Sri Dasam Granth
Page - 459
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਆਨਨ ਮੈ ਮਸੁ ਭੀਜਤ ਹੈ ਬਰ ਬਾਰਿਜ ਸੇ ਜੁਗ ਲੋਚਨ ਤੇਰੇ ॥
aanan mai mas bheejat hai bar baarij se jug lochan tere |“The hair grown on you upper lip seems saturated, because of your youth and your eyes are lotus
ਛੂਟਿ ਰਹੀ ਅਲਕੈ ਕਟਿ ਲਉ ਇਹ ਭਾਤਿ ਮਨੋ ਜੁਗ ਨਾਗ ਕਰੇਰੇ ॥
chhoott rahee alakai katt lau ih bhaat mano jug naag karere |Your hair upto your waist are swinging like two snakes
ਆਨੰਦ ਕੰਦ ਕਿਧੋ ਮੁਖ ਚੰਦ ਕਟੇ ਦੁਖ ਫੰਧ ਚਕੋਰਨ ਕੇਰੇ ॥
aanand kand kidho mukh chand katte dukh fandh chakoran kere |“Your face is like upon, seeing which, the anguish of the partridge is effaced
ਸੁੰਦਰ ਸੂਰਤਿ ਕੈਸੇ ਹਨੋ ਤੁਮ ਦੇਖਿ ਦਇਆ ਉਪਜੀ ਜੀਅ ਮੇਰੇ ॥੧੬੧੯॥
sundar soorat kaise hano tum dekh deaa upajee jeea mere |1619|Seeing your elegant figure, I feel mercy arising in my mind, therefore how can I kill you?”1619.
ਪਾਰਥ ਹੇਰਿ ਹਸਿਓ ਸੁਨਿ ਬੈਨ ਚਲਿਯੋ ਮਨ ਭੀਤਰ ਕੋਪ ਭਰਿਯੋ ॥
paarath her hasio sun bain chaliyo man bheetar kop bhariyo |
ਧਨੁ ਬਾਨ ਸੰਭਾਰ ਕੈ ਪਾਨਿ ਲੀਯੋ ਲਲਕਾਰਿ ਪਰਿਓ ਨ ਰਤੀ ਕੁ ਡਰਿਯੋ ॥
dhan baan sanbhaar kai paan leeyo lalakaar pario na ratee ku ddariyo |Seeing towards the king, Arjuna laughed and got enraged in his mind, he fearlessly took his bow and arrows in his hand and shouted
ਉਤ ਤੇ ਖੜਗੇਸ ਭਯੋ ਸਮੁਹੈ ਅਤਿ ਬਾਨਨ ਕੋ ਦੁਹੂੰ ਜੁਧ ਕਰਿਯੋ ॥
aut te kharrages bhayo samuhai at baanan ko duhoon judh kariyo |From the other side, coming in front of him, began the war
ਤਬ ਪਾਰਥ ਸਿਉ ਲਰਬੋ ਤਜਿ ਕੈ ਨ੍ਰਿਪ ਭੀਮ ਕੇ ਊਪਰਿ ਧਾਇ ਪਰਿਯੋ ॥੧੬੨੦॥
tab paarath siau larabo taj kai nrip bheem ke aoopar dhaae pariyo |1620|Leaving aside Arjuna, he fell upon Bhima.1620.
