Sri Dasam Granth
Page - 420
ਸੋਊ ਬਚੇ ਤਿਹ ਤੇ ਬਲ ਬੀਰ ਜੋਊ ਭਜਿ ਆਪਨੇ ਪ੍ਰਾਨ ਬਚਾਵੈ ॥
soaoo bache tih te bal beer joaoo bhaj aapane praan bachaavai |Only that warrior would remain safe, who would run away to save himself
ਅਉਰਨ ਕੀ ਸੁ ਕਹਾ ਗਨਤੀ ਜੁ ਬਡੇ ਭਟ ਜੀਵਤ ਜਾਨ ਨ ਪਾਵੈ ॥੧੨੨੩॥
aauran kee su kahaa ganatee ju badde bhatt jeevat jaan na paavai |1223|What was number of others? Even the great warriors could not go alive from that place.1223.
ਮੂਸਲ ਅਉਰ ਲਏ ਮੁਸਲੀ ਚੜਿ ਸ੍ਯੰਦਨ ਪੈ ਬਹੁਰੋ ਫਿਰਿ ਧਾਯੋ ॥
moosal aaur le musalee charr sayandan pai bahuro fir dhaayo |
ਆਵਤ ਹੀ ਬਲ ਕੈ ਨ੍ਰਿਪ ਸੋ ਚਤੁਰੰਗ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੋ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥
aavat hee bal kai nrip so chaturang prakaar ko judh machaayo |Balram mounted on his chariot came again with the other mace and on his arrival, he began to wage war of four types with the king
ਅਉਰ ਜਿਤੇ ਭਟ ਠਾਢੇ ਹੁਤੇ ਰਿਸ ਕੈ ਮੁਖਿ ਤੇ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥
aaur jite bhatt tthaadte hute ris kai mukh te ih bhaat sunaayo |He, in great, anger, said to all the other remaining warriors, “Do not let him go alive
ਜਾਨਿ ਨ ਦੇਹੁ ਅਰੇ ਅਰਿ ਕੋ ਸੁਨਿ ਕੈ ਹਰਿ ਕੇ ਦਲੁ ਕੋਪੁ ਬਢਾਯੋ ॥੧੨੨੪॥
jaan na dehu are ar ko sun kai har ke dal kop badtaayo |1224|” Hearing these words, the forces of Krishna also became infuriated.1224.
ਐਸੇ ਹਲਾਯੁਧ ਕੋਪਿ ਕਹਿਯੋ ਤਬ ਜਾਦਵ ਬੀਰ ਸਬੈ ਮਿਲਿ ਧਾਏ ॥
aaise halaayudh kop kahiyo tab jaadav beer sabai mil dhaae |When Balram exhibited his ire in this manner, then all the Yadava warriors fell upon the enemy whosoever now came before them, could not return alive
ਜੋ ਇਹ ਸਾਮੁਹੇ ਆਇ ਅਰੇ ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਤੇਊ ਜੀਵਤ ਜਾਨਿ ਨ ਪਾਏ ॥
jo ih saamuhe aae are grih ko teaoo jeevat jaan na paae |All those who were standing there,
ਅਉਰ ਜਿਤੇ ਤਹ ਠਾਢੇ ਹੁਤੇ ਅਸਿ ਲੈ ਬਰਛੈ ਪਰਸੇ ਗਹਿ ਆਏ ॥
aaur jite tah tthaadte hute as lai barachhai parase geh aae |They started moving with their axes and lances
ਤੇਊ ਭਿਰੇ ਜੋਊ ਲਾਜ ਭਰੇ ਅਰਿ ਕੋ ਬਰ ਕੈ ਤਿਨ ਘਾਇ ਲਗਾਏ ॥੧੨੨੫॥
teaoo bhire joaoo laaj bhare ar ko bar kai tin ghaae lagaae |1225|Keeping into consideration their honour and custom, they struck blows on the enemy with full strength.1225.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਅਮਿਟ ਸਿੰਘ ਅਤਿ ਕੋਪ ਹ੍ਵੈ ਅਮਿਤ ਚਲਾਏ ਬਾਨ ॥
amitt singh at kop hvai amit chalaae baan |
ਹਰਿ ਸੈਨਾ ਤਮ ਜਿਉ ਭਜੀ ਸਰ ਮਾਨੋ ਕਰਿ ਭਾਨੁ ॥੧੨੨੬॥
har sainaa tam jiau bhajee sar maano kar bhaan |1226|When Amit Singh, in great fury, discharged innumerable arrows, then the enemy’s fled like the darkness running away in bewilderment before the sun.1226.
