Sri Dasam Granth
Page - 65
ਭਾਤਿ ਅਨੇਕਨ ਕੇ ਕਰੇ ਪੁਰਿ ਅਨੰਦ ਸੁਖ ਆਨਿ ॥੨੪॥
bhaat anekan ke kare pur anand sukh aan |24|And enjoyed in various ways after reaching Anandpur.24.
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਨਦੌਨ ਜੁਧ ਬਰਨਨੰ ਨਾਮ ਨੌਮੋ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੯॥੩੪੪॥
eit sree bachitr naattak granthe nadauan judh barananan naam nauamo dhiaae samaapatam sat subham sat |9|344|End of Ninth Chapter of BACHITTAR NATAK entitled ‘Description of the battle of Nadaun.9.344.
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |CHAUPAI
ਬਹੁਤ ਬਰਖ ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਿਤਾਏ ॥
bahut barakh ih bhaat bitaae |
ਚੁਨਿ ਚੁਨਿ ਚੋਰ ਸਬੈ ਗਹਿ ਘਾਏ ॥
chun chun chor sabai geh ghaae |Many years elapsed in this way, all the wicked persons (thieves) were spotted, caught and killed.
ਕੇਤਕਿ ਭਾਜਿ ਸਹਿਰ ਤੇ ਗਏ ॥
ketak bhaaj sahir te ge |
ਭੂਖਿ ਮਰਤ ਫਿਰਿ ਆਵਤ ਭਏ ॥੧॥
bhookh marat fir aavat bhe |1|Some of them fled away from the city, but came back on account of saarevation.1.
ਤਬ ਲੌ ਖਾਨ ਦਿਲਾਵਰ ਆਏ ॥
tab lau khaan dilaavar aae |
ਪੂਤ ਆਪਨ ਹਮ ਓਰਿ ਪਠਾਏ ॥
poot aapan ham or patthaae |Then Dilwar Khan (Governor of Lahore) sent his son aginst me.
ਦ੍ਵੈਕ ਘਰੀ ਬੀਤੀ ਨਿਸਿ ਜਬੈ ॥
dvaik gharee beetee nis jabai |
ਚੜਤ ਕਰੀ ਖਾਨਨ ਮਿਲਿ ਤਬੈ ॥੨॥
charrat karee khaanan mil tabai |2|A few hours after nightfall, the Khans assembled and advanced for attack.2
ਜਬ ਦਲ ਪਾਰ ਨਦੀ ਕੇ ਆਯੋ ॥
jab dal paar nadee ke aayo |
ਆਨਿ ਆਲਮੈ ਹਮੈ ਜਗਾਯੋ ॥
aan aalamai hamai jagaayo |When their forces crossed the river, Alam (Singh) came and woke me up.
ਸੋਰੁ ਪਰਾ ਸਭ ਹੀ ਨਰ ਜਾਗੇ ॥
sor paraa sabh hee nar jaage |
ਗਹਿ ਗਹਿ ਸਸਤ੍ਰ ਬੀਰ ਰਿਸ ਪਾਗੇ ॥੩॥
geh geh sasatr beer ris paage |3|There was a great consternation and all the people got up. They took up their arms with valour and zeal.3.
ਛੂਟਨ ਲਗੀ ਤੁਫੰਗੈ ਤਬਹੀ ॥
chhoottan lagee tufangai tabahee |
ਗਹਿ ਗਹਿ ਸਸਤ੍ਰ ਰਿਸਾਨੇ ਸਬਹੀ ॥
geh geh sasatr risaane sabahee |The discharge of the volleys of shots from guns began immediately. Everyone was in a rage, holding the arms in hand.
ਕ੍ਰੂਰ ਭਾਤਿ ਤਿਨ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰਾ ॥
kraoor bhaat tin karee pukaaraa |
ਸੋਰੁ ਸੁਨਾ ਸਰਤਾ ਕੈ ਪਾਰਾ ॥੪॥
sor sunaa sarataa kai paaraa |4|They raised various dreadful shouts. The noise was heard on the other side of the river.4.
ਭੁਜੰਗ ਪ੍ਰਯਾਤ ਛੰਦ ॥
bhujang prayaat chhand |BHUJANG PRAYAAT STANZA
ਬਜੀ ਭੈਰ ਭੁੰਕਾਰ ਧੁੰਕੈ ਨਗਾਰੇ ॥
bajee bhair bhunkaar dhunkai nagaare |
ਮਹਾ ਬੀਰ ਬਾਨੈਤ ਬੰਕੇ ਬਕਾਰੇ ॥
mahaa beer baanait banke bakaare |The bugles blew, the trumpets resounded, the great heroes entered the fray, shouting loudly.
ਭਏ ਬਾਹੁ ਆਘਾਤ ਨਚੇ ਮਰਾਲੰ ॥
bhe baahu aaghaat nache maraalan |
ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਿੰਧੁ ਕਾਲੀ ਗਰਜੀ ਕਰਾਲੰ ॥੫॥
kripaa sindh kaalee garajee karaalan |5|From both sides, the arms clattered with force and the horses danced, it seemed that the dreadful goddess Kali thundered in the battlefield.5.
