(هوءَ) حالتون ڪندي خوشگوار نظر اچي رهي هئي. 2.
ٻٽي
راڻي ميترا سان گڏ باغ ۾ وئي
۽ دل ئي دل ۾ خوش ٿي، هن سان صحبت ڪئي. 3.
ان باغ ۾ جتي راڻي پنهنجي دوست سان ڪچهري ڪندي هئي.
تنهن ڪري بادشاهه ڪوتڪ اتي اچي آباد ٿيو. 4.
چوويهه:
بادشاهه کي ڏسي راڻي ڊڄي وئي
۽ دوست چوڻ لڳو.
منهنجي لفظن کي ذهن ۾ رکو
۽ بيوقوف بادشاهه کان نه ڊڄ.5.
ثابت قدم:
هن ماڻهوءَ کي کڏ ۾ اڇلائي ڇڏيو
۽ (ان تي) تختو رکي ان تي شينهن جي چمڙي چڱي طرح وڇائي ڇڏيائين.
هوءَ جاگنگ ڪرڻ جو ارادو ڪري اٿي بيٺي.
بادشاھ کي وڃڻ ڏيو ۽ (ھن کي) نظر ۾ نه آندو. 6.
راجا چت ۾ سندس روپ ڏسي حيران ٿي ويو
۽ چوڻ لڳو ته ڪهڙي ملڪ جو راجا جوگي بڻجي ويو آهي.
اهو ٻنهي پيرن تي ڪرڻ گهرجي
۽ انسان کي پنهنجي ذهن کي خوش ڪري اجازت وٺڻ گهرجي (يعني نعمت). 7.
چوويهه:
جڏهن بادشاهه وٽس آيو.
سو جوگي نه اٿيو ۽ نه ئي ڳالهايو.
بادشاھه اُن طرف کان ٻئي طرف ھليو ويو.
(جڏهن جوگي ڪجهه نه چيو) تڏهن بادشاهه پنهنجا هٿ جوڙي ڇڏيا. 8.
جڏهن بادشاهه کيس سلام ڪيو.
پوءِ جوگي منهن ڦيرايو.
جنهن طرف بادشاهه هلندو،
انهيءَ پاسي کان عورت (جوگي) به پنهنجي اک بچائيندي هئي. 9.
بادشاهه اها حالت ڏسي حيران ٿي ويو
۽ دل ۾ مبارڪ جوگي چوڻ لڳو.
اهو مون کي فرق نٿو پوي
ان ڪري مان پنهنجي وات مان ڪجهه نه ٿو ڳالهائي. 10.
بادشاهه ڪيترن ئي ڪوششن کان پوءِ شڪست کاڌي.
پر ڪنهن به طرح راڻي نه ڏٺو.
ائين ڪندي (آخر ۾ راڻي) پنهنجي وات مان هڪ لفظ ڪڍيو،
پر بيوقوف بادشاھه ڳالھ کي سڃاڻي نه سگھيو. 11.
بادشاهه سان به ساڳيو ڪم ڪر
جيڪو پنهنجي دل ۾ دولت جي خواهش رکي ٿو.
اسان کي بادشاهي ۽ رتبي جي ڪا به خبر ناهي (نرڌن)
(صرف) اسان فقط هاري جي نالي کي سڃاڻون ٿا. 12.
ڳالهه ڪندي رات ٿي وئي.
بادشاهه سڄي فوج موڪلي.
هو اتي اڪيلو رهجي ويو
۽ پريشان (مطلب سوچڻ) اڌ رات گذري وئي. 13.
ثابت قدم:
راڻي جڏهن بادشاهه کي سمهندي ڏٺو ته مترا کي سڏ ڪيو.
هن کي هٿ سان اٿاريو ويو ۽ وڏي پيماني تي مشغول ٿي ويو.