هو خاموشيءَ سان هڪ جاءِ تي ويهندو آهي ۽ ڪنهن ٻئي هنڌ ان جي ڳولا ۾ نه ويندو آهي
اھو، جيڪو بغير ڪنھن شڪل ۽ شڪل کان سواءِ آھي ۽ جيڪو غير دوئي ۽ لباس وارو آھي،
پوءِ ان کي ڪيئن سمجھي سگهبو، ڪنهن ڳچيءَ مان؟
سارنگ تنهنجي مهرباني
هنن پارس ناٿ کي اعليٰ ذات جو ڄاڻو مڃيو
جيڪي ڏاڍا عقلمند هئا انهن رهزنن ۾، جيڪي مٽيءَ جا تالا لڳل هئا،
سڀني پنهنجا ڪنڌ جهڪايا ۽ هٿ جهليا
چيائون ته ”جيڪو تو اسان کي اسان جو گرو چيو، سو ئي ڪنداسين
اي بادشاهن جا بادشاهه! (اسان سڀني) اهي ڳالهيون ٻڌيون آهن جيڪي تو ڳالهايو آهي.
اي صاحب! توهان جيڪي به چيو، اها ئي ڳالهه اسان بابا دت کان ٻڌي ۽ حقيقت کي محسوس ڪيو
(اُھي ڳالھيون) رس سان ائين ٻرندڙ ھيون، ڄڻ اُھي عظيم امرت مان وهي ويا ھئا.
22.96. ته اِھي ڳالھيون پنھنجي زبان مان سھڻي اُبتيءَ جھڙيون نڪتيون آھن ۽ جيڪي ڪجھ تو پنھنجي وات مان ڪڍيو آھي، سو اسان کي قبول آھي. 22.96.
وشنوپا سورٿا
اي يوگيو! يوگا ميٽ ٿيل تالن ۾ شامل نه آهي
توھان پنھنجي دماغ ۾ غور ڪري سگھوٿا ۽ فريب ۾ حيران نه ٿيو
جيڪو مها تتو کي ڄاڻي ٿو، اهو اعليٰ علم حاصل ڪري ٿو.
جڏهن ذهن، اعليٰ جوهر کي سمجهي، اعليٰ علم کي محسوس ڪري ٿو، تڏهن اهو هڪ جاءِ تي بيهي ٿو ۽ اُتي نه ڀڄندو ۽ نه ڀڄندو.
جيڪڏهن هو گهر ڇڏي ڀڄي ويو هجي (ٻاهر) ۽ هڪ جھوپڙيءَ ۾ رهجي ويو هجي؟
گهريلو زندگي ڇڏڻ سان جنگل ۾ ڇا حاصل ٿيندو، ڇو جو ذهن هميشه گهر جي باري ۾ سوچيندو رهندو ۽ دنيا کان ڌار نه ٿي سگهندو.
توهان ماڻهن يوگا جي ذريعي دنيا کي خاص فريب ڏيکاريو آهي
تو مڃيو ته تو مايا کي ڇڏي ڏنو آھي، پر حقيقت ۾ مايا توکي نه ڇڏي آھي. 23.97.
وشنوپا سورٿا
اي خيرخواهه! يوگا ظاهر ڪرڻ بابت ناهي.
اي يوگيو، مختلف روپ ۾ مڃيندڙ! تون رڳو ٻاهرئين لباس کي ظاھر ڪري رھيو آھين، پر اُن رب جي معرفت مٽيءَ جا تالا اُگھڻ سان، راھ جي دھليءَ سان، ناخن وڌائڻ سان ۽ رنگين ڪپڙن کي پائڻ سان ٿي نه ٿي سگھي.
جيڪڏهن جنگل ۾ رهڻ سان يوگا حاصل ٿئي ها ته پکي هميشه جنگل ۾ رهن ٿا.
اهڙيءَ طرح هاٿي هميشه پنهنجي جسم تي مٽي وجهي ڇڏي ٿو، تنهن کي پنهنجي ذهن ۾ ڇو نٿو سمجهي؟
ڏيڏر ۽ مڇي هميشه زيارتن جي اسٽيشنن تي غسل ڪن ٿا.
ٻليون ۽ ڪنوارون هميشه مراقبي ڪندي نظر اچن ٿيون، پر تڏهن به هنن يوگا کي نه سڃاتو هو
جنهن طرح توهان ماڻهن کي ٺڳيءَ لاءِ اذيتون سَٺو ٿا، اهڙيءَ طرح پنهنجي ذهن کي رب ۾ جذب ڪرڻ جي ڪوشش ڪريو.
تڏھن ئي تون پريم ذات کي سمجھي سگھندين ۽ امرت کي پورو ڪري سگھندين. 24.98.
وشنوپا سارنگ
اهڙيون حڪمت واريون ڳالهيون ٻڌي
اهڙيون عقلمندي واريون ڳالهيون ٻڌي سڀ وڏا ڀوتارن مٽيءَ جي تاڪن سان گڏ پارس ناٿ جي پيرن ۾ لڪي ويا.
جيڪي بيوقوف ۽ جاهل هئا، تن سندس چوڻ نه مڃيو.
جيڪي بيوقوف ۽ جاهل هئا، انهن پارس ناٿ جي ڳالهه نه مڃي ۽ اهي بيوقوف، اُٿي، پارس ناٿ سان بحث ڪرڻ لڳا.
انهن مان ڪي اٿي بيٺا ۽ جهنگ ڏانهن ڀڄي ويا ۽ ڪي پاڻ کي پاڻيءَ ۾ ملي ويا
انهن مان ڪن پاڻ کي جنگ لاءِ تيار ڪيو
انهن مان ڪي بادشاهه جي سامهون آيا ۽ ڪي اتان ڀڄي ويا
انهن مان ڪيترائي ميدان جنگ ۾ وڙهندي جنت ڏانهن هليا ويا.25.99.
وشنوپادا تلنگ تنهنجي مهرباني
جيئن ئي انگن جا لفظ گونجيا ( بيابان ۾)
جڏهن جنگ جو شنخ وڄايو ويو، تڏهن سڀني ويڙهاڪن جي جهوپڙيءَ ۾ لٽڪيل، پنهنجن گهوڙن جو رقص ڪيو.
آسماني ڇوڪريون حيران ٿي ويون
ديوتائن ۽ ڀوتن کي محسوس ٿيو ته سج ديوتا ان جنگ کي ڏسڻ لاءِ پنهنجو رٿ روڪي ڇڏيو.
هن ڏٺو ته ان ويڙهه ۾ مختلف قسم جا هٿيار ۽ هٿيار استعمال ٿي رهيا هئا
مينهن جي بوندن وانگر تيرن جي بارش ٿي رهي هئي
هٿيارن تي لڳندڙ تيرن مان ٽٽڻ جو آواز پيدا ٿي رهيو هو ۽ ائين ٿو لڳي ته ٿلهي جي سڙڻ سان چنگاريون پکڙجي رهيون آهن.
26.100.26.100.26.100 رت سان ڀريل ڪپڙا هولي کيڏڻ جي شڪل ڏني.