ਤਬ ਭੀਨ ਕੋ ਸ੍ਯੰਦਨ ਕਾਟਿ ਦਯੋ ਅਰੁ ਬੀਰ ਘਨੇ ਰਨ ਮਾਝ ਛਏ ਹੈ ॥
tab bheen ko sayandan kaatt dayo ar beer ghane ran maajh chhe hai |Then he shattered the chariot of Bhima and knocked down many warriors in the field
ਘਾਇਲ ਏਕ ਪਰੈ ਛਿਤ ਪੈ ਇਕ ਘਾਇਲ ਘਾਇਲ ਆਇ ਖਏ ਹੈ ॥
ghaaeil ek parai chhit pai ik ghaaeil ghaaeil aae khe hai |Many warriors were wounded and fell down on the ground and several wounded ones fought with the wounded ones
ਏਕ ਗਏ ਭਜਿ ਕੈ ਇਕ ਤੋ ਸਜਿ ਕੈ ਹਥਿਯਾਰਨ ਕੋਪ ਤਏ ਹੈ ॥
ek ge bhaj kai ik to saj kai hathiyaaran kop te hai |Many have run away and some are getting infuriated, taking up their arms
ਏਕ ਫਿਰੈ ਭਟ ਕਾਪਤ ਹੀ ਕਰ ਤੇ ਛੁਟ ਕੈ ਕਰਵਾਰਿ ਗਏ ਹੈ ॥੧੬੨੧॥
ek firai bhatt kaapat hee kar te chhutt kai karavaar ge hai |1621|The swords fell down from the hands of many warriors.1621.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਪੁਨਿ ਪਾਰਥ ਧਨੁ ਲੈ ਫਿਰਿਓ ਕਸਿ ਕੈ ਤੀਛਨ ਬਾਨ ॥
pun paarath dhan lai firio kas kai teechhan baan |
ਮਾਰਤ ਭਯੋ ਖੜਗੇਸ ਤਨ ਮਨਿ ਅਰਿ ਬਧਿ ਹਿਤ ਜਾਨਿ ॥੧੬੨੨॥
maarat bhayo kharrages tan man ar badh hit jaan |1622|Then Arjuna, taking up his bow, returned and he tightening it, shot a sharp arrow on Kharag Singh, in order to kill him.1622.
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਬਾਨ ਲਗਿਯੋ ਜਬ ਹੀ ਤਿਹ ਕਉ ਤਬ ਹੀ ਰਿਸਿ ਕੈ ਕਹੀ ਭੂਪਤਿ ਬਾਤੈ ॥
baan lagiyo jab hee tih kau tab hee ris kai kahee bhoopat baatai |
ਕਾਹੇ ਕਉ ਆਗਿ ਬਿਰਾਨੀ ਜਰੈ ਸੁਨ ਰੇ ਮ੍ਰਿਦ ਮੂਰਤਿ ਹਉ ਕਹੋ ਤਾ ਤੈ ॥
kaahe kau aag biraanee jarai sun re mrid moorat hau kaho taa tai |When the arrow hit the king, he said to Arjuna in anger, “O the warrior of bewitching face! why are you burning in the fire of another person?
ਤਾਹੀ ਸਮੇਤ ਹਨੋ ਤੁਮ ਕਉ ਸਿਖਈ ਜਿਹ ਬਾਨ ਚਲਾਨ ਕੀ ਘਾਤੈ ॥
taahee samet hano tum kau sikhee jih baan chalaan kee ghaatai |“I shall kill you alongwith your teacher of archery
ਜਾਹੁ ਚਲੇ ਗ੍ਰਿਹ ਛਾਡਤ ਹੋ ਤੁਝਿ ਸੁੰਦਰ ਨੈਨਨਿ ਜਾਨਿ ਕੈ ਨਾਤੈ ॥੧੬੨੩॥
jaahu chale grih chhaaddat ho tujh sundar nainan jaan kai naatai |1623|You have beautiful eyes, therefore you may go home, I leave you.”1623.