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਜਾਤ ਭਜੇ ਜਦਵੀਰ ਪ੍ਰਿਤਨਾ ਰਨ ਮੈ ਮੁਸਲੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਪਚਾਰੇ ॥
jaat bhaje jadaveer pritanaa ran mai musalee ih bhaat pachaare |
ਛਤ੍ਰਨਿ ਕੇ ਕੁਲ ਮੈ ਉਪਜੇ ਕਿਹ ਭਾਤਿ ਪਰਾਵਤ ਹੋ ਬਲੁ ਹਾਰੇ ॥
chhatran ke kul mai upaje kih bhaat paraavat ho bal haare |Balram said to the running away Yadava army, “O warriors born in the clans of Kshatriyas! why are you running away?
ਆਯੁਧ ਛਾਡਤ ਹੋ ਕਰ ਤੇ ਡਰੁ ਮਾਨਿ ਘਨੋ ਬਿਨ ਹੀ ਅਰਿ ਮਾਰੇ ॥
aayudh chhaaddat ho kar te ddar maan ghano bin hee ar maare |“You are dropping your weapons without killing the enemy
ਤ੍ਰਾਸ ਕਰੋ ਨ ਕਛੂ ਰਨ ਮੈ ਜਬ ਲਉ ਤਨ ਮੈ ਥਿਰੁ ਪ੍ਰਾਨ ਹਮਾਰੇ ॥੧੨੨੭॥
traas karo na kachhoo ran mai jab lau tan mai thir praan hamaare |1227|You should have not fear of war, till I am alive.”1227.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਕੋਪ ਅਯੋਧਨ ਮੈ ਹਲੀ ਸੁਭਟਨਿ ਕਹਿਯੋ ਪਚਾਰਿ ॥
kop ayodhan mai halee subhattan kahiyo pachaar |
ਅਮਿਟ ਸਿੰਘ ਕੋ ਘੇਰ ਕੈ ਕਹਿਯੋ ਲੇਹੁ ਤੁਮ ਮਾਰ ॥੧੨੨੮॥
amitt singh ko gher kai kahiyo lehu tum maar |1228|Balram in anger, caressing the warriors, said, “Kill Amit Singh by besieging him.”1228.
ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥
kabiyo baach |Speech of the poet:
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਆਇਸ ਪਾਇ ਤਬੈ ਮੁਸਲੀ ਚਹੂੰ ਓਰ ਚਮੂੰ ਲਲਕਾਰ ਪਰੀ ॥
aaeis paae tabai musalee chahoon or chamoon lalakaar paree |
ਅਤਿ ਕੋਪ ਭਰੀ ਅਪੁਨੇ ਮਨ ਮੈ ਅਮਿਟੇਸ ਕੇ ਸਾਮੁਹੇ ਆਇ ਅਰੀ ॥
at kop bharee apune man mai amittes ke saamuhe aae aree |Receiving the command of Balram, his army fell upon the enemy challenging him from all the four directions and filled with rage resisted in front of Amit Singh
ਬਹੁ ਜੁਧੁ ਅਯੋਧਨ ਬੀਚ ਭਯੋ ਕਬ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਨਹੀ ਨੈਕੁ ਡਰੀ ॥
bahu judh ayodhan beech bhayo kab sayaam kahai nahee naik ddaree |There was dreadful fighting in the battlefield, but the army did not fear even slightly
ਨ੍ਰਿਪ ਬੀਰ ਸਰਾਸਨਿ ਲੈ ਕਰ ਬਾਨ ਘਨੀ ਪ੍ਰਿਤਨਾ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਕਰੀ ॥੧੨੨੯॥
nrip beer saraasan lai kar baan ghanee pritanaa bin praan karee |1229|The king Amit Singh, taking his bow in his hand, killed many warriors of the army and made the army helpless.1229.
