Sri Dasam Granth
Page - 71
ਮੰਡਿਯੋ ਬੀਰ ਖੇਤ ਮੋ ਜੁਧਾ ॥
manddiyo beer khet mo judhaa |
ਉਪਜਿਯੋ ਸਮਰ ਸੂਰਮਨ ਕ੍ਰੁਧਾ ॥੪॥
aupajiyo samar sooraman krudhaa |4|All the warriors were in great rage and the fight began in the battlefield.4.
ਕੋਪ ਭਰੇ ਦੋਊ ਦਿਸ ਭਟ ਭਾਰੇ ॥
kop bhare doaoo dis bhatt bhaare |
ਇਤੈ ਚੰਦੇਲ ਉਤੈ ਜਸਵਾਰੇ ॥
eitai chandel utai jasavaare |The brave heroes of both the armies were in great anger, warriors of Chandel on this side and warriors of Jaswar on the other.
ਢੋਲ ਨਗਾਰੇ ਬਜੇ ਅਪਾਰਾ ॥
dtol nagaare baje apaaraa |
ਭੀਮ ਰੂਪ ਭੈਰੋ ਭਭਕਾਰਾ ॥੫॥
bheem roop bhairo bhabhakaaraa |5|Many drums and trumpets resounded, the terrible Bhairo (the god of war) shouted.5.
ਰਸਾਵਲ ਛੰਦ ॥
rasaaval chhand |RASAAVAL STANZA
ਧੁਣੰ ਢੋਲ ਬਜੇ ॥
dhunan dtol baje |
ਮਹਾ ਸੂਰ ਗਜੇ ॥
mahaa soor gaje |Listening to the resounding voice of the drums, the warriors thunder.
ਕਰੇ ਸਸਤ੍ਰ ਘਾਵੰ ॥
kare sasatr ghaavan |
ਚੜੇ ਚਿਤ ਚਾਵੰ ॥੬॥
charre chit chaavan |6|They inflict wounds with weapons, their minds filled with great zest.6.
ਨ੍ਰਿਭੈ ਬਾਜ ਡਾਰੈ ॥
nribhai baaj ddaarai |
ਪਰਘੈ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥
paraghai prahaare |Fearlessly, they cause their horses to run and strike the blows of axes.
ਕਰੇ ਤੇਗ ਘਾਯੰ ॥
kare teg ghaayan |
ਚੜੇ ਚਿਤ ਚਾਯੰ ॥੭॥
charre chit chaayan |7|Many inflict wounds with their swords and the minds of all are very enthusiastic.7.
ਬਕੈ ਮਾਰ ਮਾਰੰ ॥
bakai maar maaran |
ਨ ਸੰਕਾ ਬਿਚਾਰੰ ॥
n sankaa bichaaran |From their mouths, they shout “kill, kill”, without any doubts.
ਰੁਲੈ ਤਛ ਮੁਛੰ ॥
rulai tachh muchhan |
ਕਰੈ ਸੁਰਗ ਇਛੰ ॥੮॥
karai surag ichhan |8|The chopped warriors are rolling in dust and wish to go to heaven.8.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਨੈਕ ਨ ਰਨ ਤੇ ਮੁਰਿ ਚਲੇ ਕਰੈ ਨਿਡਰ ਹ੍ਵੈ ਘਾਇ ॥
naik na ran te mur chale karai niddar hvai ghaae |They do not retrace their steps from the battlefield and inflict wounds fearlessly.
ਗਿਰਿ ਗਿਰਿ ਪਰੈ ਪਵੰਗ ਤੇ ਬਰੇ ਬਰੰਗਨ ਜਾਇ ॥੯॥
gir gir parai pavang te bare barangan jaae |9|Those who fall from their horses, the heavenly damsels go to wed them.9.
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |CHAUPAI
ਇਹ ਬਿਧਿ ਹੋਤ ਭਯੋ ਸੰਗ੍ਰਾਮਾ ॥
eih bidh hot bhayo sangraamaa |
ਜੂਝੇ ਚੰਦ ਨਰਾਇਨ ਨਾਮਾ ॥
joojhe chand naraaein naamaa |In this way, the battle continued on both sides (with great vigour). Chandan Rai was killed.
ਤਬ ਜੁਝਾਰ ਏਕਲ ਹੀ ਧਯੋ ॥
tab jujhaar ekal hee dhayo |
ਬੀਰਨ ਘੇਰਿ ਦਸੋ ਦਿਸਿ ਲਯੋ ॥੧੦॥
beeran gher daso dis layo |10|Then Jajhar Singh continued the fight quite alone. He was surrounded from all the sides.10.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਧਸ੍ਰਯੋ ਕਟਕ ਮੈ ਝਟਕ ਦੈ ਕਛੂ ਨ ਸੰਕ ਬਿਚਾਰ ॥
dhasrayo kattak mai jhattak dai kachhoo na sank bichaar |He rushed into the army of the enemy without any hesitation.
