ਫਿਰ ਕੈ ਤਿਨ ਕੇ ਸਿਰ ਕਾਟਿ ਦਏ ॥
prathame tin kee bhuj kaatt dee fir kai tin ke sir kaatt de |In the first place, he chopped the arms of the warriors and then their heads
ਰਥ ਬਾਜਨ ਸੂਤ ਸਮੇਤ ਸਬੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਰਨ ਬੀਚ ਛਏ ॥
rath baajan soot samet sabai kab sayaam kahai ran beech chhe |The chariots alongwith the horses and the charioteers were destroyed in the battlefield
ਜਿਨ ਕੀ ਸੁਖ ਕੇ ਸੰਗ ਆਯੁ ਕਟੀ ਤਿਨ ਕੀ ਲੁਥ ਜੰਬੁਕ ਗੀਧ ਖਏ ॥
jin kee sukh ke sang aay kattee tin kee luth janbuk geedh khe |Those who has passed their life in comfort, their corpses were being eaten by the jackals and vultures
ਜਿਨ ਸਤ੍ਰ ਘਨੇ ਰਨ ਮਾਝਿ ਹਨੇ ਸੋਊ ਸੰਘਰ ਮੈ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਭਏ ॥੧੪੦੬॥
jin satr ghane ran maajh hane soaoo sanghar mai bin praan bhe |1406|Those warriors who had destroyed the enemy in a dreadrul war, they now became lifeless in the battlefield.1406.
ਦ੍ਵਾਦਸ ਭੂਪਨ ਕੋ ਹਨਿ ਕੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਰਨ ਮੈ ਨ੍ਰਿਪ ਛਾਜਿਯੋ ॥
dvaadas bhoopan ko han kai kab sayaam kahai ran mai nrip chhaajiyo |
ਮਾਨਹੁ ਦੂਰ ਘਨੋ ਤਮੁ ਕੈ ਦਿਨ ਆਧਿਕ ਮੈ ਦਿਵਰਾਜ ਬਿਰਾਜਿਯੋ ॥
maanahu door ghano tam kai din aadhik mai divaraaj biraajiyo |After killing the twelve kings, the king Kharag Singh looks splendid like the sun in distant darkness
ਗਾਜਤ ਹੈ ਖੜਗੇਸ ਬਲੀ ਧੁਨਿ ਜਾ ਸੁਨਿ ਕੈ ਘਨ ਸਾਵਨ ਲਾਜਿਯੋ ॥
gaajat hai kharrages balee dhun jaa sun kai ghan saavan laajiyo |The clouds of Sawan are feeling shy on listening to the thundering of Kharag Singh
ਕਾਲ ਪ੍ਰਲੈ ਜਿਉ ਕਿਰਾਰਨ ਤੇ ਬਢਿ ਮਾਨਹੁ ਨੀਰਧ ਕੋਪ ਕੈ ਗਾਜਿਯੋ ॥੧੪੦੭॥
kaal pralai jiau kiraaran te badt maanahu neeradh kop kai gaajiyo |1407|It seems that over brimming its coasts, the ocean was thundering on the doomsday.1407.
ਅਉਰ ਕਿਤੀ ਜਦੁਬੀਰ ਚਮੂੰ ਨ੍ਰਿਪ ਇਉ ਪੁਰਖਤਿ ਦਿਖਾਇ ਭਜਾਈ ॥
aaur kitee jadubeer chamoon nrip iau purakhat dikhaae bhajaaee |The king, exhibiting his bravery, caused much of the Yadava army to run away
ਅਉਰ ਜਿਤੇ ਭਟ ਆਇ ਭਿਰੇ ਤਿਨ ਪ੍ਰਾਨਨ ਕੀ ਸਬ ਆਸ ਚੁਕਾਈ ॥
aaur jite bhatt aae bhire tin praanan kee sab aas chukaaee |The warriors who came to fight with him, they lost the hope of their survival
ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਅਸਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੇ ਜਿਨ ਧਾਇ ਕੈ ਆਇ ਕੈ ਕੀਨੀ ਲਰਾਈ ॥
lai kar mai as sayaam bhane jin dhaae kai aae kai keenee laraaee |
ਅੰਤ ਕੋ ਅੰਤ ਕੇ ਧਾਮਿ ਗਏ ਤਿਨ ਨਾਹਕ ਆਪਨੀ ਦੇਹ ਗਵਾਈ ॥੧੪੦੮॥
ant ko ant ke dhaam ge tin naahak aapanee deh gavaaee |1408|The poet says that anyone who fought, taking his sword in his hand, he entered the abode of death and he lost his body uselessly.1408.