ਕਾਟਿ ਕਰੀ ਰਥ ਕਾਟਿ ਦਏ ਬਹੁ ਬੀਰ ਹਨੇ ਅਤਿ ਬਾਜ ਸੰਘਾਰੇ ॥
kaatt karee rath kaatt de bahu beer hane at baaj sanghaare |The elephants, chariots, warriors and horses were killed and destroyed
ਘਾਇਲ ਘੂਮਤ ਹੈ ਰਨ ਮੈ ਕਿਤਨੇ ਸਿਰ ਭੂਮਿ ਪਰੇ ਧਰ ਭਾਰੇ ॥
ghaaeil ghoomat hai ran mai kitane sir bhoom pare dhar bhaare |Many warriors, getting wounded, are roaming and many huge trunks are lying on the earth
ਜੀਵਤ ਜੇ ਤੇਊ ਆਯੁਧ ਲੈ ਨ ਡਰੇ ਅਰਿ ਊਪਰਿ ਘਾਇ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥
jeevat je teaoo aayudh lai na ddare ar aoopar ghaae prahaare |Those who are alive, they taking their weapons in their hands are striking blows on the enemy fearlessly
ਤਉ ਤਿਨ ਕੇ ਤਨ ਆਹਵ ਮੈ ਅਸਿ ਲੈ ਨ੍ਰਿਪ ਖੰਡਨ ਖੰਡ ਕੈ ਡਾਰੇ ॥੧੨੩੦॥
tau tin ke tan aahav mai as lai nrip khanddan khandd kai ddaare |1230|The king Amit Singh has chopped into bits the bodies of such-like warriors, taking his sword in his hand.1230.
ਜੁਧ ਬਿਖੈ ਅਤਿ ਤੀਰ ਲਗੇ ਬਹੁ ਬੀਰਨ ਕੋ ਤਨ ਸ੍ਰੋਣਤ ਭੀਨੇ ॥
judh bikhai at teer lage bahu beeran ko tan sronat bheene |With the infliction of arrows, the bodies of many warriors are saturated with blood
ਕਾਇਰ ਭਾਜ ਗਏ ਰਨ ਤੇ ਅਤਿ ਹੀ ਡਰ ਸਿਉ ਜਿਹ ਗਾਤ ਪਸੀਨੇ ॥
kaaeir bhaaj ge ran te at hee ddar siau jih gaat paseene |The cowards have perspired and run away from the battlefield
ਭੂਤ ਪਿਸਾਚ ਕਰੈ ਕਿਲਕਾਰ ਫਿਰੈ ਰਨ ਜੋਗਿਨ ਖਪਰ ਲੀਨੇ ॥
bhoot pisaach karai kilakaar firai ran jogin khapar leene |
ਆਨਿ ਫਿਰਿਓ ਤਹ ਸ੍ਰੀ ਤ੍ਰਿਪੁਰਾਰਿ ਸੁ ਆਧੋਈ ਅੰਗ ਸਿਵਾ ਤਨ ਕੀਨੇ ॥੧੨੩੧॥
aan firio tah sree tripuraar su aadhoee ang sivaa tan keene |1231|The ghosts and fiends are running raising shrieks and the Yoginis have taken the bowls in their hands, Shiva is also roaming there alongwith his ganas and the dead lying there have been reduced into half, because their flesh in being eaten.1231.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਮੂਰਛਾ ਤੇ ਪਾਛੇ ਘਰੀ ਤੀਨਿ ਭਏ ਹਰਿ ਚੇਤ ॥
moorachhaa te paachhe gharee teen bhe har chet |
ਦਾਰੁਕ ਸੋ ਕਹਿਓ ਹਾਕਿ ਰਥੁ ਪੁਨਿ ਆਏ ਜਹ ਖੇਤੁ ॥੧੨੩੨॥
daaruk so kahio haak rath pun aae jah khet |1232|Krishna regained consciousness after about three gharis (short span of time) of remaining unconscious and getting his chariot driven by Daruk, he reached the battlefield again.1232.
