گوڏن تائين ڊگھا ٻانهن سان رب، ڪمان پائڻ وارو ۽ دشمنن کي شڪست ڏيڻ لاءِ تلوار.
سٺن ماڻھن جو حاڪم، ھيرو ۽ لشڪر جو مالڪ سلام آھي انھيءَ کي جيڪو پاڻي ۽ زمين تي رھي ٿو. 4.35.
هو غريبن جو مهربان رب آهي، مصيبتن جو ناس ڪندڙ، خراب عقل ۽ مصيبتن جو رد ڪندڙ آهي.
هو تمام گهڻو پرامن، دل جو قبضو ڪندڙ، ڪمپڊ وانگر دلڪش ۽ دنيا جو خالق آهي.
هو لامحدود شان جو مالڪ آهي، بغير خرابين، ناقابل تباهي، ناقابل تسخير طاقت رکندڙ آهي.
هو اٽوٽ، بي خوف ۽ دشمني، بغير بغض ۽ پاڻي ۽ زمين جو بادشاهه آهي.
هُو اڻ لڀندڙ وجود آهي، اڻ ڇهندڙ، ابدي، لافاني، اڻ لڪل ۽ فريب کان سواءِ.
هو غير ٻٽي وجود، منفرد، لافاني ۽ ديوتائن، مردن ۽ شيطانن کان بيحد بيزار آهي.5.36.
هو رحمت جو سمنڊ ۽ سرچشمو آهي ۽ سڀني کان عيب دور ڪرڻ وارو آهي.
هو سببن جو سبب، طاقتور، رحمدل وجود ۽ تخليق جو حامي آهي.
هو موت جي عملن کي ناس ڪندڙ آهي ۽ سندس عطيو کي ڪير به نٿو ڄاڻي.
هو ڇا ٿو چوي ۽ ڇا ٿو ڪري؟ ڪهڙيون حقيقتون هن کي ظاهر ڪن ٿيون؟
هن جون اکيون ڪنول جهڙيون، ڳچيءَ جي ڇيڙي وانگر، کمر شينهن وانگر ۽ چال هاٿي وانگر.
ڪيلي جهڙيون ٽنگون، هرڻ جهڙي تيز رفتاري ۽ ڪافور جهڙي خوشبو، اي غير فاني رب! اهڙين صفتن سان توکان سواءِ ٻيو ڪير ٿي سگهي ٿو؟
هو هڪ ناقابل فهم وجود آهي، بي حساب، بي قدر، بي عنصر ۽ اڻ ٽٽڻ وارو.
هو بنيادي پروش آهي، بغير خرابين، ناقابل شڪست، ناقابل تسخير ۽ ناقابل تسخير.
هو عيب کان سواءِ آهي، بي عيب وجود، بي عيب ۽ ماورا آهي.
هُو اٽل، اڻ کٽ، بي عنصر ۽ ناقابل فهم جو ٽوڙيندڙ آهي.
هو بادشاهن جو بادشاهه، سهڻو، عقلمند، سهڻي صورت ۽ خوش قسمت آهي.
هو لکين زميني سج جي روشنيءَ سان پنهنجي تخت تي ويٺو آهي.7.38.
ڇپائي بند: تنهنجي مهرباني
آفاقي بادشاهي جي خوبصورتي کي ڏسي چارئي پاسا حيران ٿي ويا.
هن وٽ ڪروڙين سج جي روشني آهي، بلڪ اها روشني به ٻه چار ڀيرا آهي.
هڪ ملين چنڊ حيران ٿي ويا آهن ته انهن جي روشني هن جي روشني جي مقابلي ۾ تمام گهٽ آهي.
وياس، پارشر، برهما ۽ ويداس سندس اسرار کي بيان نٿا ڪري سگهن.
هو بادشاهن جو بادشاهه آهي، حڪمت جو پالڻهار، عظيم شان وارو، خوبصورت ۽ طاقتور آهي.
هو بادشاهن جو بادشاهه آهي، عظيم شان جو مالڪ، اڻ لڀ ۽ فريب کان سواءِ.8.39.
ڪبت: تنهنجي مهرباني
جنهن کي پڪڙي نه سگهبو، ان کي ناقابلِ رسائِي سڏيو ويندو آهي ۽ جنهن کي پڪڙي نه سگهبو آهي، اُن کي ناقابلِ رسائِي سڏيو ويندو آهي.
جنهن کي ناس نه ٿو ڪري سگهجي، اهو ناقابلِ تباهي جي نالي سان سڃاتو وڃي ٿو ۽ هو، جنهن کي ورهائي نٿو سگهجي، ان کي ناقابل تقسيم سمجهيو وڃي ٿو.
