Sri Dasam Granth
Page - 504
ਠਾਈਸ ਦਿਵਸ ਲਉ ਸੇਵ ਕਰੀ ਤਿਹ ਕੀ ਤਿਹ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਰਿਝਵਾਯੋ ॥
tthaaees divas lau sev karee tih kee tih ko at hee rijhavaayo |Instructing their daughter-in-law in this way, they worshipped Chandika and serving her continuously for twenty-eight days, they pleased her
ਰੀਝਿ ਸਿਵਾ ਤਿਨ ਪੈ ਤਬ ਹੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਇਹੀ ਬਰੁਦਾਨ ਦਿਵਾਯੋ ॥
reejh sivaa tin pai tab hee kab sayaam ihee barudaan divaayo |
ਆਇ ਹੈ ਸ੍ਯਾਮ ਨ ਸੋਕ ਕਰੋ ਤਬ ਲਉ ਹਰਿ ਲੀਨੇ ਤ੍ਰੀਆ ਮਨਿ ਆਯੋ ॥੨੦੬੦॥
aae hai sayaam na sok karo tab lau har leene treea man aayo |2060|Chandika, getting pleased bestowed this boon of not getting sorrowful because Krishna would come back.2060.
ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਹੇਰਿ ਤ੍ਰੀਆ ਮਨਿ ਕੇ ਜੁਤ ਸੋਕ ਕੀ ਬਾਤ ਸਭੈ ਬਿਸਰਾਈ ॥
kaanrah ko her treea man ke jut sok kee baat sabhai bisaraaee |
ਡਾਰਿ ਕਮੰਡਲ ਮੈ ਜਲੁ ਸੀਤਲ ਮਾਇ ਪੀਯੋ ਪੁਨਿ ਵਾਰ ਕੈ ਆਈ ॥
ddaar kamanddal mai jal seetal maae peeyo pun vaar kai aaee |Seeing Krishna with the jewel, Rukmani forgot all other things and bringing water for offering to Chandika, she reached (at the temple)
ਜਾਦਵ ਅਉਰ ਸਭੈ ਹਰਖੈ ਅਰੁ ਬਾਜਤ ਭੀ ਪੁਰ ਬੀਚ ਬਧਾਈ ॥
jaadav aaur sabhai harakhai ar baajat bhee pur beech badhaaee |All the Yadavas become pleased and there were felicitations in the city
ਅਉਰ ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸਿਵਾ ਸੁ ਸਭੋ ਜਗਮਾਇ ਸਹੀ ਠਹਰਾਈ ॥੨੦੬੧॥
aaur kahai kab sayaam sivaa su sabho jagamaae sahee tthaharaaee |2061|The poet says that in this way, everyone considered the mother of the world as the right one.2061.
ਇਤਿ ਜਾਮਵੰਤ ਕੋ ਜੀਤ ਕੈ ਦੁਹਿਤਾ ਤਿਸ ਕੀ ਮਨਿ ਸਹਿਤ ਲਿਆਵਤ ਭਏ ॥
eit jaamavant ko jeet kai duhitaa tis kee man sahit liaavat bhe |End of the description of conquering Jamwant and bringing the jewel alongwith his daughter.
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਹੇਰ ਕੈ ਸ੍ਯਾਮ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕਉ ਮਨਿ ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਫੁਨਿ ਤਾ ਸਿਰ ਮਾਰੀ ॥
her kai sayaam satraajit kau man lai kar mai fun taa sir maaree |
ਜਾ ਹਿਤ ਦੋਸ ਦਯੋ ਸੋਈ ਲੈ ਜੜ ਕੋਪ ਭਰੇ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰੀ ॥
jaa hit dos dayo soee lai jarr kop bhare ih bhaat uchaaree |After finding out Satrajit, Krishna taking the jewel in his hand, threw it in front of him and said, “O fool! take away your jewel, for which you had denounced me,”
ਚਉਕਿ ਕਹੈ ਸਭ ਜਾਦਵ ਯੌ ਸੁ ਪਿਖੋ ਰਿਸਿ ਕੈਸੀ ਕਰੀ ਗਿਰਧਾਰੀ ॥
chauk kahai sabh jaadav yau su pikho ris kaisee karee giradhaaree |
ਸੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਬਿਤਨ ਬੀਚ ਕਥਾ ਜਗ ਮੈ ਕਬ ਸ੍ਯਾਮ ਬਿਥਾਰੀ ॥੨੦੬੨॥
so ih bhaat kabitan beech kathaa jag mai kab sayaam bithaaree |2062|All the Yadavas were wonder-struck to see this anger of Krishna and the same story has been related by the poet Shyam in his Stanzas.2062.
