Sri Dasam Granth
Page - 502
ਜ੍ਯੋ ਮ੍ਰਿਗਰਾਜ ਥੋ ਜਾਤ ਚਲਿਯੋ ਤਿਉ ਅਚਾਨਕ ਆਇ ਕੈ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥
jayo mrigaraaj tho jaat chaliyo tiau achaanak aae kai judh machaayo |
ਏਕ ਚਪੇਟ ਚਟਾਕ ਦੈ ਮਾਰਿ ਝਟਾਕ ਦੈ ਸਿੰਘ ਕੋ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਯੋ ॥੨੦੪੨॥
ek chapett chattaak dai maar jhattaak dai singh ko maar giraayo |2042|When the lion was moving away, the bear suddenly attacked him and after dreadful battle, he killed the lion with one slap.2042.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਜਾਮਵਾਨ ਬਧਿ ਸਿੰਘ ਕੋ ਮਨਿ ਲੈ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ॥
jaamavaan badh singh ko man lai man sukh paae |
ਜਹਾ ਗ੍ਰਿਹਿ ਆਪਨ ਹੁਤੋ ਤਹ ਹੀ ਪਹੁਚਿਯੋ ਆਇ ॥੨੦੪੩॥
jahaa grihi aapan huto tah hee pahuchiyo aae |2043|Jamwant, the after killing the lion, returned to his home with a happy mind and went to sleep.2043.
ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਲਖਿ ਭੇਦ ਨਹਿ ਸਭਨਨ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨਾਇ ॥
satraajit lakh bhed neh sabhanan kahiyo sunaae |
ਕ੍ਰਿਸਨ ਮਾਰਿ ਮੁਹਿ ਭ੍ਰਾਤ ਕਉ ਲੀਨੀ ਮਨਿ ਛੁਟਕਾਇ ॥੨੦੪੪॥
krisan maar muhi bhraat kau leenee man chhuttakaae |2044|On this side, Satrajit, thinking about the mystery, said within the hearing of everyone, “Krishna has snatched away the jewel after killing my brother.”2044.
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਚਰਚਾ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਆਪਨੇ ਢਿਗ ਜਾ ਤਿਹ ਕੋ ਸੁ ਬੁਲਾਯੋ ॥
yau sun kai charachaa prabh joo aapane dtig jaa tih ko su bulaayo |Hearing this discussion, the Lord called him
ਸਤ੍ਰਾਜੀਤ ਕਹੈ ਮੁਹਿ ਭ੍ਰਾਤ ਹਨਿਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਮਨਿ ਹੇਤੁ ਸੁਨਾਯੋ ॥
satraajeet kahai muhi bhraat haniyo har joo man het sunaayo |Satrajit said again, “Krishna has killed my brother for the sake of the jewel,”
ਐਸੇ ਕੁਬੋਲ ਸੁਨੇ ਮਨੂਆ ਹਮਰੋ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧਹਿ ਕੇ ਸੰਗਿ ਤਾਯੋ ॥
aaise kubol sune manooaa hamaro at krodheh ke sang taayo |Hearing these words, the mind of Krishna was filled with rage
ਤਾ ਤੇ ਚਲੋ ਤੁਮ ਹੂੰ ਤਿਹ ਸੋਧ ਕਉ ਹਉ ਹੂੰ ਚਲੋ ਕਹਿ ਖੋਜਨ ਧਾਯੋ ॥੨੦੪੫॥
taa te chalo tum hoon tih sodh kau hau hoon chalo keh khojan dhaayo |2045|He said, “you should also accompany me for searching you brother.”2045.