ਨਦੀਯੰ ਲਖ੍ਯੋ ਕਾਲਰਾਤ੍ਰ ਸਮਾਨੰ ॥
nadeeyan lakhayo kaalaraatr samaanan |
ਕਰੇ ਸੂਰਮਾ ਸੀਤਿ ਪਿੰਗੰ ਪ੍ਰਮਾਨੰ ॥
kare sooramaa seet pingan pramaanan |The river appeared like the night of death the severe chill cramped the soldiers.
ਇਤੇ ਬੀਰ ਗਜੇ ਭਏ ਨਾਦ ਭਾਰੇ ॥
eite beer gaje bhe naad bhaare |
ਭਜੇ ਖਾਨ ਖੂਨੀ ਬਿਨਾ ਸਸਤ੍ਰ ਝਾਰੇ ॥੬॥
bhaje khaan khoonee binaa sasatr jhaare |6|The heroes form this (my) side thundred and the bloody Khans fled away without using their weapons.6.
ਨਰਾਜ ਛੰਦ ॥
naraaj chhand |NARAAJ STANZA
ਨਿਲਜ ਖਾਨ ਭਜਿਯੋ ॥
nilaj khaan bhajiyo |
ਕਿਨੀ ਨ ਸਸਤ੍ਰ ਸਜਿਯੋ ॥
kinee na sasatr sajiyo |The shameless Khans fled away and none of them wore the arms.
ਸੁ ਤਿਆਗ ਖੇਤ ਕੋ ਚਲੇ ॥
su tiaag khet ko chale |
ਸੁ ਬੀਰ ਬੀਰਹਾ ਭਲੇ ॥੭॥
su beer beerahaa bhale |7|They left the battlefield though they pretended to be the valiant heroes.7.
ਚਲੇ ਤੁਰੇ ਤੁਰਾਇ ਕੈ ॥
chale ture turaae kai |
ਸਕੈ ਨ ਸਸਤ੍ਰ ਉਠਾਇ ਕੈ ॥
sakai na sasatr utthaae kai |They left on galloping horses and could not use the weapons.
ਨ ਲੈ ਹਥਿਆਰ ਗਜਹੀ ॥
n lai hathiaar gajahee |
ਨਿਹਾਰਿ ਨਾਰਿ ਲਜਹੀ ॥੮॥
nihaar naar lajahee |8|They did not shout loudly like valiant heroes and felt Ashamed on seeing ladies.8.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |DOHRA
ਬਰਵਾ ਗਾਉ ਉਜਾਰ ਕੈ ਕਰੇ ਮੁਕਾਮ ਭਲਾਨ ॥
baravaa gaau ujaar kai kare mukaam bhalaan |On the way they plundered the village Barwa and halted at Bhallon.
ਪ੍ਰਭ ਬਲ ਹਮੈ ਨ ਛੁਇ ਸਕੈ ਭਾਜਤ ਭਏ ਨਿਦਾਨ ॥੯॥
prabh bal hamai na chhue sakai bhaajat bhe nidaan |9|They could not touch me because of the Grace of the Lord and fled away ultimately.9.
ਤਵ ਬਲਿ ਈਹਾ ਨ ਪਰ ਸਕੈ ਬਰਵਾ ਹਨਾ ਰਿਸਾਇ ॥
tav bal eehaa na par sakai baravaa hanaa risaae |Because of Thy Favour, O Lord! They could not do any harmahere, but filled with great anger, they destroyed the village Barwa.
ਸਾਲਿਨ ਰਸ ਜਿਮ ਬਾਨੀਯ ਰੋਰਨ ਖਾਤ ਬਨਾਇ ॥੧੦॥
saalin ras jim baaneey roran khaat banaae |10|Just as a Vishya (Bania), though desirous of tasting meat, cannot actually have its relish, but instead prepares and eats the salted soup of parched wheat. 10.
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਖਾਨਜਾਦੇ ਕੋ ਆਗਮਨ ਤ੍ਰਾਸਿਤ ਉਠ ਜੈਬੋ ਬਰਨਨੰ ਨਾਮ ਦਸਮੋ ਧਯਾਇ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੦॥੩੫੪॥
eit sree bachitr naattak granthe khaanajaade ko aagaman traasit utth jaibo barananan naam dasamo dhayaae samaapatam sat subham sat |10|354|End of the Tenth Chapter of BACHITTAR NATAK entitled ‘Description of the Expedition of Khanzada and his flight out of fear’.10.354.
ਹੁਸੈਨੀ ਜੁਧ ਕਥਨੰ ॥
husainee judh kathanan |The Description of the Battle with HUSSAINI:
ਭੁਜੰਗ ਪ੍ਰਯਾਤ ਛੰਦ ॥
bhujang prayaat chhand |BHUJANG PRAYAAT STANZA
ਗਯੋ ਖਾਨਜਾਦਾ ਪਿਤਾ ਪਾਸ ਭਜੰ ॥
gayo khaanajaadaa pitaa paas bhajan |
ਸਕੈ ਜ੍ਵਾਬੁ ਦੈ ਨ ਹਨੇ ਸੂਰ ਲਜੰ ॥
sakai jvaab dai na hane soor lajan |The Khanzada fled to his father and being ashmed of his conduct, he could not speak.
ਤਹਾ ਠੋਕਿ ਬਾਹਾ ਹੁਸੈਨੀ ਗਰਜਿਯੰ ॥
tahaa tthok baahaa husainee garajiyan |