ਹਾਥਿ ਰਹਿਓ ਮਨਿ ਕੋ ਧਰਿ ਕੈ ਤਿਨਿ ਨੈਕੁ ਨ ਕਾਹੂੰ ਕੀ ਓਰਿ ਨਿਹਾਰਿਓ ॥
haath rahio man ko dhar kai tin naik na kaahoon kee or nihaario |
ਲਜਿਤ ਹ੍ਵੈ ਖਿਸਿਯਾਨੋ ਘਨੋ ਦੁਬਿਧਾ ਕਰਿ ਧਾਮ ਕੀ ਓਰਿ ਸਿਧਾਰਿਓ ॥
lajit hvai khisiyaano ghano dubidhaa kar dhaam kee or sidhaario |He took the jewel in his hand and without seeing towards anyone and feeling ashamed, left for his home in embarrassment
ਬੈਰ ਪਰਿਯੋ ਹਮਰੋ ਹਰਿ ਸੋ ਰੁ ਕਲੰਕ ਚੜਿਯੋ ਗਯੋ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰ ਮਾਰਿਓ ॥
bair pariyo hamaro har so ru kalank charriyo gayo bhraatr maario |Now Krishna has become my enemy and this is a blemish for me, but alongwith it my brother has also been killed
ਭੀਰ ਪਰੀ ਤੇ ਅਧੀਰ ਭਯੋ ਦੁਹਿਤਾ ਦੇਉ ਸ੍ਯਾਮ ਇਹੀ ਚਿਤਿ ਧਾਰਿਓ ॥੨੦੬੩॥
bheer paree te adheer bhayo duhitaa deo sayaam ihee chit dhaario |2063|I have been entrapped in a difficult sitation, therefore now I should offer my daughter to Krishna.2063.
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਕੰਧੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕੋ ਮਣਿ ਦੈਬੋ ਬਰਨਨਣ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤੰ ॥
eit sree dasam sakandhe bachitr naattak krisanaavataare satraajit ko man daibo barananan dhiaae samaapatan |End of the description about giving the jewel to Satrajit in Krishnavatara (based on Dasham Skandh Purana) in Bachittar Natak.
ਅਥ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕੀ ਦੁਹਿਤਾ ਕੋ ਬ੍ਯਾਹ ਕਥਨੰ ॥
ath satraajit kee duhitaa ko bayaah kathanan |
ਸ੍ਵੈਯਾ ॥
svaiyaa |SWAYYA
ਬੋਲਿ ਦਿਜੋਤਮ ਬੇਦਨ ਕੀ ਬਿਧਿ ਜੈਸ ਕਹੀ ਤਿਸ ਬ੍ਯਾਹ ਰਚਾਯੋ ॥
bol dijotam bedan kee bidh jais kahee tis bayaah rachaayo |Calling the Brahmins, Satrajit made arrangements for marriage of his daughter according to the Vedic ceremonies
ਸਤਿ ਭਾਮਨਿ ਕੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਿਹ ਕੋ ਸਭ ਲੋਗਨ ਮੈ ਜਸੁ ਛਾਯੋ ॥
sat bhaaman ko kab sayaam bhanai jih ko sabh logan mai jas chhaayo |The name of his daughter was Satyabhama, whose praise had been spread amongst all the people
ਪਾਵਤ ਹੈ ਉਪਮਾ ਲਛਮੀ ਕੀ ਨ ਤਾ ਸਮ ਯੌ ਕਹਿਬੋ ਬਨਿ ਆਯੋ ॥
paavat hai upamaa lachhamee kee na taa sam yau kahibo ban aayo |Even Lakshmi was not like her
ਤਾਹੀ ਕੇ ਬ੍ਯਾਹਨ ਕਾਜ ਸੁ ਦੈ ਮਨਿ ਮਾਨਿ ਭਲੈ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬੁਲਾਯੋ ॥੨੦੬੪॥
taahee ke bayaahan kaaj su dai man maan bhalai ghan sayaam bulaayo |2064|Krishna was invited with respect in order to wed her.2064.
ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਸੁਨੇ ਬਤੀਯਾ ਸੁਭ ਸਾਜਿ ਜਨੇਤ ਜਹਾ ਕੋ ਸਿਧਾਏ ॥
sree brijanaath sune bateeyaa subh saaj janet jahaa ko sidhaae |Receiving this new, Krishna went with the marriage party towards her
ਆਵਤ ਸੋ ਸੁਨਿ ਕੈ ਪ੍ਰਭੁ ਕੋ ਸਭ ਆਗੇ ਹੀ ਤੇ ਮਿਲਿਬੇ ਕਉ ਧਾਏ ॥
aavat so sun kai prabh ko sabh aage hee te milibe kau dhaae |Knowing about the impending arrival of the Lord, all the people reached to welcome him
ਆਦਰ ਸੰਗ ਲਵਾਇ ਕੈ ਜਾਇ ਬ੍ਯਾਹ ਕੀਯੋ ਦਿਜ ਦਾਨ ਦਿਵਾਏ ॥
aadar sang lavaae kai jaae bayaah keeyo dij daan divaae |He was taken reverently for the nuptial ceremonies
ਐਸੇ ਬਿਵਾਹ ਪ੍ਰਭੂ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ਤ੍ਰੀਯਾ ਸੰਗ ਲੈ ਕਰਿ ਧਾਮਹਿ ਆਏ ॥੨੦੬੫॥
aaise bivaah prabhoo sukh paae treeyaa sang lai kar dhaameh aae |2065|The Brahmins were given the gifts, Krishna returned to his home happily after the marriage.2065.
