Sri Dasam Granth
Page - 938
ਜੂਠ ਕੂਠ ਤੁਰਕਨ ਕੀ ਖਾਵੋ ॥੧੩॥
jootth kootth turakan kee khaavo |13|‘You assume the name of Heer and devour the food at the household of Turks (Muslims).’(13)
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਤਬ ਅਬਲਾ ਕੰਪਤਿ ਭਈ ਤਾ ਕੇ ਪਰਿ ਕੈ ਪਾਇ ॥
tab abalaa kanpat bhee taa ke par kai paae |Then the damsel, shaking, fell upon the feet of Munni and requested,
ਕ੍ਰਯੋਹੂ ਹੋਇ ਉਧਾਰ ਮਮ ਸੋ ਦਿਜ ਕਹੋ ਉਪਾਇ ॥੧੪॥
krayohoo hoe udhaar mam so dij kaho upaae |14|‘Tell me some resolve so that I can escape this agony.’(14)
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |Chaupaee
ਇੰਦ੍ਰ ਸੁ ਮ੍ਰਿਤ ਮੰਡਲ ਜਬ ਜੈਹੈ ॥
eindr su mrit manddal jab jaihai |
ਰਾਝਾ ਅਪਨੋ ਨਾਮੁ ਕਹੈ ਹੈ ॥
raajhaa apano naam kahai hai |(Reply) ‘When god Indra will go to themundane world, he will call himself Ranjha.
ਤੋ ਸੌ ਅਧਿਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਉਪਜਾਵੈ ॥
to sau adhik preet upajaavai |
ਅਮਰਵਤੀ ਬਹੁਰਿ ਤੁਹਿ ਲ੍ਯਾਵੈ ॥੧੫॥
amaravatee bahur tuhi layaavai |15|‘He will intensively fall in love with you and will bring you back to Amrawati (domain of emancipation).(15)
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਜੂਨਿ ਜਾਟ ਕੀ ਤਿਨ ਧਰੀ ਮ੍ਰਿਤ ਮੰਡਲ ਮੈ ਆਇ ॥
joon jaatt kee tin dharee mrit manddal mai aae |She took birth in the household of a Jat.
ਚੂਚਕ ਕੇ ਉਪਜੀ ਭਵਨ ਹੀਰ ਨਾਮ ਧਰਵਾਇ ॥੧੬॥
choochak ke upajee bhavan heer naam dharavaae |16|She appeared in the house of Choochak and called herself as Heer.(16)
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |Chaupaee
ਇਸੀ ਭਾਤਿ ਸੋ ਕਾਲ ਬਿਹਾਨ੍ਰਯੋ ॥
eisee bhaat so kaal bihaanrayo |
ਬੀਤਯੋ ਬਰਖ ਏਕ ਦਿਨ ਜਾਨ੍ਯੋ ॥
beetayo barakh ek din jaanayo |The time passed and the years went by,
ਬਾਲਾਪਨੋ ਛੂਟਿ ਜਬ ਗਯੋ ॥
baalaapano chhoott jab gayo |
ਜੋਬਨ ਆਨਿ ਦਮਾਮੋ ਦਯੋ ॥੧੭॥
joban aan damaamo dayo |17|The childhood was abandoned and the drums of the yoUth began to play.(l7)
ਰਾਝਾ ਚਾਰਿ ਮਹਿਖਿਯਨ ਆਵੈ ॥
raajhaa chaar mahikhiyan aavai |
ਤਾ ਕੋ ਹੇਰਿ ਹੀਰ ਬਲਿ ਜਾਵੈ ॥
taa ko her heer bal jaavai |When Ranjha would come back after grazing the cattle, Heer would go crazy,
ਤਾ ਸੌ ਅਧਿਕ ਨੇਹੁ ਉਪਜਾਯੋ ॥
taa sau adhik nehu upajaayo |
ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਸੌ ਮੋਹ ਬਢਾਯੋ ॥੧੮॥
bhaat bhaat sau moh badtaayo |18|She depicted intense love towards him and showered many affections.(18)
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਖਾਤ ਪੀਤ ਬੈਠਤ ਉਠਤ ਸੋਵਤ ਜਾਗਤ ਨਿਤਿ ॥
khaat peet baitthat utthat sovat jaagat nit |Eating, drinking, sitting, standing, sleeping and awake,
ਕਬਹੂੰ ਨ ਬਿਸਰੈ ਚਿਤ ਤੇ ਸੁੰਦਰ ਦਰਸ ਨਮਿਤ ॥੧੯॥
kabahoon na bisarai chit te sundar daras namit |19|All the time she would not keep him out of her mind.(19)
ਹੀਰ ਬਾਚ ॥
heer baach |Heer Talk
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |
ਬਾਹਰ ਜਾਉ ਤੌ ਬਾਹਰ ਹੀ ਗ੍ਰਿਹ ਆਵਤ ਆਵਤ ਸੰਗ ਲਗੇਹੀ ॥
baahar jaau tau baahar hee grih aavat aavat sang lagehee |‘If he goes out, I go out too.