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਜਾਨੋ ਸਹਾਇ ਭਯੋ ਹਰਿ ਕੋ ਬਹੁਰੋ ਜਦੁ ਬੰਸਨਿ ਕੋਪ ਜਗਿਯੋ ॥
jaano sahaae bhayo har ko bahuro jad bansan kop jagiyo |When the warriors of Yadava can saw Krishna coming for their help
ਅਮਿਟੇਸ ਸੋ ਧਾਇ ਅਰੇ ਰਨ ਮੈ ਤਿਹ ਜੋਧਨ ਸੋ ਨਹੀ ਏਕ ਭਗਿਯੋ ॥
amittes so dhaae are ran mai tih jodhan so nahee ek bhagiyo |The anger awoke in them, they ran to fight against Amit Singh and none of them ran away from the battlefield
ਗਹਿ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਗਦਾ ਅਤਿ ਹੀ ਦਲੁ ਆਹਵ ਕੋ ਉਮਗਿਯੋ ॥
geh baan kamaan kripaan gadaa at hee dal aahav ko umagiyo |
ਬਹੁ ਸ੍ਰਉਨ ਪਗੇ ਰੰਗਿ ਸ੍ਯਾਮ ਜਗੇ ਮਨੋ ਆਗਿ ਲਗੇ ਗਨ ਸਾਲ ਦਗਿਯੋ ॥੧੨੩੩॥
bahu sraun page rang sayaam jage mano aag lage gan saal dagiyo |1233|The forces rushed forward taking their swords, bows, arrows, maces etc., the warriors filled with blood were gleaming like a heap of straw burning in fire.1233.
ਬਿਬਿਧਾਯੁਧ ਲੈ ਪੁਨਿ ਜੁਧੁ ਕੀਓ ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਮੈ ਭਟ ਕੋਪ ਭਰੇ ॥
bibidhaayudh lai pun judh keeo at hee man mai bhatt kop bhare |The warriors waged the war in fury taking up their weapons
ਮੁਖ ਤੇ ਕਹਿ ਮਾਰੁ ਹੀ ਮਾਰ ਪਰੇ ਲਖਿ ਕੈ ਰਨ ਕਉ ਨਹੀ ਨੈਕੁ ਡਰੇ ॥
mukh te keh maar hee maar pare lakh kai ran kau nahee naik ddare |All were shouting “Kill, Kill” and not fearing even slightly
ਪੁਨਿ ਯਾ ਬਿਧਿ ਸਿਉ ਕਬਿ ਰਾਮੁ ਕਹੈ ਜਦੁਬੀਰ ਘਨੇ ਅਰਿ ਸਾਥ ਅਰੇ ॥
pun yaa bidh siau kab raam kahai jadubeer ghane ar saath are |The poet says again that Krishna resisted numerous warriors
ਰਿਸਿ ਭੂਪ ਤਬੈ ਬਲ ਕੈ ਅਸਿ ਲੈ ਰਿਪੁ ਕੇ ਤਨ ਦ੍ਵੈ ਕਰਿ ਚਾਰ ਕਰੇ ॥੧੨੩੪॥
ris bhoop tabai bal kai as lai rip ke tan dvai kar chaar kare |1234|On the other side, the king Amit Singh, in great rage, simultaneously chopped the bodies of two warriors at a time into four parts.1234.
ਐਸੀ ਨਿਹਾਰਿ ਕੈ ਮਾਰਿ ਮਚੀ ਜੋਊ ਜੀਵਤ ਥੇ ਤਜਿ ਜੁਧੁ ਪਰਾਨੇ ॥
aaisee nihaar kai maar machee joaoo jeevat the taj judh paraane |Seeing such a dreadful war, those warriors who were coming for fighting left and ran away from war-arena