ਇਤਿ ਬਿਵਾਹ ਸੰਪੂਰਨ ਹੋਤ ਭਯੋ ॥
eit bivaah sanpooran hot bhayo |End of the completion of the marriage ceremonies.
ਲਛੀਆ ਗ੍ਰਿਹ ਪ੍ਰਸੰਗ ॥
lachheea grih prasang |Now begins the description of the episode of the House of Wax
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |SWAYYA
ਤਉ ਹੀ ਲਉ ਐਸੋ ਸੁਨੀ ਬਤੀਯਾ ਲਛੀਆ ਗ੍ਰਿਹਿ ਮੈ ਸੁਤ ਪੰਡੁ ਕੇ ਆਏ ॥
tau hee lau aaiso sunee bateeyaa lachheea grihi mai sut pandd ke aae |Hearing all these things till that time, the Pandavas came to the House of Wax
ਗਾਇ ਸਮੇਤ ਸਭੋ ਮਿਲਿ ਕੌਰਨ ਚਿਤ ਬਿਖੈ ਕਰੁਨਾ ਨ ਬਸਾਏ ॥
gaae samet sabho mil kauaran chit bikhai karunaa na basaae |They all requested the Kauravas together, but the Kaurvas did not have the slight element of mercy
ਐਸੇ ਬਿਚਾਰ ਕੀਓ ਚਿਤ ਮੈ ਸੁ ਤਹਾ ਕੋ ਚਲੈ ਸਭ ਬਿਸਨੁ ਬੁਲਾਏ ॥
aaise bichaar keeo chit mai su tahaa ko chalai sabh bisan bulaae |
ਐਸੇ ਬਿਚਾਰ ਸੁ ਸਾਜ ਕੈ ਸ੍ਯੰਦਨ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਤਹਾ ਕੋ ਸਿਧਾਏ ॥੨੦੬੬॥
aaise bichaar su saaj kai sayandan sree brijanaath tahaa ko sidhaae |2066|After great reflection, they called Krishna, who, after bedecking his chariot started for that place.2066.
ਕਾਨ੍ਰਹ ਚਲੇ ਉਤ ਕਉ ਜਬ ਹੀ ਬਰਮਾਕ੍ਰਿਤ ਤੋ ਇਤ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥
kaanrah chale ut kau jab hee baramaakrit to it mantr bichaariyo |
ਲੈ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕਉ ਆਪਨੇ ਸੰਗ ਕਹਿਯੋ ਅਰੇ ਕਾਨ੍ਹ ਕਹੂੰ ਕਉ ਪਧਾਰਿਯੋ ॥
lai akraoor kau aapane sang kahiyo are kaanh kahoon kau padhaariyo |When Krishna started going towards that place, then Kratvarma thought of something and taking Akrur with him, he asked him, “Where Krishna has gone?”
ਛੀਨ ਲੈ ਯਾ ਤੇ ਅਰੇ ਮਿਲਿ ਕੈ ਮਨਿ ਐਸੇ ਬਿਚਾਰ ਕੀਯੋ ਤਿਹ ਮਾਰਿਯੋ ॥
chheen lai yaa te are mil kai man aaise bichaar keeyo tih maariyo |Come, let us snatch away the jewel from Satrajit and thinking like this, they killed Satrajit
ਲੈ ਬਰਮਾਕ੍ਰਿਤ ਵਾ ਬਧ ਕੈ ਮਨਿ ਆਪਨੇ ਧਾਮ ਕੀ ਓਰਿ ਸਿਧਾਰਿਯੋ ॥੨੦੬੭॥
lai baramaakrit vaa badh kai man aapane dhaam kee or sidhaariyo |2067|After killing him Kratvarma went to his home.2067.
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |CHAUPAI
ਸਤਿ ਧੰਨਾ ਭੀ ਸੰਗਿ ਰਲਾਯੋ ॥
sat dhanaa bhee sang ralaayo |
ਜਬ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕੋ ਤਿਨ ਘਾਯੋ ॥
jab satraajit ko tin ghaayo |When they killed Satrajit, Shatdhanva with them
ਏ ਤਿਹ ਬਧ ਕੈ ਡੇਰਨ ਆਏ ॥
e tih badh kai dderan aae |
ਉਤੈ ਸੰਦੇਸ ਸ੍ਯਾਮ ਸੁਨਿ ਪਾਏ ॥੨੦੬੮॥
autai sandes sayaam sun paae |2068|On this side, all the three cam to their homes and on that side, Krishna came to know about it.2068.
ਦੂਤ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਰਹ ਸੋ ॥
doot baach kaanrah so |Speech of the messenger addressed to Krishna:
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |
ਪ੍ਰਭੁ ਸੋ ਦੂਤਨ ਬੈਨ ਉਚਾਰੇ ॥
prabh so dootan bain uchaare |
ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕ੍ਰਿਤਬਰਮਾ ਮਾਰੇ ॥
satraajit kritabaramaa maare |The messenger said to the Lord, “Kratvarma has killed Satrajit