ਗਾਹਤ ਭਯੋ ਸੁਭਟਨ ਬਡਿ ਬਾਹਤਿ ਭਯੋ ਹਥਿਆਰ ॥੧੧॥
gaahat bhayo subhattan badd baahat bhayo hathiaar |11|And killed many soldiers, wielding his weapons very skillfully.11.
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |CHAUPAI
ਇਹ ਬਿਧਿ ਘਨੇ ਘਰਨ ਕੋ ਗਾਰਾ ॥
eih bidh ghane gharan ko gaaraa |
ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਕੇ ਕਰੇ ਹਥਿਯਾਰਾ ॥
bhaat bhaat ke kare hathiyaaraa |In this way, he destroyed many homes, using various kinds of weapons.
ਚੁਨਿ ਚੁਨਿ ਬੀਰ ਪਖਰੀਆ ਮਾਰੇ ॥
chun chun beer pakhareea maare |
ਅੰਤਿ ਦੇਵਪੁਰਿ ਆਪ ਪਧਾਰੇ ॥੧੨॥
ant devapur aap padhaare |12|He aimed and killed the brave horsemen, but at last he left for the heavenly abode himself.12.
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਜੁਝਾਰ ਸਿੰਘ ਜੁਧ ਬਰਨਨੰ ਨਾਮ ਦ੍ਵਾਦਸਮੋ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੨॥੪੩੫॥
eit sree bachitr naattak granthe jujhaar singh judh barananan naam dvaadasamo dhiaae samaapatam sat subham sat |12|435|End of the Twelfth Chapter of BACHITTAR NATAK entitled Description of the battle with Jujhar Singh.12.435
ਸਹਜਾਦੇ ਕੋ ਆਗਮਨ ਮਦ੍ਰ ਦੇਸ ॥
sahajaade ko aagaman madr des |The arrival of Shahzada (the prince) in Madra Desha (Punjab):
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |CHAUPAI
ਇਹ ਬਿਧਿ ਸੋ ਬਧ ਭਯੋ ਜੁਝਾਰਾ ॥
eih bidh so badh bhayo jujhaaraa |
ਆਨ ਬਸੇ ਤਬ ਧਾਮਿ ਲੁਝਾਰਾ ॥
aan base tab dhaam lujhaaraa |In this way, when Jujhar Singh was killed, the soldiers returned their homes.
ਤਬ ਅਉਰੰਗ ਮਨ ਮਾਹਿ ਰਿਸਾਵਾ ॥
tab aaurang man maeh risaavaa |
ਮਦ੍ਰ ਦੇਸ ਕੋ ਪੂਤ ਪਠਾਵਾ ॥੧॥
madr des ko poot patthaavaa |1|Then Aurangzeb became very angry and sent his son to Madr Desha (Punjab).1.
ਤਿਹ ਆਵਤ ਸਭ ਲੋਕ ਡਰਾਨੇ ॥
tih aavat sabh lok ddaraane |
ਬਡੇ ਬਡੇ ਗਿਰਿ ਹੇਰਿ ਲੁਕਾਨੇ ॥
badde badde gir her lukaane |On his arrival, all were frightened and hid themselves in big hills.
ਹਮ ਹੂੰ ਲੋਗਨ ਅਧਿਕ ਡਰਾਯੋ ॥
ham hoon logan adhik ddaraayo |
ਕਾਲ ਕਰਮ ਕੋ ਮਰਮ ਨ ਪਾਯੋ ॥੨॥
kaal karam ko maram na paayo |2|The people tried to frighten me also, because they did not understand the ways of Almighty.2.
ਕਿਤਕ ਲੋਕ ਤਜਿ ਸੰਗਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥
kitak lok taj sang sidhaare |
ਜਾਇ ਬਸੇ ਗਿਰਿਵਰ ਜਹ ਭਾਰੇ ॥
jaae base girivar jah bhaare |Some people left us and took refuge in the big hills.
ਚਿਤ ਮੂਜੀਯਨ ਕੋ ਅਧਿਕ ਡਰਾਨਾ ॥
chit moojeeyan ko adhik ddaraanaa |
ਤਿਨੈ ਉਬਾਰ ਨ ਅਪਨਾ ਜਾਨਾ ॥੩॥
tinai ubaar na apanaa jaanaa |3|The cowards were so much frightened that they did not consider their safety with me.3.
