ائين لڳي رهيو هو ته هڪ خوفناڪ نانگ کائي ڪو ڪانو بلند جبل تان زمين تي ڪري پيو آهي.
نسمب جو هڪ طاقتور شيطاني ويڙهاڪ، پنهنجي گهوڙي کي تيز ڪري، ميدان جنگ جي سامهون ويو.
ان کي ڏسندي ئي سندس حوصلو ختم ٿي وڃي ٿو، پوءِ ڪير ايترو طاقتور آهي جو هن شيطان جي اڳيان هلڻ جي ڪوشش ڪري؟
چانڊئي پنهنجي هٿ ۾ تلوار کڻي ڪيترن ئي دشمنن کي ماري ڇڏيو آهي ۽ ساڳئي وقت هن ڀوت جي مٿي تي وار ڪيو آهي.
هيءَ تلوار مٿي، منهن، ڍڳن، زين ۽ گهوڙي کي ڇهندي زمين ۾ اڇلائي ڇڏي آهي. 198.
جڏهن طاقتور چانڊئي انهيءَ ڀوت کي اهڙيءَ طرح ماري وڌو، تڏهن هڪ ٻيو ڀوت زور سان رڙ ڪندو ميدان جنگ ۾ آيو.
شينهن جي اڳيان وڃي ڪاوڙ ۾ ڊوڙي، کيس ٻه ٽي زخم ڏنائين.
چانڊئي پنهنجي تلوار کي هٿ ۾ کنيو ۽ وڏي زور سان رڙ ڪري، ڀوت جي مٿي تي وار ڪيائين.
هن جو مٿو تيز هوائن جيان انبن وانگر پري ڪري ويو. 199.
غور ڪريو ته جنگ پنهنجي انتها تي آهي، ڀوتن جي لشڪر جو سمورو حصو ميدان جنگ ڏانهن ڊوڙي رهيو آهي.
فولاد سان ٽڪرائجي ويو ۽ بزدل ڀڄي ويا ۽ ميدان جنگ ڇڏي ويا.
چانڊئي جي تلوار ۽ گدا جي ڌمڪي سان، ڀوتن جا لاش ٽڪرا ٽڪرا ٿي ويا.
لڳي ٿو ته باغبان کي ڪاٺين جي پٿرن سان به ڌڪ لڳو آهي، توت جو وڻ ان جي ميوي جي زوال جو سبب بڻيو آهي. 200.
ڀوتن جي اڃا وڏي لشڪر کي ڏسي، چانڊئي پنهنجا هٿيار کنيا.
هن ويڙهاڪن جا چندن جهڙا لاش ڦاڙي ڇڏيا ۽ انهن کي چيلينج ڪندي، انهن کي ڌڪ هڻي ماري ڇڏيو..
اُھي ميدان جنگ ۾ زخمي ٿيا آھن ۽ گھڻا ئي ڪري پيا آھن، جن جا مٿا ٽنگن کان ڪٽيل آھن.
لڳي ٿو ته جنگ جي وقت زحل چنڊ جا سڀ عضوا ڪٽي ڇڏيا هئا.201.
ان وقت، طاقتور چانڊئي، پنهنجي طاقت کي ڇڪي، پنهنجي هٿ ۾ تلوار کي مضبوط ڪيو.
هن ڪاوڙ ۾، نسمب جي مٿي تي ڌڪ هنيو، اهو اهڙيء طرح مارا جو اهو پار ٿي ويو.
اهڙي ڌمڪي کي ڪير سمجهي سگهي ٿو؟ ايتري ۾ آيو ته ڀوت ٻن حصن ۾ زمين تي ڪري پيو.
لڳي ٿو صابڻ ٺاهيندڙ اسٽيل جي تار هٿ ۾ کڻي صابڻ کي مارائي ڇڏيو آهي.202.
ڇهين باب جي پڄاڻي، جنهن جو عنوان آهي 6. مردانڊيا پراڻ جي چندي چارتريه اُڪتي بلس ۾ نسمڀ جي مارجڻ.
DOHRA,
جڏهن جنگ جي ميدان ۾ ديوي نسمب کي هن طريقي سان ماريو.