ميٽر پنهنجو سمورو سامان ۽ گهوڙا وڃائيندي، هوشيار ماڻهو چيو، (32)
(آءٌ) پوءِ توکي چوڏهينءَ جو خيال ڪندس
”مان توکي شطرنج جي ماهر طور قبول ڪندس، جيڪڏھن تون ائين ڪندين جيڪو مان چوان.
سرڪيپ (بادشاهه سان شطرنج) کيڏي ويندي
’توهان قاتل راجا سان راند کيڏيو ۽ جيئرو واپس گهر اچو.‘ (33)
اهي ڳالهيون ٻڌي رسالو گهوڙي تي چڙهي ويو
اهو ٻڌي، رسالو گهوڙي تي سوار ٿي پنهنجو سفر شروع ڪيو.
سرڪيپ جي ملڪ ۾ آيو
هو قاتل-راجا جي ملڪ ۾ آيو، ۽ ان راجا سان کيڏڻ لڳو.(34)
پوءِ سرڪپ ڪيتريون ئي چالون کيڏيون،
پنهنجي تمام هوشياري جي باوجود، قاتل-راجا پنهنجا سڀ هٿيار، ڪپڙا ۽ سامان وڃائي ڇڏيو.
پئسا وڃائي، هن پنهنجي سر تي شرط رکي،
پنهنجي سموري دولت وڃائڻ کان پوءِ هن پنهنجي سر تي شرط رکيا ۽ اهو به خوش قسمت رسولو فتح ڪيو (35)
فتح حاصل ڪري کيس مارڻ لاءِ ويو.
فتح حاصل ڪرڻ کان پوءِ جڏهن هو کيس مارڻ لاءِ وٺي وڃي رهيو هو ته هن راڻي جي طرف کان اها ڳالهه ٻڌي.
پنهنجي ڌيءَ ڪوڪيلا کي وٺڻ لاءِ،
”اچو ته سندس ڌيءَ ڪوڪيلا کي وٺي اچون ۽ کيس قتل نه ڪريون.“ (36)
پوءِ هن (سرڪيپ جي) جان ڇڏائي
پوءِ هن پنهنجي جان بخشي ڪئي ۽ پنهنجي ڌيءَ ڪوڪيلا کي کنيو.
(هن) ڊنڊڪر (ڊنڊڪ بان) ۾ هڪ محل ٺهرايو.
بيابان ۾ هن هڪ گهر ٺاهيو ۽ ان کي اتي رکيو (37)
جڏهن سندس ننڍپڻ ختم ٿيو،
جيتوڻيڪ سندس ننڍپڻ گذري چڪو هو ۽ جوانيءَ جو دور گذري چڪو هو.
(پر) بادشاهه هن جي ويجھو نه ويندو هو،
(38) راجا راڻي کي ڏسڻ نه ايندو هو ۽ راڻي ڏاڍي پريشان ٿيندي هئي.
هڪ ڏينهن بادشاهه آيو
هڪ ڏينهن جڏهن راجا اتان لنگهيو ته راڻي چيو.
تون مون سان گڏ (اتي) وڃ
”مهرباني ڪري مون کي ان جاءِ تي وٺي هلو جتي هرڻ جي شڪار لاءِ وڃو“ (39)
بادشاهه ساڻس گڏ اتي ويو
راجا کيس پاڻ سان وٺي ويو جتي هو هرڻ جي شڪار لاءِ وڃي رهيو هو.
(بادشاهه) هرڻ جو تعاقب ڪيو ۽ ان کي تير سان ماري ڇڏيو.
راجا پنهنجي تيرن سان هرڻ کي ماري ڇڏيو ۽ هوءَ اهو سڄو منظر ڏسي رهي هئي (40)
تڏهن راڻيءَ چيو ته:
پوءِ راڻي چيو ته، ”منهنجا راجا ٻڌ، مان پنهنجي اکين جي تيز تيرن سان هرڻ کي ماري سگھان ٿو.
نينهن جي تيرن سان ئي هرڻ کي ماريندس.
توهان هتي رهو ۽ سڀ قسط ڏسو. (41)
نائيٽنگل کي ڇڏڻ کان پوءِ رات جو ڊوڙندو آيو.
ڪوڪيلا پنهنجي منهن کي بي نقاب ڪري اڳيان آيو ۽ هرڻ هن ڏانهن حيران ٿي ويو.
جڏهن هن سندس لامحدود حسن کي ڏٺو
ان جي انتهائي خوبصورتي ڏسي، اتي بيٺو رهيو ۽ ڀڄي نه ويو (42)
جڏهن راڻي هرڻ کي هٿ سان پڪڙيو
رسالو هن کي پنهنجي هٿن سان هرڻ کي جهليندي ڏٺو ۽ اهو معجزو ڏسي حيران ٿي ويو.
پوءِ هن کي ذهن ۾ ڏاڍي ڪاوڙ آئي
هن ذلت محسوس ڪئي ۽ هرڻ جا ڪن ڪٽي ڇڏيائين (43)
جڏهن هرڻ ڏٺو ته ڪن ڪٽجي ويا
جڏهن ان جا ڪن ڪٽيا ويا ته اهو محلات جي هيٺان ڊوڙندو آيو.
سنڌ ملڪ جي بادشاهه (جڏهن) کيس ڏٺو
جتي ايشوريءَ جي ملڪ جي راجا هن کي پنهنجي گهوڙي تي چڙهايو (44)
پوءِ هرڻ هن جي اڳيان ڊوڙي ويو
ڪوڪيلا جو محل هيٺ آيو.
هودي (بادشاهه) هن (ڪوڪيلا) جو روپ ڏٺو
پوءِ ڪم ديو ('هاري-اري') هن جي جسم ۾ تير مارايو. 45.
جڏهن ڪوڪيلا هودي کي ڏٺو
جڏهن هو ڪوڪيلا وٽ پهتو ته هن کيس چيو:
اچو، تون ۽ مان گڏ ٿينداسين،
”تون ۽ مون کي هتي رهڻ ڏيو، ته جيئن ڪنهن کي خبر نه پوي.“ (46)
(بادشاهه هودي) گهوڙي تان لٿو ۽ محل ۾ داخل ٿيو
هو گهوڙي تان لهي پنهنجي محل ۾ آيو ۽ ڪوڪيلا کي پاڻ سان وٺي ويو.
کائڻ کان پوءِ هو اٿيو ۽ هليو ويو
ان سان پيار ڪرڻ کان پوءِ، هو اتان هليو ويو ۽ ٻئي ڏينهن وري موٽي آيو، (47)
تڏهن مانيءَ چيو ته:
تڏهن مينهن (پکي) چيو ته ڪوڪيلا تون بيوقوفي ڇو ٿو ڪرين.
(سندس) اهڙيون ڳالهيون ٻڌي کيس ماري وڌو.
اهو ٻڌي هن کيس ماري ڇڏيو ۽ پوءِ طوطي چيو ته (48)
تو مون کي مارڻ سٺو ڪيو
”چڱو ٿيو جو تو مينا کي قتل ڪيو، جيئن هوءَ سنڌ جي راجا سان پيار ڪندي هئي.
مون کي (پنجري مان) ٻاهر ڪڍو ۽ مون کي پنهنجي هٿ تي پڪڙي
’هاڻي تون مون کي پنهنجي هٿن ۾ وٺ ۽ مون کي پنجري ۾ رهڻ نه ڏي.‘ (49)
سورٿا
ائين نه ٿئي، راجا رسالو هتي اچي.
(50) اسان کي سنڌوءَ ۾ اڇلائي موت جي ڪناري ڏانهن موڪلي ٿو.