ਜੌ ਹਠਿ ਬੈਠਿ ਰਹੋ ਘਰ ਮੈ ਪਿਯ ਪੈਠਿ ਰਹੈ ਹਿਯ ਮੈ ਪਹਿ ਲੇਹੀ ॥
jau hatth baitth raho ghar mai piy paitth rahai hiy mai peh lehee |‘If he stays at home I feel I am sitting with him.
ਨੀਂਦ ਹਮੈ ਨਕਵਾਨੀ ਕਰੀ ਛਿਨ ਹੀ ਛਿਨ ਰਾਮ ਸਖੀ ਸੁਪਨੇਹੀ ॥
neend hamai nakavaanee karee chhin hee chhin raam sakhee supanehee |‘He has snatched my sleep away and in the sleep he does not let me
ਜਾਗਤ ਸੋਵਤ ਰਾਤਹੂੰ ਦ੍ਯੋਸ ਕਹੂੰ ਮੁਹਿ ਰਾਝਨ ਚੈਨ ਨ ਦੇਹੀ ॥੨੦॥
jaagat sovat raatahoon dayos kahoon muhi raajhan chain na dehee |20|Alone. ‘Day in and day out, Ranjha does not let me be in serenity.’(20)
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |Chaupaee
ਰਾਝਨ ਰਾਝਨ ਸਦਾ ਉਚਾਰੈ ॥
raajhan raajhan sadaa uchaarai |
ਸੋਵਤ ਜਾਗਤ ਤਹਾ ਸੰਭਾਰੈ ॥
sovat jaagat tahaa sanbhaarai |
ਬੈਠਤ ਉਠਤ ਚਲਤ ਹੂੰ ਸੰਗਾ ॥
baitthat utthat chalat hoon sangaa |
ਤਾਹੀ ਕੌ ਜਾਨੈ ਕੈ ਅੰਗਾ ॥੨੧॥
taahee kau jaanai kai angaa |21|
ਕਾਹੂੰ ਕੋ ਜੋ ਹੀਰ ਨਿਹਾਰੈ ॥
kaahoon ko jo heer nihaarai |
ਰਾਝਨ ਹੀ ਰਿਦ ਬੀਚ ਬਿਚਾਰੈ ॥
raajhan hee rid beech bichaarai |She would recite ‘Ranjhan, Ranjhan’ all the time,
ਐਸੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪ੍ਰਿਆ ਕੀ ਲਾਗੀ ॥
aaisee preet priaa kee laagee |
ਨੀਂਦ ਭੂਖ ਤਾ ਕੀ ਸਭ ਭਾਗੀ ॥੨੨॥
neend bhookh taa kee sabh bhaagee |22|Her love was so much intensified that she lost all her appetite.(22)
ਰਾਝਨ ਹੀ ਕੇ ਰੂਪ ਵਹ ਭਈ ॥
raajhan hee ke roop vah bhee |
ਜ੍ਯੋ ਮਿਲਿ ਬੂੰਦਿ ਬਾਰਿ ਮੋ ਗਈ ॥
jayo mil boond baar mo gee |She merged into Ranjha like a drop of water into the water itself.
ਜੈਸੇ ਮ੍ਰਿਗ ਮ੍ਰਿਗਯਾ ਕੋ ਲਹੇ ॥
jaise mrig mrigayaa ko lahe |
ਹੋਤ ਬਧਾਇ ਬਿਨਾ ਹੀ ਗਹੇ ॥੨੩॥
hot badhaae binaa hee gahe |23|She became an epitome of deer who becomes a slave without being tied up.(23)
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਜੈਸੇ ਲਕਰੀ ਆਗ ਮੈ ਪਰਤ ਕਹੂੰ ਤੇ ਆਇ ॥
jaise lakaree aag mai parat kahoon te aae |She became a piece of wood, which falls into the fire,
ਪਲਕ ਦ੍ਵੈਕ ਤਾ ਮੈ ਰਹੈ ਬਹੁਰਿ ਆਗ ਹ੍ਵੈ ਜਾਇ ॥੨੪॥
palak dvaik taa mai rahai bahur aag hvai jaae |24|And remains as wood for a few moments only and then becomes the fire itself. (24)
ਹਰਿ ਜਾ ਅਸਿ ਐਸੇ ਸੁਨ੍ਯੋ ਕਰਤ ਏਕ ਤੇ ਦੋਇ ॥
har jaa as aaise sunayo karat ek te doe |
ਬਿਰਹ ਬਢਾਰਨਿ ਜੋ ਬਧੇ ਏਕ ਦੋਇ ਤੇ ਹੋਇ ॥੨੫॥
birah badtaaran jo badhe ek doe te hoe |25|