اهڙيءَ طرح پاڻيءَ جي مخلوق کي ڪردار ڏيکاريندي (عورت کي جواهر مليا).
ٻٽي
هن پنهنجو شهر ٺهرايو ۽ قلعي جي دروازي تي مڇيءَ جون اکيون بند ڪيون (يعني بنايل).
ان ڏينهن کان هن جو نالو ’مچل بندر‘ پيو.
هن زمين مان ڪيترائي جواهر ڳوليا ۽ ڪڍيا.
سڀ غريب بادشاهه ٿي ويا ۽ هڪڙو به ڪمزور (غريب) نه رهيو. 9.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 177 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چترترا، تمام سٺو آهي. 177.3465. هلي ٿو
چوويهه:
سمر ديوي نالي هڪ سهڻي عورت هئي.
هوءَ ڏاڍي سهڻي هئي، ڄڻ ته رب پاڻ هن کي سينگاريو هو.
کيس جيوتي متي نالي هڪ ڌيءَ هئي
ديوتائن ۽ ديوتائن جو ذهن موهندي هو. 1.
هن کي ڪوري ڪوري سڏيندي روئڻ ٻڌڻ ۾ آيو.
انهن جي وچ ۾ ڏاڍي دشمني هئي.
ان راڻيءَ کي ڪو به داغ نه ملي رهيو هو
جنهن سان کيس جنت ۾ موڪليو وڃي. 2.
هن پنهنجي ڌيءَ کي سڏيو.
هن اهو سبق سيکاريو
اهو ته جڏهن توهان دکني ديوي (’جريا‘) جي راند کيڏندا آهيو، جڏهن توهان رڙيون ڪندا آهيو
سو منهنجي ننڊ جو نالو وٺ. 3.
صبح سوير ڌيءَ کي فون ڪري وندرايو
۽ ڪوري ڪوري کي ٿلهو ڏنو.
تڏهن راڻيءَ کي ڏاڍي ڪاوڙ لڳي
۽ پالڪي (جھمپن) ۾ چڙھي کيس مارڻ لاءِ ويو. 4.
جڏهن انسائيڪلوپيڊيا جو پتو لڳايو ويو آهي
ته راڻي مون مٿان چڙھي وئي آھي.
هن پنهنجي هٿ سان گهر کي باهه ڏني
۽ جلائي جنت جو رستو پڪڙيو. 5.
ٻٽي
هن راڻي هن ڪردار کي ادا ڪندي سونڪن کي قتل ڪيو.
هن سلطنت کي پنهنجو ڪري ورتو ۽ برائي ۽ انتشار کي ختم ڪيو. 6.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 178 هون باب سري چرتروپاخيان جي تريا چترتر جي، تمام سٺو آهي.178.3471. هلي ٿو
چوويهه:
اولهه ۾ هڪ شاهه جي زال رهندي هئي.
جگتوال کيس ڪموتي سڏيو.
سندس مڙس پرڏيهه هليو ويو.
(ڪيترائي) سال گذري ويا، پر (هو) گهر نه آيو. 1.
انهيءَ عورت پنهنجي مڙس جي خبر ڇڏي ڏني
۽ طوائفن جي چال (’ساماني‘) ورتي.
اهي جڳهه تي غور ڪرڻ کان سواء بلند ۽ گهٽ آهن
هوءَ جنهن سان چاهي ٿي، ساڙ ڪري ٿي. 2.
ايتري ۾ سندس مڙس اچي ويو.
هن هڪ قاصد کي سڏيو.
(انهيءَ چيو ته) ڪو مون کي زال ڏي
۽ هن چت ۾ جيڪو گهريو سو کڻي ويو. 3.
سندس زال Duti ان کي پسند ڪيو.
سندس شادي ترت شاهه سان ٿي.
جڏهن ان عورت شاهه کي سڃاڻي ورتو