ਜਾਦਵ ਲੈ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਜਬੈ ਅਪਨੇ ਸੰਗਿ ਖੋਜਨ ਤਾਹਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥
jaadav lai brijanaath jabai apane sang khojan taeh sidhaare |
ਅਸ੍ਵਪਤੀ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਪਰੇ ਸੁ ਤਹੀ ਏ ਗਏ ਦੋਊ ਜਾਇ ਨਿਹਾਰੇ ॥
asvapatee bin praan pare su tahee e ge doaoo jaae nihaare |Krishna, taking the Yadavas with him, went in search of the brother of Satrajit and reached there where Ashvapati was lying dead
ਕੇਹਰਿ ਕੋ ਤਹ ਖੋਜ ਪਿਖਿਯੋ ਇਹ ਵਾ ਹੀ ਹਨੇ ਭਟ ਐਸੇ ਪੁਕਾਰੇ ॥
kehar ko tah khoj pikhiyo ih vaa hee hane bhatt aaise pukaare |The people looked for the lion here and there and imagined that he had been killed by the lion
ਆਗੇ ਜੌ ਜਾਹਿ ਤੋ ਸਿੰਘ ਪਿਖਿਯੋ ਮ੍ਰਿਤ ਚਉਕਿ ਪਰੇ ਸਭ ਪਉਰਖ ਵਾਰੇ ॥੨੦੪੬॥
aage jau jaeh to singh pikhiyo mrit chauk pare sabh paurakh vaare |2046|When they advanced further a little, they saw the dead lion, seeing him, all of them were wonder-struck and got agitated.2046.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਤਹ ਭਾਲਕ ਕੇ ਖੋਜ ਕਉ ਚਿਤੈ ਰਹੇ ਸਿਰ ਨਾਇ ॥
tah bhaalak ke khoj kau chitai rahe sir naae |
ਜਹਾ ਖੋਜ ਤਿਹ ਜਾਤ ਪਗ ਤਹਾ ਜਾਤ ਭਟ ਧਾਇ ॥੨੦੪੭॥
jahaa khoj tih jaat pag tahaa jaat bhatt dhaae |2047|All of them went with bowed heads in search of the bear and wherever they found the footprints of the bear, they continued to move in that direction.2047.
ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥
kabiyo baach |Speech of the poet:
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਬਰੁ ਦਾਨਿ ਦਏ ਅਸੁਰਾਰਿ ਜਿਤੇ ਸਭ ਦਾਨਵ ਭਾਗੇ ॥
jaa prabh ke bar daan de asuraar jite sabh daanav bhaage |The Lord, whose boon resulted in the victory over the demons, who had all run away
ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਸਤ੍ਰਨ ਨਾਸ ਕਯੋ ਸਸਿ ਸੂਰ ਥਪੇ ਫਿਰਿ ਕਾਰਜ ਲਾਗੇ ॥
jaa prabh satran naas kayo sas soor thape fir kaaraj laage |The Lord who destroyed the enemies and Surya and Chandra began to perform their duties
ਸੁੰਦਰ ਜਾਹਿ ਕਰੀ ਕੁਬਿਜਾ ਛਿਨ ਬੀਚ ਸੁਗੰਧਿ ਲਗਾਵਤ ਬਾਗੇ ॥
sundar jaeh karee kubijaa chhin beech sugandh lagaavat baage |He, who made Kubja, a most beautiful woman in an instant and incensed the atmosphere
ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨੇ ਕਾਰਜ ਹੇਤੁ ਸੁ ਜਾਤ ਹੈ ਰੀਛ ਕੇ ਖੋਜਹਿ ਲਾਗੇ ॥੨੦੪੮॥
so prabh apane kaaraj het su jaat hai reechh ke khojeh laage |2048|The same Lord is going in search of the bear for his task.2048.