ਯੌ ਕਹਿ ਭੂਪਤਿ ਪਾਰਥ ਕਉ ਰਨਿ ਧਾਇ ਪਰਿਓ ਕਰ ਲੈ ਅਸਿ ਪੈਨਾ ॥
yau keh bhoopat paarath kau ran dhaae pario kar lai as painaa |Saying these words to Arjuna, and taking up his sharp sword in his hand, the king fell upon the army
ਸੈਨ ਨਿਹਾਰਿ ਮਹਾ ਬਲੁ ਧਾਰਿ ਹਕਾਰਿ ਪਰਿਓ ਮਨ ਰੰਚਕ ਭੈ ਨਾ ॥
sain nihaar mahaa bal dhaar hakaar pario man ranchak bhai naa |Seeing towards the army, he, the mighty one, becoming completely fearless, challenged the army
ਸਤ੍ਰਨ ਕੇ ਅਵਸਾਨ ਗਏ ਛੁਟ ਕੋਊ ਸਕਿਓ ਕਰਿ ਆਯੁਧ ਲੈ ਨਾ ॥
satran ke avasaan ge chhutt koaoo sakio kar aayudh lai naa |Seeing him, the enemies become fearful, they could not hold their weapons
ਮਾਰਿ ਅਨੇਕ ਦਏ ਰਨ ਮੈ ਇਕ ਪਾਨੀ ਹੀ ਪਾਨੀ ਰਟੈ ਕਰਿ ਸੈਨਾ ॥੧੬੨੪॥
maar anek de ran mai ik paanee hee paanee rattai kar sainaa |1624|He killed many in the war and the whole army shouted ‘water, water.’1624.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਭਜੀ ਸੈਨ ਜਬ ਪਾਡਵੀ ਕਿਸਨ ਬਿਲੋਕੀ ਨੈਨ ॥
bhajee sain jab paaddavee kisan bilokee nain |
ਦੁਰਜੋਧਨ ਸੋ ਯੌ ਕਹੀ ਤੁਮ ਧਾਵਹੁ ਲੈ ਸੈਨ ॥੧੬੨੫॥
durajodhan so yau kahee tum dhaavahu lai sain |1625|When Krishna saw the Pandava army running away, he asked Duryodhana to attack.1625.
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਹਰਿ ਕੀ ਬਤੀਆ ਸਜਿ ਕੈ ਦੁਰਜੋਧਨ ਸੈਨ ਸਿਧਾਰਿਓ ॥
yau sun kai har kee bateea saj kai durajodhan sain sidhaario |Hearing the words of Krishna, Duryodhana marched forward with his bedecked army
ਭੀਖਮ ਆਗੈ ਭਯੋ ਸੰਗ ਭਾਨੁਜ ਦ੍ਰੋਣ ਕ੍ਰਿਪਾ ਦਿਜ ਸਾਥ ਪਧਾਰਿਓ ॥
bheekham aagai bhayo sang bhaanuj dron kripaa dij saath padhaario |There were Bhishma, Dronacharya, Kripacharya etc. with Karana,
ਧਾਇ ਪਰੇ ਅਰਰਾਇ ਸਬੈ ਤਿਹ ਭੂਪਤਿ ਸੋ ਅਤਿ ਹੀ ਰਨ ਪਾਰਿਓ ॥
dhaae pare araraae sabai tih bhoopat so at hee ran paario |And all these mighty ones waged a dreadful war with the king Kharag Singh
ਆਗੇ ਹੁਇ ਭੂਪ ਲਰਿਓ ਨ ਡਰਿਓ ਸਭ ਕਉ ਸਰ ਏਕ ਹੀ ਏਕ ਪ੍ਰਹਾਰਿਓ ॥੧੬੨੬॥
aage hue bhoop lario na ddario sabh kau sar ek hee ek prahaario |1626|The fought fearlessly advancing forward and he discharged one arrow towards each.1626.