جنهن کي ڊسيپلين نه ٿو ڪري سگهجي، ان کي ناقابل اصلاح سڏيو وڃي ٿو ۽ جنهن کي ٺڳي نه ٿو سگهجي، اهو ناقابل فراموش سمجهيو وڃي ٿو.
اھو، جيڪو منترن جي اثر کان سواءِ آھي، اُن کي اڻ ڄاتل سمجھي سگھجي ٿو ۽ اھو، جيڪو ينتر جي اثر کان سواءِ آھي، اُن کي اڻڄاڻ چئبو. 1.40.
تون ان کي پنهنجي دل ۾ بي ذات سمجهي، جيڪو ذات کان غافل آهي، ان کي نسب کان غافل سڏ.
هن کي انديشي سڏيو وڃي ٿو، جيڪو تعصب کان خالي آهي، هو، جنهن تي حملو نه ٿو ڪري سگهجي، ان کي ناقابل بيان ڪري سگهجي ٿو.
اھو، جنھن کي ورهائي نٿو سگھجي، اھو ناقابل تقسيم سمجھي سگھجي ٿو، اھو جنھن کي سوچ ۾ پڪڙي نٿو سگھجي، ھميشه اسان کي غمگين ڪندو آھي.
هو، جيڪو صوفياتي نقشن جي اثر کان سواءِ آهي، ان کي غير جادوئي سمجهي سگهجي ٿو، جيڪو غور ۾ نه ٿو اچي، ان تي غور ۽ فڪر ڪيو وڃي. 2.41.
هن کي ڪينپيڊ بادشاهه جي حيثيت سان ڳايو ويندو آهي، ڇتين جو رب، هڪ شاندار وجود، زمين جو مالڪ ۽ خالق ۽ شاندار سهارو.
هو ڪائنات جو رب آهي، ويد جو ماسٽر آهي جنهن کي رب جي نظم و ضبط جي طور تي ظاهر ڪيو ويو آهي.
يوگي جيڪي نيولي ڪرما (اندرن جي صفائي) ڪري رهيا آهن، جيڪي صرف کير تي رهن ٿا، سيکاريندڙ ۽ برهمڻ وارا، سڀ هن تي غور ڪن ٿا، پر هن جي سمجهه حاصل ڪرڻ کان سواءِ.
هو بادشاهن جو بادشاهه آهي ۽ شهنشاهن جو شهنشاهه آهي، اهڙي عظيم بادشاهه کي ڇڏي ٻيو ڪير غور ڪري.3.42.
هن جو نالو ٽنهي جهانن ۾ ڳايو وڃي ٿو، جيڪو جنگين جو فاتح، اسٽيج تي هلڻ وارو ۽ زمين جي بار کي هٽائيندڙ آهي.
هن کي نه ڪو پٽ آهي نه ماءُ نه ڀاءُ هو ڌرتيءَ جو سهارو آهي، اهڙي رب کي ڇڏي ڪنهن سان پيار ڪريون؟
اسان کي هميشه ان تي غور ڪرڻ گهرجي جيڪو سڀني ڪمن ۾ مددگار آهي، زمين جو قائم ڪندڙ ۽ آسمان جو سهارو آهي.
اسان کي ڪڏهن ان رب کي ڇڏڻ تي غور ڪرڻ گهرجي جيڪو اسان جي عمر کي ڊگهو ڪري ٿو، جيڪو نالو ورجائي ٿو ۽ ٻيا سڀ ڪم ڪري ٿو؟ 4.43.
اهو خالق سڏيو وڃي ٿو، جيڪو سڀني ڪمن کي پورو ڪري ٿو، جيڪو آرام ۽ عزت ڏئي ٿو ۽ جيڪو هاٿين وانگر مضبوط جنگين کي تباهه ڪرڻ وارو آهي.
هو ڪمان جو سنڀاليندڙ، هر قسم جي مصيبتن کان بچائيندڙ، آفاقي بادشاهن کي فريب ڏيندڙ ۽ بغير پڇڻ جي هر شيءِ جو عطا ڪندڙ آهي. هن جي پوڄا دل سان ڪئي وڃي.
هو دولت ڏيڻ وارو، جان ۽ عزت جو ڄاڻندڙ ۽ نور ۽ شهرت جو مالڪ آهي، سندس ساراهه ڳائڻ گهرجي.
هو عيب کي ختم ڪندڙ، مذهبي نظم و ضبط ۽ دانائي جو عطا ڪندڙ ۽ شيطاني ماڻهن کي تباهه ڪندڙ آهي. اسان کي ٻيو ڪير ياد رکڻ گهرجي؟ 5.44.