ਖੋਜ ਲੀਏ ਸਭ ਏਕੁ ਗੁਫਾ ਹੂ ਪੈ ਜਾਤ ਭਏ ਹਰਿ ਐਸੇ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥
khoj lee sabh ek gufaa hoo pai jaat bhe har aaise uchaariyo |All of them discovered him in a cave, then Krishna said, “Is there any powerful person who can enter this cave
ਹੈ ਕੋਊ ਸੂਰ ਧਸੈ ਇਹ ਬੀਚ ਨ ਕਾਹੂੰ ਬਲੀ ਪੁਰਖਤ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥
hai koaoo soor dhasai ih beech na kaahoon balee purakhat sanbhaariyo |” But none of them gave a reply in the affirmative
ਯਾ ਹੀ ਕੇ ਬੀਚ ਧਸਿਯੋ ਸੋਈ ਰੀਛ ਸਭੋ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥
yaa hee ke beech dhasiyo soee reechh sabho man mai ih bhaat bichaariyo |Everyone thought that the bear was in the same cave, but still some of them said that he had not entered it
ਕੋਊ ਕਹੈ ਨਹਿ ਯਾ ਮੈ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਰੇ ਹਮ ਖੋਜ ਇਹੀ ਮਹਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥੨੦੪੯॥
koaoo kahai neh yaa mai kahiyo har re ham khoj ihee meh ddaariyo |2049|Krishna said that the bear was in that cave.2049.
ਕੋਊ ਨ ਬੀਰ ਗੁਫਾ ਮੈ ਧਸਿਯੋ ਤਬ ਆਪ ਹੀ ਤਾਹਿ ਮੈ ਸ੍ਯਾਮ ਗਯੋ ਹੈ ॥
koaoo na beer gufaa mai dhasiyo tab aap hee taeh mai sayaam gayo hai |When none of the present heroes went into the cave, Krishna himself went therein
ਭਾਲਕ ਲੈ ਸੁਧਿ ਬੀਚ ਗੁਫਾਹੂੰ ਕੈ ਜੁਧੁ ਕੋ ਸਾਮੁਹੇ ਕੋਪ ਅਯੋ ਹੈ ॥
bhaalak lai sudh beech gufaahoon kai judh ko saamuhe kop ayo hai |The bear also imagined the arrival of somebody and in great fury, rushed forward for fighting
ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਉਹ ਸੋ ਦਿਨ ਦ੍ਵਾਦਸ ਬਾਹਨ ਜੁਧੁ ਕਯੋ ਹੈ ॥
sayaam joo sayaam bhanai uh so din dvaadas baahan judh kayo hai |
ਜੁਧੁ ਇਤ ਜੁਗ ਚਾਰਨਿ ਮੈ ਨਹਿ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਕਬੈ ਕਬਹੂੰ ਨ ਭਯੋ ਹੈ ॥੨੦੫੦॥
judh it jug chaaran mai neh hvai hai kabai kabahoon na bhayo hai |2050|The poet says that Krishna waged such a battle with him for twelve days, which has not been fought earlier and will not be fought afterwards in the four ages.2050.
ਦ੍ਵਾਦਸ ਦਿਉਸ ਭਿਰੇ ਦਿਨ ਰੈਨ ਨਹੀ ਤਿਹ ਤੇ ਹਰਿ ਨੈਕੁ ਡਰਾਨੋ ॥
dvaadas diaus bhire din rain nahee tih te har naik ddaraano |For twelve days and nights, Krishna continued fighting and did not feel afraid, even slightly
ਲਾਤਨ ਮੂਕਨ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਫੁਨਿ ਤਉਨ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਜੁਧੁ ਮਚਾਨੋ ॥
laatan mookan ko at hee fun taun gufaa meh judh machaano |There was dreadful battle with legs and fist,
ਪਉਰਖ ਭਾਲਕ ਕੋ ਘਟਿ ਗਯੋ ਇਹ ਮੈ ਬਹੁ ਪਉਰਖ ਤਾ ਪਹਿਚਾਨੋ ॥
paurakh bhaalak ko ghatt gayo ih mai bahu paurakh taa pahichaano |Feeling the strength of Krishna, the power of the bear declined
ਜੁਧੁ ਕੋ ਛਾਡ ਕੈ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ਜਦੁਬੀਰ ਕੋ ਰਾਮ ਸਹੀ ਕਰਿ ਜਾਨੋ ॥੨੦੫੧॥
judh ko chhaadd kai paae pariyo jadubeer ko raam sahee kar jaano |2051|He abandoned th fighting and considering Krishna as the Lord, he fell down at his feet.2051.
ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ਘਿਘਿਆਨੋ ਘਨੋ ਬਤੀਯਾ ਅਤਿ ਦੀਨ ਹ੍ਵੈ ਯਾ ਬਿਧਿ ਭਾਖੀ ॥
paae pariyo ghighiaano ghano bateeyaa at deen hvai yaa bidh bhaakhee |
ਹੋ ਤੁਮ ਰਾਵਨ ਕੇ ਮਰੀਆ ਤੁਮ ਹੀ ਪੁਨਿ ਲਾਜ ਦਰੋਪਤੀ ਰਾਖੀ ॥
ho tum raavan ke mareea tum hee pun laaj daropatee raakhee |He beseeched earnestly on falling at his feet and said with utter humility, “You are the killer of Ravana and the saviour of the honour of Draupadi
ਭੂਲ ਭਈ ਹਮ ਤੇ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਸੁ ਛਿਮਾ ਕਰੀਯੈ ਸਿਵ ਸੂਰਜ ਸਾਖੀ ॥
bhool bhee ham te prabh joo su chhimaa kareeyai siv sooraj saakhee |“O Lord! considering Surya and Chandra as my witnesses, I request for the forgiveness of my fault
ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਦੁਹਿਤਾ ਜੁ ਹੁਤੀ ਸੋਊ ਲੈ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੇ ਅਗ੍ਰਜ ਰਾਖੀ ॥੨੦੫੨॥
yau keh kai duhitaa ju hutee soaoo lai brijanaath ke agraj raakhee |2052|” Saying this, he presented before Krishna his daughter as an offering.2052.
ਉਤ ਜੁਧ ਕੈ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਬ੍ਯਾਹ ਕਯੋ ਇਤ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਨਿਰਾਸ ਏ ਧਾਮਨ ਆਏ ॥
aut judh kai sayaam joo bayaah kayo it hvai kai niraas e dhaaman aae |
ਕਾਨ੍ਰਹ ਗੁਫਾ ਹੂੰ ਕੇ ਬੀਚ ਧਸੇ ਸੋਊ ਕਾਹੂੰ ਹਨੇ ਸੁ ਇਹੀ ਠਹਰਾਏ ॥
kaanrah gufaa hoon ke beech dhase soaoo kaahoon hane su ihee tthaharaae |On that side Krishna married after fighting and on this side, his companions standing outside came back to their homes, they believed that Krishna who had gone in the cave had been killed by the bear
ਨੀਰ ਢਰੈ ਭਟਵਾਨ ਕੀ ਆਂਖਿਨ ਲੋਟਤ ਹੈ ਚਿਤ ਮੈ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
neer dtarai bhattavaan kee aankhin lottat hai chit mai dukh paae |The water flowed from the eyes of the warriors and they began to roll on the earth in affliction
ਸੀਸ ਧੁਨੈ ਇਕ ਐਸੇ ਕਹੈ ਹਮ ਹੂੰ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਕਾਮ ਨ ਆਏ ॥੨੦੫੩॥
sees dhunai ik aaise kahai ham hoon jadubeer ke kaam na aae |2053|Several of them repented that they had not been of any use to Krishna.2053.
ਸੈਨ ਜਿਤੋ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਸੰਗ ਗਯੋ ਸੋਊ ਭੂਪ ਪੈ ਰੋਵਤ ਆਯੋ ॥
sain jito jadubeer ke sang gayo soaoo bhoop pai rovat aayo |
ਭੂਪਤਿ ਦੇਖ ਦਸਾ ਤਿਨ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਅਪੁਨੇ ਮਨ ਮੈ ਦੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥
bhoopat dekh dasaa tin kee at hee apune man mai dukh paayo |The army accompanying Krishna came back to the king and wept, seeing which the king became extremely sorrowful
ਧਾਇ ਗਯੋ ਬਲਿਭਦ੍ਰ ਪੈ ਪੂਛਨ ਰੋਇ ਇਹੀ ਤਿਨ ਬੈਨ ਸੁਨਾਯੋ ॥
dhaae gayo balibhadr pai poochhan roe ihee tin bain sunaayo |