هاڻي ڪرشن پنهنجي وات مان يشودا کي سڄي ڪائنات ڏيکاري ٿو.
سويا
هن جي ذهن ۾ وڌندڙ وابستگي سان، ماء يشودا ٻيهر پنهنجي پٽ سان راند ڪرڻ شروع ڪيو
پوءِ ڪرشن پنهنجي ذهن ۾ رڙ ڪري تيزيءَ سان جهڪيو
هوءَ بي پرواهه هئي ۽ هن جي ذهن ۾ عجيب قسم جو شڪ پيدا ٿيو
هوءَ اڳتي وڌي وئي ۽ پنهنجي هٿ سان هن جي پٽ جي وات کي ڍڪي ڇڏيو ۽ اهڙيءَ طرح هن وشنو جي مايا ڏٺي.
ڪرشن گهر ۾ گوڏن ڀر رڙ ڪرڻ لڳو ۽ ماءُ هن جي باري ۾ مختلف قسم جون تشبيهون استعمال ڪندي خوشي محسوس ڪئي.
ڪرشن جي ساٿين جي پيرن جي نشانن جي پٺيان نند جون ڳئون هلنديون هيون
ماءُ يشودا، اهو ڏسي خوشيءَ ۾ ائين چمڪي رهي هئي، جيئن ڪڪرن جي روشنيءَ ۾
اها ماءُ خوش ڇو نه هجي، جنهن جي گهر ۾ ڪرشن جهڙو پٽ ڄائو هو.
ڪرشن کي هلڻ جي تربيت ڏيڻ لاءِ،
سڀني گوپا گڏجي ٻارن لاءِ هڪ گاڏي ٺاهي ۽ ڪرشن کي ان گاڏيءَ ۾ ويهاري، ان کي ڦاڙي ڇڏيو.
پوءِ يشودا کيس گود ۾ وٺي، کير چوسڻ لاءِ چيو
جڏهن سمهڻ لڳو ته شاعر ان کي عظيم نعمت سمجهي ٿو.115.
DOHRA
جيئن ئي ننڊ اڀري، ڪرشن هڪدم اٿي بيٺو.
جڏهن هو ننڊ مان جاڳيو، ڪرشن جلدي اٿيو ۽ اکين جي نشانين ذريعي، هن کيڏڻ تي زور ڏنو. 116.
اهڙي طرح ڪرشنا جي برج ڀومي ۾ راند کيڏي ٿي.
اهڙيءَ طرح ڪرشن برجا ۾ مختلف قسم جا ڊراما ڪيا ۽ هاڻي مان سندس پيرن تي هلڻ جي ڪهاڻي بيان ڪريان ٿو.
سويا
جڏهن (هڪ) سال گذري ويا ته ڪرشن پنهنجي پيرن تي بيهڻ شروع ڪيو.
هڪ سال کان پوءِ ڪرشن پنهنجي مضبوط پيرن تي هلڻ لڳو، يشودا ڏاڍي خوش ٿي ۽ پنهنجي پٽ کي اکين اڳيان رکڻ لاءِ سندس پٺيان هلڻ لڳي.
(انهيءَ) اها ڳالهه ٻاهر نڪتل ماڻهن لاءِ فرمائي ته (جنهن جي) چمڪ سڄي دنيا ۾ پکڙجي رهي آهي.
هن سڀني گوپين کي ڪرشن جي هلڻ بابت ٻڌايو ۽ ڪرشن جي شهرت سڄي دنيا ۾ پکڙجي وئي. ڪرشن کي ڏسڻ لاءِ سهڻيون عورتون به آيون، جيڪي پاڻ سان مکڻ وغيره کڻي اينديون هيون.
ڪرشن جمنا جي ڪناري تي گل ٻارن سان گڏ رانديون کيڏندو آهي.
ڪرشن جمنا جي ڪناري تي گوپا جي ٻارن سان کيڏي ٿو ۽ پکين جي آوازن جي نقل ڪري ٿو، هو انهن جي چال جي به نقل ڪري ٿو.
پوءِ برٽيءَ ۾ ويھي ھٿن تاڙيون وڄائين (گڏجي) ڪرشن سان.
پوءِ سٽيءَ تي ويھي سڀ ٻار تاڙيون وڄائيندا آھن ۽ شاعر شيام چوي ٿو ته سڀئي پنھنجي خوبصورت وات مان گيت ڳائيندا آھن.
ڪرشنا گوپا جي ٻارن سان گڏ جمنا جي ڪنارن تي گهٽين ۾ کيڏن ٿا
سڄي درياءَ تي ترندي، هو ٻئي پاسي واريءَ تي ليٽيو پيو
پوءِ هو سڀني ٻارن سان گڏ هڪ جادوگر وانگر ٽپو ڏئي ٿو، هو پنهنجي سيني سان پاڻي کي ڇڪي ٿو
پوءِ پاڻ ۾ رڍن وانگر وڙهندا ۽ پنهنجو ڪنڌ ٻئي جي مٿي تي ماريندا.120.
جڏهن ڪرشن پنهنجي گهر ايندو آهي، تڏهن ماني کائڻ کان پوءِ وري کيڏڻ ويندو آهي
ماءُ کيس گهر ۾ رهڻ لاءِ چيو، پر چوڻ جي باوجود هو گهر ۾ نه رهي ۽ اٿي ٻاهر ڊوڙي ٿو.
شاعر شيام چوي ٿو ته ڪرشن، برجا جو رب، برجا جي گهٽين سان پيار ڪري ٿو
هو ٻين گوپا ٻارن سان گڏ لڪائڻ جي راند ۾ مڪمل طور تي مشغول آهي.
جمنا جي ڪناري تي راند ڪندي، ڪرشن ٻين گوپا ٻارن سان گڏ لطف اندوز ٿيو
وڻ تي چڙهندي، هو پنهنجي لٺ کي اڇلائي ٿو ۽ پوءِ ان کي ڳولي ٿو ۽ ان کي کير ڏيندڙن مان وٺي ٿو.
شاعر شيام ان تمثيل جو ذڪر ڪندي چوي ٿو ته هي شان ڏسڻ لاءِ.
يوگا جي مختلف شعبن ۾ مشغول ساجن به قربان ٿي رهيا آهن.122.
اٺين باب جي پڄاڻيءَ جو عنوان آهي ”بچتر ناٽڪ“ ۾ ڪرشن اوتار ۾ گوپا ٻارن سان گڏ ڊرامن جو بيان.
هاڻي شروع ٿئي ٿو مکڻ چوري ڪرڻ ۽ کائڻ جو بيان
سويا
ڪرشن کيڏڻ جي بهاني ۾ گهر ۾ داخل ٿئي ٿو ۽ مکڻ کائي ٿو.
ڪرشن کيڏڻ جي ڍنگ سان گهر ۾ مکڻ کائي رهيو آهي ۽ اکين جي اشارن سان ٻين گوپا ٻارن کي سڏي کين کائڻ لاءِ چوندو آهي.
اهي بچيل مکڻ بندرن کي پيش ڪري رهيا آهن جنهن ڪري اهي کائي رهيا آهن
شاعر شيام چوي ٿو ته اهڙي طرح ڪرشن گوپين کي تنگ ڪري رهيو آهي.123.
جڏهن ڪرشن سڄو مکڻ کائي ويو، تڏهن گوپيون روئڻ لڳيون