ਤਬ ਭੀਖਮ ਕੋਪ ਕੀਓ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭੂਪਤਿ ਪੈ ਬਹੁ ਤੀਰ ਚਲਾਏ ॥
tab bheekham kop keeo man mai ih bhoopat pai bahu teer chalaae |Then Bhishma got infuriated and discharged many arrows towards king
ਆਵਤ ਬਾਨ ਸੋ ਬਾਨ ਕਟੇ ਖੜਗੇਸ ਮਹਾ ਅਸਿ ਲੈ ਕਰਿ ਧਾਏ ॥
aavat baan so baan katte kharrages mahaa as lai kar dhaae |Who intercepting all these arrows ran forward with his sword
ਹੋਤ ਭਯੋ ਤਹ ਜੁਧੁ ਬਡੋ ਰਿਸਿ ਭੀਖਮ ਕੋ ਨ੍ਰਿਪ ਬੈਨ ਸੁਨਾਏ ॥
hot bhayo tah judh baddo ris bheekham ko nrip bain sunaae |
ਤਉ ਲਖਿ ਹੋ ਹਮਰੇ ਬਲ ਕਉ ਜਬ ਹੀ ਜਮ ਕੇ ਬਸਿ ਹੋ ਗ੍ਰਿਹ ਜਾਏ ॥੧੬੨੭॥
tau lakh ho hamare bal kau jab hee jam ke bas ho grih jaae |1627|In that dreadful war, the king said within the hearing of Bhiashma: ‘You will only know my power, when you reach the abode of Yama.’1627.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਭਜਤ ਨ ਭੀਖਮ ਜੁਧ ਤੇ ਭੂਪ ਲਖੀ ਇਹ ਗਾਥ ॥
bhajat na bheekham judh te bhoop lakhee ih gaath |
ਸੀਸ ਕਟਿਓ ਤਿਹ ਸੂਤ ਕੋ ਏਕ ਬਾਨ ਕੇ ਸਾਥ ॥੧੬੨੮॥
sees kattio tih soot ko ek baan ke saath |1628|Kharag Singh saw that Bhishma was not running away from the war, he cut down the head of the charioteer of Bhishma with a single arrow.1628.
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਅਸ੍ਵ ਲੈ ਭੀਖਮ ਕੋ ਭਜਿ ਗੇ ਤਬ ਹੀ ਦੁਰਜੋਧਨ ਕੋਪ ਭਰਿਓ ॥
asv lai bheekham ko bhaj ge tab hee durajodhan kop bhario |Taking Bhishma (in the chariot), the horses ran away, then Duryodhana was filled with anger
ਸੰਗ ਦ੍ਰੋਣ ਕੋ ਪੁਤ੍ਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਬਰ ਲੈ ਬਰਮਾਕ੍ਰਿਤ ਜਾਦਵ ਜਾਇ ਪਰਿਓ ॥
sang dron ko putr kripaa bar lai baramaakrit jaadav jaae pario |He fell upon the king alongwith the son of Dronacharya, Kripacharya, Kratavarma and Yadavas etc.
ਧਨੁ ਬਾਨ ਲੈ ਦ੍ਰਉਣ ਹੂੰ ਆਪ ਤਬੈ ਹਠ ਠਾਨਿ ਰਹਿਓ ਨਹਿ ਨੈਕੁ ਡਰਿਓ ॥
dhan baan lai draun hoon aap tabai hatth tthaan rahio neh naik ddario |
ਕਰਵਾਰਿ ਕਟਾਰਿਨਿ ਸੂਲਨਿ ਸਾਗਨਿ ਚਕ੍ਰਨਿ ਕੋ ਅਤਿ ਜੂਝ ਕਰਿਓ ॥੧੬੨੯॥
karavaar kattaarin soolan saagan chakran ko at joojh kario |1629|Dronacharya himself, taking up his bow and arrows persistently and fearlessly resisted and waged a dreadful war with his sword, dagger, trident, lance, discus etc.1629.
ਕਾਨ ਜੂ ਬਾਚ ਖੜਗੇਸ ਸੋ ॥
kaan joo baach kharrages so |Speech of Krishna addressed to Kharag Singh:
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਤਉ ਹੀ ਲਉ ਜਦੁਬੀਰ ਲੀਏ ਧਨੁ ਸ੍ਰੀ ਖੜਗੇਸ ਕਉ ਬੈਨ ਸੁਨਾਯੋ ॥
tau hee lau jadubeer lee dhan sree kharrages kau bain sunaayo |Krishna, taking his bow in his hand, said to Kharag Singh, “O food! What if you have waged a dreadful war