ਬਹੁਰੋ ਰਨ ਮੈ ਰਿਸ ਕੈ ਦਸ ਸੈ ਗਜ ਐਤ ਤੁਰੰਗ ਚਮੂੰ ਹਨਿ ਡਾਰੀ ॥
bahuro ran mai ris kai das sai gaj aait turang chamoon han ddaaree |Getting infuriated again, he killed a thousand elephant and horseriders
ਦੁਇ ਸਤਿ ਸਿਯੰਦਨ ਕਾਟਿ ਦਏ ਬਹੁ ਬੀਰ ਹਨੇ ਬਲੁ ਕੈ ਅਸਿ ਧਾਰੀ ॥
due sat siyandan kaatt de bahu beer hane bal kai as dhaaree |He chopped two hundred chariots and killed many sword-wielding warriors
ਬੀਸ ਹਜ਼ਾਰ ਪਦਾਤ ਹਨੇ ਦ੍ਰੁਮ ਸੇ ਗਿਰ ਹੈ ਰਨ ਭੂਮਿ ਮੰਝਾਰੀ ॥
bees hazaar padaat hane drum se gir hai ran bhoom manjhaaree |He killed twenty thousand soldiers on foot, who fell down in the battlefield like tree
ਮਾਨੋ ਹਨੂੰ ਰਿਸਿ ਰਾਵਨ ਬਾਗ ਕੀ ਮੂਲ ਹੂੰ ਤੇ ਜਰ ਮੇਖ ਉਚਾਰੀ ॥੧੪੦੯॥
maano hanoo ris raavan baag kee mool hoon te jar mekh uchaaree |1409|This spectacle appeared lie the uprooted garden of Ravana by enraged Hanumar.1409.
ਰਾਛਸ ਅਭ ਹੁਤੋ ਹਰਿ ਕੀ ਦਿਸਿ ਸੋ ਬਲੁ ਕੈ ਨ੍ਰਿਪ ਊਪਰ ਧਾਯੋ ॥
raachhas abh huto har kee dis so bal kai nrip aoopar dhaayo |One demon named Abhar was on the side of Krishna
ਸਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰਿ ਸਬੈ ਅਪੁਨੇ ਚਪਲਾ ਸਮ ਲੈ ਅਸਿ ਕੋਪ ਬਢਾਯੋ ॥
sasatr sanbhaar sabai apune chapalaa sam lai as kop badtaayo |He fell upon Kharag Singh with full Strength
ਗਾਜਤ ਹੀ ਬਰਖਿਯੋ ਬਰਖਾ ਸਰ ਸ੍ਯਾਮ ਕਬੀਸਰ ਯੋ ਗੁਨ ਗਾਯੋ ॥
gaajat hee barakhiyo barakhaa sar sayaam kabeesar yo gun gaayo |
ਮਾਨਹੁ ਗੋਪਨ ਕੇ ਗਨ ਪੈ ਅਤਿ ਕੋਪ ਕੀਏ ਮਘਵਾ ਚਢਿ ਆਯੋ ॥੧੪੧੦॥
maanahu gopan ke gan pai at kop kee maghavaa chadt aayo |1410|Holding his weapons he took his lightning-like sword in his hand and thundering in fury he showered arrows like Indra in rage on a gathering of gops.1410.
ਦੈਤ ਚਮੂੰ ਘਨ ਜਿਉ ਉਮਡੀ ਮਨ ਮੈ ਨ ਕਛੂ ਨ੍ਰਿਪ ਹੂੰ ਡਰੁ ਕੀਨੋ ॥
dait chamoon ghan jiau umaddee man mai na kachhoo nrip hoon ddar keeno |The demon-forces rushed forward like clouds, but the king was not frightened even slightly