Sri Dasam Granth
Page - 960
ਆਛੇ ਅਰੁਨ ਬਸਤ੍ਰ ਤਨ ਧਾਰੇ ॥
aachhe arun basatr tan dhaare |
ਦੁਹੂੰ ਹਾਥ ਨਰਿਏਰ ਉਛਾਰੇ ॥
duhoon haath narier uchhaare |On the route, the Raja was to come back, she had erected a death-pyre,
ਹੁਤੋ ਦਰਬ ਸੋ ਸਕਲ ਲੁਟਾਯੋ ॥
huto darab so sakal luttaayo |
ਆਪੁ ਸਤੀ ਕੌ ਭੇਖ ਬਨਾਯੋ ॥੧੪॥
aap satee kau bhekh banaayo |14|And she had gone there with new red clothes on to become a Sati(14)
ਜਿਹ ਮਾਰਗ ਰਾਜ ਹ੍ਵੈ ਆਯੋ ॥
jih maarag raaj hvai aayo |
ਤਹੀ ਆਨਿ ਤ੍ਰਿਯ ਚਿਤਹਿ ਬਨਾਯੋ ॥
tahee aan triy chiteh banaayo |(to immolate herself in case Raja was dead).
ਤਬ ਲੌ ਰਾਇ ਆਇ ਹੀ ਗਯੋ ॥
tab lau raae aae hee gayo |
ਹੇਰਤ ਤਵਨ ਸਤੀ ਕੌ ਭਯੋ ॥੧੫॥
herat tavan satee kau bhayo |15|When Raja passed that way, he observed the Sati.(15)
ਰਾਇ ਬਿਹਸਿ ਤਿਹ ਓਰ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥
raae bihas tih or nihaariyo |
ਨਿਕਟ ਬੋਲਿ ਭ੍ਰਿਤ ਬਚਨ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥
nikatt bol bhrit bachan uchaariyo |
ਜਾ ਕੋ ਸੋਧ ਲੇਹੁ ਤੁਮ ਜਾਈ ॥
jaa ko sodh lehu tum jaaee |
ਕੌਨ ਸਤੀ ਹ੍ਵੈਬੈ ਕਹ ਆਈ ॥੧੬॥
kauan satee hvaibai kah aaee |16|
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਸੁਨਤ ਰਾਵ ਕੋ ਦੂਤ ਬਚ ਤਹਾ ਪਹੂਚ੍ਯੋ ਜਾਇ ॥
sunat raav ko doot bach tahaa pahoochayo jaae |On Raja’s order his emissary approached the place,
ਸਕਲ ਸਤੀ ਕੋ ਭੇਦ ਲੈ ਨ੍ਰਿਪ ਪਤਿ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨਾਇ ॥੧੭॥
sakal satee ko bhed lai nrip pat kahiyo sunaae |17|And brought the news of the secret desire of the Sati.(17)
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |Chaupaee
ਯੌ ਸੁਨ ਬਚਨ ਰੀਝਿ ਨ੍ਰਿਪ ਰਹਿਯੋ ॥
yau sun bachan reejh nrip rahiyo |
ਧੰਨਿ ਧੰਨਿ ਮੁਖ ਤੇ ਤਿਹ ਕਹਿਯੋ ॥
dhan dhan mukh te tih kahiyo |Hearing this Raja was delighted and praised her vehemently,
ਹਮ ਯਾ ਸੋ ਕਛੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਜਾਗੀ ॥
ham yaa so kachh preet na jaagee |
ਮੇਰੇ ਹੇਤ ਦੇਨ ਜਿਯ ਲਾਗੀ ॥੧੮॥
mere het den jiy laagee |18|‘I did not love her at all but she was going to sacrifice herself for me.(18)
ਧ੍ਰਿਗ ਮੋ ਕੋ ਮੈ ਭੇਦ ਨ ਚੀਨੋ ॥
dhrig mo ko mai bhed na cheeno |
ਅਬ ਲੌ ਬ੍ਯਾਹ ਨ ਯਾ ਸੋ ਕੀਨੋ ॥
ab lau bayaah na yaa so keeno |‘I should be ashamed of myselfthat I did not acquiesce the secret.
ਜਿਨ ਨਾਰਿਨ ਸੌ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗਾਈ ॥
jin naarin sau preet lagaaee |
ਸੋ ਇਹ ਸਮੈ ਕਾਮ ਨਹਿ ਆਈ ॥੧੯॥
so ih samai kaam neh aaee |19|‘Not even from the women I loved, came to wish me success.(19)
ਤਾ ਤੇ ਮੈ ਇਹ ਅਬੈ ਬਿਯਾਹੂੰ ॥
taa te mai ih abai biyaahoon |
ਤਨ ਲਗਿ ਯਾ ਸੋ ਨੇਹ ਨਿਬਾਹੂੰ ॥
tan lag yaa so neh nibaahoon |‘Now, I will marry her immediately and spend whole life wit her.