ਤਬ ਅਉਰੰਗ ਜੀਅ ਮਾਝ ਰਿਸਾਏ ॥
tab aaurang jeea maajh risaae |
ਏਕ ਅਹਦੀਆ ਈਹਾ ਪਠਾਏ ॥
ek ahadeea eehaa patthaae |The son of Aurangzeb grew very angry and sent a subordinate in this direction.
ਹਮ ਤੇ ਭਾਜਿ ਬਿਮੁਖ ਜੇ ਗਏ ॥
ham te bhaaj bimukh je ge |
ਤਿਨ ਕੇ ਧਾਮ ਗਿਰਾਵਤ ਭਏ ॥੪॥
tin ke dhaam giraavat bhe |4|Those who had left me in distrust, their homes were demolished by him.4.
ਜੇ ਆਪਨੇ ਗੁਰ ਤੇ ਮੁਖ ਫਿਰ ਹੈ ॥
je aapane gur te mukh fir hai |
ਈਹਾ ਊਹਾ ਤਿਨ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹਿ ਗਿਰਿ ਹੈ ॥
eehaa aoohaa tin ke grihi gir hai |Those who turn away their faces from the Guru, their houses are demolished in this and the next world.
ਇਹਾ ਉਪਹਾਸ ਨ ਸੁਰਪੁਰਿ ਬਾਸਾ ॥
eihaa upahaas na surapur baasaa |
ਸਭ ਬਾਤਨ ਤੇ ਰਹੇ ਨਿਰਾਸਾ ॥੫॥
sabh baatan te rahe niraasaa |5|They are ridiculed here and also do not get and abode in heaven. They also remain disappointed in all things.5.
ਦੂਖ ਭੂਖ ਤਿਨ ਕੋ ਰਹੈ ਲਾਗੀ ॥
dookh bhookh tin ko rahai laagee |
ਸੰਤ ਸੇਵ ਤੇ ਜੋ ਹੈ ਤਿਆਗੀ ॥
sant sev te jo hai tiaagee |They are always inflicted by hunger and sorrow, those, who have forsaken the service of the saints.
ਜਗਤ ਬਿਖੈ ਕੋਈ ਕਾਮ ਨ ਸਰਹੀ ॥
jagat bikhai koee kaam na sarahee |
ਅੰਤਹਿ ਕੁੰਡ ਨਰਕ ਕੀ ਪਰਹੀ ॥੬॥
anteh kundd narak kee parahee |6|None of their wish is fulfilled in the world and in the end, they abide in the fire of the abyss of hell.6.
ਤਿਨ ਕੋ ਸਦਾ ਜਗਤਿ ਉਪਹਾਸਾ ॥
tin ko sadaa jagat upahaasaa |
ਅੰਤਹਿ ਕੁੰਡ ਨਰਕ ਕੀ ਬਾਸਾ ॥
anteh kundd narak kee baasaa |They are always ridiculed in the world and in the end, they abide in the fire of the abyss of hell.
ਗੁਰ ਪਗ ਤੇ ਜੇ ਬੇਮੁਖ ਸਿਧਾਰੇ ॥
gur pag te je bemukh sidhaare |
ਈਹਾ ਊਹਾ ਤਿਨ ਕੇ ਮੁਖ ਕਾਰੇ ॥੭॥
eehaa aoohaa tin ke mukh kaare |7|Those, who turn away their face from the feet of the Guru, their faces are blackened in this and the next world.7.
ਪੁਤ੍ਰ ਪਉਤ੍ਰ ਤਿਨ ਕੇ ਨਹੀ ਫਰੈ ॥
putr pautr tin ke nahee farai |
ਦੁਖ ਦੈ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਕੋ ਮਰੈ ॥
dukh dai maat pitaa ko marai |Their sons and grandsons do not prosper and they die, creating great agony for their parents.
ਗੁਰ ਦੋਖੀ ਸਗ ਕੀ ਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਵੈ ॥
gur dokhee sag kee mrit paavai |
ਨਰਕ ਕੁੰਡ ਡਾਰੇ ਪਛੁਤਾਵੈ ॥੮॥
narak kundd ddaare pachhutaavai |8|The one, who hath malice of the Guru in his heart, dies the death of ad dog. He repents, when he is thrown in the abyss of hell.8.
ਬਾਬੇ ਕੇ ਬਾਬਰ ਕੇ ਦੋਊ ॥
baabe ke baabar ke doaoo |
ਆਪ ਕਰੈ ਪਰਮੇਸਰ ਸੋਊ ॥
aap karai paramesar soaoo |The successors of both, Baba (Nanak) and Badur were created by God Himself.