ਬਰਤਿ ਅਗਨਿ ਤੇ ਤਾਹਿ ਉਬਾਰੋ ॥
barat agan te taeh ubaaro |
ਮੋ ਸੋ ਜਰੀ ਨ ਤਨ ਕੋ ਜਾਰੋ ॥੨੦॥
mo so jaree na tan ko jaaro |20|‘I will save her from immolating in the fire, rather she is already burnt in fire of love for me.’(20)
ਚਿਤਾ ਅਗਨਿ ਜੋ ਸਤੀ ਜਗਾਈ ॥
chitaa agan jo satee jagaaee |
ਬਿਰਹਾਨਲ ਸੋਈ ਠਹਿਰਾਈ ॥
birahaanal soee tthahiraaee |The pyre the Sati had built, he thought it to be the pyre of separation.
ਤਾ ਕੇ ਤੀਰ ਭਾਵਰੈ ਦੀਨੀ ॥
taa ke teer bhaavarai deenee |
ਰਾਕ ਹੁਤੀ ਰਾਨੀ ਬਿਧਿ ਕੀਨੀ ॥੨੧॥
raak hutee raanee bidh keenee |21|He circumambulated three times through all the four corners and honoured her as his Rani.(21)
ਏਹੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਕੋ ਪਾਯੋ ॥
ehee charitr nripat ko paayo |
ਸਭ ਰਾਨਿਨ ਚਿਤ ਤੇ ਬਿਸਰਾਯੋ ॥
sabh raanin chit te bisaraayo |After observing this incident, he relinquished all the other Ranis. And
ਅਪਨੀ ਆਗ੍ਯਾ ਕੇ ਬਸਿ ਕੀਨੋ ॥
apanee aagayaa ke bas keeno |
ਜਾਨੁਕ ਦਾਸ ਮੋਲ ਕੋ ਲੀਨੋ ॥੨੨॥
jaanuk daas mol ko leeno |22|new Rani took control over Raja as if she had bought him.(22)
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਤਾ ਦਿਨ ਤੈ ਤਾ ਸੋ ਘਨੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਢੀ ਸੁਖ ਪਾਇ ॥
taa din tai taa so ghanee preet badtee sukh paae |From that day on, Raja’s love was enhanced towards her.
ਸਭ ਰਨਿਯਨ ਕੋ ਰਾਵ ਕੇ ਚਿਤ ਤੇ ਦਿਯੋ ਭੁਲਾਇ ॥੨੩॥
sabh raniyan ko raav ke chit te diyo bhulaae |23|Raja eradicated from his heart the love for all other Ranis.(23)(1)
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਇਕ ਸੌ ਦਸ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੧੦॥੨੧੦੬॥ਅਫਜੂੰ॥
eit sree charitr pakhayaane triyaa charitre mantree bhoop sanbaade ik sau das charitr samaapatam sat subham sat |110|2106|afajoon|110th Parable of Auspicious Chritars Conversation of the Raja and the Minister, Completed With Benediction. (110)(2104)
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |Chaupaee
ਦੁਰਜਨ ਸਿੰਘ ਰਾਵ ਇਕ ਭਾਰੀ ॥
durajan singh raav ik bhaaree |
ਦਿਸਾ ਚਾਰਿ ਜਿਹ ਕਰਤ ਜੁਹਾਰੀ ॥
disaa chaar jih karat juhaaree |Durjan Singh was a great king; he was revered in all four directions.
ਤਾ ਕੋ ਰੂਪ ਹੇਰਿ ਬਲਿ ਜਾਵਹਿ ॥
taa ko roop her bal jaaveh |
ਪ੍ਰਜਾ ਅਧਿਕ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥੧॥
prajaa adhik man mai sukh paaveh |1|His handsomeness was admired by every body and his subject was very blissful.(1)
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਤਾਹਿ ਦੇਸ ਆਵਤ ਜੁ ਜਨ ਤਾ ਕੋ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ॥
taeh des aavat ju jan taa ko roop nihaar |Who-so-ever came to his country, watched his magnanimity,
ਹ੍ਵੈ ਚੇਰੇ ਤਿਹ ਪੁਰ ਬਸੈ ਸਭ ਧਨ ਧਾਮ ਬਿਸਾਰਿ ॥੨॥
hvai chere tih pur basai sabh dhan dhaam bisaar |2|He would forget all his own home and wealth, and remain as his (the raja’s) menial.(2)